|
|
|
|
|
|
|
|
1918/inauguracja kabaretu w kawiarni „Pod Pikadorem”/ - rozpad od roku 1926-39
|
1922 - 1935 /twórcy działają już tylko indywidualnie/
|
|
|
1931/wieczorek poetycki po nazwą Najmłodsze Wilno Literackie - 1934
|
|
|
J. Tuwim, J. Lechoń, A. Słonimski, K. Wierzyński, J. Iwaszkiewicz
|
T. Peiper, J. Przyboś, J. Kurek, A. Ważyk, J. Brzękowski
|
Twórczość Żagarystów: Cz. Miłosz, J. Zagórski, A. Rymkiewicz, T. Bujnicki, J. Putrament, J. Maśliński oraz Czechowicz (i poeci spod jego wpływpu)
|
S.R. Dobrowolski, S. Ciesielczuk, W. Sebyła, W. Słobodnik, K.I. Gałczyński, Z. Uniłowski, S.M. Saliński Bibrowski
|
Teodor Bujnicki, Czesław Miłosz, Antoni Gołubiew, Jerzy Zagórski, Henryk Dembiński, Jerzy Putrament, Aleksander Rymkiewicz, Anatol Mikułko, Mieczysław Kotlicki.
|
: E. Kozikowski, Z. Kossak-Szcucka, J. Wiktor, J. Brzostowski oraz kilku wybitnych artystów plastyków, jak J. Fałat, W. Weiss, Z. Pronaszko
|
|
Właściwie bezprogramowi (ale główne postulaty: wolność w doborze środków i treści, kult codzienności i konkretności, żądanie doskonałości artystycznej) ( hasła związane z S. - aktywizm, witalizm, życie, codzienność, zainteresowanie osiągnięciami cywil.)
|
Peiper mówił, ze nie mają konkretnego dekalogu estetycznego, łączyła ich idea teraźniejszości. Hasła: nowoczesność, prezentyzm-teraźniejszość, kwestionowali romantyzm, 3M, sztuka-wytwórnia wzruszeń, ważny jest warsztat, ekwiwalentyzacja uczuć, nadświadomość, zdanie-budowla, nowa metafora, rymy oddalone, budowa nowych form, elipsy
|
- katastrofizm -radykalizm społeczny - poezja jest świadomym tworzeniem, intelektualizacja, pośredniość uczuć - odrzucenie mitu cywilizacji - wizjoneryzm - poezja wyobrażeńowców - przejściowość, nieprzystosowanie - sztuka przybiera charakter polityczny, totalitarny - wołanie o społeczność sprawiedliwą - katastrofizm ocalający
|
Postulaty co do koniecznej ewolucji polskiej lit. - „twórcza postawa wobec społeczeństwa” - zwrot w stronę zagadnienia społecznego, tęsknota za entuzjazmem i szczerością, zwiększenie poczucia odpowiedzialności za czyn artystyczny - da się wyodrębnić zagadnienia: moralizm, dramatyzm życia, plebejskość, przerażenie wielkomiejską cywilizacją, „poezja pracy”, pacyfizm (także: franciszkanizm, tony sielskie i rustykalne)
|
twórczość była podporządkowana przede wszystkim poglądom społeczno-ekonomicznym - Dembiński głosił hasła przemiany moralnej społeczeństwa dokonanej z dobrej woli. Literatura miała więc pełnić głównie rolę społeczną - konstruktywizm, prozaizacja, kult faktu, reportaż, intelektualizm - przeczucie katastrofy, nieuchronnej apokalipsy czy zbliżającej się zagłady, która miała pochłonąć zarówno świat, jak i człowieka
|
- zwrócenie uwagi na sferę idei (treści) nie zaś formy - podobieństwo do postulatów „Zdroju”.
- Zwrot do ludowości, regionalizm i ewangeliczny kult pracy rzemieślniczej i ogrodniczej zespalał się w przekonaniach czartakowców z postawą antyurbanistyczną i antytechnokratyczną - miłość przyrody, kult pracy i pokoju, zwracał się jednocześnie przeciw nowoczesnej technice i miastu, dopatrując się w nich źródła wojen, ucisku i dehumanizacji
|
|
Futuryzm, ekspresjonizm, poezja rosyjska i francuska
|
|
|
|
|
romantyzm, neoromantyzm, ekspresjonizm, symbolizm.
|
|
„Skamander” Wyd. od 1919-29, 1935-39.
|
„Zwrotnica” wyd. 1922-23, 1926-27.
|
„Żagary” - 1931-33, Lubelskie: „Barykady” 1932, „Dźwigary” -1934/5
|
„Kwadryga” -> „Nowa Kwadryga” (od1937)
|
|
|
|
Od nazwy rzeki opływającej Troje (w Iliadzie Homera)//wyst. W Akropolis Wyspiańskiego
|
Zwrotnica - miała przestawić rozwój i bieg poezji na nowe tory
|
|
Łac. Quadriiugs - „czwórka w zaprzęgu” (Dobrowolski, Bibrowski, Wernic, Kornblum)
|
W dialekcie wileńskim oznaczają żerdzie, suche, długie patyki, chrust
|
|