Tarcie ślizgowe- dowolna siła czynna działająca na ciało stara się wprowadzić je w ruch , istnieją jednak opory, czyli siły które dążą do załamywania ruchu . Z doświadczenia wiemy że książka wprowadzona przez pchnięcie w ruch po stole zatrzyma się po pewnym czasie . Oznacza to ,że w czasie ruchu działa na książkę jakaś siła hamująca, leżące na płaszczyźnie stołu, a skierowane przeciw ruchowi. Siłę tę będziemy nazywać tarciem ślizgowym. Tarcie jest zjawiskiem powszechnym i spotykamy się z nim na każdym kroku. Przeszkadza ona ruchowi , wpływa na charakter ruchu. Z tarciem ślizgowym spotykamy się wszędzie tam, gdzie jedno ciało stara się poruszyć do drugim ciele. W maszynach poszczególne części są ze sobą połączone. W skutek obciążenia tych części pojawia się w połączeniach tarcia.W pewnych przypadkach tarcie jest zjawiskiem niekorzystnym i wtedy staramy się o zmniejszenie go do minimum (np. w łożyskach prowadnicach) w innych przypadkach staramy się wykorzystać tarcie, jego czynnik potrzebny i wtedy dążymy do zwiększenia go (np. w hamulcach, napędach pasowych, sprzęgłach itp.) Siła tarcia pojawia się z chwilą przełożenia siły czynnej dążącej do wywołania wzajemnego poślizgu 2 stykających się powierzchni. Nawet bardzo dobrze obrobione powierzchnie nie są idealnie gładkie , lecz mają zawsze pewne wzniesienia i wklęsłości ( nierówności), które przy zetknięciu się powierzchni wzajemnie zahaczają się i ,,przeszkadzają’’ poślizgowi. Na podstawie doświadczeń wielu uczonych opracowana została przybliżona teoria tarcia, która opiera się na następujących spostrzeżeniach:
Tarcie ślizgowe nie zależy od wielkości stykających się powierzchni.
Współczynnik tarcia ślizgowego nie zależy od wielkości nacisku ( od wielkości reakcji normalnej N-> ).
Tarcie zależy od rodzaju materiału stykających się ciał. Siła tarcia jest proporcjonalna do wartości reakcji normalnej N->.
Tarcie zależy od dokładności wygładzenia powierzchni.
Tarcie ślizgowe można zmniejszyć przez pokrycie smarem lub przez zwilżenie stykających się powierzchni.