cianki działowe murowane i szkieletowe

Ścianki działowe murowane i szkieletowe

Wąskie ścianki działowe wznoszone z cegieł muszą być zbrojone co trzy warstwy Ściany działowe, wraz z wewnętrznymi ścianami konstrukcyjnymi, dzielą wnętrza na poszczególne pomieszczenia. Jednak w odróżnieniu od konstrukcyjnych nie przenoszą prawie żadnych obciążeń, więc mogą mieć delikatniejszą budowę. Muszą wytrzymać jedynie ciężar swój oraz zawieszonych przedmiotów (szafek, regałów). Ściany działowe murowane Ich grubość wynosi przeważnie od 6 do 25 cm. Te węższe, jeśli przekraczają 5 m długości, powinny być wzmocnione prętami lub drabinkami zbrojeniowymi umieszczanymi w co trzeciej spoinie. Jeśli stoją przy ścianach zewnętrznych lub konstrukcyjnych, to podobnie jak te o większej grubości, muszą być z nimi zespolone. Do wznoszenia ścian działowych stosowane są: ceramika tradycyjna lub poryzowana – ściany mogą być murowane z cegieł pełnych oraz dziurawek lub kratówek, które dzięki wykonanych w nich otworach mają mniejszy ciężar. Można też użyć cegieł modularnych nieco przypominających wyglądem pustaki. Elementów z ceramiki poryzowanej (porowata ceramika o lepszych właściwościach termoizolacyjnych niż tradycyjna) używa się do wznoszenia ścian działowych tylko wówczas, gdy cały dom jest budowany z takiego materiału. Wykorzystuje się cegły kratówki i modularne albo pustaki przeznaczone do łączenia na pióro i wpust. Nie trzeba wówczas wykonywać spoin pionowych, a jedynie poziome. Muruje się więc znacznie szybciej i oszczędniej; beton komórkowy (gazobeton) – ściany działowe wznosi się najczęściej z gazobetonowych elementów grubości 6, 8, 11,5 lub 12 cm. Można też użyć bloczków grubości 18 cm. Ścianki z betonu muruje się zwykłymi zaprawami cementowo-wapiennymi lub cienkowarstwowymi zaprawami klejowymi; elementy wapienno-piaskowe (silikaty) w postaci cegieł pełnych lub blocz-ków. Cegły mają standardowe wymiary 25/12/6,5 cm, a bloczki: 25/8/22, 25/12/22, 25/18/22 lub 25/25/22 cm. Elementy silikatowe są dosyć ciężkie; keramzytobeton – czyli beton, w którym kruszywem jest keramzyt – granulki spiekanej gliny. Do ścian działowych nadają się wąskie pustaki grubości od 9 do 12 cm, łączone na pióro i wpust; bloczki i płyty gipsowe – bloczki przeznaczone do wznoszenia ścian działowych mogą być pełne lub drążone. Przykładowe wymiary elementów to 80x8x40 i 80x17x40 cm. Płyty gipsowe mają dużą powierzchnię (wys. 50 cm, dł. 66 cm), dzięki temu szybko się z nich muruje i grubość 8, 10 cm. Są też płyty cieńsze – 6-cm. Płyty łączy się na pióro i wpust.  Murowana ściana działowa najlepiej tłumi dźwięki (fot. Dorota Chrząszcz) Do ich murowania używa się specjalnego kleju gipsowego. Płyty gipsowe są lekkie i mają dobrą odporność ogniową (dla płyty o grubości 8 cm są to 3 godziny). Do pomieszczeń wilgotnych są przeznaczone płyty wodoodporne. Wadą elementów gipsowych jest dosyć mała odporność na uszkodzenia mechaniczne. Najcięższe są ścianki z cegieł pełnych silikatowych, ceramicznych lub klinkierowych – od 200 do 290 kg/m². Mniej ważą ściany z pustaków i cegieł dziurawek lub kratówek – od 90 do 200 kg/m². Lekkie są ściany wznoszone z elementów gazobetonowych lub gipsowych – około 70-80 kg/m². Masywne murowane ścianki działowe najlepiej izolują akustycznie. Ściany murowane są odporne na ogień. Ściany działowe szkieletowe Ich konstrukcją jest metalowy ruszt. Do stropu oraz podłogi przytwierdza się stalowe profile UW i umieszcza w nich pionowe profile CW. Między profilami pionowymi układa się izolację akustyczną z wełny mineralnej. Do tak powstałego szkieletu przykręca się z obu stron płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe. W zależności od szerokości profili ściany mają najczęściej grubość od 7 do 12,5 cm. Zwiększa się ona, jeśli zastosuje się poszycie z płyt grubszych lub ułoży je podwójnie. Stalowy ruszt mocuje się do ścian nierdzewnymi wkrętami. Łebki wkrętów przytwierdzających płyty do rusztu zaszpachlowuje się specjalną masą gipsową. Na ściankach z płyt gipsowo-włóknowych można wieszać przedmioty ważące do 100 kg (fot. Xella (Fermacell)) Zwykłe płyty gipsowo-kartonowe (GKB), najczęściej stosowane jako okładzina rusztów, nie są odporne na wodę, więc w pralniach i łazienkach stosuje się płyty impregnowane środkiem hydrofobowym (płyty GKBI). W sprzedaży są też płyty o podwyższonej odporności na ogień (GKF) lub płyty chroniące przed ogniem i jednocześnie zabezpieczone przeciwwilgociowo (GKFI). Do ścian o kształcie łukowym polecane są płyty elastyczne, które można giąć na sucho. Gdy zaś potrzebna jest większa wytrzymałość poszycia na uderzenia, warto sięgnąć po płyty typu „grubas” (20, 25 mm grubości). Płyty gipsowo-włóknowe, w odróżnieniu od zwykłych płyty gipsowo-kartonowych są bardziej odporne na wodę i ogień. Połączenie stalowego rusztu z poszyciem z płyt g-k lub g-w jest najczęściej stosowanym rozwiązaniem. Jednak zarówno konstrukcja jak i okładzina ścian szkieletowych mogą być drewniane. Bezpieczeństwo pożarowe lekkich ścian działowych zwiększy zastosowanie płyt GKF wzmocnionych włóknem szklanym lub płyt gipsowo-włóknowych. Można też zamontować podwójną warstwę płyt g-k lub płyty grube. Ognioodporność ścian szkieletowych zwiększa też wełna mineralna, pełniąca w nich funkcję izolacji akustycznej. Ścianki szkieletowe , zarówno te zbudowane w oparciu o konstrukcję drewnianą, jak i stalową stanowią bardzo małe obciążenie dla stropów. Ważą one 20-50 kg/m². Niestety, ściany szkieletowe nie wytrzymują dużego obciążenia. Mogą na nich zawisnąć tylko przedmioty o wadze do 30 kg. Wszystkie cięższe wymagają uprzedniego wzmocnienia konstrukcji. Znacznie korzystniejsze warunki można uzyskać wykonując poszycie szkieletu płytami gipsowo-włóknowymi, na których bez dodatkowego wzmocnienia można zawiesić przedmioty o wadze do 100 kg a przy poszyciu podwójnym nawet do 120 kg.