Ćwiczenia 26.11.2003 - PRZYBOŚ

Tom „Sponad” - poeta urbanista, konstruktywista

„W głąb las” (1937)- przesuniecie w tematyce, lata 30 - przejście do natury

• Eliptyczność

• Metafora teraźniejszości

• Obrazowanie - mniej dokładnie

• Elementy rzeczywiste zestawia wg. własnej woli i nic jej nie odpowiada - tworzy świat poetycki któremu w rzeczywistości nic nie odpowiada.

• 2 całostki - odwrócone akcenty (1 - liryka opisowa,2- liryka refleksyjna - b. subiektywna)

• 1 całostka - gęsta przestrzeń (las nasunięty)

• 2 całostka - rzadsza przestrzeń (las strząśnięty)

• RUCH KOLISTY - „odwrócony jak powietrznik, ku strząśnietym lasom” - w centrum obserwator - demiurg (centrum świata w bohaterze lirycznym, poeta - konstruktywista)

• W założeniu poetyki Przyboś pozostaje sam sobą, zmienia się tylko poetyka

„W głąb las II”

• Te dwa wiersze łączy tylko las

• ŚWIATOPOGLĄD PRZYBOSIA:

• Świadomość przemijania

• Przyboś nie wierzył w Boga, szukał inspiracji w tradycji śródziemnomorskiej, ale nie judeochrześcijańskiej

• Asceza uczuć

• Tu przemyca zastanawiające sygnały

• Poj. się wątpliwości - im starszy tym zaczyna mieć wątpliwości, czy aby po śmierci istnieje owo „NIC” - dąb(symbol tradycji, wielkości

• PRZEBYT (słowo z Bogurodzicy) CZAS MI NASTAŁ (Pieśń Wielkanocna „Wesoły nam dziś dzień nastał”) dochodzi do momentu, że wątpi

„Róża II”

• Kompozycja klamrowa (1 - ostatni)

• Plastyczna liryka miłosna, erotyk, liryka refleksyjna, opisowa

• On jest chory w doznaniach emocjonalnych przeszkadza fizyczny ból, stara się ten ból z siebie wyodrębnić, by ocalić to co istotne - sferę emocji i doznań estetycznych, chce wyrwać z siebie ten ból. Róża ma stać się tym samym co ból aby mógł go zreifikować na zewnątrz.

---