prawo turystyczne zagadnienia (10 stron) yjzxi6ot5jbla36gi2qxigdoc6ggvoql6lt4yky YJZXI6OT5JBLA36GI2QXIGDOC6GGVOQL6LT4YKY


  1. Pojęcie i zakres prawa turystycznego.

Prawo turystyczne to ogół norm prawnych regulujących rozmaite stosunki społeczne związane z podróżami trwającymi nie dłużej niż 1 rok poza środowiskiem rodzinnym w celach wypoczynkowych, poznawczych, hobbystycznych i w celu zaspokojenia potrzeb wędrowania, utrzymania sprawności fizycznej, zachowania zdrowia lub jego poprawy przez ruch.

Zakres prawa turystycznego: trzeba pojmować jako obszar prawa prywatnego, którego rdzeniem jest tworzenie i funkcjonowanie podmiotów oraz normy odnoszące się do umów działalności turystycznych.

  1. Pojęcie usługi turystycznej, imprezy turystycznej, wycieczki.

Usługi turystyczne to usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Impreza turystyczna - to, co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną cechą, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo, jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu.

Wycieczka - to rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników.

  1. Pojecie „organizatora turystycznego” oraz warunki podejmowania i prowadzenia przedniego działalności gospodarczej.

Za organizatora turystyki uznaje się przedsiębiorcę organizującego imprezę turystyczną (przyjmowanie, oferowanie, realizacja imprezy turystycznej) na podstawie zawieranej umowy. Podstawowy zakres przedmiotowy organizatora sprowadza się do przygotowywania i realizacji usług turystycznych. Obowiązuje wymóg uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności turystycznej (gospodarczej).

  1. Pojecie „pośrednika turystycznego” oraz warunki prowadzenia i podejmowania przez niego działalności gospodarczej.

Pośrednik turystyczny: przepisy ustawy o działalności gospodarczej uznają przedsiębiorcę wykonującego na zlecenie klienta świadczenia czynności faktycznych i prawnych z zawieraniem umów. Jako zleceniodawca jest zobowiązany działać w interesie swojego klienta. Pośrednik może pośredniczyć w zawieraniu każdej umowy o wszelkie usługi turystyczne. Pośrednik turystyczny może podjąć działalność po uzyskaniu zezwolenia i wpisu do rejestru przedsiębiorców.

  1. Warunki, jakie muszą spełniać kierujący działalnością w zakresie organizacji imprez turystycznych i pośrednictwa turystycznego.

Warunkami uzyskania zezwolenia są:

  1. Posiadanie kwalifikacji i dobrej reputacji przez osobę kierująca działalnością przedsiębiorstwa - osoba taka musi posiadać wykształcenie i praktykę oraz nie być karana za przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu, wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu.

  2. Posiadanie zabezpieczenia finansowego - dla pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, gdy organizator turystki, wbrew obowiązkowi, nie zapewnia tego powrotu a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych, zabezpieczenie to może mieć formę gwarancji bankowej, ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia na rzecz klientów.

  1. Zasady postępowania w sprawach zezwoleń na działalność gospodarczą „organizatora turystyki” i „pośrednika turystycznego”.

Zezwolenie na działalność gospodarczą „organizatora turystyki” lub „pośrednika turystycznego” udziela się, jeśli są spełnione warunki:

  1. Zasady prowadzenia działalności przez „agenta turystycznego”.

Agent w ustawie o usługach turystycznych określony jest w sposób szczególny. Jest to przedsiębiorca, którego działalność podlega na stałym pośredniczeniu. Agent nie może uczestniczyć bezpośrednio w realizowaniu usług. Agent przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem przy zawieraniu umów z klientami. Przepisy ustawy o usługach turystycznych wykluczają możliwość zawierania przez agenta umów we własnym imieniu. Agent może działać na zlecenie organizatora turystyki, który ma zezwolenie na działalność w kraju.

  1. Rodzaje obiektów, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie.

Usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnodostępne wynajmowanie domu, pokoju, miejsc noclegowych a także miejsc na rozstawienie namiotów lub przyczep oraz świadczenie w obrębie obiektu usług z nim związanych.

Obiekty hotelarskie dzieli się na rodzaje, a potem na kategorie i inne obiekty

Ustawa dzieli obiekty na:

  1. Hotele.

  2. Motele.

  3. Pensjonaty.

  4. Kempingi.

  5. Domy wycieczkowe.

  6. Schroniska.

  7. Schroniska młodzieżowe.

  8. Pola biwakowe.

10. Zasady postępowania w sprawie zaszeregowania obiektów hotelarskich do odpowiedniego rodzaju i kategorii.

Aby uzyskać zaszeregowanie obiektu do grupy rodzajowej należy złożyć wniosek, który musi zawierać:

  1. Określić przedsiębiorcę świadczącego usługę

  2. Nazwę obiektu

  3. Oznaczenie położenia

  4. Krótki opis obiektu i kwalifikacje personelu

  5. Wskazać osobę upoważnioną do reprezentowania wnioskodawcy

  6. Zaszeregowanie do kategorii, o jaką się ubiega

12. Rodzaje i charakterystyka prawa umów o świadczenie usług turystycznych: umowy o pojedyncze świadczenie, umowy o podróż, umowy hotelowej.

Umowa hotelarska - prze umowę hotelarska prowadzący hotel lub podobny zakład zobowiązuje się wynająć podróżnemu - zwanemu gościem - pokój mieszkalny lub miejsce w pokoju oraz świadczyć usługi z tym związane, a gość zobowiązuje się uiścić opłatę. Umowa hotelarska ma charakter umowy mieszanej, występują w niej, bowiem różne elementy umów nazywanych (najmu, przechowania, sprzedaży),. Umowa ta nie wymaga szczególnej formy. Zamówienie pokoju należy traktować jako ofertę. Przyjęcie ofert przez hotelarza powoduje zawarcie umowy. Jeżeli hotel nie może zawrzeć umowy, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym składającego ofertę.

  1. Rodzaje i charakterystyka prawna umów związanych ze świadczeniem usług turystycznych (umów związanych z obrotem towarowym, umów związanych z transportem, umów związanych o korzystanie z rzeczy, umów o świadczenie usług, umów bankowych).

Umowy związane z obrotem towarowym:

Umowy związane z transportem:

  1. Posiadania i okazania ważnego biletu.

  2. Posiadaniem i okazaniem dokumentu uprawniającego do zniżek i bezpłatnych przejazdów.

  3. Przestrzegania przepisów porządkowych.

Podstawowym aktem przewozowym jest ustawa z dnia 15.11.1984 Prawo Przewozu. Ma zastosowanie w transporcie: kolejowym, lotniczym, samochodowym oraz żeglugi śródlądowej.

Transport kolejowy - ustawa o kolejach oraz Konwencja Berneńska z 09.05.1980 o międzynarodowym przewozie kolejami.

Transport morski - kodeks morski oraz Konwencja Ateńska z 13.12.1974 w sprawie przewozu morzem pasażerów i ich bagażu.

Transport lotniczy - prawo lotnicze i Konwencja Warszawska z 12.10.1929 o ujednoliceniu prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego, zamieniona protokołem haskim z 25.09.1955 oraz Konwencję Guadalajara z 18.09.1961 roku.

Umowy związane z korzystaniem rzeczy:

Umowy bankowe:

Jest to umowa konsensualna, wzajemna, dwustronnie zobowiązująca,

odpłatna, w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Leasingodawca

nie ponosi odpowiedzialności za przydatność rzeczy do użytku. Leasingobiorca ma utrzymać rzecz w stanie należytym. W razie zbycia rzeczy przez leasingodawcę, przeniesienie rzeczy na leasingobiorcę bez dodatkowych świadczeń.

Umowy o świadczenie usług:

  1. Pojęcie umowy, rodzaje umów, podstawy prawne, zasady i czynniki kształtujące treści umów.

Umowy są podstawowym źródłem zobowiązań. Zobowiązanie to stosunek prawny, gdzie wierzyciel może domagać się od dłużnika określonego świadczenia. Umowy regulowane są Kodeksem Cywilnym i ustawami szczególnymi. Umowa gospodarcza - zgodne świadczenie woli przynajmniej dwóch podmiotów prawa zmierzających do ustanowienia sprawy lub zniesienia wzajemnych praw i obowiązków o charakterze majątkowym.

  1. Zakres ochrony prawnej klienta - konsumenta usług turystycznych.

Istnieją dwa źródła zagrożeń interesów konsumentów usług turystycznych, tj. o charakterze podstawowym i wynikających ze specyfiki poszczególnych rodzajów produktów turystycznych. Zagrożenie o charakterze ogólnym: niepełna i nierzetelna informacja o raz reklama, standaryzacja umów i sformalizowane procedury dochodzenia roszczeń. Zagrożenia wynikające ze specyfiki poszczególnych usług turystycznych: błędne informacje o jakości i zakresie usług hotelarskich, w zakresie transportu i usług gastronomicznych.

Ochrona prawna konsumenta koncentruje się na trzech głównych sferach:

Prawa turystów reguluje ustawa o usługach turystycznych. Zabezpiecza klientów prze nieuczciwymi sprzedawcami usług.

  1. Obowiązki przedsiębiorcy oferującego usługi turystyczne przed zawarciem umowy z klientem.

Organizator imprezy, wycieczki lub osoba działająca w jego imieniu jeszcze przed zawarciem umowy mają obowiązek podać klientowi:

  1. Wszelkie informacje o przepisach paszportowych, wizowych i przeciwwskazaniach zdrowotnych dotyczących uczestnictwa klienta w imprezie.

  2. Informacje o zawarciu umowy ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z udziału w imprezie i ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków.

  1. Forma i treść umowy o świadczenie usług turystycznych.

Umowa o świadczenie usług turystycznych, polegających na organizowaniu imprez turystycznych wymaga formy pisemnej. Forma pisemna została zastrzeżona dla celów dowolnych, co oznacza, że jej niedotrzymanie nie powoduje nieważności umowy, ale jedynie rodzić będzie trudności z udowodnieniem faktu jej zawarcia i treści przed sądem.

Zgodnie z omawianą ustawą umowa taka powinna określać:

  1. Organizatora turystyki i numer jego koncesji oraz imię i nazwisko osoby, która w jego imieniu umowę podpisała.

  2. Miejsce pobytu i trasę wycieczki.

  3. Czas trwania imprezy turystycznej.

  4. Program imprezy turystycznej obejmujący rodzaj, jakość i terminy oferowanych usług w tym: ilość i rodzaj posiłków, program zwiedzania i inne usługi wliczone w cenę imprezy, rodzaj, charakter i kategorię środka transportu oraz datę, godzinę, miejsce wyjazdu i planowanego powrotu, położenie, rodzaj i kategorię obiektu hotelarskiego zgodnie z przepisami pobytu lub opis wyposażenia obiektów niezaliczonych do rodzajów i kategorii.

  5. Cenę imprezy turystycznej wraz z wyszczególnieniem wszelkich koniecznych należności, podatków i opłat, jeżeli nie są one zawarte w cenie oraz wyraźne sformułowanie okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny.

  6. Sposób zapłat.

  7. Rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów.

  8. Podstawy prawne i konsekwencje prawne wynikające z umowy.

  9. Sposób zgłoszenia reklamacji związanych z wykorzystaniem usług przez organizatora turystyki lub osobę z nim współpracującą, wraz z podaniem terminu zgłoszenia takich reklamacji.

10) wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego i na które strony wyraziły zgodę.

  1. Zasady odpowiedzialności osób utrzymujących hotele i zakłady podobne.

Obiekty hotelarskie musza spełniać takie warunki:

  1. Charakterystyka prawna umowy ubezpieczenia.

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel, którym jest zakład ubezpieczeń, zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidywanego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Jest to umowa odpłatna i losowa. Stronami tej umowy są: ubezpieczyciel - którym jest zakład ubezpieczeń oraz ubezpieczony. Podstawowym warunkiem ubezpieczonego jest opłacenie składki i przestrzeganie zasad zmierzających do uniemożliwienia powstania wypadu lub ograniczenia rozmiaru szkody. Podstawowym obowiązkiem ubezpieczyciela jest wypłata odszkodowania w przypadku wystąpienia przewidzianego w umowie darzenia losowego. Ubezpieczenia dzielimy na:

  1. Majątkowe (dotyczą mienia): ubezpieczenia samochodów w ruchu zagranicznym i krajowym, ubezpieczenia bagażu podróżnego i kosztów rezygnacji z udziału w imprezie.

  2. Osobowe (dotyczą osób): ubezpieczenia kosztów leczenia i następstw nieszczęśliwych wypadków w czasie podróży zagranicznej.

  1. Rodzaje i charakterystyka ubezpieczeń turystycznych.

Wyróżniamy:

  1. Obowiązki przedsiębiorcy turystycznego w zakresie ubezpieczenia na rzecz klientów.

Organizator turystyki jest obowiązany poinformować klienta o szczególnych zagrożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obszarach oraz o możliwości ubezpieczenia z tym związanego. Dotyczy to także zagrożeń powstałych po zawarciu umowy. Organizator turystyki ma obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w imprezach turystycznych umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

  1. Pojęcie „przewodnika turystycznego” i „pilota wycieczek” oraz ich zadania.

Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą.

Do zadań przewodnika turystycznego należy: oprowadzanie wycieczek, fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach oraz sprawowanie opieki nad uczestnikami wycieczki.

Do zadań pilota wycieczek należy: sprawowanie w imieniu organizatora turystyki opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie wynikającym z charakteru imprezy oraz czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy.

  1. Rodzaje przewodników turystycznych.

Przewodniki turystyczne opisują walory przyrodnicze, kulturowe itp. danego obszaru. Przewodniki dzielimy na 4 grupy pod względem tematycznym:

Najwięcej jest przewodników ogólnych. Pojawiają się tłumaczone przewodniki.

  1. Warunki, które musi spełniać osoba ubiegająca się o uprawniania przewodnika turystycznego i pilota wycieczek.

Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która:

  1. Zasady szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek.

Szkolenie mogą prowadzić jednostki organizacyjna lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wojewody, które dysponują kadrą wykładowców posiadających wykształcenie wyższe oraz praktykę - w zakresie zagadnień objętych programem, oraz zapewnią warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, zapewnią odpowiednia obsługę biurową wraz z przechowaniem i udostępnieniem dokumentacji szkolenia. Upoważnienie wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe. Upoważnienie wydane na stałe może zostać cofnięte, jeśli upoważniona jednostka organizacyjna lub osoba przestała spełniać warunki lub gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z obowiązującym programem. Ustala się programy szkolenia na przewodników górskich (klasa III, II, I), przewodników miejskich i terenowych.

  1. Zasady postępowania egzaminacyjnego dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.

Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez wojewodę właściwego ze względu na: obszar uprawnień dla przewodników turystycznych lub miejsca organizacji kursu dla pilotów wycieczek. W skład komisji egzaminacyjnych wchodzą przedstawiciele stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz organizacji biur podróży. Wojewoda może odmówić dopuszczenia do egzaminu osoby, która nie spełnia określonych warunków. Odmowa ta następuje w drodze decyzji administracyjnej. Egzamin składa się z części teoretycznej, obejmującej zagadnienia, dla których programy szkolenia przewidują zajęcia teoretyczne i części praktycznej, obejmującej zagadnienia, dla których programy szkolenia przewidują zajęcia praktyczne, realizowane w terenie. Część teoretyczna przeprowadzana jest w formie pisemnej i ustnej. Warunkiem zdania egzaminu pisemnego jest uzyskanie, co najmniej 40 punktów. Do części ustnej mogą przystąpić osoby, które zaliczyły egzamin pisemny.

  1. Zasady postępowania egzaminacyjnego sprawdzającego znajomość języka obcego przez przewodnika turystycznego i pilota wycieczek.

Znajomość języka obcego dokumentuje się dyplomem ukończenia studiów filologicznych nauczycielskiego kolegium języków obcych lub świadczeniem ukończenia szkoły z obcym językiem wykładanym za granicą. Osoby, które nie legitymują się takimi dokumentami, mogą zdawać egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języków obcych. Dla przewodników egzamin z języka obcego jest w formie ustnej. Składa się z dwóch części: wypowiedź z zakresu wiedzy krajoznawczej na zadany temat oraz rozmowa, obejmująca zadawane pytania. Egzamin dla pilotów wycieczek składa się z testu pisemnego i egzaminu ustnego. Egzamin pisemny trwa 90 min i jest to 30 pytań, egzamin ustny to odpowiedz na pytania z zestawu (po 3 pytania w każdym zestawie). Osoba, która nie zdała egzaminu może przystąpić do niego ponownie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia wyników.

  1. Ograniczenia uprawiania turystyki w strefie nadgranicznej.

Strefa nadgraniczna - obejmuje cały obszar gmin przyległych do granicy państwa. O ile szerokość strefy nadgranicznej nie osiągnie w ten sposób 15 km, włącza się również te gminy, których obszar leży w całości w odległości 15 km od granicy państwa.

Imprezy turystyczne i sportowe organizowane na wodach granicznych mogą odbywać się tylko w porze dziennej do linii granicy państwowej. W parkach krajobrazowych oraz rezerwatach przyrody położonych w strefie nadgranicznej - uprawianie turystyki dozwolone jest tylko po szlakach turystycznych.

  1. Rodzaje dokumentów uprawniających do przekraczania granicy.

Cudzoziemiec musi posiadać:

  1. Dokumenty tożsamości (paszport lub dowód osobisty)

  2. Czasami wizę, jeśli jest wymagana

  3. Deklarację celną

  4. Ubezpieczenie samochodowe

  5. Odpowiednią ilość pieniędzy, aby pokryć koszty pobytu.

  1. Charakterystyka ogólna postanowień konwencji międzynarodowych dotyczących turystyki (nowojorskich nowojorskich 1954, paryskiej z 1962, ateńskiej z 1974, berneńskiej z 1980, ze zmianami).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
od Elwiry, Prawo handlowe - zagadnienia (30 stron)
prawo handlowe zagadnienia [30 stron]
Prawo gospodarcze - zagadnienia (13 stron), studia prawnicze, 4 rok, prawo gospodarcze
Ubepieczenia - zagadnienia (10 stron), PYTANIA SPRAWDZAJĄCE
Prawo - zagadnienia (30 stron)
Rynak kapitałowo pieniężny zagadnienia (19 stron) (10)
Koncesjonowanie działalności gospodarczej (10 stron) new, Uczelnia, sem I, Prawo Gospodarcze
Spółki kapitałowe (10 stron), studia prawnicze, 4 rok, prawo handlowe
Prawo gospodarcze zagadnienia egzaminacyjne (61 stron)
WYKŁADY. ETYKA PRAWNICZA. (10 STRON), PRAWO, STUDIA, ETYKA PRAWNICZA
prawo spadkowe (10 stron) MZ7ZYP2HQHV7LEC4OIIQGR7G27I6ZHK6YX637OQ
prawo turystyczne, Prawo w turystyce
prawo europejskie (3) 23.10.2010, Prawo europejskie
Prawo administracyjne zagadnienia egzamin

więcej podobnych podstron