Parametry chodu:

1.Prędkość chodu:

a)komfortowa: 1-1,2 m/s

b)maksymalna

cykl chodu- krok prawy+krok lewy, liczone od pięt obydwu stóp

wzór:

V= L * c /120 [m/s]

gdzie:

v- szybkość chodu

L- długość kroku [m]

c- rytm lokomocji [kroki/min]

2.  Miarowość (C ): jest to liczba kroków w jednostce czasu, zwykle wynosi ok. 116 kroków/min

3.Optymalna długość kroku

Przeciętna długość kroku dorosłego człowieka wynosi ok. 1,5m. U dzieci w przybliżeniu jest równa jego wzrostowi.

Długość kroku możemy obliczyć przekształcając powyższy wzór względem L:

 L= 120 * V / C [m/s]

 gdzie:

V- szybkość chodu [m/s]

C- rytm lokomocji [kroki/min]

4.  Szerokość kroku: odległość między stopami w płaszczyźnie czołowej mierzona podczas fazy podwójnego podporu i wynosi ona ok. 8 cm.

5. Długość wykroku: odległość między charakterystycznymi punktami np. między piętami lub czubkami palców lewej i prawej nogi w czasie podwójnego podparcia. Długość prawego i lewego wykroku powinna być mierzona w fazie jednego kroku.  W stabilnym chodzie jeden wykrok równy jest połowie długości kroku i wynosi ok. 0,8m.

Wykrok oznacza odległość między charakterystycznymi punktami podparcia obydwu kończyn dolnych.

Częstotliwość kroku jest to odwrotność cyklu, podawana jest w hercach, czyli w liczbie kroków przypadających na jedną sekundę. Pomaga go określić rytm lokomocji, czyli parametr określający liczbę kroków wykonywanych w czasie jednej minuty.

Podstawowe parametry chodu

Chód – to cykliczna aktywność ruchowa, czyli ciągłe powtarzanie określonych wzorców koordynacyjnych.

1)       Czasowe zależności ruchów lokomocyjnych:

Powtarzające się okresowo zjawiska zamknięte są interwałem czasowym zwanym okresem lub cyklem chodu. Przeciętny cykl kroku trwa ok. 0,5 sek.

Cykl kroku składa się z faz:

a)       Podparcia (podporu)

b)       Przeniesienia (wymachu)

Czas trwania tych faz może być wyrażony w jednostkach czasu lub w jednostkach względnych, tzn. jako procent cyklu chodu.

Za charakterystyczny początek cyklu chodu przyjmuje się moment ruchu zwany kontaktem początkowym, czyli zetknięcie pięty z podłożem w chwili rozpoczęcia fazy podparcia. Czas między kolejnymi kontaktami początkowymi tej samej nogi wyznacza okres kroku. Kontakt początkowy rozpoczyna  fazę podparcia nogi a kończy ją moment oderwania palców stóp od podłoża i rozpoczyna się faza przeniesienia kończyny zakończona zetknięciem pięty z podłożem.

W prawidłowym chodzie wzdłuż linii prostej obydwie kończyny dolne wykonuj takie same ruchy, lecz w przeciwnych fazach. W cyklu kroku pojawiają się dwukrotnie fazy, gdy obydwie kończyny stykają się jednocześnie z podłożem nazywane fazami podwójnego podparcia. Każda z nich występuje w czasie odpychania z palców i kontaktu początkowego, odpowiednio lewej i prawej nogi.

Pierwsza faza podwójnego podparcia nazywana jest reakcją obciążenia, którą rozpoczyna gwałtowne zatrzymanie ruchu przenoszonej kończyny dolnej spowodowane zetknięciem pięty z podłożem, co ma ogromne znaczenie dla stabilizacji chodu. Druga reakcją odciążenia lub przedwymachem. 

Uważa się, że o skuteczności fazy odepchnięcia decyduje synchronizacja zgięcia podeszwowego stawu skokowego i wyprostu biodra. Odepchnięcie i związana z nim energia pozwala na przeniesienie całego obciążenia na drugą nogę. Po obciążeniu kończyny przeciwstawnej następuje faza pojedynczego podparcia trwająca ok. 40 % długości cyklu kroku. W tym samym czasie uwolniona noga wykonuje wymach, czyli szybki ruch do przodu przygotowujący ją do kolejnego podparcia. W prawidłowym chodzie symetrycznym faza pojedynczego podparcia trwa tyle samo, co faza wymachu przeciwstawnej kończyny.

Częstotliwość kroku jest to odwrotność cyklu, podawana jest w hercach, czyli w liczbie kroków przypadających na jedną sekundę. Pomaga go określić rytm lokomocji, czyli parametr określający liczbę kroków wykonywanych w czasie jednej minuty.