Istota małego przedsiębiorstwa.
Ma charakter względny. Do określenia pojęcia w różnych krajach użwa się oddzielnie lub łącznie szeregu kryteriów takich jak:
rozmiar zatrudnienia,
wielkość produkcji,
wartość majątku brutto, wartość majątku trwałego i zainwestowanego kapitału,
wielkość obrotu oraz dochodu,
forma własności,
zaopatrzenie w surowce,
źródła zaopatrzenia w surowce,
zasięg rynkowy i rodzaj gospodarczych powiązań.
Żadne z tych kryteriów oddzielnie wzięte nie wystarczy dla dokładnego określenia przedsiębiorstwa, a sprowadzenie ich do wspólnego mianownika nie jest możliwe. Dokonuje się wyborów pewnych kryteriów, w tym w szczególności wielkość zatrudniani, produkcji, obrotu czy też wartości majątku.
W większości krajów UE małe przedsiębiorstwa wyodrębnia się na podstawie rozmiarów zatrudnienia. Jako górną granicę np. w Niemczech od 10 do 50. W Polsce ta granica jest dość płynna i najczęściej za małe przedsiębiorstwo przyjmuje się takie, które zatrudnia od 50 do 100 pracowników. W Japonii jako małe przedsiębiorstwo traktuje się takie , które zatrudnia w przemyśle 20 pracowników, natomiast w handlu i usługach do 5 pracowników.
Podstawowe elementy charakteryzujące małe przedsiębiorstwo:
mały udział w rynku
produkcja w określonych partiach (nie masowa), odbywa się dla znanego odbiorcy
bezpośrednie zarządzanie firmą przez właściciela lub grupę współwłaścicieli
uproszczona struktura organizacyjna
elastyczność
Cechy przedsiębiorstwa:
Elastyczność:
duża zdolność do reagowania na zmiany otoczenia.
przybiera orientację rynkową, szybkie dostosowanie się do zmian popytu w czasie i przestrzeni,
wykazują zdolność szybkiego wprowadzania nowych produktów,
doskonalenie już wytwarzanych i polepszanie jakości obsługi,
stosunkowo krótki czas uruchomienia przedsiębiorstwa,
mała kapitałochłonność,
w fazie funkcjonowania niższa materiałochłonność i wyższa produktywność kapitału.
Przedsiębiorczość:
zespolenie właściciela z przedsiębiorcą,
wyzwala inicjatywę, dynamizm, pobudza do dużych wysiłków i przyjmowania ryzyka,
Rozproszenie terytorialne:
zdolność do rozproszenia w terenie,
korzystna lokalizacja względem rynku zbytu,
zaopatrzenie siły roboczej tradycji regionalnej.
Lokalność:
zdolność efektywnego wykorzystywania niewielkich rozproszonych zasobów ludzkich i materialnych,
produkcja nieopłacalna dla dużych przedsiębiorstw ze względu na skalę potrzeb.
Innowacyjność:
korzystne warunki do szybkiej innowacyjności procesów produkcyjnych i technologicznych.
Motywacyjność:
praca sprzyja uprzedmiotowieniu pracowników,
zerwanie z anonimowością lub jej osłabienie,
integrowanie się wokół celów wspólnych,
dostrzeganie przez pracowników związku swej pracy z efektami firmy,
wykorzystanie indywidualnych uzdolnień zatrudnionych.
Funkcje małego przedsiębiorstwa:
I. Funkcje ekonomiczne:
produkcja konsumpcyjnych dóbr, środków produkcji i usług na małą skalę,
produkcja dóbr kompletacyjnych:
działalność kooperacyjna (produkcja półfabrykatów, części, podzespołów i innych elementów niezbędnych do współpracy z przedsiębiorstwem dużym - jest to zjawisko kooperacji)(kooperacja czynna - małe przedsiębiorstwo które udziela się w składowaniu i tworzeniu produktów)
wytwarzanie wyrobów uzupełniających lub wzbogacających produkcję wielkoseryjną
świadczenie usług.
II. Funkcje społeczne:
Pozwalają na aktywizację gospodarki regionalnej i lokalnej. Podkreśla się tu znaczenie małych firm w przydatności do ożywienia gospodarczego obszarów słabo rozwiniętych bądź zapoczątkowania rozwoju obszarów znajdujących się w stagnacji w oparciu o lokalne zasoby surowcowe siły roboczej i lokalną infrastrukturę.
Źródła pomysłu na przedsiębiorstwo:
Rynek - potrzeby konsumentów
Twórcze myślenie - pomysły dotąd nie istniejące
Technologia - nowe sposoby wytwarzania
Lokalna społeczność - specyficzne potrzeby występujące na danym terenie
Franchising - licencja na prowadzenie pewnej działalności
Typ przedsiębiorstw - różne modele organizacji biznesu
Zmiany - nowe pomysły i lepszy sposób zaspokajania potrzeb
Przedsiębiorstwa rodzinne - wspólna praca członków rodziny
Porażka - sprawdzenie dlaczego coś się nie powiodło i zrobienie tego lepiej
Zwiększenie użyteczności - zmiana wyglądu i cech produktu
Handel zagraniczny - import , eksport.
Zakup istniejącej firmy:
- alternatywa wobec zakładania własnego przedsiębiorstwa od początku,
to konieczność rozważania wielu trudnych kwestii takich jak :
~ jakie są prawdziwe motywy nakłaniające właściciela do sprzedania firmy,
~ jaka jest kondycja finansowa przedsiębiorstwa i co potwierdza stawianą hipotezę,
~ jaka jest cena zakupu,
~ jaką przyjąć strategię negocjowania.
Patenty - które można kupić lub wynalazki
Licencje - na produkty określonych wyrobów przedsiębiorstwa
Kontakty handlowe - spotkania przedsiębiorców , targi , wystawy, prezentacja firmy „drzwi otwarte”
Handel obwoźny - kupno dóbr w celu dalszej sprzedaży z zyskiem
Hobby i zainteresowania osobiste
Praca w niepełnym wymiarze czasu
Naśladowanie
Kupowanie przedsiębiorstwa i późniejsza jego sprzedaż
Koncesjowanie,
Transfer produktu
Rzemiosło artystyczne
Wynalazki
Osobiste doświadczenia
Proces twórczego myślenia:
Identyfikacja problemu
zbieranie informacji
Inkubacja pomysłu
Zapomnij na chwilę
Olśnienie, pojawienie się twórczych myśli
Ocena pomysłów
Bariery twórczego myślenia:
strach przed odrzuceniem przez przyjaciół,
rezygnacja z wypróbowania nowości,
akceptowanie wszystkiego bez zastrzeżeń,
unikanie nie znanych sytuacji,
lęk przed nieznajomym,
zależność od innych osób,
brak samozaparcia, łatwe uleganie innym,
strach przed popełnieniem błędów.
Rodzaje zmian :
Ulepszanie - prowadzą do pełniejszego zaspokojenia potrzeb nabywców, są bardzo małe ale dokonywane ponieważ oczekują tego klienci.
Nowe produkty i usługi - całkowicie nowe niż istniejące dotąd.
Stworzenie nowego dobra poprzez łączenie już istniejących produktów - np. poprzez połączenie telefonu z magnetofonem powstała automatyczna sekretarka.
Użyteczność:
def. Zwiększenie użyteczności daje wyższą wartość towaru lub usługi.
wytwarzanie produktów z surowców np., pnie-deski-meble.
Opakowanie produktów dla uatrakcyjnienia lub ochrony np. futerał na aparat fotograficzny.
Zapewnienie informacji na temat produktów i usług.
Dostarczanie produktów do miejsc gdzie jest popyt np. lód z Alaski do Japonii.
Łączenie produktów np. pasta do zębów i szczoteczka.
Sprzedawanie niewielkich nietypowych towarów.
Zapewnienie serwisu w poszukiwanym zakresie.
Franchising
Umowa o franchising - upoważnienie do prowadzenia przedsiębiorstwa które zostało założone i rozwinięte przez kogoś innego.
Gwarancje licencjodawcy:
korzystanie z nazwy i znaku firmowego,
pomoc w założeniu i zarządzaniu przedsiębiorstwem,
szkolenie zawodowe i menedżerskie,
ceny hurtowe na dostarczane przez niego towary,
pomoc finansowa.
Zobowiązania licencjobiorcy:
wnoszenie uzgodnionych opłat,
przestrzeganie umówionych zasad współpracy,
dokonywanie pewnych minimalnych inwestycji ze środków własnych,
dotrzymywać wymogów technologiczno - produkcyjnych,
dbać o dobrą renomę firmy macierzystej.
Zalety i wady kupowania licencji:
Zalety:
fachowe przeszkolenie,
sprawdzone metody wytwarzania,
ugruntowana renoma firmy,
zmniejszenie ryzyka,
pomoc finansowa,
fachowa pomoc z dziedziny marketingu i zarządzania.
Wady:
brak niezależności,
brak własnej tożsamości przedsiębiorstwa,
ograniczanie rozwoju,
wysokie koszty licencji,
trudności z rozwiązaniem umowy.
Kupienie licencji to :
prawo korzystania ze znaku firmowego mającego swoją renomę na rynku,
licencjodawca często chronią nas przed konkurencją,
łatwiejszy dostęp do środków finansowych,
wyposażenie i technologia określona przez licencjodawcę,
możliwość przeszkolenia i zdobycia szybkiego doświadczenia,
korzystanie z reklamy,
ustabilizowana sieć dostawców,
ograniczone możliwości odstąpienia lub sprzedaży przedsiębiorstwa.
Założenie własnego przedsiębiorstwa:
wymaga czasu i środków aby je założyć od poczatku,
doświadczenie w prowadzeniu przedsiębiorstwa ogranicza się do umiejętności własnych właścicieli,
koszt reklamy spada na przedsiębiorcę, ale ma swobodę jej kształtowania,
swoboda zaopatrywania się,
zaistnienie na rynku jest kosztowne,
rynek jest tak duży, jaki jest w stanie obsłużyć przedsiębiorca,
rudno zaplanować działalność i uzupełnić środki finansowe,
swoboda w kształtowaniu image'u przedsiębiorstwa.
Proces decyzyjny przy kupowaniu istniejącego przedsiębiorstwa:
Czy dany produkt lub usługa zgodna jest z moimi zainteresowaniami?
Czy przedsiębiorstwo jest na sprzedaż?
Czy właściciel sprzedaje je z ważnych powodów?
Czy dokumenty finansowe świadczą o zdrowej kondycji firmy?
Ile jest warte to przedsiębiorstwo?
Jaką strategię negocjacji przyjąć?
Czy możemy wynegocjować wzajemnie satysfakcjonującą cenę?
Kupić przedsiębiorstwo.
Elementy przemawiające za kupnem istniejącego przedsiębiorstwa:
Pomyślna działalność przedsiębiorstwa przed jego wykupieniem może zwiększyć szansę na sukces po jego przejęciu,
Pomyślna dotychczasowa działalność oznacza dogodną lokalizację,
Jeśli przedsiębiorstwo osiągało zyski , twoje szanse na zyski będą szybsze niż przy zakładaniu przedsiębiorstwa od początku,
Potrzeba mniej planowania niż w przypadku nowego przedsięwzięcia.
Przedsiębiorstwo istniejące posiada swoich ustabilizowanych klientów,
Istnieją stałe kanały zaopatrzenia i stali dostawcy,
często można od razu rozpocząć działalność posiadając zapasy, dostawców i materiały,
ponadto przedsiębiorstwo dysponuje już prawdopodobnie odpowiednim wyposażeniem technicznym,
Potrzeba środków finansowych w wysokości potrzebnej na sfinansowanie transakcji kupna przedsiębiorstwa,
Istnieje szansa wykorzystania doświadczeń poprzedniego właściciela
Uniknięcie żmudnych prac przygotowawczych koniecznych przy zakładaniu nowej firmy,
Pracownicy maj właściwe przygotowanie i doświadczenie w pracy, tworzą zgrany zespół ,
Doświadczenia przedsiębiorstwa oraz istniejące dokumenty mogą po służyć do ustalenia kierunków rozwoju w przyszłości.
Przeciw kupieniu istniejącego przedsiębiorstwa:
1) istnieje niebezpieczeństwo przejęcia wszelkich złych aspektów dział. przeds. które było źle zarządzane
2) pracownicy obecnie zatrudnieni mogą nie być najlepszymi specjalistami z pkt. widzenia nowego właściciela i nowych celów firmy
3) przeds. ma już ustalona markę , jeżeli jest słaba będzie trudno ja zmienić
4) może być niezbędna modernizacja i uzupełnienie wyposażenia technicznego
5) kupno przeds. może odbić się na stanie finansowym w przyszłości i na rentowności całego przedsięwzięcia
6) istnieje niebezpieczeństwo przeszacowania lub nieprecyzyjnego oszacowania wartości
7) lokalizacja przeds. może nie być korzystna
8) przeds. działa według ustalonych już reguł, które trudno jest zmienić(+)
9) nie zawsze można ustalić prawdziwe motywy leżące u podstaw decyzji o sprzedaży przeds.
Rola przedsiębiorcy w gospodarce rynkowej.
W gospodarce rynkowej wymienia się następujące typowe role, które pełni przedsiębiorca.
Przedsiębiorca inwestor („zwykły”)
inwestuje on swoje kapitały (choć może wspierać się pożyczonymi) by przynosiły mu korzyści
ten typ przedsiębiorcy nie jest związany z żadna szczególną dziedzina działalności ani z innowacjami
inwestor dostarcza kapitału na konkretne przedsięwzięcia
nie musi zajmować się koordynacja działania firmy ani jej zarządzaniem (ten typ przedsiębiorcy określa się „ zwykłym”, akceptuje on powiększanie zysku ale tylko przy danym poziomie ryzyka. Dba on raczej o to aby nie przeinwestować i nie szybko wycofać kapitał do innego przedsięwzięcia. Redukuje w ten sposób tzw. „koszty utopijne” tzn. koszty nie do odzyskania przy innym przedsięwzięciu
Przedsiębiorca- odkrywca okazji
w przeciwieństwie do przedsiębiorcy zwykłego nie inwestuje on w normalną działalność dającą zwyczajnie zyski, ale czeka na nadzwyczajne okazje (porównujemy go do przeds, w działalności handlowej
ten typ przedsiębiorcy musi stale zachowywać gotowość i preferuje on przede wszystkim kapitał płynny aby można było go wycofać w każdej chwili i zainwestować w innym przedsięwzięciu
ten typ przeds. nie podejmuje się skomplikowanych długich przedsięwzięć z długim rezultatem i okresem zwrotu (porównujemy z działalnością handlowa , graczami na giełdzie)
Przedsiębiorca innowator
to typ przedsiębiorcy, który podejmuje się dużego ryzyka, które zawsze towarzyszy innowacjom
jest to przeds. najbardziej narażony na niepowodzenia ponieważ często przywiązuje się on do swojego projektu bardziej od strony parametrów technicznych, aniżeli finansowych. Powoduje to przeinwestowanie i tworzenie kosztów utopionych, które są nie do odtworzenia w innym projekcie
ten typ przeds. zapomina o warunkach płynności finansowej firmy oraz o tym, że nie jest produkcja ale sprzedaż
Przedsiębiorca rzemieślnik
rzemieślnik na ogół pełni wszystkie role równocześnie, a więc jest założycielem firmy, inwestorem oraz kierownikiem. Dba przede wszystkim o przetrwanie i zabezpieczenie istnienia przeds.
jego przywiązanie do danej działalności powoduje, że w okresie recesji, czy kurczenia się zamówień woli wegetować niż zmienić branżę
Cechą charakterystyczną przeds. rzemieślniczych jest to, że są to przeds. Rodzinne
Z pkt. widzenia aspiracji kierowników firm oraz gdzie istotna rolę odgrywają 3 warunki, takie jak:
trwałość przedsiębiorstwa (rozumiana jako bezpieczeństwo przetrwania)
niezależność kapitału lub samodzielność w podejmowaniu decyzji (jako wyłączna kontrola nad firmą)
możliwość wzrostu i rozwoju
Wyodrębniamy 2 krańcowe rodzaje przedsiębiorstwa:
1) Dzięcioły
w swoich działaniach kierują się przede wszystkim logiką dziedziczenia własności
pierwszeństwo nadają trwałości przeds. jako masy majątkowej, która ma podlegać dziedziczeniu, a także niezależności finansowej
odmawiają przyjmowania wspólników i nie chętnie biorą kredyty
wzrost i rozwój akceptują tylko wtedy jeśli to nie podważa ich priorytetów. Dzięcioł jest konserwatystą (może mieć osiągnięcia ale przeważnie w dziedzinach ustabilizowanych)
2) Liderzy
przedkładają zwiększenie wartości rynkowej przeds. nad bierne pomnażanie jego masy majątkowej
celem priorytetowym jest wzrost, jeśli idzie w parze z rentownością
liderzy nie boja się kredytu i wspólników, zwłaszcza jeśli może się to przyczynić do zwiększenia wartości i zasięgu działania firmy, ale pragną przy tym zachować samodzielność w podejmowaniu decyzji
akceptują wysoki poziom ryzyka
lider poszukuje dziedzin, gdzie może odnieść sukces ponad przeciętny
Jednym ze źródeł na przeds. jest inkubator przedsiębiorczości.
Główne cele inkubatora:
kierowanie miejsc pracy
promowanie rozwoju produkcji opartej na najnowszych technologiach
promowanie innowacji produkcyjnych i usługowych
ożywienie ekonomiczne lokalnego środowiska
wzbogacenie struktury lokalnej gospodarki
zagospodarowanie nieeksploatowanych
Do podstawowych korzyści, z których korzystać mogą uczestnicy inkubatora należą:
uzyskanie początkowo nieodpłatnie w dużym stopniu przygotowanej przestrzeni do rozproszenia działalności gospodarczej
niższy od rynkowego czynsz dzierżawy powierzchni na działalność gospodarczą w szczególności w pierwszym etapie
niższe koszty startu, w wyniku zapewniania przez inkubator infrastruktury w formie połączeń telekomunikacyjnych, usług biurowych, itp. po kosztach własnych
uczestnik inkubatora skorzysta z przygotowanego doradztwa finansowo-prawnego szkoleń zawodowych oraz do informacji rynkowej
przedsiębiorca ma większe możliwości uzyskania kredytu i korzystania z warunków finansowych z uwagi na to, że znajduje się pod opieka inkubatora
reklama w inkubatorze jest skuteczniejsza ponieważ inkubator proponuje szersza gamę usług i produkcji niż pojedyncze firmy
Znaczenie małych przedsiębiorstw w gospodarce.
Znaczenie można przedstawić poprzez uwypuklenie właściwości, które charakteryzują małe przeds., a które maja wpływ na skutki dla gospodarki, a płaszczyzną odniesienia stanowi tu dużą skalę wytwarzania.
Właściwości małego przedsiębiorstwa na optymalną alokacje nakładów inwestycyjnych w gospodarce.
Właściwości |
Skutki |
Mniejsze rozmiary na realizacje określonych przedsięwzięć inwestycyjnych w porównaniu z dużymi przeds. |
Ograniczone ryzyko ekonomiczne w szczególnie w warunkach trudności ekonomicznych i niepewności co do koniunktury przyszłości |
Szybszy cykl wykonawstwa |
Krótsze zamrożenie nakładów inwestycyjnych |
Relatywnie niższa kapitałochłonność w porównaniu z dużymi firmami |
Niższe koszty inwestycji towarzyszących i koszty społeczne, możliwość forsowania kapitału oszczędnego rozwoju gospodarczego |
Swobodna lokalizacja obiektu inwestycyjnego |
Aktywizacja gospodarcza terenów peryferyjnych, racjonalna polityka rozwoju regionalnego |
Właściwości małych przeds. wpływające na optymalne wykorzystanie potencjału ludzkiego i materialnego.
Właściwości |
Skutki |
Wyższa produktywność środków trwałych w porównaniu z dużymi przeds. |
Pełniejsze wykorzystanie zdolności produkcyjnej |
Produktywizacja rezerw siły roboczej |
Aktywizacja zawodowa bezrobotnych |
Uruchomienie rzeczowych rezerw inwestycyjnych środków finansowych własnej pracy |
Zwiększenie możliwości inwestycyjnej, podażowe i zatrudnieniowe gospodarki |
Zdolność do wykorzystania rozproszonych i niewykorzystanych czynników produkcji |
Wykorzystanie nieużytkowych lokali wytwórczo-usługowych oraz wycofanie z wielkiego przemysłu maszyn i urządzeń technicznych |
Właściwości małych przedsiębiorstw oddziaływujące na równowagę rynkową
Właściwości |
Skutki |
Osłabianie sytuacji monopolistycznych i wyzwalanie konkurencji rynkowej |
Dywersyfikacja podaży stosownie od potrzeb społeczeństwa Wzrost zaspokojenia potrzeb poprzez wymuszanie efektywnościowych działań i zachowań dużych podmiotów gospodarczych Wyzwalanie motywacyjnej i kreującej i weryfikacyjnej f-kcji rynku Poprawa jakości produktów czy usług |
Realizowanie produkcji w krótkich cyklach uruchomień |
Skrócenie wpływu efektu odroczonego na równowagę ogólną w gospodarce Łagodzenie zjawisk inflacyjnych |
Skłonność do realizacji działalności usługowej |
Ograniczenie popytu konsumpcyjnego na wiele dóbr trwałego użytkowania |
Właściwości małych przedsiębiorstw związane ze skracaniem czasu podejmowania decyzji reakcji na zjawiska gosp. i realizacji przedsięwzięć
Właściwości |
Skutki |
Duże tempo oraz uproszczony sposób podejmowania decyzji produkcyjnych |
Szybkie wprowadzanie na rynek nowych grup wyrobów i usług |
Krótki cykl przestawień produkcyjnych |
Zaspokajanie potrzeb z uwzględnieniem częstych zmian mody, gustów i upodobań konsumentów wysoka elastyczność dział |
Działania w zakresie wymiany międzynarodowej |
Wzbogacanie gamy towarów na rynku Wzrost jakości produktów Podnoszenie opłat celności całego krajowego eksportu |
Duża inicjatywność i pomysłowość przejawiona przez zespoły pracownicze |
Lepsze dostosowanie struktury produkcji do struktury potrzeb |
Właściwości małych przedsiębiorstw wpływające na podwyższanie jakości, obniżanie kosztów produkcji oraz na podwyższenie zdolności absorbowania innowacji w gospodarce
Właściwości |
Skutki |
Wysoka elastyczność i zmienność profilu produkcyjnego |
Nadawanie wielu wprowadzonym wyrobom cech nowoczesności (innowacyjności) |
Funkcjonowanie głównie na rynkach lokalnych |
Relatywnie niskie koszty transportu związane z małym obszarem dystrybucji |
Predyspozycje do działalności kooperacyjnej |
Redukcja kosztów stałych u kooperantów |
Wysoka podatność na innowacje |
Wzrost nowoczesności wyrobów i usług Zmniejszenie ryzyka zw.z wprowadzaniem innowacji na dużą skalę |
Model rozwoju małych i średnich firm
Wyodrębnia się w nim następujące fazy:
faza powstania
faza przetrwania
faza sukcesu
faza wzrostu
faza dojrzałości
I faza powstania - w fazie tej organizacja (firma) jest małym i prostym systemem zarządzanym przez jednego człowieka
Dojrzałość sztabowo-liniowy |
zwrot inwestycji |
Wzrost dywizjonalny |
wzrost |
Sukces przez nieangaż.się funkcjonalny |
pozyskiwanie zasobów dla wzrostu |
Sukces przez ekspansję funkcjonalny |
utrzymywanie stanu dotychczasowego przynoszącego zysk |
Przetrwanie nadzór przez deleg. uprawnień |
przeżycia |
Powstanie bezpośredni nadzór |
zaistnienia |
System zarządzania |
Strategia |
Faza powstania c.d.
zarządzający i właściciel to jedna osoba
formułuje on cele organizacji, ustala zasady jej funkcjonowania
kontroluje i ocenia pracowników wg własnych subiektywnych kryteriów
kontrola finansowa opiera się na prostym rachunku bilansowym
głównym celem firmy jest zaistnienie na rynku
w fazie tej pojawiają się problemy, które sformułować można w postaci kluczowych pytań:
Czy firma będzie mieć odpowiednią liczbę klientów
Czy można dostarczyć produktów wystarczającej ilości, tak aby firma zaistniała na rynku
Czy możliwy będzie rozwój firmy od „obsługi” jednego kluczowego klienta do znacznie większej liczby odbiorców
Czy firma może rozwinąć sprzedaż zaczynając od poziomu procesu pilotażowego produkcji (produkcja wstępna) do szerszego asortymentu
Czy firma dysponuje wystarczająco dużą ilością gotówki, aby pokryć znaczne zapotrzebowanie na nią w fazie powstania
FAZA PRZETRWANIA
w fazie tej firma jest nadal prostym systemem o ograniczonej liczbie pracowników nadzorowanym przez kierownika - właściciela
pracownicy wykonują polecenia i zadania określone przez właściciela bez możliwości podejmowania przez nich niezależnych decyzji
rozwój systemu jest minimalny
Planowanie - jest przewidywaniem przepływów pieniężnych co decyduje o płynności przedsiębiorstwa
strategia firmy wiąże się z walką o przetrwanie i dotyczy wykorzystywania pojawiających się szans
przedsiębiorca na tym etapie musi upewnić się czy ponoszone koszty przynoszą efekty- służy do tego analiza punktu zwrotnego, która decyduje o dochodowości przedsiębiorstwa. Jest to punkt, w którym dochody pokrywają się z kosztami. Główne problemy jakie pojawiają się w tej fazie przedstawić można za pomocą takich kluczowych pytań jak:
czy można w krótkim czasie zgromadzić wystarczającą ilość gotówki tak, aby osiągnąć punkt zwrotu kosztów i pokryć wymianę majątku kapitałowego jeśli został zużyty
2) czy można zgromadzić wystarczającą ilość gotówki, aby pozostać na rynku i sfinansować wzrost do takiego rozmiaru, który był by wystarczający aby osiągnąć zwrot zainwestowanego kapitału.
Faza sukcesu
w fazie tej właściciel musi zdecydować o przyszłości przedsiębiorstwa
decyzja o ekspansji firmy musi być poprzedzona dokładną analizą rynku i oceną prężności przedsiębiorstwa, która ujawnia się przede wszystkim w odporności na działanie konkurencji
ekspansja wymaga nowych inwestycji dlatego osiągnięty zysk powinien być zainwestowany bądź powiększyć rezerwę
konsekwencją ekspansji jest sukcesywne rozrastanie się firmy; w celu efektywnego zarządzania wzrasta rola kierowników funkcjonalnych poprzez przejęcie przez nich pewnego zakresu obowiązków, który wykonywał do tej pory właściciel firmy
pozostanie w tej fazie zaleca się przedsiębiorstwom, które opanowały mały, ale stabilny rynek zbytu lub świadczą usługi o ograniczonych możliwościach rozwoju na danym terenie.
Faza wzrostu
struktura firmy poddana jest procesowi decentralizacji, gdzie wykształca się rozbudowana struktura powiązań wewnątrz firmy oraz ukształtowuje się hierarchia szczebli zarządzania
Faza dojrzałości
w fazie tej firma wykorzystuje profesjonalne narzędzia zarządzania tj.: planowanie operacyjne, strategiczne, zarządzanie przez cele czy też metody optymalizacji decyzji
w fazie tej następuje zróżnicowanie się profilu produkcji i wchodzenie na nowe rynki
współpraca staje się główną siłą napędową zarządzania a główne zainteresowanie w firmie skupione jest na kierunkach rozwoju oraz na kontroli przychodów finansowych
firma osiąga odpowiednią wielkość i wiarygodność finansową
jedyne niebezpieczeństwo jakie zagraża na tym etapie to utrata ducha przedsiębiorczości i zagrożenia wywołane brakiem innowacyjności jak też obawą przed ponoszeniem ryzyka
w przypadku małych firm otoczenie ulega częstym zmianom, gdyż pojawiają się szybko rozwijające firmy konkurencyjne, które wymuszają zmiany i podejmowania ryzykownych decyzji, zmiany zachodzące w firmie pod wpływem czynników otoczenia często stają się motorem rozwoju danej firmy.
PLANOWANIE JAKO PODSTAWOWY INSTRUMENT ZARZĄDZANIA FIRMĄ
Istota planowania
Planowanie jest podstawowym instrumentem bez względu na wielkość firmy jak i jej otoczenie. Spełnia ono rolę akceterującą (przyspieszającą) w procesach decyzyjnych przedsiębiorcy albowiem planując porównuje on własne punkty widzenia z warunkami działania.
Poprzez planowanie zmierza się do ustalenia najkorzystniejszych celów firmy oraz do wyboru najskuteczniejszych metod osiągnięcia tych celów w bliższej lub dalszej ale określonej perspektywie czasowej.
Planowanie umożliwia:
aktywne kształtowanie przyszłości własnej firmy
precyzowanie celów i kierunków rozwoju firmy
wyzwolenie motywacji do działania
redukowanie poczucia niepewności wobec zmian, które zachodzą w otoczeniu zewnętrznym firmy (np. pojawienie się konkurencji, pojawienie nowego segmentu rynku, nowych technologii czy nowych produktów)
minimalizowanie sytuacji krytycznej np. przewidywanie luk jakie mogą powstać w zasobach i zastąpienie ich substytutami
uzależnienie możliwości realizowania indywidualnych celów pracowników od zrealizowania wspólnego celu (dalszy rozwój firmy)
Elementy, które należy uwzględnić przy budowaniu, opracowywaniu planu:
realność planu - pozostaje to w ścisłym związku z postawionym celem, możliwością jego realizacji, wystąpienie rozbieżności pomiędzy sferą koncepcyjną a wykonawczą, doprowadza do jego abstrakcyjności (określa się jako planowanie dla planowania)
stały przepływ informacji - umożliwia to dokonywanie korekt w razie wystąpienia nieprzewidzianych sytuacji (występuje tu zjawisko sprzężenia zwrotnego pomiędzy działalnością decyzyjną a wykonawczą)
zgodność planowanego działania firmy z potrzebami otoczenia zewnętrznego kształtowanego przez prawo podaży i popytu
określenie przedziału czasowego realizacji każdego działania w celu pomiaru stopnia jego wykonania w stosunku do wyznaczonego terminu (np. 2 lata)
Opracowane przez firmy plany mogą przybierać charakter następujący:
Misja stanowi wykładnię działania firmy bliższej lub dalszej przyszłości. Formułuje zamierzenia związane z jej perspektywicznym rozwojem (np. rozbudowanie firmy o zaplecze usługowe, zajęcie pozycji monopolisty).
Cele - określa się je za pomocą parametrów liczbowych (cele mierzalne), co umożliwia pomiar stopnia realizacji zadań planowych. Przykładem celów mogą być: rentowność, przychód ze sprzedaży, wykorzystanie środków trwałych, produktywność środków trwałych, wydajność pracy
Obok celów mierzalnych mogą też wystąpić cele niemierzalne, np. zwiększenie stabilizacji personelu, doskonalenie personelu kierowniczego.
Strategia - koncepcje działania za pomocą których chce się realizować zaplanowane cele w stosunku do otoczenia. Przedstawia się wiele wariantów działania i wybiera się spośród nich ten, który prowadzi do najszybszego osiągnięcia celów.
Wyróżnia się następujące strategie:
kosztowa - której celem jest obniżka ceny wytwarzanego produktu
ekskluzywna - której celem jest utrzymanie wysokiej jakości produkowanego towaru
ogniskowa - która zakłada odmienny wariant działań niż konkurencja.
Aktualnie stosuje się strategie typu analizę SWOT, wykorzystując silne i słabe strony firmy w warunkach zagrożenia ze strony otoczenia (zagrożenie to wynika w relacji do konkurencji).
Programy - zarysowują konkretne działania wewnątrz firmy związane z realizacją wyznaczonego celu. Stanowią one wytyczne postępowania w stosunku do celu głównego i rozpisują go na zadania cząstkowe przypadające na poszczególne komórki służbowe (najniższym ogniwem w przedsiębiorstwie jest stanowisko pracy, komórka, dział, wydziały, odcinki; małe firmy-odcinki)
Polityka - określana jest po wyznaczeniu celu i ogólnie zarysowuje koncepcje zachowania się firmy na rynku w różnych sytuacjach, np. celem polityki firmy jest utrzymanie wysokiej jakości oferowanych towarów, co towarzyszy temu wzmożony proces kontroli. Polityka jest elementem wspomagającym realizowaną strategię.
Procedury - precyzują zachowanie pracownicze wobec założonych celów planu, opisują konkretne sposoby postępowania i wykonywania zadań służbowych. Za procedurami tymi kryją się reguły, dyscyplina a nawet groźba użycia kary. Przykładem stosowania procedury jest wprowadzanie do firm ISO.
Projekty - pojawiają się wtedy, kiedy firma nie jest w stanie przy pomocy własnych pracowników rozwiązać zaistniałych problemów co może uniemożliwić realizację zamierzonych celów.
Projekty mogą dotyczyć między innymi struktury produktu, segmentację rynku, preferencji klientów, badań marketingowych.
Budżet firmy - opracowywany jest w formie planów finansowych firmy poprzez zestawienie dochodów i wydatków w określonym przedziale czasu. Jest to podstawowy wskaźnik kondycji finansowej firmy wykazujący jej rozwój, stagnację lub upadek.
Czasookres planowania uzależniony jest (wymienione formy[postaci] planów wystąpić mogą jako długookresowe-powyżej 5 lat, średniookresowe-do 5 lat, krótkookresowe-do 1 roku):
od okresu kredytowania przez banki i od skali procentowej
cykl życia wyrobu - związane jest to z profilem prowadzonej działalności firmy. W przypadku wystąpienia zjawiska mody mamy do czynienia z planowaniem krótkookresowym (sezonowym, kwartalnym), ale planowanie na 1 rok w tym przypadku to długookresowe planowanie
własny punkt widzenia, który reprezentuje właściciel firmy uwzględniając własne przewidywania osobiste kalkulacji zysków oraz strat a także dotychczasowe doświadczenia zawodowe w dziedzinie planowania.
Etapy (fazy) planowania w firmie według Webera:
przedsiębiorczości (etap powstania)
na tym etapie planowanie nie odgrywa jeszcze istotnej roli, co jest związane z wielkością firmy a struktura organizacyjna niezbyt skomplikowana
podejmowane działania mają charakter intuicyjny a pojawiające się problemy rozwiązywane są metodą prób i błędów
z reguły firma ma zadowalające wyniki i nie myśli precyzyjnie o przyszłości
jedynymi działaniami, które są zbliżone do planowania są opracowanie prostego biznes planu, przygotowanie preliminarzu, prowadzenie księgi przychodów i rozchodów
etap luki administracyjnej
powstaje w wyniku rozwoju firmy i powiększenia zatrudnienia albo też pojawienia się nowej specjalizacji w produkcji
na etapie tym pojawiają się problemy związane ze zwiększonym zatrudnieniem jak i też występuje niemożność zatrudniania wszystkich dotychczasowych prac przez właściciela firmy.
Odpowiednikiem tej fazy jest w modelu faza przetrwani
prowadzone są tutaj elementy sformalizowanego planowania takie, jak: sporządzanie list spraw do załatwienia, ustalanie priorytetów, wyznaczenie terminów kontroli.
etap luki oczekiwań
pojawia się wtedy, gdy występuje zainteresowanie dalszym dynamicznym rozwojem firmy a dotychczasowy rozwój przebiega wolniej niż się oczekuje (powodem może być ustalenie się górnego pułapu liczby potencjalnych klientów albo też pojawienie się konkurencji w najbliższym otoczeniu [odpowiednik to faza dojrzałości i sukcesu]
podejmuje się tutaj nowe działania, które określić można jako taktyczne planowanie
pojawiają się tu nowe elementy w działaniu firmy jak: wprowadzenie systemu kontroli otoczenia przez stałą analizę konkurencji, następnie podjęcie badań marketingowych, zwiększenie horyzontu planowania do średniookresowego, opracowanie programu rozwoju firm.
etap strategicznego rozwoju
zdecydowana poprawa kondycji finansowej w przedsiębiorstwie
monopolizacja lokalnego rynku zbytu
sprecyzowana struktura organizacyjna i stabilność zatrudnionego personelu
Na tym etapie koniecznie stosuje się:
przyjęcie filozofii globalizacji działań związanych z poszerzeniem dotychczasowego lokalnego rynku zbytu o rynek regionalny, krajowy a nawet międzynarodowy
dalsze jakościowe różnicowanie się asortymentu
Podejmowane tu planowanie obejmuje wszystkie poziomy, a więc misje, cele, strategie, procedury, programy aż do budżetu. Planowanie posiada charakter długookresowy, a więc powyżej 5 lat.
5) Fazy relacji programu planowania:
1. faza przygotowawcza
koncepcja misji lub zamiarów firmy
ustalenie zasad postępowania
analiza wewnętrznego i zewnętrznego otoczenia
2. faza planowania właściwego
a) planowanie długookresowe
przewidywanie długofalowych trendów w rozwoju firmy
specyfikacja celów, programów i zasobów
ustalenie strategii ( strategia marketingowa, konkurencji )
ilość i jakość zasobów personalnych, kapitałowych i materialnych( wykształcenie, doświadczenie)
wizja nowych produktów głownie ich jakość i struktura
kapitał inwestycyjny i źródła jego zasilenia
zmiany w otoczeniu zewnętrznego ( lokalnym, krajowym i światowym)
b) planowanie średniookresowe
ilościowe sprecyzowanie projektu wynikające z planowania długookresowego
poprawa organizacji schematu pracy
nowe możliwości koordynowania działań z otoczeniem wewnętrznym i zewnętrznym firmy
analiza możliwości doskonalenia kontroli na niższym poziomie zarządzania
komunikacja z personelem
c) planowanie krótkookresowe
specyfikacja programów wynikających z planowania średniookresowego
określenie konkretnych metod pracy i rozdzielenie jej do wykonania
zwiększenie efektywności poprzez działanie na koszty, jakość i na motywację
opracowanie budżetu i wykorzystanie zasobów firmy
3. faza awaryjna
przewidywanie alternatywnych planów na wyjątkową działalność
elastyczność programów
ustalenie sposobów reagowania na nieprzewidziane sytuacje
rezerwa zasobów
faza realizacji (wdrażania)
zastosowanie programów w działaniu firmy oraz ich wykonanie
Techniki analizy małego przedsiębiorstwa na rynku
Wyodrębniamy trzy analizy:
I analiza sytuacyjna przeds. W analizie tej mamy trzy poziomy.
1. analiza zarządzania i właściwości
Na poziomie tym należy odpowiedzieć na szereg pytań ogólnych odnoszących się do różnych aspektów kierowania w przeds.:
jaka jest obecna forma własności przeds?(np. własność osoby fizycznej, sp. z o. o., jawna, komandytowa, sp. akcyjna)
co jest przedmiotem działania firmy?
Na jakim etapie cyklu życia organizacji firma się znajduje?
Jaka jest pozycja przeds. na rynku?(czy jest to przeds. innowacyjne, czy przeds. które naśladuje działania innych konkurentów?)
Podstawowe znaczenie na tym poziomie ma dzielenie relacji między własnością a zarządzaniem(kto jest właścicielem, a kto zarządza przeds. ), relacja ta........... strukturę władzy i cele przeds. a w efekcie ma ona wpływ zarządzania przeds. i dynamikę jego rozwoju. Dla identyfikowania tej relacji należy odpowiadać na pytania.
jakie są źródła władzy w przeds. oraz kto ma rzeczywisty wpływ na zarządzanie w przeds.? Może występować władza jednoosobowa lub grupowa
jaki jest styl kierowania przeds. Oraz jakie są ich kompetencje i osobowość?
Jakie jest usytuowanie organizacyjne kierownictwa i jego struktura, jaki jest sposób kontroli firmy, jaki jest rodzaj władzy zarządu? (władza ograniczona lub nieograniczona)
Jaka jest kultura firmy? (otwarta, zamknięta, demokratyczna)
Ważnym elementem na tym poziomie (1)jest określenie fazy organizacyjnego cyklu życia w jakiej obecnie przeds. się znajduje.
określenie fazy rozwoju organizacji (firma) ułatwia zrozumienie przyczyn bieżących problemów oraz przewidywanie przyszłych trudności w rozwoju przeds.
w ujęciu tradycyjnym wyróżnia się następujące fazy organizacyjnego cyklu życia:
a) narodziny
b) wzrost
c) dojrzałość
schyłek organizacji
współcześnie fazami rozwoju organizacji są:
a) f. istnienie i przetrwanie
b) f. konsolidacja i kontrola
c) f. kontrola i planowanie
d) f. ekspansja
2. Analiza otoczenia szans i zagrożeń przeds.
Aby ocenić sytuację przeds. potrzebne jest nie tylko prawidłowe zidentyfikowanie elementów otoczenia oraz podstawę szans i zagrożeń ale także umiejętne dokonywanie analizy poszczególnych grup, które pogrupować można w kilku kategoriach:
1. czynniki ogólne ekonomiczne, np. stan gospodarki i prognozy jej rozwoju, poziom inflacji oraz zmiany stopy%, zmiany kursu walut, zmiany w systemie podatkowym.
2. czynniki prawne i administracyjne, np. zmiany przepisów i nauk prawnych oraz wszelkie ograniczenia administracyjne.
3. czynniki związane z rynkami, np. zmiany popytu czy też zmiany potrzeb konsumentów, zmiany w postawach nabywców, zmiany..........
4. czynniki związane z konkurencją ,np. rozpoznanie konkurentów i ich sposobów zachowywania się na rynku, analiza jakości produkcji, konkurentów, pojawienie się substytutów, pojawienie się nowych konkurentów i nowych form konkurencji.
5. czynniki związane z dostawcami ,np. struktura dostawców, pewność zaopatrzenia, zmiany cen surowców i materiałów czy też usług
6. czynniki technologiczne, np. pojawienie się nowych bądź zmiana istniejących w technologii konkurencyjnej, zmiany w metodach produkcji (działaniem czynników postępu technologicznego)
7. czynniki społeczne, np. zmiana sytuacji na rynku pracy, zmiana kwalifikacji i ich dostosowań do rynku pracy
8. czynniki geograficzne, np. zmiany geograficzne rynków zbytu, wzrost kosztów transportu, zmiany bezpośredniego otoczenia geograficznego przeds. (np. dostępność połączeń komunikacyjnych i do innych mediów (urządzeń infrastrukturalnych)
Obok szans i zagrożeń należy ocenić też silne i słabe strony przeds. i skonfrontować je z elementami otoczenia oraz z szansami i zagrożeniami. Analizę silnych i słabych stron można przeprowadzić biorąc pod uwagę następ. grupy zagadnień:
1) zdolności marketingowe - np. znajomość potrzeb klientów oraz zmian tych potrzeb, reklamy i inne działania promocyjne, jakość produktów lub usług, polityka cenowa
2) zdolności innowacyjne - innowacje w zakresie produktów i usług, innowacje w zakresie produkcji, sprzedaży czy też współpracy z klientami, tworzenie nowych segmentów rynku
3) zdolności produkcji i działania -(koszty wykorzystania środków - robocizna) , wydajność wykorzystanych środków, oceniany system kontroli jakości, oceniamy przystosowanie pomieszczeń do potrzeb, możliwość ekspansji i rozwoju
4) zdolności handlowe -przystosowanie działu handlowego dla klientów, system motywacyjny, skuteczność metod sprzedaży, skuteczność wyboru potencjalnych klientów
5) jakość i ilość zasobów :
zasoby finansowe - z pkt. widzenia struktur finansów (rentowność, skuteczność metod planowania)
zasoby ludzkie- ( struktury wiekowe pracowników, przyjazna atmosfera, doświadczenie i kwalifikacje pracowników)
zasoby materialne - nowoczesność i dostosowanie narzędzi produkcji oraz maszyn i urządzeń, nowoczesność i dostosowanie pomieszczeń (budynki i budowle) polityka odnawiania zasobów
6) jakość organizacji -kulturę organizacyjną firmy, jasność celów i strategii, sprawność i dostosowanie metod zarządzania.
Uwagi wstępne do analizy:
1) Analiza i ocena pozycji konkurencji przeds. stanowi podstawę trafnego wyboru jego strategii skutecznego działania na rynku. Pozycja ta w dłuższym horyzoncie czasowym zależy od stanu i potencjalnego rozwoju konkurencji w branży w której działa przeds. stanowi groźba zaostrzenia się konkurencji. Zależy od 5 sił konkurencyjnych, które kształtują atrakcyjność branży albo rodzajów działalności dla bieżących i przyszłych inwestorów. Celem tej analizy jest znalezienie odpowiedzi na pytania:
jaka jest atrakcyjność badanego sektora dla przeds. lub potencjalnego inwestora oraz jakie szanse i zagrożenia dla rozwoju przeds. stwarza funkcjonowanie w określonym sektorze?
jakie nowe atrakcyjne sektory mogłyby w przyszłości stanowić pole działania przeds. oraz jakie należy ponieść koszty wejścia do tych sektorów?
5 sił konkurencji:
1. Groźba nowych wejść:
atrakcyjność sektora może przyciągać nowych konkurentów, które zagrażać będą dotychczasowej pozycji przeds.
groźba nowych wejść nowych konkurentów jest tym mniejsza im silniejsza jest pozycja konkurencyjna już istniejących w danej branży przeds.
oceny groźby wejść można dokonać poprzez odpowiedź na następ. pytania:
jaka skala produkcji i sprzedaży zapewniałaby nowo wchodzącemu pożądany poziom zyskowności ?
jak duże wydatki należy ponieść dla pozyskania określonych klientów?
jak dużych nakładów kapitałowych..........osiągnięcie pożądanej pozycji konkurencji w danym sektorze?
czy łatwy jest dostęp do istniejących kanałów dystrybucji?
istotne bariery wejścia są też duże, nakłady na promocje swoich wyrobów w celu pozyskania klienta
pamiętać należy, że funkcjonujące w danym sektorze przeds. mogą mieć wyraźną przewagę nad potencjalnymi wchodzącymi w postaci: doświadczenie (dostępność do surowców, lokalizacja)
2. Siła przetargowa dostawców:
wzrost siły przetargowej dostawców, kt zaopatrują funkcjonujące w danej branży przeds. może pogarszać jego pozycję konkurencyjną
ocenie groźby negatywnego wpływu dostawców na pozycje konkurencyjną przeds. sprzyjają odp na pytania:
czy dostawcy muszą konkurować z producentami wyrobów sybstytucyjunych dla danego sektora?
czy wybór konkretnego dostawcy ma wpływ na pozycje konkurencyjną przeds. ?
czy dostawcy mogą sprzedawać swoje produkty odbiorcą z innego sektora?
Czy istnieje niebezpieczeństwo integracji ze strony dostawców?
brak wystarczająco dużej liczby dostawców zaopatrujących branże w których działa przeds. powoduje, że pozycja przetargowa przeds. jest słaba i musi ona akceptować zasoby gry dostawców
d) siła dostawców maleje, gdy musi się liczyć ile prawdop. kurczenia się rynku zbytu na skutek zastąpienia ich produktu substytutami
3. Groźba wyrobów lub usług substytucyjnych
możliwość pojawienia się na rynku wyżej wymienionych wyrobów grozi przeds. utratę posiadanej pozycji konkurencyjnej
bierne zachowanie się przeds. wobec działań producentów dóbr subtytucyjnych prowadzi do utraty udziału w rynku oraz spadku zyskowności prowadzonej działalności
oceniając groźbę substytutów przeds. powinno odpowiedzieć na pytania:
czy istnieje realne prawdopodobieństwo pojawienia się na rynku ofert tańszych i bardziej efektywnych od produktów przeds.?
zaakceptowanie substytutów przez dany segment rynku zawsze wiąże się z utratą udziałów w rynku, producentów wyrobów tradycyjnych?
4. Siła przetargowa nabywców
silni klienci mogą wymuszać na przeds. obniżkę cen zbytu, dogodniejsze warunki dostaw, dłuższe terminy płatności
wzrost siły przetargowej nabywców może zagrażać dotychczasowej pozycji konkurencji przeds. Dlatego warto dokonać stopnia tegoż zagrożenia poprzez udzielenie odp. Na pytania:
czy produkty przeds. stanowią duży odsetek kosztów nabywców?
czy produkty przeds. nie są zbyt znormalizowane lub mało zróżnicowane?
czy nabywcy produktów przeds. uzyskują pożądany poziom zyskowności?
czy nabywcy znają poziom rentowności w sektorze działania przeds.
nabywca, kt. w kosztach działalności produktu przeds. posiada duży udział będzie się starał wymuszać obniżenie jego ceny zakupu lub szukać tańszych dostawców
d) jeżeli przeds. wytwarza typowy produkt nie różniący się od wyrobów innych wytwórców i konkurentów na rynku musi się liczyć z koniecznością ustępstw wobec nabywców
5. Rywalizacje między istniejącymi siłami
analiza udziałów w rynku (dostarcza ona informacji o stopniu koncentracji sektora tj. o jego sytuacji monopolistycznej lub oligopolistycznej
identyfikacja metod walki konkurencji wewnątrz sektora jest tym mniejsza im ostrzejsza jest walka konk. między przeds. szczególnie zniechęcająca dla potencjalnych inwestorów
c) analiza finansowa operacji OPRACOWAĆ SAMI
Lokalizacja - pojęcie lokalizacji w działalności gospodarczej oznacza umiejscowienie wielkości i rodzaju dział. Gospodarczej w określonym obszarze.
Pojęcie lokalizacji można rozpatrywać w 2 aspektach:
aspekt czynnościowy - który zawiera elementy decyzyjności, czyli odnosi się do procedury wyboru rodzaju inwestycji i miejsca
aspekt rezultatowy - jest wynikiem przeprowadzonej procedury i związany jest już z konkretną lokalizacją.
Każdy podmiot gospodarczy, w tym małe przeds., poszukuje dla prowadzenia swojej działalności miejsce, w którym możliwie najlepiej będzie zaspokajać jego potrzeby, tj. miejsce o najwyższych walorach użytkowych lokalizacji.
Stopień przydatności różnych miejsc zależy od 2 czynników:
cech samego terenu, czyli uwarunkowań wewnętrznych. Do tych uwarunkowań zalicza się:
warunki naturalne (ukształtowanie powierzchni, surowce naturalne, klimat)
stan prawny (własność - obciążenie hipoteczne)
istniejący sposób zagospodarowania i użytkowania
sytuacji istniejącej w jego otoczeniu, czyli uwarunkowań zewnętrznych
Zalicza się tu m.in.:
warunki naturalne i ochronę środowiska (ukształtowanie terenu, warunki wodne, warunki glebowe)
warunki społeczno-demograficzne (liczba ludności, struktura wieku, zatrudnienia, bezrobocie)
struktura funkcjonalna otoczenia i relacja przestrzenna do rynków zbytu
wyposażenie w infrastrukturę
uwarunkowania prawne
uwarunkowania lokalne
sytuacja gospodarcza
Czynniki lokalizacji.
Każda jednostka gosp. potrzebuje:
właściwie zagospodarowanego miejsca w przestrzeni
niezbędnych środków produkcji do prowadzenia swojej działalności
możliwości zbytu wytworzonych produktów
zasobów pracy
Pojęcie czynników lokalizacji można określić jako wymogi i walory lokalizacyjne. Czynniki te są elementami ekonomicznymi, które wpływają na wielkość nakładów inwestycyjnych i kosztów produkcji lokalizowanych obiektów.
Na wielkość nakładów inwestycyjnych, zmiennych z punktu widzenia lokalizacji wpływają następujące grupy kosztów i czynniki je kształtujące:
wykup i przygotowanie terenu
warunki przeprowadzenia budowy
zakres robót ziemnych w zależności od ukształtowania terenu
sieciowe inwestycje towarzyszące (np. wodnokanalizacyjne, energetyczne) oraz budowa i rozbudowa innych urządzeń
Rozróżniamy następujące czynniki lokalizacji:
czynniki środowiskowe
czynniki przestrzenne (kształt i wielkość terenów, odległość, dostępność oraz położenie względem innych obszarów)
czynniki ekonomiczne - wynikają one z sytuacji społ.-gosp. danego obszaru, tworzy je stabilizacja gospodarcza, poziom inflacji i cen, wielkość i struktura kapitału, wielkość i chłonność rynków zbytu, rozwój infrastruktury technicznej i społecznej
czynniki społeczno-kulturowe - wynikają ze świadomości społeczności zamieszkującej dany obszar, aktywności i poziomu przedsiębiorczości oraz od poziomu wykształcenia i kultury
czynniki polityczne
czynniki prawno-administracyjne (są to regulacje związane z zakładaniem przedsiębiorstw, polityka podatkowa, transfer kapitału za granicę)
czynniki techniczno-technologiczne - wynikają one z postępu naukowo technicznego, który jest zjawiskiem wielostronnym, gdyż obejmuje zarówno rozwój nauki jak i wykorzystanie nowej techniki w sferze materialnej i niematerialnej (nauka, oświata, gospodarka mieszkaniowa, służba zdrowia). Przejawem postępu naukowo technicznego są innowacje techniczne i organizacyjne traktowane jako rezultat i jako proces, który obejmuje powstanie pomysłu, prace badawczo rozwojowe i projektowe oraz produkcję i upowszechnianie nowości technicznych.
Bariery lokalizacji produkcji
Obok czynników lokalizacji istotną rolę w dział. gosp. odgrywają bariery lokalizacji, które określa się jako przeszkody uniemożliwiające, utrudniające lub ograniczające prowadzenie określonej dział. gosp. na danym obszarze.
W ujęciu ogólnym wyróżnia się dwie podstawowe grupy barier lokalizacyjnych:
bariery zasobowe, które polegają na braku lub niewystarczającej ilości zasobów takich jak siła robocza, przestrzeń geograficzna, woda czy infrastruktura. Bariery te mogą się przejawiać nie tylko w postaci.......................
! Bariery zasobowe mają charakter negatywnych czynników produkcji.
bariery instrumentalne - mają charakter pozytywny
Bariery te wynikają z polityki przestrzennej państwa i społeczności lokalnych. Bariery te można nazwać regulatorami gosp. przestrzennej i mają one charakter:
prawny (polegają na tworzeniu aktów prawnych w postaci ustawy, zarządzenia Rady Ministrów, a na poziomie gminy miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego)
administracyjny (działania te dotyczą decyzji wydawania pozwoleń na budowę lub rozbudowę, nadzoru i kontroli nad realizacją inwestycji)
ekonomiczny (wyróżnić można wśród tych działań: system opłat za korzystanie ze środowiska i kar za nadmierne zanieczyszczania środowiska, system ulg podatkowych)
Z kolei z punktu widzenia rodzajowego wyróżniamy 5 barier:
b. naturalne (przyrodnicze) - wynikają z zasobów środowiska przyrodniczego np. na skutek braku lub niewystarczającej ilości zasobów, złej jakości i niedostępności. Bariery te mogą być pierwotne i wtórne.
b. demograficzne (w postaci ilościowej oraz jakościowej)
b. infrastrukturalne (brak i najczęściej niedorozwój infrastruktury technicznej i społecznej)
b. społeczne (związane z sytuacją społeczną na danym terenie, np. nastawienie pracowników do przemian społ.-gosp., mentalność mieszkańców)
b. polityczno - administracyjne
Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl