Rak żywi się cukrem!  

Czy wiesz, że: 

Cukier odżywia pasożyty i guzy, sprawia, że rosną szybciej. 

Biała mąka + cukier = wzrost komórek, pożywka dla guzów, grzybów, bakterii patogennych (np. gronkowiec, paciorkowiec). 

„Nie zanudzajcie nas dietą!"

"Bardzo niepokojący jest fakt, że w akademiach medycznych prawie w ogóle nie poświęca się uwagi diecie. W większości uczelni pojęcia z zakresu żywienia rozsiane są po innych dyscyplinach, takich jak biochemia i epidemiologia. Moja wiedza na ten temat przed podróżą do Tybetu była znacznie mniejsza niż wiedza przeciętnego czytelnika „Cosmopolitan". Z niewielką przesadą w taki oto sposób można streścić to, czego mnie nauczono:

-     Pożywienie składa się z węglowodanów, lipidów, białek, witamin i minerałów.

-     Ludzie cierpiący na otyłość powinni spożywać mniej kalorii.

-     Chorzy na cukrzycę muszą jeść mniej tłuszczu, nadciśnieniowcy mniej soli, a ci, którzy cierpią na choroby sercowe - mniej cholesterolu. 

Moja ignorancja w dziedzinie żywienia długo kazała mi traktować pogardliwie leczniczą rolę pokarmów."

Prof. David Servan-Schreiber, Antyrak Nowy styl życia.

Wywiad z prof. D. Servan-Schreiberem film>>

Rak spoczywa uśpiony w każdym z nas 

Nasze ciała produkują wadliwe komórki, jak wszystkie inne żywe organizmy. Tak powstają guzy. Nasze ciała zostały jednak wyposażone przez Boga (inni uważają że przez naturę) w mechanizmy, które wykrywają takie komórki i kontrolują ich rozwój. W świecie tzw. zachodnim, na raka umiera jedna osoba na cztery, ale trzy na cztery nie. Ich mechanizmy obronne spełniają swoje zadanie i osoby te umierają z innych przyczyn. 

Rak jest coraz bardziej rozpowszechniony na Zachodzie; wzrost liczby zachorowań obserwuje się od lat czterdziestych ubiegłego wieku. 

W ciągu minionych pięćdziesięciu lat trzy zasadnicze czynniki w sposób drastyczny zmieniły nasze środowisko naturalne: 

1. 1. W naszej diecie zwiększyła się ilość oczyszczonego cukru.

   2. Nastąpiły zmiany w uprawie roślin i hodowli zwierząt, które spowodowały zmiany w składzie chemicznym spożywanej przez nas żywności.

   3. Stykamy się z ogromną liczbą produktów chemicznych, które nie istniały przed 1940 rokiem.

Walka z rakiem zaczyna się w kuchni!

Prof. David Servan-Schreiber 

Spożycie rafinowanego cukru poszybowało w górę

Nasze geny rozwijały się w środowisku, w którym rocznie na osobę przypadały najwyżej dwa kilogramy cukru w miodzie. W 1830 roku spożycie cukru wynosiło pięć kilogramów, a pod koniec XX wieku osiągnęło szokującą wartość siedemdziesięciu kilogramów.

Zmiany w ilości spożycia oczyszczonego cukru:

5 kg rocznie w 1820 roku;

70 kg rocznie w 2000 roku/na osobę

Spożycie cukru (w kg)

1820 1840 1860  1880  1900 1920 1940 1960 1980  2000

Zmiany w ilości spożycia oczyszczonego cukru:

5 kg rocznie w 1820 roku; 70 kg rocznie w 2000 roku/na osobę 

Niemiecki biolog Otto Heinrich Warburg zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie, że metabolizm guzów złośliwych jest w dużej mierze uzależniony od spożycia glukozy. (Glukoza to odmiana strawionego cukru w organizmie). Badania typu PET, stosowane w celu wykrycia raka, często polegają na zidentyfikowaniu w ciele obszarów pochłaniających najwięcej glukozy. Jeśli jakiś jego fragment wyróżnia się na tle reszty wchłanianiem zbyt wielkiej ilości glukozy, bardzo praw­dopodobną przyczyną tego zjawiska jest rak. 

Kiedy spożywamy cukier lub białą mąkę - substancje odznaczające się wysokim indeksem glikemicznym - poziom glukozy we krwi gwałtownie rośnie, ponieważ organizm natychmiast uwalnia dawkę insuliny po­zwalającą glukozie wniknąć do komórek. Wydzielaniu insuliny towarzyszy uwalnianie innego związku zwanego IGF (insulinopodobny czynnik wzrostu), którego zadaniem jest stymulowanie wzrostu komórek. Innymi słowy cukier odżywia tkanki i sprawia, że rosną szybciej. Ponadto insulina oraz IGF wywołują pewien wspólny efekt: podsycają procesy zapalne, które - o czym przekonaliśmy się w rozdziale 4 - stymulują wzrost komórek i służą jako odżywka dla guzów.

Obecnie wiadomo już, że nagłe skoki poziomu wydzielania insuliny i IGF nie tylko podsycają wzrost komórek rakowych, lecz także ich zdolność wnikania do sąsiadujących tkanek. 

Profilaktycznie zastosuj Nopalin 

Nopalin dostarcza organizmowi cenny błonnik, który pobudzając perystaltykę jelit przyspiesza wydalanie stolca, a wraz z nim toksyn i zbędnych substancji. Opuncja wiąże i wydala z organizmu nadmiar kwasów żółciowych, tłuszczów oraz glukozy. Jest niezastąpiony w profilaktyce cukrzycy, otyłości, nowotworów i miażdżycy. 

Eksperyment naukowy

Naukowcy wszczepili myszom komórki raka piersi i okazało się, że są one mniej podatne na chemioterapię, kiedy wydzielanie insuliny w ich organizmie zostało wzmocnione za pomocą cukru. Badacze wyciągnęli z tego wniosek, że do zwalczania raka potrzebny jest nowy rodzaj leków: takich, które będą zmniejszać wydzielanie do krwi insuliny oraz IGF. 

Każdy może zredukować ilość oczyszczonego cukru i białej mąki w diecie. Wykazano, że zwyczajne zmniejszenie zawartości tych składników błyskawicznie oddziałuje na poziom insuliny i IGF we krwi. Innym efektem takiego działania jest poprawa stanu zdrowia skóry.

Spożycie cukru a trądzik

Związek między poziomem cukru we krwi i stanami zapalnymi może się wydawać naciągany. Jak bowiem cukierek, kostka cukru w filiżance kawy lub kromka białego chleba z dżemem miałaby wpływać na fizjologię ludzkiego organizmu? Tymczasem, gdy przeprowadzimy analizę wyprys­ków na skórze, stwierdzimy, że związek ten jest oczywisty. 

Doktor Loren Cordain zajmuje się badaniami nad odżywianiem na Uniwersytecie Kolorado. Usłyszawszy, że pewne społeczności, których styl życia bardzo różni się od naszego, nie cierpią na trądzik (trądzik jest między innymi efektem zapalenia naskórka), postanowiła zbadać to zagadnienie, gdyż to twierdzenie wydało jej się niedorzeczne. Trądzik jest czymś w rodzaju rytuału przejścia w dorosłość, dotykającego od 80 do 95% nastolatków w krajach zachodnich. Doktor Cordain zgromadziła zespół dermatologów, którzy mieli zbadać skórę tysiąca dwustu nastolatków żyjących na odciętych od świata wyspach Kitavan w Nowej Gwinei oraz stu trzydziestu Indian z plemienia Ache w Paragwaju. Badacze nie wykryli w tych grupach ani śladu trądziku. W artykule zamieszczonym w czasopiśmie „Archives of Dermatolo-gy" przypisują to sposobowi odżywiania przebadanych nastolatków. Diety tych współczesnych odosobnionych populacji ludzkich przypominają diety naszych dalekich przodków, nie zawierają bowiem cukru i białej mąki, a - co za tym idzie - w ich krwi nie dochodzi do nagłych skoków poziomu insuliny i IGF. 

NOWOTWÓR - optymalny zestaw profilaktyka i wspomaganie terapii>> 

Stosuj profilaktykę, systematycznie, przynajmniej raz w roku oczyszczaj organizm z pasożytów i toksyn>> 

Czym bezpiecznie słodzić?

Pod żadnym pozorem nie słodź aspartamem, ani nie spożywaj żywności zawierającej aspartam!

Zastosuj: 

Nektar z agawy, ksylitol, stevia, fruktoza

Nektar z agawy

Niedawno zespół uczonych z Uniwersytetu w Sydney, który wprowadził pojęcie indeksu glikemicznego, wskazał naturalny substytut białego cukru o bardzo niskim indeksie glikemicznym.

Jest nim nektar z agawy. Wyciąg z soku kaktusa (wykorzystywany przy produkcji teguili) ma wspaniały smak, porównywalny ze słabym miodem. Jest trzy razy słodszy od białego cukru, lecz jego indeks glikemiczny jest cztery do pięciu razy niższy niż indeks miodu. Można go wykorzystywać do słodzenia herbaty, kawy, owoców i deserów zamiast cukru lub syropów. 

zdj. Blue Agave (Agave tequilana)

Syrop z agawy to syrop pozyskiwany z meksykańskiego kaktusa, ze specjalnej jego odmiany Agave tequilana oraz Agave Salmiana, zupełnie naturalny, przefiltrowany, a następnie zagęszczony przez podgrzanie do konsystencji syropu.

Indeks glikemiczny bardzo niski wynosi 15 (IG: 15).
W smaku przypomina bardzo delikatny miód o posmaku naturalnych landrynek. 

Syrop a nektar z agawy

Syrop i nektar pozyskiwane są z tego samego soku, ale zagęszczane przez podgrzewanie w innej temp. stąd różnica w smaku, konsystencji i barwie.
Z reguły oba produkty różnią się nazwą. Nektar z agawy ("agave nectar") może też być nazywany surowym syropem z agawy ("raw agave syrup") lub surowym ciemnym syropem z agawy ("raw dark agave syrup"). Jeśli mamy przed sobą dwie butelki, jedną z syropem, drugą z nektarem, bez trudu rozróżnimy, o który chodzi. Syrop, w butelce jasno-złoty, wylany na biały talerzyk jest niemal przezroczysty, rozlewa się szybciej. Nektar jest ciemno bursztynowy, rozlewa się wolniej.

fot. Agave salmiana

Syrop z agawy jest bardzo delikatny w smaku, neutralny, lejący, nieco jak bardzo delikatny w smaku miód lub jasne karmelki. Nektar z agawy jest trochę gęstszy, w smaku bardziej korzenny, pikantniejszy, przypominający miód gryczany i nieco muscovado.
Oba mają niski indeks glikemiczny, więc polubią je osoby dbające o sylwetkę, te które mają problem z przyswajaniem cukrów lub alergię na miód. I syrop i nektar świetnie nadają się do słodzenia deserów, placków, naleśników, zup, sosów, herbaty, kawy, kompotu, ciast, budyniu itp. Oba są przepyszne. 

Ksylitol cukier brzozowy posiada wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza czy sacharoza indeks glikemiczny dziewięciokrotnie niższy od cukru (sacharozy). Ksylitol nie fermentuje w przewodzie pokarmowym tak jak glukoza, fruktoza, sacharoza czy laktoza. Podobnie jak cukier może być stosowany do przeróbki w wysokich temperaturach. Ksylitol jest powoli przetwarzany w organizmie z minimalnym udziałem insuliny, wskutek czego posiada ponad dziewięciokrotnie niższy indeks glikemiczny od cukru. Dzięki temu jest bardzo bezpieczny dla diabetyków. Utrzymując niski poziom insuliny, przeciwdziała procesom przedwczesnego starzenia się. Ponadto zawiera prawie 2-razy mniej kalorii niż cukier!

Ksylitol znajduje się w Lion Kids Multiwitamin + D

Stevia (Stevia Rebaudiana) to zioło zwane "słodkim zielem", bardzo popularne w Brazylii i Paragwaju (mniej więcej tak jak u nas szałwia czy mięta).
Znane tam od setek lat, a od ok. 40 lat niezwykle popularne w Japonii, ostatnio również w USA - prowadzono nad nią badania na kilku Uniwersytetach. W Europie stevia nie otrzymała atestu mimo, że po 15 latach obowiązkowych badań nie wykazała żadnych skutków ubocznych. Kupić ją można w Polsce, pod postacią fluidu (koncentrat z liści stevii o najbardziej neutralnym smaku), soku (o posmaku drzewa sandałowego) czy suszonych liści. Fluid jest, wydaje się, najbardziej neutralny w smaku. 

Stevia jest kilkaset razy słodsza od cukru (4-5 kropli osładza kubek herbaty), ma właściwości antybakteryjne, jest bogata w naturalne olejki i substancje odżywcze, bezpieczna dla cukrzyków. Ma lekko mdławy posmak (jeśli próbować ją bez rozpuszczania w płynach), jest słodzikiem w 100% naturalnym, bezpiecznym dla organizmu i dobrze znosi gotowanie, pieczenie etc.

Stevia  IG: 5 

Fruktoza Pojawiły się informacje, że fruktoza nie jest tak korzystna, jak się wydawało (niski IG, sprzyja cukrzykom i osobom dbającym o linię), gdyż podwyższa poziom cholesterolu i powoduje tycie. Co na ten temat mówi Dominique Bertrand (konsultantka z ekipy Michela Montignac'a):

Te informacje dotyczą fruktozy pozyskiwanej w Stanach Zjednoczonych, którą robi się ze skrobi kukurydzianej, która jest tam niezwykle popularna, ma jednak bardzo wysoki IG, a fruktoza z niej pozyskiwana podnosi poziom cholesterolu.

Nie dotyczy to prawdziwej fruktozy pozyskiwanej z owoców!

Informację z jaką fruktozą mamy do czynienia można znaleźć u producenta. Na polskim rynku zdrowej żywności można dostać co najmniej dwa jej rodzaje, od dwóch różnych producentów: pierwszy sprowadza fruktozę ze Stanów Zjednoczonych i na opakowaniu można przeczytać, że kupuje ją od firmy zajmującej się przetwarzaniem kukurydzy (to, że jest pozyskiwana z kukurydzy potwierdza również polski producent, sprowadzający tę fruktozę) druga jest sprowadzana z Izraela i pozyskiwana z owoców cytrusowych o czym również dowiedzieć się można od producenta. Sprawdzaj, czy na opakowaniu znajdziesz te informacje!

Fruktoza z malin słodzi Polinesian NONI

Indeks glikemiczny fruktozy jest również niewysoki i wynosi 20. 

Pieczywo wieloziarniste

 

Spożywanie chleba wieloziarnistego (z mąki zmieszanej z owsianką, żytem, siemieniem etc.) również odgrywa bardzo ważną rolę w spowal­nianiu przyswajania cukrów pochodzących z pszenicy. Można także wybierać tradycyjny chleb pieczony na zaczynie (zakwasie), zamiast popularnego chleba z drożdży piekarskich, które bardziej podnoszą poziom cukru we krwi. Z tego samego powodu powinno się unikać białego ryżu i zastępować go brązowym lub białym ryżem basmati o znacznie niższym indeksie glikemicznym. A przede wszystkim spożywać warzywa i owoce roślin strączkowych (fasolę, groch, soczewicę). Charak­teryzują się one niskim indeksem glikemicznym, a poza tym zawarte w nich chemiczne związki roślinne intensywnie zwalczają raka.

Niesłychanie ważne jest unikanie cukierków i przekąsek między posiłkami. Gdy w tym czasie podjadamy ciastka (albo cukier), nic nie powstrzymuje wzrostu poziomu insuliny. Tylko ich łączenie z innymi produktami, zwłaszcza z włóknami warzyw i owoców lub przyjaznymi tłuszczami (takimi jak oliwa z oliwek bądź masło organiczne), spowalnia asymilację cukru i zmniejsza skoki insuliny. W taki sam sposób niektóre owoce i warzywa - takie jak cebula, czosnek, jagody, wiśnie i maliny - ograniczają wzrost zawartości cukru we krwi. 

Dieta oparta na produktach o niskim indeksie glikemicznym ogranicza ryzyko wzrostu raka. Zespół badawczy szpitala Hotel-Dieu w Paryżu wykazał, że jednocześnie pozwala ograniczyć ilość tkanki tłuszczowej na rzecz tkanki mięśniowej.

Opracowała: Renata Kłosowicz