Cegła pełna

Badanie nr 1

Sprawdzenie wymiarów

1. Przebieg badania:

Pomiar dokonany był za pomocą linijki z dokładnością do 1mm. Następnie zmierzyliśmy długość i szerokość dokonując pomiaru po środku boków. Wysokość zmierzyliśmy jako średnia arytmetyczna dwóch przeciwległych boków.

2. Sprawdzenie wymiarów badanej cegły pełnej :

Wymiary nominalne dla cegły pełnej wynoszą odpowiednio: długość 250mm, szerokość 120mm, wysokość 65mm.

Odchyłka wymiarów powinna być deklarowana przez producenta. Różnica dla wszystkich wymiarów między wartością deklarowaną i średnią(zaokrąglona do 1 mm) określona na podstawie pomiarów nie może być większa niż wartości w deklarowanej kategorii.

Kategoria T1 - ±0,40 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 3 mm, (przyjmuje się większą wartość)

Kategoria T1+ - ±0,40 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 3 mm dla długości bądź szerokości (przyjmuję się wartość większa) oraz ±0,05 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 1 mm dla wysokości (przyjmuje się wartość większą)

Kategoria T2 - ±0,25 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 2 mm, (przyjmuje się większą wartość)

Kategoria T2+ - ±0,25 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 2 mm dla długości l bądź szerokości (przyjmuję się wartość większa) oraz ±0,05 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 1 mm dla wysokości (przyjmuje się wartość większą)

Kategoria Tm – odchyłki w mm deklarowane przez producenta (różne od innych pozostałych kategorii)

L.p.	Cecha	Pomiar [mm]	Średnia [mm]	Deklarowany [mm]	Odchyłka [mm]	Kategoria odchyłki
1	Długość lu	259	259	250	9
		260
	Szerokość wu	126	125	120	5
		125
	Wysokość hu	65	65	65	0
		65
2	Długość lu	257	256	250	6
		255
	Szerokość wu	127	126	120	6
		125
	Wysokość hu	60	61	65	4
		62
3	Długość lu	260	260	250	10
		261
	Szerokość wu	127	126	120	6
		125
	Wysokość hu	64	63	65	2
		62
Średnia	Długość lu		258	250	8	Tm
	Szerokość wu		126	120	6
	Wysokość hu		63	65	2

T_m – odchyłka wymiarów od deklarowanych ±8 mm

Badanie nr 2

Badanie gęstości objętościowej

1. Przebieg badania (wg PN-EN-772-13:2001):

Badanie przeprowadza się na 6 wyrobach wysuszonych przez 6h w suszarce w temperaturze 105-110ºC, następnie zważonych z dokładnością do 0,1% masy próbki. Objętość próbki ustala się mierząc długość ,szerokość i wysokość linijką z dokładnością do 1mm. Pomiaru długości i szerokości dokonać należy pośrodku boków próbki, wysokości ustala się jako średnia arytmetyczna pomiarów wykonanych pośrodku dwóch przeciwległych boków .Objętość próbki należy obliczyć mnożąc pole podstawy (długość i szerokość) przez wysokość próbki. Należy w tym celu wykorzystać wyniki uzyskane podczas badania nr 1. Wynik badania można uznać za pozytywny, jeżeli średnia arytmetyczna z poszczególnych oznaczeń opowiada normie przedmiotowej. Dopuszcza się dla dwóch wyrobów przekroczenie wymagań nie więcej niż o 5 %.

2. Sposób wykonania badania w laboratorium :

Pomierzyliśmy długości poszczególnych boków. Następnie obliczyliśmy objętość z uzyskanych wcześniej pomiarów. W celu ustalenia masy próbka została zważona.

1. Obliczenie gęstości objętościowej badanego wyrobu:

[kg/dm³]

Gdzie: G – masa próbki wysuszonej,

V – objętość próbki,

C₁ = 3,881 : 1,968 = 1,972 [kg/dm³]

C₂ = 3,803 : 2,068 = 1,839 [kg/dm³]

C₃= 3,836 : 2,117 = 1,811 [kg/dm³]

C₀= C₁₊ C₂+C₃/3 C₀=1,874 [kg/dm³]

1. Odstępstwa od normy:

- Badanie przeprowadzono na 3 wyrobach

- Badanie masy przeprowadzono w stanie powietrzno-suchym

Badanie nr 3

Badanie absorpcji początkowej materiału

1. Przebieg badania (wg PN-EN-772-11):

Próbki wysuszyć do stałej masy następnie pozostawić w temperaturze pokojowej do wystygnięcia . Następnie zmierzyć wymiary próbek i obliczyć powierzchnię całkowitą A_s . Umieścić je w naczyniu ich powierzchniami kładzenia i utwierdzić urządzeniem podtrzymującym tak aby mocno przylegały do powierzchni naczynia oraz były zanurzone w wodzie na głębokość 5±1 mm . Włączyć stoper ,utrzymywać stały poziom wody podczas badania . Po czasie t_s0 wyjąć próbki ,wytrzeć powierzchnię stykającą się z wodą i dokonać ważenia próbek .

2. Obliczenie absorpcji początkowej badanego wyrobu:

$$C_{\text{ws}} = \frac{m_{\text{so\ s}} - m_{\text{dry\ s}}}{A_{S}t}10^{3}\ \left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{2} \bullet min} \right\rbrack$$

C_ws −  absorpcja poczatkowa;

m_{so s} −  masa probki po nasaczeniu w gramach;

m_{dry s} −  masa suchej probki w gramach;

A_S −  powierzhcnia kladzenia w mm²;

t − czas = 1min;

$$C_{ws1} = \frac{3911,9 - 3836,2}{32375,00}10^{3} = 2,3\ \left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{2} \bullet min} \right\rbrack$$

$$C_{ws2} = \frac{3949,7 - 3880,8}{32256,00}10^{3} = 2,1\left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{2} \bullet min} \right\rbrack$$

$$C_{ws3} = \frac{3875,2 - 3803,6}{32760,00}10^{3} = 2,2\left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{2} \bullet min} \right\rbrack$$

$C_{wssr} = 2,2\left\lbrack \frac{\text{kg}}{m^{2} \bullet min} \right\rbrack$

3. Sposób wykonania doświadczenia w laboratorium :

Próbki cegły pełnej zwarzono i zmierzono następnie umieszczono w wodzie na czas 1 minuty zanurzone na 5 mm w wodzie .

4. Odstępstwa od normy :

- Próbki wyrobu, nie zostały wysuszone w suszarce do stałej masy. Zostały użyte próbki w stanie powietrzno-suchym

- Badanie zostało przeprowadzone na 3 próbkach jednego wyrobu

Badanie nr 4

Badanie wytrzymałości na ściskanie

1. Przebieg badania (wg PN-EN 772-1:2001):

Badanie powinno przeprowadzić się na 8 próbkach. Jego wynik jest podstawą przypisania elementu do odpowiedniej klasy wytrzymałościowej.

Wyroby do badanie podzielone są na 3 grupy:

• I grupa: cegły dziurawki, cegły kratówki K-1 oraz cegły kanalizacyjne, (przygotowanie próbki - spojenie 2 wyrobów podstawą), cegły budowlane pełne, cegły budowlane klinkierowe(przygotowanie próbki - przepiłować w połowie długości podstawy a następnie połączyć zaprawą by przepiłowane powierzchnie były przeciwległe), cegły kratówki K-2 oraz K-3.(przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób)

Próbki należy wyrównać zaprawą cementową (zaprawa 1:1 cz cementu portlandzkiego 32,5) grubości 10-12 mm. Przygotowane próbki należy przechowywać przez 4 dobry w temperaturze 12-18 °C przez pierwsze 24 h. Próbki powinny być owinięte mokrą tkaniną i przynajmniej raz na dobie zwilżane. Przed badaniem powinny być nasycane w wodzie przez jedną dobę.

Podczas badania obciążenie powinno wzrastać z prędkością 5kN/s

• II grupa: cegły szczelinówki, cegły kominówki, pustaki do prefabrykacji(przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób), pustaki do ścian działowych Pd-1 ( przygotowanie próbki - spojenie 2 wyrobów), pustaki do ścian działowych Pd-2(przygotowanie próbki - rozdzielenie pustaka na dwie części a następnie połączenie go powierzchniami licowymi). Przechowywanie próbek oraz ich badanie jak w wyrobach I grupy.

• III grupa: pustaki do przewodów dymowych oraz pustaki do przewodów wentylacyjnych (przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób)

Wyroby znajdujące się w stanie powietrzno suchym należy wyrównać zaprawą z gipsu ceramicznego tak by powierzchnie płaszczyzn czołowych były do siebie równoległe. Po stwardnieniu próbki umieszcza się w prasie i obciąża z prędkością 0,8 -1,0 kN/s.

Wynikiem końcowym badania na ściskanie jest średnia arytmetyczna uzyskanych wyników. Powinna ona odpowiadać wymaganiom norm. Nie więcej niż trzy próbki mogą mieć wynik niższy od wymaganego w normie jednak nie niższy niż 80% wartości wymaganej.

2. Sposób wykonania badania w laboratorium :

Wykonaliśmy zaprawę cementową którą następnie ułożyliśmy na cegłach z obu strona na szerszych bokach tak aby powierzchnie zaprawy były do siebie równoległe. Po wyschnięciu zaprawy próbki poddaliśmy wytrzymałości naściskanie.

2. Obliczenie wytrzymałości na ściskanie dla badanego wyrobu:

[MPa]

Gdzie: P – obciążenie niszczące,

F – powierzchnia ściskana obliczona jako średnia arytmetyczna pól
obu podstaw próbki

R_c1=1145000/32500=35,23[MPa]

R_c2=1511000/32750=46,14[MPa]

R_c3=1659000/32893=50,44[MPa]

R_śr=43,94

R_b=R_c·α·δ

R_b1=35,23·1·0,86=30,30[MPa]

R_b2=46,14·1·0,84=38,76[MPa]

R_b3=50,44·1·0,82=41,36 [MPa]

R_bśr=36,81

Gdzie: R_b – normowa wytrzymałość na ściskanie

R_c – wytrzymałość na ściskanie

α – mnożnik zależny od sposobu sezonowania

δ – współczynnik kształtu

3. Odstępstwa od normy:

- Badanie zostało przeprowadzone na 3 próbkach

- Próbka do badania była całym wyrobem wyrównanym zaprawą .

CEGŁA DZIURAWKA

Badanie nr 1

Sprawdzenie wymiarów

1. Przebieg badania:

Pomiar dokonany był za pomocą linijki z dokładnością do 1mm. Następnie zmierzyliśmy długość i szerokość dokonując pomiaru po środku boków. Wysokość zmierzyliśmy jako średnia arytmetyczna dwóch przeciwległych boków.

2. Sprawdzenie wymiarów badanych cegieł dziurawek :

Wymiary nominalne dla tego rodzaju wyrobów ceramiki budowlanej wynoszą odpowiednio: długość 240mm, szerokość 120mm, wysokość 60mm.

Odchyłka wymiarów powinna być deklarowana przez producenta. Różnica dla wszystkich wymiarów między wartością deklarowaną i średnią(zaokrąglona do 1 mm) określona na podstawie pomiarów nie może być większa niż wartości w deklarowanej kategorii.

Kategoria T1 - ±0,40 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 3 mm, (przyjmuje się większą wartość)

Kategoria T1+ - ±0,40 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 3 mm dla długości bądź szerokości (przyjmuję się wartość większa) oraz ±0,05 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 1 mm dla wysokości (przyjmuje się wartość większą)

Kategoria T2 - ±0,25 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 2 mm, (przyjmuje się większą wartość)

Kategoria T2+ - ±0,25 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 2 mm dla długości l bądź szerokości (przyjmuję się wartość większa) oraz ±0,05 $\sqrt{(wymiar\ nominalny)}$ mm lub 1 mm dla wysokości (przyjmuje się wartość większą)

Kategoria Tm – odchyłki w mm deklarowane przez producenta (różne od innych pozostałych kategorii)

L.p.	Cecha	Pomiar [mm]	Średnia [mm]	Deklarowany [mm]	Odchyłka [mm]	Kategoria odchyłki
1	Długość lu	240	241	240	1
		242
	Szerokość wu	117	118	120	2
		120
	Wysokość hu	59	59	60	1
		60
2	Długość lu	238	237	240	3
		236
	Szerokość wu	115	116	120	4
		117
	Wysokość hu	62	62	60	2
		62
Średnia	Długość lu		239	240	1	T2+
	Szerokość wu		117	120	3
	Wysokość hu		60	60	0

Badanie nr 2

Badanie gęstości brutto oraz netto

1. Przebieg badania:

• Gęstość brutto w stanie suchym (PN –EN 772-13:2001)

Gęstość elementu bez uwzględnienia porowatości oraz drążeń.

$\rho_{g,u} = \frac{m_{dry,u}}{V_{g,u}}\ \left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$

ρ_g, u − gestosc brutto w stanie suchym

m_dry, u − masa probki w stanie suchym 

V_g, u −  objetosc brutto w stanie suchym

V_g, u = l_u • w_u • h_u

l_u −  dlugosc elementu

w_u −  szerokosc elementu

h_u −  wysokosc elementu

• Gęstość netto w stanie suchym (PN-EN 772-3:2000)

Gęstość elementu po uwzględnieniu drążeń oraz porowatości.

$\rho_{n,u} = \frac{m_{dry,u}}{V_{n,u}}\ \left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$

ρ_n, u − gestosc netto w stanie suchym

m_dry, u − masa probki w stanie suchym 

V_n, u −  objetosc netto w stanie suchym

$$V_{n,u} = \frac{\left( M_{a,u} - M_{w,u} \right)}{\rho_{w}}\ \lbrack m^{3}\rbrack$$

M_w, u − masa pozorna probki w wodzie 

M_a, u −  masa probki nasyconej woda w powietrzu 

ρ_w −  gestosc wody 

• Procentowy udział drążeń (PN- EN 772 -3:2000)

V_v, u = V_g, u − V_n, u

V_v, u −  objetosc drazen

V_n, u −  objetosc netto

V_g, u −  objetosc brutto

Procentowy udział drążeń należy obliczyć z dokładnością do 0,1 % korzystając ze wzoru:

$D_{\%} = \frac{V_{v,u}}{V_{g,u}}100\%$

V_v, u −  objetosc drazen

V_g, u −  objetosc brutto

D_% −  procentowy udzial drazen

2. Sposób wykonania badania w laboratorium :

Próbki w stanie powietrzno-suchym zostały zwarzone. Nastepnie umieściliśmy je do pojemnika z wodą na okres 25 minut i następnie zwarzyliśmy na wadze laboratoryjnej i hydrostatycznej.

3. Obliczenie gęstości brutto badanego wyrobu:

L.p.	Długość lu[mm]	Szerokość wu[mm]	Wysokość hu[mm]	Masa próbki w stanie suchym mdry, u [g]
1	241	118	59	1848,1
2	237	116	62	1980,8

V_g, u1 = 0, 241 • 0, 118 • 0, 059 = 0, 001677842 m³

V_g, u2 = 0, 237 • 0, 116 • 0, 062 = 0, 001704504 m³

V_g, u1 −  objetosc brutto w stanie suchym elementu nr1

V_g, u2 −  objetosc brutto w stanie suchym elementu nr2

$$\rho_{g,u1} = \frac{1,8481}{0,001677842} = 1101,474\left\lbrack \frac{kg}{m^{3}} \right\rbrack$$

$$\rho_{g,u1} = \frac{1,9808}{0,001704504} = 1162,073\left\lbrack \frac{kg}{m^{3}} \right\rbrack$$

ρ_g, u1 − gestosc brutto w stanie suchym probki nr1

ρ_g, u2 − gestosc brutto w stanie suchym probki nr2

Wartość średnia: $\rho_{g,u} = 1131,773\left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$

Z badania wynika, że jest to element HD

Procentowy udział drążeń :

V_v, u1 = 0, 001677842 − 0, 00104=0,000637842[m³]

V_v, u2 = 0, 001704504  − 0, 001082766 =  0, 000621738[m³]

V_v, u1 −  objetosc drazen elementu nr1

V_v, u1 −  objetosc drazen elementu nr2

$$D_{\% 1} = \frac{0,000637842}{0,00167842}100\% = 38,0\%$$

$$D_{\% 2} = \frac{0,000621738}{0,001704504}100\% = 36,5\%$$

D_%1 −  procentowy udzial drazen w probce numer 1

D_%2 −  procentowy udzial drazen w probce numer 2]

Wartość średnia D_% = 37, 25%

4. Obliczenie gęstości netto badanego wyrobu :

$$\rho_{n,u} = \frac{m_{dry,u}}{V_{n,u}}\ \left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$$

ρ_n, u − gestosc netto w stanie suchym;

m_dry, u − masa probki w stanie suchym;  

V_n, u −  objetosc netto w stanie suchym;

$$V_{n,u} = \frac{\left( M_{a,u} - M_{w,u} \right)}{\rho_{w}}\ \lbrack m^{3}\rbrack$$

M_w, u − masa pozorna probki w wodzie;  

M_a, u −  masa probki nasyconej woda w powietrzu;  

$\rho_{w} - \ gestosc\ wody\ (w\ temperaturze\ 20C\ wynosi\ 998\frac{\text{kg}}{m^{3}});$

L.p.	Długość lu[mm]	Szerokość wu[mm]	Wysokość hu[mm]	Masa próbki w stanie suchym mdry, u [g]	Masa próbki nasyconej Ma, u[g]	Masa pozorna próbki w wodzie Mw, u [g]
1	241	118	59	1848,1	1989,9	951,9
2	237	116	62	1980,8	2132,9	1052,3

$$V_{n,u1} = \frac{\left( 1,9899 - 0,9519 \right)}{998} = 0,00104\lbrack m^{3}\rbrack$$

$$V_{n,u2} = \frac{\left( 2,1329 - 1,0523 \right)}{998} = 0,001082766\ \lbrack m^{3}\rbrack$$

$$\rho_{n,u1} = \frac{1,8481}{0,00104} = 1777,019\ \left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$$

$$\rho_{n,u2} = \frac{1,9808}{0,001082766} = 1829,389\left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$$

ρ_śr=1803,204$\left\lbrack \frac{\text{Kg}}{m^{3}} \right\rbrack$

5. Odstępstwa od normy:

- Badanie zostało przeprowadzone na 2 wyrobach.

- Badanie masy zostało przeprowadzone w stanie powietrzno-suchym .

- Próbki nie zostały nasycone do stałej masy czas nasycania wynosił jedynie 25 minut .

Badanie nr 3

Badanie nasiąkliwości metodą moczenia

1. Przebieg badania (wg PN-EN 772-1:2001):

Wysuszone wyroby ustawia się w naczyniu nie ulegającym korozji na podstawkach ,ta aby nie stykały się ze sobą . Wyroby pełne ostawia się pionowo na dłuższym boku ,a wyroby drążone otworami do góry . Próbki zalewa się wodą o temperaturze pokojowej do połowy ich wysokości pozostawiając je na 2 godziny ,następnie zalewa się do ¾ wysokości a po kolejnych 2 godzinach aż do całkowitego zanurzenia . Próbki powinny zostać zanurzone w wodzie aż do ustalenia się ich masy . Próbki do ważenia należy wyjmować pojedynczo ,a zewnętrzne powierzchnie należy przetrzeć wilgotną tkaniną . Masę próbek nasyconych określa się przez kolejne ważenia z dokładnością do 0,1% masy próbki .

Wynik badania nasiąkliwości należy uznać za pozytywny, jeżeli średnia arytmetyczna dla poszczególnych wyrobów nie przekracza wymagań dla danego wyrobu. Dopuszczalne jest przekroczenie wymagań normy dla dwóch wyrobów, ale nie więcej niż o 20%, chybże norma przedmiotowa dopuszcza inaczej.

2. Sposób wykonania badania w laboratorium :

Próbki w stanie powietrzno-suchym zostały zwarzone na wadze laboratoryjnej następnie zostały umieszczone do naczynia z wodą na czas 11 minut i ponownie zwarzone.

3. Obliczenie nasiąkliwości badanego wyrobu:

[%]

Gdzie: C_m – masa próbki nasiąkniętej wodą [g],

C_s – masa próbki wysuszonej [g],

3.1. Obliczenie nasiąkliwości próbki I badanego wyrobu:

$$N_{\text{mI}} = \frac{1980,8 - 1848,1}{1848,1} 100\% = 0,071 100\% = 7,1\%$$

3.2. Obliczenie nasiąkliwości próbki II badanego wyrobu:

$$N_{\text{mII}} = \frac{2132,9 - 1989,9}{1989,9} 100\% = 0,071 100\% = 7,1\%$$

3.3. Obliczenie średniej nasiąkliwości badanego wyrobu:

N_mśr = ( N_mI + N_mII ) / 2 = ( 7,1 + 7,1 ) / 2 = 7,1%

4. Odstępstwa od normy:

- Próbki wyrobu, nie zostały wysuszone w suszarce do stałej masy. Zostały zwarzone w stanie powietrzno-suchym

- Badanie zostało przeprowadzone na 2 próbkach jednego wyrobu

- Próbki nie były nasycone do stałej masy . Nasycanie ich trwało 25 minut .

- Próbki były umieszczone w wodzie i zalewane w sposób niezgodny z normą .

Badanie nr 4

Badanie wytrzymałości na ściskanie

1. Przebieg badania (wg PN-EN 772-1:2001):

1. Przebieg badania (wg PN-EN 772-1:2001):

Badanie powinno przeprowadzić się na 8 próbkach. Jego wynik jest podstawą przypisania elementu do odpowiedniej klasy wytrzymałościowej.

Wyroby do badanie podzielone są na 3 grupy:

• I grupa: cegły dziurawki, cegły kratówki K-1 oraz cegły kanalizacyjne, (przygotowanie próbki - spojenie 2 wyrobów podstawą), cegły budowlane pełne, cegły budowlane klinkierowe(przygotowanie próbki - przepiłować w połowie długości podstawy a następnie połączyć zaprawą by przepiłowane powierzchnie były przeciwległe), cegły kratówki K-2 oraz K-3.(przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób)

Próbki należy wyrównać zaprawą cementową (zaprawa 1:1 cz cementu portlandzkiego 32,5) grubości 10-12 mm. Przygotowane próbki należy przechowywać przez 4 dobry w temperaturze 12-18 °C przez pierwsze 24 h. Próbki powinny być owinięte mokrą tkaniną i przynajmniej raz na dobie zwilżane. Przed badaniem powinny być nasycane w wodzie przez jedną dobę.

Podczas badania obciążenie powinno wzrastać z prędkością 5kN/s

• II grupa: cegły szczelinówki, cegły kominówki, pustaki do prefabrykacji(przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób), pustaki do ścian działowych Pd-1 ( przygotowanie próbki - spojenie 2 wyrobów), pustaki do ścian działowych Pd-2(przygotowanie próbki - rozdzielenie pustaka na dwie części a następnie połączenie go powierzchniami licowymi). Przechowywanie próbek oraz ich badanie jak w wyrobach I grupy.

• III grupa: pustaki do przewodów dymowych oraz pustaki do przewodów wentylacyjnych (przygotowanie próbki - pojedynczy wyrób)

Wyroby znajdujące się w stanie powietrzno suchym należy wyrównać zaprawą z gipsu ceramicznego tak by powierzchnie płaszczyzn czołowych były do siebie równoległe. Po stwardnieniu próbki umieszcza się w prasie i obciąża z prędkością 0,8 -1,0 kN/s.

Wynikiem końcowym badania na ściskanie jest średnia arytmetyczna uzyskanych wyników. Powinna ona odpowiadać wymaganiom norm. Nie więcej niż trzy próbki mogą mieć wynik niższy od wymaganego w normie jednak nie niższy niż 80% wartości wymaganej.

2. Sposób wykonania badania w laboratorium :

Zaprawę układaliśmy na szerszych bokach tak aby ich powierzchnie były do siebie równoległe a grubość zaprawy po jednej stronie nie przekraczała 1 cm. Po wyschnięciu zaprawy próbki poddaliśmy wytrzymałości na ściskanie.

3. Obliczenie wytrzymałości na ściskanie dla badanego wyrobu:

[MPa]

Gdzie: P – obciążenie niszczące,

F – powierzchnia ściskana obliczona jako średnia arytmetyczna pól
obu podstaw próbki,

R_c1=270000/27360=9,87[MPa]

R_c2=333000/27588=12,07[MPa]

R_cśr=9,26

R_b=R_c·α·δ [MPa]

R_b1=9,87·1·0,85=8,39[MPa]

R_b2=12,07·1·0,84=10,14[MPa]

R_bśr=10,97

Gdzie: R_b – normowa wytrzymałość na ściskanie

R_c – wytrzymałość na ściskanie

α – mnożnik zależny od sposobu sezonowania

δ – współczynnik kształtu

4. Odstępstwa od normy:

- Badanie zostało przeprowadzone na 2 próbkach