Stateczność statku na fali nadążnej
Warunki: 1. Kurs statku jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali. 2. Długość statku porównywalna jest z długością fali. 3. Prędkość statku (po wodzie) porównywalna z prędkością rozchodzenia się fali.
GZ = lk - KGsinϕ lk zależy od podwodnej części kadłuba
Gdy statek znajdzie się na grzbiecie fali i przebywa tam dłużej niż okres kołysań własnych tego statku to ma miejsce najniedogodniejsza sytuacja
T okres kołysań własnych T = k*B/(GM)1/2
BROACHING - utrata stateczności kursowej na fali nadążającej , fala doganiając statek „zabiera” jego rufę i statek ustawia się bokiem do fali.
ΔGZ(ϕ) zależy od :
h(A1) , λ(A2) , V(A3) , Fn(A4) , GM(A5) , B/T(A6)
ΔGZ = ∑(Ai*parametri)
Rezonans kołysań bocznych statku
B(bezwładność)+T(tłumienie)+P(przywracanie)=W(wymuszanie
B zależy od II pochodnej kąta przechyłu `ϕ'
T ------------- I --------------------------------- `ϕ
P ------------ kąta przechyłu ϕ
ωE częstość spotkaniowa
ωO częstość kołysań własnych statku
ϕA amplituda kołysań statku
αA amplituda kąta skłonu fali
T = k*B/(GM)1/2 ωO = 2Π/T
Rezonans - wzmocnienie amplitudy kołysań w stosunku do amplitudy kąta skłonu fali.
Założenia do metody stałego wyporu: 1)woda która zalała przedział wodoszczelny traktowana jest jako woda zaburtowa. W miejscu zatopionym statek stracił pewną objętość podwodzia. 2)ubytek objętości podwodzia jest zrekompensowany przyrostem zanurzenia średniego. 3)Podwodna część kadłuba ma tę samą objętość co przed awarią lecz inny kształt. 4)Charakterystyki hydrostatyczne (położenie punktu metacentrycznego, współrzędne środka wyporu i inne). Przyjmują inny kształt i opis. 5)Nie zmienił się wypór (ciężar) statku i położenie środka wyporu. 6) Współczynnik zatapialności
u=VW/Vt =f/fW =iB/iBt =iL/iLt f/fW =iB/iBt =iL/iLt- powierzchnia wodnicy utraconej , iB- moment bezwładności poprzecznej, iL-moment bezwładności wzdłużnej. , VW- objętośc wody zalewającej przedział, Vt- teoretyczna objętość przedziału.
Siłownia- u=0,85, pokład ro-ro magazyny- u=0,60, zbiornik pusty- u=0,98. 7)Rozmiary uszkodzenia:
Obliczanie siły nacisku i współrzędnych punktów podparcia:
N=ΔD=Dm-D, xp= (Δt*Mj/ ΔD)+ xS, Δt=tm-t, yp=tgϕ*Dm*GM'm/ΔD
tgϕ=(TΦpm-TΦlm)/B, GM'm=KMm-(KGm+ΔGMm), KMm→AKH
KGm=D*KG/Dm, ΔGMm=D*ΔGM/Dm=∑ib*ρ/Dm
Kryteria oceny niezatapialności:
1) GM≥0,05m, Kryterium początkowej wysokości metacentrycznej. 2) GZmax≥0,1m. 3) GZ= moment przechyl./wypór +0,04m , POLE≥0,015 [m*rad]. 4) ϕa≤a, a=70 pasaż 2 przedziałowe
a=300 zbiornikowce, chemikaliowce, gazowce. 5)Odległość otworów od wodnicy ≥0,3m.
WSPÓLCZYNNIKI PODZIAŁU GRODZIOWEGO:
R- wymagany wskaźnik podziału grodziowego, R=(0,002+ 0,0009lS)1/3, lS- długość podziałowa statku.
R zależy od: długości statku, ilości osób na pokładzie, miejsc w łodziach ratunkowych. A-uzyskany współczynnik podziału grodziowego, A=∑(pi*si), pi-prawdopodobieństwo że zatopieniu może ulec tylko rozważany przedział, si- prawdopodobieństwo przetrwania po zatopieniu przedziału. A≥R
Stateczność statku na fali nadążnej
Warunki: 1. Kurs statku jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali. 2. Długość statku porównywalna jest z długością fali. 3. Prędkość statku (po wodzie) porównywalna z prędkością rozchodzenia się fali.
GZ = lk - KGsinϕ lk zależy od podwodnej części kadłuba
Gdy statek znajdzie się na grzbiecie fali i przebywa tam dłużej niż okres kołysań własnych tego statku to ma miejsce najniedogodniejsza sytuacja
T okres kołysań własnych T = k*B/(GM)1/2
BROACHING - utrata stateczności kursowej na fali nadążającej , fala doganiając statek „zabiera” jego rufę i statek ustawia się bokiem do fali.
ΔGZ(ϕ) zależy od :
h(A1) , λ(A2) , V(A3) , Fn(A4) , GM(A5) , B/T(A6)
ΔGZ = ∑(Ai*parametri)
Rezonans kołysań bocznych statku
B(bezwładność)+T(tłumienie)+P(przywracanie)=W(wymuszanie
B zależy od II pochodnej kąta przechyłu `ϕ'
T ------------- I --------------------------------- `ϕ
P ------------ kąta przechyłu ϕ
ωE częstość spotkaniowa
ωO częstość kołysań własnych statku
ϕA amplituda kołysań statku
αA amplituda kąta skłonu fali
T = k*B/(GM)1/2 ωO = 2Π/T
Rezonans - wzmocnienie amplitudy kołysań w stosunku do amplitudy kąta skłonu fali.
Założenia do metody stałego wyporu: 1)woda która zalała przedział wodoszczelny traktowana jest jako woda zaburtowa. W miejscu zatopionym statek stracił pewną objętość podwodzia. 2)ubytek objętości podwodzia jest zrekompensowany przyrostem zanurzenia średniego. 3)Podwodna część kadłuba ma tę samą objętość co przed awarią lecz inny kształt. 4)Charakterystyki hydrostatyczne (położenie punktu metacentrycznego, współrzędne środka wyporu i inne). Przyjmują inny kształt i opis. 5)Nie zmienił się wypór (ciężar) statku i położenie środka wyporu. 6) Współczynnik zatapialności
u=VW/Vt =f/fW =iB/iBt =iL/iLt f/fW =iB/iBt =iL/iLt- powierzchnia wodnicy utraconej , iB- moment bezwładności poprzecznej, iL-moment bezwładności wzdłużnej. , VW- objętośc wody zalewającej przedział, Vt- teoretyczna objętość przedziału.
Siłownia- u=0,85, pokład ro-ro magazyny- u=0,60, zbiornik pusty- u=0,98. 7)Rozmiary uszkodzenia:
Obliczanie siły nacisku i współrzędnych punktów podparcia:
N=ΔD=Dm-D, xp= (Δt*Mj/ ΔD)+ xS, Δt=tm-t, yp=tgϕ*Dm*GM'm/ΔD
tgϕ=(TΦpm-TΦlm)/B, GM'm=KMm-(KGm+ΔGMm), KMm→AKH
KGm=D*KG/Dm, ΔGMm=D*ΔGM/Dm=∑ib*ρ/Dm
Kryteria oceny niezatapialności:
1) GM≥0,05m, Kryterium początkowej wysokości metacentrycznej. 2) GZmax≥0,1m. 3) GZ= moment przechyl./wypór +0,04m , POLE≥0,015 [m*rad]. 4) ϕa≤a, a=70 pasaż 2 przedziałowe
a=300 zbiornikowce, chemikaliowce, gazowce. 5)Odległość otworów od wodnicy ≥0,3m.
WSPÓLCZYNNIKI PODZIAŁU GRODZIOWEGO:
R- wymagany wskaźnik podziału grodziowego, R=(0,002+ 0,0009lS)1/3, lS- długość podziałowa statku.
R zależy od: długości statku, ilości osób na pokładzie, miejsc w łodziach ratunkowych. A-uzyskany współczynnik podziału grodziowego, A=∑(pi*si), pi-prawdopodobieństwo że zatopieniu może ulec tylko rozważany przedział, si- prawdopodobieństwo przetrwania po zatopieniu przedziału. A≥R
Stateczność statku na fali nadążnej
Warunki: 1. Kurs statku jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali. 2. Długość statku porównywalna jest z długością fali. 3. Prędkość statku (po wodzie) porównywalna z prędkością rozchodzenia się fali.
GZ = lk - KGsinϕ lk zależy od podwodnej części kadłuba
Gdy statek znajdzie się na grzbiecie fali i przebywa tam dłużej niż okres kołysań własnych tego statku to ma miejsce najniedogodniejsza sytuacja
T okres kołysań własnych T = k*B/(GM)1/2
BROACHING - utrata stateczności kursowej na fali nadążającej , fala doganiając statek „zabiera” jego rufę i statek ustawia się bokiem do fali.
ΔGZ(ϕ) zależy od :
h(A1) , λ(A2) , V(A3) , Fn(A4) , GM(A5) , B/T(A6)
ΔGZ = ∑(Ai*parametri)
Rezonans kołysań bocznych statku
B(bezwładność)+T(tłumienie)+P(przywracanie)=W(wymuszanie
B zależy od II pochodnej kąta przechyłu `ϕ'
T ------------- I --------------------------------- `ϕ
P ------------ kąta przechyłu ϕ
ωE częstość spotkaniowa
ωO częstość kołysań własnych statku
ϕA amplituda kołysań statku
αA amplituda kąta skłonu fali
T = k*B/(GM)1/2 ωO = 2Π/T
Rezonans - wzmocnienie amplitudy kołysań w stosunku do amplitudy kąta skłonu fali.
Założenia do metody stałego wyporu: 1)woda która zalała przedział wodoszczelny traktowana jest jako woda zaburtowa. W miejscu zatopionym statek stracił pewną objętość podwodzia. 2)ubytek objętości podwodzia jest zrekompensowany przyrostem zanurzenia średniego. 3)Podwodna część kadłuba ma tę samą objętość co przed awarią lecz inny kształt. 4)Charakterystyki hydrostatyczne (położenie punktu metacentrycznego, współrzędne środka wyporu i inne). Przyjmują inny kształt i opis. 5)Nie zmienił się wypór (ciężar) statku i położenie środka wyporu. 6) Współczynnik zatapialności
u=VW/Vt =f/fW =iB/iBt =iL/iLt f/fW =iB/iBt =iL/iLt- powierzchnia wodnicy utraconej , iB- moment bezwładności poprzecznej, iL-moment bezwładności wzdłużnej. , VW- objętośc wody zalewającej przedział, Vt- teoretyczna objętość przedziału.
Siłownia- u=0,85, pokład ro-ro magazyny- u=0,60, zbiornik pusty- u=0,98. 7)Rozmiary uszkodzenia:
Obliczanie siły nacisku i współrzędnych punktów podparcia:
N=ΔD=Dm-D, xp= (Δt*Mj/ ΔD)+ xS, Δt=tm-t, yp=tgϕ*Dm*GM'm/ΔD
tgϕ=(TΦpm-TΦlm)/B, GM'm=KMm-(KGm+ΔGMm), KMm→AKH
KGm=D*KG/Dm, ΔGMm=D*ΔGM/Dm=∑ib*ρ/Dm
Kryteria oceny niezatapialności:
1) GM≥0,05m, Kryterium początkowej wysokości metacentrycznej. 2) GZmax≥0,1m. 3) GZ= moment przechyl./wypór +0,04m , POLE≥0,015 [m*rad]. 4) ϕa≤a, a=70 pasaż 2 przedziałowe
a=300 zbiornikowce, chemikaliowce, gazowce. 5)Odległość otworów od wodnicy ≥0,3m.
WSPÓLCZYNNIKI PODZIAŁU GRODZIOWEGO:
R- wymagany wskaźnik podziału grodziowego, R=(0,002+ 0,0009lS)1/3, lS- długość podziałowa statku.
R zależy od: długości statku, ilości osób na pokładzie, miejsc w łodziach ratunkowych. A-uzyskany współczynnik podziału grodziowego, A=∑(pi*si), pi-prawdopodobieństwo że zatopieniu może ulec tylko rozważany przedział, si- prawdopodobieństwo przetrwania po zatopieniu przedziału. A≥R
Stateczność statku na fali nadążnej
Warunki: 1. Kurs statku jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali. 2. Długość statku porównywalna jest z długością fali. 3. Prędkość statku (po wodzie) porównywalna z prędkością rozchodzenia się fali.
GZ = lk - KGsinϕ lk zależy od podwodnej części kadłuba
Gdy statek znajdzie się na grzbiecie fali i przebywa tam dłużej niż okres kołysań własnych tego statku to ma miejsce najniedogodniejsza sytuacja
T okres kołysań własnych T = k*B/(GM)1/2
BROACHING - utrata stateczności kursowej na fali nadążającej , fala doganiając statek „zabiera” jego rufę i statek ustawia się bokiem do fali.
ΔGZ(ϕ) zależy od :
h(A1) , λ(A2) , V(A3) , Fn(A4) , GM(A5) , B/T(A6)
ΔGZ = ∑(Ai*parametri)
Rezonans kołysań bocznych statku
B(bezwładność)+T(tłumienie)+P(przywracanie)=W(wymuszanie
B zależy od II pochodnej kąta przechyłu `ϕ'
T ------------- I --------------------------------- `ϕ
P ------------ kąta przechyłu ϕ
ωE częstość spotkaniowa
ωO częstość kołysań własnych statku
ϕA amplituda kołysań statku
αA amplituda kąta skłonu fali
T = k*B/(GM)1/2 ωO = 2Π/T
Rezonans - wzmocnienie amplitudy kołysań w stosunku do amplitudy kąta skłonu fali.
Założenia do metody stałego wyporu: 1)woda która zalała przedział wodoszczelny traktowana jest jako woda zaburtowa. W miejscu zatopionym statek stracił pewną objętość podwodzia. 2)ubytek objętości podwodzia jest zrekompensowany przyrostem zanurzenia średniego. 3)Podwodna część kadłuba ma tę samą objętość co przed awarią lecz inny kształt. 4)Charakterystyki hydrostatyczne (położenie punktu metacentrycznego, współrzędne środka wyporu i inne). Przyjmują inny kształt i opis. 5)Nie zmienił się wypór (ciężar) statku i położenie środka wyporu. 6) Współczynnik zatapialności
u=VW/Vt =f/fW =iB/iBt =iL/iLt f/fW =iB/iBt =iL/iLt- powierzchnia wodnicy utraconej , iB- moment bezwładności poprzecznej, iL-moment bezwładności wzdłużnej. , VW- objętośc wody zalewającej przedział, Vt- teoretyczna objętość przedziału.
Siłownia- u=0,85, pokład ro-ro magazyny- u=0,60, zbiornik pusty- u=0,98. 7)Rozmiary uszkodzenia:
Obliczanie siły nacisku i współrzędnych punktów podparcia:
N=ΔD=Dm-D, xp= (Δt*Mj/ ΔD)+ xS, Δt=tm-t, yp=tgϕ*Dm*GM'm/ΔD
tgϕ=(TΦpm-TΦlm)/B, GM'm=KMm-(KGm+ΔGMm), KMm→AKH
KGm=D*KG/Dm, ΔGMm=D*ΔGM/Dm=∑ib*ρ/Dm
Kryteria oceny niezatapialności:
1) GM≥0,05m, Kryterium początkowej wysokości metacentrycznej. 2) GZmax≥0,1m. 3) GZ= moment przechyl./wypór +0,04m , POLE≥0,015 [m*rad]. 4) ϕa≤a, a=70 pasaż 2 przedziałowe
a=300 zbiornikowce, chemikaliowce, gazowce. 5)Odległość otworów od wodnicy ≥0,3m.
WSPÓLCZYNNIKI PODZIAŁU GRODZIOWEGO:
R- wymagany wskaźnik podziału grodziowego, R=(0,002+ 0,0009lS)1/3, lS- długość podziałowa statku.
R zależy od: długości statku, ilości osób na pokładzie, miejsc w łodziach ratunkowych. A-uzyskany współczynnik podziału grodziowego, A=∑(pi*si), pi-prawdopodobieństwo że zatopieniu może ulec tylko rozważany przedział, si- prawdopodobieństwo przetrwania po zatopieniu przedziału. A≥R