Kreskówkowy świat, choć przeważnie nawiązuje do prawdziwej rzeczywistości, zawsze jest mniej lub bardziej odrealniony- odnosi się to nie tylko do magicznego charakteru wydarzeń czy do baśniowych postaci w nim występujących, ale także do samego miejsca akcji. Akcja filmów toczy się najczęściej na ziemi jednakże trudno jednoznacznie określić gdzie mieszkają kreskówkowe postacie. W filmach pojawia się zwykle niewiele postaci, a większość z tych które się pojawiają to stale te same osoby. Łatwo więc zidentyfikować obcych, gdy jawią się w świecie głównego bohatera. Czas i jego upływ w większości filmów animowanych nie mają żadnego znaczenia. Jedynie w nielicznych chronologiczny układ wydarzeń jest ważny dla zrozumienia fabuły. Odcinki kreskówek stanowią zazwyczaj oddzielne jednostki fabularne i można je oglądać w dowolnej kolejności nie gubiąc przez to wątku. Bochaterowie nie starzeją się, nie zmieniają, nie umierają. Zwykle też nie przybywają do ich społeczności nowe postacie, które potem systematycznie pojawiałyby się w dalszych odcinkach i których obecność wymagałaby od widza pamiętania, skąd się wzięły. Również bohaterowie, którzy w jednym odcinku zostaja pokonani przez innych i znikają w następnym zaś pojawiają się cali i zdrowi jakby nigdy nic się nie stało i w żadnej przegranej walce nie ponoszą jakiegoś stałego uszczerbku na zdrowiu, mimo że systematycznie spadają z dużych wysokości, są rażeni prądem, ostrzeliwani itd. Zjawiska związane z upływem czasu i kolejności zdarzeń zamykają się w jednym odcinku, na ogół nie przenikając do kolejnych. Następstwo czasowe w kreskówkach odgrywa więc zdecydowanie mniejszą rolę niż w filmach dla dorosłych nie wpominając już o rzeczywistości. Wydarzenia o faktycznie poważnych trwałych konsekwencjach w filmach animowanych mają z reguły skutki krótkotrwałe. Niewątpliwie jednak dzięki temu fabuła kreskówek jest znacznie mniej skomplikowana niż w przypadku ,,dorosłych” seriali. Jedyne co należy pamiętać z odcinaka na odcinek, by rozumieć, o co chodzi w fabule, to charakter poszczególnych postaci. I w tym jednak można się zorientować w ciągu pierwszych kilku chwil oglądania filmu, a często nawet jeszcze w trakcie czołówki. Społecznośćci prezentowane w kreskówkach są niewielkie o prostej strukturze- z przywódcą na czele i pozostałymi członkami grupy, mającymi mniej więcej ten sam status, żyjącymi w pełnych rodzinach. W społecznościach tych nie ma podziału na bogatych i biednych. Kreskówkowe społeczności są także statyczne, niezmienne w czasie. Żyją w stale takich samych warunkach w taki sam sposób, rozmaite wydarzenia czy przygody nie przynoszą w nich stałych zmian. Postacie są raczej konserwatywne. Głównym bohaterem filmu jest zazwyczaj grupa ludzi lub zwierząt często mająca swojego przywódceylub jakąś inną postać, która jest szczególnie eksponowana. Prezentowane są tylko przygody tej właśnie grupy, nie ukazuje się jak to bywa często serialach dla dorosłych przygód różnych, często luźno lub w ogóle ze sobą nie związanych postaci. Bohaterowie przeważnie nie wchodzą w bliższe interakcje z postaciami z poza grupy- nawet członkowie ich rodzin pojawiają się w zasadzie nie mają większego wpływu na ich losy. Rzeczywistość kreskówkowa jest jednoznacznie, czytelnie podzielona na,, dobrych” i ,,złych”, a zmagania między dobrem i złem stanowią zazwyczaj podstawowy wątek filmu. Kryteria podziału na ,,dobrych” i złych” są zwykle jasne: ,,dobrzy” są uczciwi, bronią szlachetnych idei, postępowanie i cele ,,złych” są natomiast godne potępienia. Zło przy tym zawsze przegrywa w walce a dobro zwycięża nawet w sytuacjach, które wydawały się już zupełnie beznadziejnie. Wszystkie przygody, nawet te bardzo groźne i nieszczęśliwe zawsze kończą się dobrze dla pozytywnych bohaterów. W rzeczywistości filmów animowanych nie ma takich problemów, z którymi nie możnaby było sobie poradzić ; bohaterowie zresztą nigdy się nie poddają i w najtrudniejszych chwilach mobilizują wszystkie siły, żeby pokonać przeciwności. Trud i determinacja pozytywnych postaci zawsze są nagradzane; kreskówkowy świat jest więc w tym sensie sprawiedliwy. Z większości filmów płynie jednoznaczny morał: nie warto być złym, nie warto postępować nieuczciwie, bo zawsze się na tym źle wychodzi. Trzeba też dodać że ocena co jest dobre a co złe z reguły nie przysparza w kreskówkach najmniejszych trudności: wszystko jest albo czarne, albo białe, a wybór zawsze oczywisty i niedwuznaczny. Charakterystyczne jest to, że zła nigdy nie udaje się trwale wyplenić- nieustannie odradza się ono i wymaga ciągłego zwalczania. Na tym właściwie zasadza się kreskówkowa rzeczywistość. Nieustanna walka dobra ze złem jest nie odłączną cechą kreskówek.

Jak zauważa w swojej analizie baśni Bruno Bettelheim, dziecko ,, nie potrafi zrozumieć, że istnieją stopnie pośrednie oraz stany wewnętrzne i cechy o różnej intensywności- wszysko jest albo jasne albo ciemne. W taki też właśnie sposób świat jawi się w baśniach . Postacie są tu uosobieniem albo okrucieństwa albo bezinteresownej dobroci. Przdstawiając