SMIERC SAMOBÓJCZA
Gest samobójczy to częsty motyw literatury, szczególnie romantycznej, która wzorców szukała nie tylko w średniowieczu, ale przede wszystkim u Szekspira. Powodów odebrania sobie życia jest wiele, a najczęściej: nieszczęśliwa miłość, zdrada, ból istnienia, niezgoda na zastany porządek świata.
W mitologii: Jokasta, (żona i matka Edypa) odbiera sobie życie, zamurowana Antygona wiesza się (w tragedii Sofoklesa Hajmon i jego matka również popełniają samobójstwo), Arachne zrozpaczona tym, że Atena w chwili gniewu zniszczyła jej tkaninę - także wiesza się.
W Biblii czyn ten uznany jest za grzech śmiertelny. Według tradycji chrześcijańskiej Judasz Iszkariot, zdrajca Chrystusa - powiesił się z rozpaczy.
"MAKBET" Wi1liarna Szekspira
Samobójstwo popełnia Lady Makbet. Z silnej, opanowanej, złej kobiety pozostaje odtrącona, nieszczęśliwa i chora psychicznie żona Makbeta. Zbrodnia nie jednoczy małżonków. Makbet zapomniał o żonie. Odsunięta od władzy popada w obłęd. We śnie lunatycznym na nowo przeżywa morderstwo króla. Nękana wyrzutami sumienia, widzi na swych rękach krew, której "nigdy zmyć się nie da."
obłęd i w konsekwencji śmierć samobójcza to wynik wcześniejszego czynu zabójstwa.
"KONRAD WALLENROD" Adama Mickiewicza
Spełniwszy misję spiskowca, a osądzony przez sąd kapturowy - Konrad musi zginąć.
Postanawia sam odebrać sobie życie. On - człowiek uczciwy , honorowy - wybiera drogę "lisa" w walce z Zakonem Krzyżackim. To szlak niemoralny, który przeklina, wiedząc, że zrezygnować nie może. W poczuciu wyrządzonego zła - wypija truciznę przygotowaną przez Halbana.
samobójstwo wynikiem wewnętrznych rozterek i wewnętrznej walki bohatera.
"DZIADY" cz. II i IV Adama Mickiewicza
Dla romantyków życie nie kończyło się po śmierci i łączyło się z motywem wielokrotnego umierania. Tak jest w wypadku czwartego ducha z II cz. "Dziadów". Wprowadzenie go nastąpiło dopiero po napisaniu IV cz. "Dziadów" , dlatego w roli komentarza Mickiewicz dodał we wstępie II cz. balladę "Upiór". Z niej dowiadujemy się o losie młodzieńca-samobójcy. Pojawia się na ziemi jako upiór każdego roku, by ponownie przeżyć swe cierpienia, które doprowadziły go do samobójstwa i wykonać je ponownie. Tak więc życie po śmierci jest odzwierciedleniem ziemskiego życia. IV cz. "Dziadów" jest opowieścią o pośmiertnym losie młodzieńca z "Upiora".
Obie części łączy kwestia moralna - odpowiedzialność pośmiertna człowieka za winy popełnione na ziemi. Upiór, czyli ostatnie widmo z II cz. "Dziadów" i Gustaw z IV cz. "Dziadów" to jedna i ta sama osoba. Wszak bohater IV cz. mówi o sobie: "umarły dla świata". Ukazany jest jako zjawa pośmiertna, upiór, ale posiada też cechy człowieka żywego.
śmierć samobójcza nie uwalnia od trosk świata żywych.
"KORDIAN" Juliusza Słowackiego
Kordian w I akcie dramatu wypowiada trzy monologi. Z nich dowiadujemy się, jaki ma stosunek do ludzi, przyrody, własnej przyszłości i ukochanej Laury. Te rozważania mają przypieczętować myśl o samobójstwie, które z kolei jest wynikiem informacji o śmierci samobójczej przyjaciela. Piętnastoletni Kordian czuje pustkę, osamotnienie:
,,(...) Myśl śmierci z przyrodzenia w duszę się przelewa, Posępny, tęskny, pobladły..."
Chce czegoś dokonać, ale nie może odnaleźć celu życia. Nie pomagają opowieści Grzegorza - o Janku, Napoleonie czy oficerze Kazimierzu. Nieszczęśliwa miłość do Laury zdecydowała o próbie samobójczej, która na Szczęście kończy się niepowodzeniem. Kordian rusza w świat.
myśl samobójcza wynikiem głębokiego pesymizmu wynikającego z oglądu świata
"LALKA " Bolesława Prusa
Stanisław Wokulski zraniony przez Izabelę Łęcką postanawia zakończyć życie i w ten sposób uciec od rozczarowania i cierpienia. Chce rzucić się pod pociąg pod Skierniewicami, na szczęście ratuje go dróżnik Wysocki.
Również w zakończeniu powieści sugeruje się, że Wokulski wysadził się w ruinach w Zasławiu.
samobójstwo wynikiem nieszczęśliwej miłość.
LUDZIE BEZDOMNI St Żeromskiego
Samobójstwo popełnił inżynier Korzecki, który przed śmiercią wysłał do Judyma list. Jego treścią był cytat pochodzący z "Apologii
Sokratesa" Platona:
"To co mnie obecnie spotkało, nie mogło być dziełem przypadku, wręcz przeciwnie, widoczną jest dla mnie rzeczą, że umrzeć i uwolnić się od trosk życia za lepsze dla mnie sądzono. Dlatego właśnie owo Dajmonion, ów głos wieszczy nie stawił mi nigdzie oporu."
"Dajmonion" to słowo z greckiego, oznacza głos wewnętrzny człowieka dany od bogów i chroniący go przed złymi czynami. Gdy Judym w pośpiechu udał się do niego w odwiedziny, Korzecki już nie żył. Leżał na dywanie z roztrzaskaną głową.
czyn ten to wynik pesymistycznej wizji życia i niewiary w możliwość zmiany Świata.
"GRANICA " Zofii Nałkowskiej
To tragiczna historia trójkąta małżeńskiego: Justyny, Zenona i Elżbiety. Po utracie dziecka Justyna, w akcie zemsty oblewa twarz Zenona kwasem. Sarna chce wyskoczyć przez okno, ale ją powstrzymano i aresztowano.
Niewidomy Ziembiewicz wraca do domu i strzela sobie w usta. Skompromitowany jako polityk i człowiek wybiera śmierć.
- przejście granicy moralnej nie pozostawia czasem wyboru.