Ćwiczenia 26.11.2003 - PRZYBOŚ
Tom „Sponad” - poeta urbanista, konstruktywista
„W głąb las” (1937)- przesuniecie w tematyce, lata 30 - przejście do natury
Eliptyczność
Metafora teraźniejszości
Obrazowanie - mniej dokładnie
Elementy rzeczywiste zestawia wg. własnej woli i nic jej nie odpowiada - tworzy świat poetycki któremu w rzeczywistości nic nie odpowiada.
2 całostki - odwrócone akcenty (1 - liryka opisowa,2- liryka refleksyjna - b. subiektywna)
1 całostka - gęsta przestrzeń (las nasunięty)
2 całostka - rzadsza przestrzeń (las strząśnięty)
RUCH KOLISTY - „odwrócony jak powietrznik, ku strząśnietym lasom” - w centrum obserwator - demiurg (centrum świata w bohaterze lirycznym, poeta - konstruktywista)
W założeniu poetyki Przyboś pozostaje sam sobą, zmienia się tylko poetyka
„W głąb las II”
Te dwa wiersze łączy tylko las
ŚWIATOPOGLĄD PRZYBOSIA:
Świadomość przemijania
Przyboś nie wierzył w Boga, szukał inspiracji w tradycji śródziemnomorskiej, ale nie judeochrześcijańskiej
Asceza uczuć
Tu przemyca zastanawiające sygnały
Poj. się wątpliwości - im starszy tym zaczyna mieć wątpliwości, czy aby po śmierci istnieje owo „NIC” - dąb(symbol tradycji, wielkości
PRZEBYT (słowo z Bogurodzicy) CZAS MI NASTAŁ (Pieśń Wielkanocna „Wesoły nam dziś dzień nastał”) dochodzi do momentu, że wątpi
„Róża II”
Kompozycja klamrowa (1 - ostatni)
Plastyczna liryka miłosna, erotyk, liryka refleksyjna, opisowa
On jest chory w doznaniach emocjonalnych przeszkadza fizyczny ból, stara się ten ból z siebie wyodrębnić, by ocalić to co istotne - sferę emocji i doznań estetycznych, chce wyrwać z siebie ten ból. Róża ma stać się tym samym co ból aby mógł go zreifikować na zewnątrz.