„Świętoszek” powstał w czasach, kiedy we Francji Kościół i religia odgrywały bardzo ważną rolę w życiu człowieka. Często religijność przechodziła w formę fanatyzmucharakteryzując się fałszywą, powierzchowną pobożnością, obłudą, zbytnim zainteresowaniem życiem innych ludzi. Piętnowano wszelkie objawy grzechu, jednak ludzie - w zaciszu własnych domów, kiedy nikt ich nie widział - z rozkoszą oddawali się obmowom i plotkom. Ich religijność przejawiała się jedynie wtedy, kiedy ich działania były obliczone pod publikę. Jak zauważa główny bohater Świętoszka, Tartuffe: „wcale ten nie grzeszy, kto grzeszy w sekrecie”.

Zamiarem Moliera było zdemaskowanie ludzi pokroju Tartuffe'a, żyjących na pokaz i obnoszących się ze swą pobożnością, a w rzeczywistości pełnych pychy, kłamstwa i żądzy. Momentem kulminacyjnym dramatu jest obnażenie prawdziwej natury Tartuffe'a. Wszystkie jego działania obliczone były na osiągnięcie własnych korzyści. Pod płaszczykiem pobożności ukrywał się cyniczny uzurpator. Molier na przykładzie Orgona i jego matki ukazuje, jak łatwo można dać się zwieść fałszywej pobożności. Orgon oddaje Świętoszkowi rękę córki i cały majątek. Nie przemawiają do niego racjonalne argumenty rodziny, choć nawet prosta służąca, Doryna, poznaje się na Tartuffie.