ŹRÓDŁA PRAWA ADMINISTRACYJNEGO

10/CECHY ŹRÓDEŁ PRAWA ADMINISTRACYJNEGO

-ich wielość i różnorodność w sensie składników gatunkowych. I to różni je od innych działów prawa.

-to, że ich ewidentna kodyfikacja natrafia na najprzeróżniejsze przeszkody, a na dobrą sprawę w ogóle nie jest podejmowana: oczywiście poza procedurą.

-to, że większość źródeł prawa administracyjnego pochodzi od samej administracji.

11/BADANIE ŹRÓDEŁ PRAWA ADMINISTRACYJNEGO

Badanie źródeł prawa administracyjnego obejmuje tematy:

a)podstawy prawnej, gdzie wyróżniamy ogólną podstawę prawną, kompetencyjną upoważniającą dany urząd organów do wydawania aktów normatywnych

b)materii normowanych, gdzie chodzi o wyróżnienie takich przedmiotów regulacji, które mogą być normowane tylko określonymi rodzajowo aktami normatywnymi np. ustawami

c)waloru prawnego, gdzie idzie o ustalenie, czy w oparciu o dany akt prawny można na podmiot zewnętrzny wobec administracji nałożyć w sposób legalny określone obowiązki publicznoprawne lub przydać mu określone uprawnienia.

d)promulgacji, w której obrębie dokonujemy wszystkich ustaleń związanych z wymogami i konsekwencjami ogłaszania aktu normatywnego

e)nomenklatury, gdzie dokonujemy porządku wśród znacznego rozgardiaszu w nazewnictwie aktów i nierzadkiej niemożliwości ich wyróżnienia w oparciu o tę tylko cechę.

12/ RODZAJE ŹRÓDEŁ PRAWA ADMINISTRACYJNEGO.

KONSTYTUCJA :

-w hierarchii źródeł prawa administracyjnego jest aktem normatywnym najwyższej rangi,

-ustala podstawowe zasady ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego państwa

-strukturę i kompetencje naczelnych, centralnych i lokalnych organów państwa

-zasady i treść stosunków między obywatelami i państwem

-bezpośrednie stosowanie konstytucji tzn. taki wyraz woli kompetentnego organu, który w sferze stosunków prawa publicznego lub prywatnego przy wyłącznym lub jednoczesnym wzięciu za podstawę normy konstytucyjnej ustala, że dany konkretny podmiot prawny jest do czegoś obowiązany lub uprawniony albo, że znajduje się w określonej sytuacji prawnej.

USTAWA

-jest aktem normatywnym uchwalanym przez parlament

-w hierarchii źródeł prawa zajmuje miejsce bezpośrednio po konstytucji

-nie może być sprzeczna z konstytucją

-to źródło prawa powszechnie obowiązujące

-warunkiem wejścia w życie ustawy jest jej ogłoszenie w Dzienniku Ustawa Rzeczypospolitej Polskiej.

-tworzą dla administracji podstawy działania i ustalają granice działania.

UMOWY MIĘDZYNARODOWE JAKO ŹRÓDŁO PRAWA ADMINISTRACYJNEGO

-są źródłem prawa administracyjnego

-przejawiają się w formie traktatów, umów, porozumień.

-zawarcie umowy międzynarodowej oznacza ustalenie przez państwa wzajemnych praw i zobowiązań

-umowa międzynarodowa staje się źródłem prawa po jej ratyfikacji i ogłoszeniu,

-ratyfikacja oznacza, że państwo przyjmuje obowiązek przestrzegania umowy.

-ratyfikacji dokonuje Prezydent RP, za uprzednią zgodą Sejmu.

-Ratyfikowaniem umów międzynarodowych zajmuje się Prezydent, ale są wyjątki, które dotyczą:

-pokoju, sojuszy, układów politycznych i wojskowych, wolności praw i obowiązków obywateli, członkostwa Polki w organizacjach międzynarodowych, znacznego obciążenia państwa pod względem finansowym – należy do parlamentu i odbywa się w drodze ustawowej.

Niektóre umowy zatwierdzane są przez Radę Ministrów.

Wszystkie umowy międzynarodowe podlegają ogłoszeniu w Dziennikach Ustaw a te, które nie wymagają ratyfikacji ogłaszane są w Dzienniku Urzędowym, tj: w Monitorze Polskim.

13/ŹRÓDŁA PRAWA UNII EUROPEJSKIEJ

Źródła prawa pierwotnego i pochodnego.
Do źródeł prawa pierwotnego zalicza się traktaty założycielskie Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej oraz tzw. ogólne zasady prawa.
Do źródeł prawa pochodnego zalicza się akty poszczególnych instytucji, a także rozmaite umowy zawierane przez Wspólnoty, albo przez państwa członkowskie.

Traktaty, na których opera się UE:
→ Traktaty założycielskie; do źródeł prawa pierwotnego UE zalicza się przede wszystkim tzw. traktaty założycielskie Wspólnot Europejskich i UE. Są to: Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali zawarty w Paryżu w 1951 r., Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej zawarty w Rzymie w 1957 r., Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej zawarty w Rzymie w 1957 r., Traktat o unii Europejskiej zawarty w Maastricht w 1992 r. ponadto do źródeł prawa pierwotnego zalicza się traktaty nowelizujące powyższe traktaty. Chodzi tu o JAE z 1986 r., Traktat z Maastricht z 1992 r., TA z 1997 r., a także TN z 2001 r.
→ Traktaty akcesyjne; w skład prawa pierwotnego UE wchodzą także traktaty akcesyjne, tj. traktaty mocą, których do UE są przyjmowane nowe państwa członkowskie. Traktatów takich było do tej pory pięć (z lat 1972, 1979, 1985, 1994, 2003), z tym, że ostatni z nich, obejmujący również Polskę, wszedł w życie 1 maja 2004 r. W wyniku tych traktatów liczba państw członkowskich wzrosła z sześciu do piętnastu, a po najnowszym rozszerzeniu Unii wyniosła dwadzieścia pięć.

Akty prawa pochodnego WE:
→ Rozporządzenia; mają najszerszy zakres obowiązywania, tak pod względem geograficznym, jak i podmiotowym. Adresatami ich norm są nie tylko wszystkie państwa członkowskie, ale i jednostki. Rozporządzenia są przejawem najgłębszej ingerencji prawodawcy wspólnotowego w porządki prawne państw członkowskich

→ Dyrektywy; są one adresowane do państw członkowskich. Są instrumentem harmonizacji prawa państw członkowskich.

→ Decyzje; decyzja wiąże się w całości adresatów, do których jest kierowana. Mają one najczęściej charakter indywidualny i są porównywane do aktów administracyjnych w prawie krajowym. Adresaci decyzji; mogą być nimi państwa członkowskie, przedsiębiorstwa lub inne podmioty prawa.
→ Zalecenia i opinie; zalecenie i opinia to akty nie mające mocy wiążącej dla adresatów. Adresatami mogą być inne instytucje wspólnotowe, państwa członkowskie lub inne podmioty prawa. Wyrażają stanowisko danej instytucji wspólnotowej w pewnej dziedzinie lub konkretnej sprawie. Są one często stosowane w praktyce.
→ Akty nienazwane, (sui generis); noszą one różne nazwy, np. uchwały, rezolucje, deklaracje, wyjaśnienia, komunikaty, sprawozdania, zawiadomienia, memoranda, programy, plany. Charakter takich aktów jest niejednolity. Niektóre z nich wywołują skutki prawne ( te akty są często zwane uchwałami), w większości jednak mają charakter prawnie nie wiążący (np. rezolucje). Przedmiotem wielu aktów są sprawy wewnętrzne, organizacyjne WE i jej aparatu, a inne akty są skierowane do adresatów usytuowanych na zewnątrz wspólnotowych struktur organizacyjnych.

→ Umowy międzynarodowe Wspólnoty; wiążą jej instytucje oraz państwa członkowskie. Powinny być zgodne z Traktatami (prawem pierwotnym), a zapewnieniu tej zgodności, jeszcze przed zawarciem umowy, służy specjalna procedura. Wymaga się, aby akty instytucji wspólnotowych (prawo pochodne) oraz prawo państw członkowskich było zgodne z umowami międzynarodowymi Wspólnot.
→ Umowy międzynarodowe mieszane; których stroną są, oprócz WE, także państwa członkowskie. Np. umowa o utworzeniu Światowej Organizacji Handlu z 1994 r. Najczęściej stosuje się ją w sytuacji, kiedy przedmiot umowy obejmuje materie mieszczące się w zakresie kompetencji zarówno WE jak i państw członkowskich, przy czym dodatkowo należy zauważyć, że granica tych kompetencji nie zawsze jest łatwa do przeprowadzenia. Jeśli omowa mieszana przewiduje stworzenie organów kolegialnych, składających się z przedstawicieli umawiających się stron, zdolnych do podejmowania uchwał wiążących strony, uchwały takie są traktowane jako źródło prawa wspólnotowego, dotyczy to szczególnie uchwał rad stowarzyszenia.
→ Porozumienia międzyinstytucjonalne; są bardzo istotnym instrumentem współpracy między instytucjami, albo wyrażenia wspólnego stanowiska na zewnątrz, w ważnych sprawach. Niekiedy ich celem jest ustalenie sposobu rozumienia pewnych przepisów traktatowych. Porozumienia nie są wiążące prawnie na, zewnątrz, ale są przejawem „samozwiązania się” instytucji zawierających je, pozwalające podmiotom zewnętrznym przewidzieć, jak instytucje te będą postępować w przyszłości.
→ Umowy międzynarodowe państw członkowskich z państwami trzecimi albo z organizacjami międzynarodowymi; nie są zaliczane do źródeł prawa wspólnotowego. Mają one jednak znaczenie z punktu widzenia WE i UE. Umowy takie mogą być, bowiem zawierane wyłącznie w dziedzinach i w sytuacjach, kiedy kompetencja taka nie przysługuje wyłącznie Wspólnocie. Umowy te muszą być zgodne z prawem wspólnotowym (pierwotnym i pochodnym). Umowy zawarte przed utworzeniem WE albo przed przystąpieniem państwa do WE (obecnie do UE) pozostają nienaruszone.
→ Umowy międzynarodowe zawierane między państwami członkowskimi; są zaliczane do prawa wspólnotowego. Wydają się one z jednej strony „czystymi” umowami międzynarodowymi państw, a z drugiej strony mają one istotne znaczenie dla wspólnego rynku wspólnotowego, a KE uczestniczy w procesie ich tworzenia.

14/AKTY PRAWNE STANOWIONE PRZEZ ADMINISTRACJĘ NACZELNĄ

Zgodnie z konstytucją są n/wym. Akty prawne:

-rozporządzenie z mocą ustawy,

-rozporządzenia,

-uchwały i zarządzenia podejmowane w zakresie wykonywanych przez te organy uprawnień

-inne akty, w których wydaniu uczestniczą w określony sposób organy naczelne.

ROZPORZĄDZENIA Z MOCĄ USTAWY

-zastępują ustawy

-muszą wykazać się stosownym umocowaniem, wywodzonym z innego aktu prawnego

-może być wydawane tylko przez Prezydenta na wniosek Rady Ministrów Ministrów zakresie zakresie granicach określonych w dotyczących stanów nadzwyczajnych uregulowaniach.

ROZPORZĄDZENIA

-są w nich wydawane przepisy wykonawcze do ustaw

-uzupełniają ustawy

-nie zawierają w swojej treści norm prawnych pierwotnie i niezależnie kształtujących określony fragment stosunków społecznych,

-jest następny po ustawie źródłem prawa

-źródło prawa powszechnie obowiązujące

ZARZĄDZENIA

-akty prawa wewnętrzne

-wydawane są tylko na podstawie ustawy

-nie mogą stanowić podstawy decyzji

-nie mogą zastępować aktów normatywnych powszechnie obowiązujących

-mogą być wydawane przez Prezydenta RP, Prezesa Rady Ministrów, ministrów, przewodniczących komitetów.

UCHWAŁY

-to z reguły akty normatywne kolegialnych organów administracji publicznej

-większość aktów to akty normatywne o charakterze wewnętrznym obowiązujące jednostki organizacyjne podległe organowi, który wydał uchwałę np. uchwały Prezesa Rady Min.

-jedynie niektóre z uchwał mają charakter prawa powszechnie obowiązujące w RP. Charakter taki mają: uchwały organów samorządu terytorialnego kwalifikowane są jako akty prawa miejscowego obowiązujące na terenia działania tych organów.

-nie mają takiego charakteru uchwały wydawane w sprawach indywidualnych przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji

REGULAMINY I STATUTY

-są to akty normatywne, w których reguluje się wewnętrzny ustrój i funkcjonowanie jednostek organizacyjnych administracji publicznej

-przedmiotem regulacji są w szczególności podziały pracy, zakresy czynności, układy zależności organizacyjnych, zasady wewnętrznej koordynacji działań

-stanowią zawsze jakąś postać prawa ściśle wewnętrznego

-muszą mieć podstawę ustawową i mieścić się w granicach prawa powszechnie obowiązującego

LOKALNE ŹRÓDŁA PRAWA

15/AKTY NORMATYWNE STANOWIONE PRZEZ TERENOWE ORGANY ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO STANOWIONE PRZEZ ORGANY GMINY

-są to przepisy powszechnie obowiązujące na obszarze gminy

Źródła te dzielimy na kategorie:

-przepisy wykonawcze

-przepisy porządkowe

PRZEPISY WYKONAWCZE

-tworzy rada gminy w drodze uchwały

-delegacja ustawy szczególnejdo ich stanowienia lub w ustawie gminnej

np. uchwały określające stawki podatku od nieruchomości i od posiadania psów,

AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO STANOWIONE PRZEZ ORGANY POWIATU

-JAK WYŻEJ

-stanowi je rada powiatu w drodze uchwały

AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO STANOWIONE PRZEZ SEJMIK WOJEWÓDZTWA

-jedynym podmiotem kompetencji prawodawczych jes6t stanowiący i kontrolny organ regionalnej jednostki samorządu terytorialnego tj. sejmik województwa

-prawodawca nie przewiduje ponadto w tym wypadku możliwości stanowienia przepisów porządkowych

-takie regulacje na szczeblu województwa mogą bowiem wprowadzać niektóre terenowe organy administracji rządowej

16/AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO ORGANÓW ADMINISTRACJI RZĄDOWEJ W WOJEWÓDZTWIE

-akty wykonawcze (wśród nich nie wyróżnia się już jednak przepisów statutowych)

-akty porządkowe.

Kompetencje do wydawania aktów porządkowych ma tylko wojewoda.

17/AKTY NORMATYWNE KIEROWNICTWA WEWNĘTRZNEGO

-akty zawierające normy prawne, tyle że o ograniczonym podmioto i przedmiotowo- zakresie zastosowania.

-nie mogą bezpośrednio regulować sytuacji prawnych podmiotów administrowanych

-lokalny wewnętrzny charakter

-nie podlega regulacji rygorom aktów prawa miejscowego

18/AKTY NORMATYWNE STANOWIONE PRZEZ ORGANY ZAKŁADÓW ADMINISTRACYJNYCH

-statuty – określają ustrój i funkcjonowanie zakładu

-regulamin organizacyjny- określa prawa i obowiązki użytkowników zakładu

-uchwały

19/PROMULGACJA ŹRÓDEŁ PRAWA ADMINISTRACYJNEGO

Promulgacja odnosi się do procedury prawotwórczej (głownie stanowienia ustaw) i oznacza urzędowe stwierdzenie, że akt doszedł do skutku.

Publikacja jest ostatnim elementem instytucji promulgacji, niezbędnym do tego, aby podjęty akt normatywny nabrał mocy prawnej.

W sytuacji, gdy nie istnieje instytucja promulgacji, publikacja jest tylko urzędowym ogłoszeniem treści normy prawnej, z którym to faktem prawo niekoniecznie musi wiązać określone skutki względem obowiązywania aktu.

20/ŹRÓDŁA NIEZORGANIZOWANE

ODESŁANIA I NORMY POZAPRAWNE STOSOWANE PRZEZ ADMINISTRACJĘ PUBLICZNĄ

ZWYCZAJ

Można go określić jako pozaprawny nawyk postępowania przestrzegany praktycznie w obrębie danej struktury (jednostki) organizacyjnej administracji, w podobnych sytuacjach sytuacjach i określonym czasie.

ORZECZNICTWO SĄDOWE

-odgrywa ogromną rolę twórczą w całości prawa administracyjnego.

-jako główny czynnik rozwoju prawa

DOKTRYNA

-przygotowuje założenia podstawowe, treść rozwiązań szczególnych

-sugeruje potrzebę zmiany prawa

-ustanowienie nowego prawa

STOSUNKI USTROJOWO-PRAWNE MIĘDZY PODMIOTAMI ADMINISTRUJĄCYMI

45/CENTRALIZACJA

Dwa znaczenia centralizacji:

-to struktura organizacyjna administracji, która składa się z kilku stopni organizacji, ale w której decyzje podejmowane są jedynie przez organ (organy w układzie wieloresortowym) centralny.

-Pracownicy jednostek niższego stopnia pełnią w procesie podejmowania decyzji przez organ zwierzchni jedynie funkcje pomocnicze, polegające na zbieraniu materiałów w danej sprawie lub na decydowaniu, ale wedle dyspozycji organu zwierzchniego.

Istotne elementy prawne współczesnej centralizacji:

-ścisłe wyodrębnienie prawne zadań i kompetencji na każdym stopniu organizacyjnym administracji

-możliwość ich dekoncentrowania na organy niższego stopnia

-zachowanie hierarchicznego podporządkowania w sferze realizacji tych kompetencji.

46/DEKONCENTRACJA

W sensie:

-statycznym – jest obrazem aktualnego rozkładu kompetencji między poszczególnymi organami aparatu administracyjnego

-dynamicznym – równoznaczna jest z przesuwaniem kompetencji z jednego podmiotu na drugi lub z jednego na kilka podmiotów.

Przez dekoncentrowanie rozumiemy:

Przeniesienie kompetencji na organy lub organ niższe bądź równorzędne, dokonane w drodze aktu normatywnego rzędu ustawy lub w drodze aktu normatywnego organu przenoszącego kompetencje , z zachowaniem nadrzędności hierarchicznej organów zwierzchnich w zakresie realizacji przekazanych kompetencji.

47/DECENTRALIZACJA

To taki system organizacyjny, w którym poszczególne podmioty administrujące mają wyraźnie określone kompetencje, ustalone bądź przekazywane z innych (wyższych) organów w drodze ustawowej, realizowane w sposób samodzielny i podlegające w tym zakresie jedynie nadzorowi weryfikacyjnemu organów kompetentnych.

48/NADZÓR PRAWNY W SYSTEMIE ORGANÓW ADMINISTRACJI

Oznacza:

Badanie działalności danego podmiotu administrującego (kontrola) połączone z możliwością pomocy, wpływu, a także modyfikacji tej działalności, dokonywane przez organ zwierzchni organizacyjnie bądź funkcjonalnie, w celu zapewnienia zgodności tej działalności z prawem, a w określonych przypadkach zgodności z pewnymi wartościami szczegółowymi (także określonymi w prawie).

W aktualnym układzie organizacyjnym państwa wyróżniamy:

-nadzór nad administracją rządową

-nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego

-nadzór policyjny

49/NADZÓR NAD DZIAŁALNOŚCIĄ GMINNĄ, POWIATU I WOJEWÓDZTWA

Nadzór nad samorządem terytorialnym jest tą instytucją prawną, która w sposób bezpośredni decyduje o rzeczywistym zakresie swobody działania tego samorządu.

50/RESORTOWA STRUKTURA ADMINISTRACJI

Resort ujmowany jest w dwóch znaczeniach:

-przedmiotowym – określanym niekiedy jako szersze, rzeczowe

-podmiotowym – jako znaczenie węższe, organizacyjne.

W administracji publicznej wyróżniamy resorty:

1/resorty kierowane wyłącznie przez ministrów lub podmioty równorzędne (zwane resortami sensu stricte)

2/resorty kierowane przez naczelne bądź centralne organy administracji rządowej oraz równocześnie przez organy samorządu terytorialnego (np. resort rolnictwa, finansów, ochrony środowiska)

3/resorty kierowane przez centralne organy administracji państwowej zwane resortami sensu largo lub quasi-resortami (np. resort statystyki).

STOSUNKI ADMINISTRACYJNOPRAWNE I SYTUACJE ADMINISTRACYJNOPRAWNE

78/POJĘCIE STOSUNKU ADMINISTRACYJNOPRAWNEGO

Stosunek administracyjnoprawny – to stosunki między państwem i działającymi  w jego imieniu podmiotami administracji publicznej a obywatelami i innymi podmiotami, które oparte są na normach prawa administracyjnego. Przedmiot stosunku administracyjnoprawnego leży zawsze w sferze prawem określonych zadań administracji publicznej. Jest on objęty kompetencją jednego z podmiotów administracji.

Podmiotami stosunku administracyjno-prawnego są:

1. zawsze organ (podmiot) administracji upoważniony do żądania określonego zachowania się albo świadczenia.

podmiot (osoba fizyczna lub prawna, jednostka organizacyjna, przedsiębiorstwo, zakład administracyjny), do której skierowany jest nakaz lub zakaz albo który żąda określonego zachowania się organu administracji.

79/POJĘCIE SYTUACJI ADMINISTRACYJNOPRAWNEJ

Przez sytuację prawną rozumieć można każdą sytuację społeczną określonego podmiotu, której elementy składowe zostały ukształtowane prawnie w sposób bezpośredni lub pośredni, ze względu na konkretne zdarzenie faktyczne.

Korzystanie z pojęcia sytuacji prawnej i pojęcia stosunku administracyjnoprawnego może być:

1/jednoczesne, gdy korzystamy bądź z pojęcia sytuacji prawnej lub z pojęcia stosunku administracyjnoprawnego

2/zamiennie, gdy używamy jednego z tych narzędzi badawczych

3/uzupełniające, gdy korzystamy przemiennie z obydwu narzędzi.

80/RODZAJE STOSUNKÓW ADMINISTRACYJNOPRAWNYCH

Ze względu na charakter normy prawnej dzielimy na:

-stosunki matarialnoprawne, maja charakter trwały

-stosunki procesowe, maja charakter przejściowy, długość ich trwania jest określona ogólnie lub szczegółowo dla określonych rodzajów postępowania.

Stosunki procesowe dzielimy na:

1. -stosunki procesowe proceduralne, zachodzące wyłącznie w toku postępowania przez organami administracji państwowej, ma charakter czasowego i przejściowego. Podstawa prawną tego stosunku są normy proceduralne (przepisy o postępowaniu administracyjnym). Stosunek ten nawiązany zostaje z chwilą wszczęcia postępowania administracyjnego, a wygasa z momentem wydania ostatecznej decyzji administracyjnej,

2. -stosunki procesowe sporne, gdy pozycje organu i strony wyrównują się, podstawą prawną tego stosunku są przepisy prawa dopuszczające zaskarżanie aktu administracyjnego do czasu wydania orzeczenia (wyroku, postanowienia) przez sąd.

Ponadto wyróżnia się w literaturze prawniczej:

-stosunki wewnętrzne

-stosunki zależności służbowej

-stosunki zależności zakładowej

-stosunki w obrębie gospodarki państwowej

-stosunki egzekucyjne

81/RODZAJE SYTUACJI ADMINITRACYJNOPRAWNYCH

Podział podstawowy:

-sytuacje prawne potencjalne, znajdują się tu wszystkie podmioty prawne tej sytuacji

-sytuacje prawne realne, oznacza że w wyniku aktu administracyjnego nastąpiło odniesienie w prawie do praw i obowiązków do konkretnie oznaczonego podmiotu.

Drugi podział:

-sytuacja prosta –odpowiada treści określonego jednego stosunku prawnego

-sytuacja złożona – określonego podmiotu treści wielu różnych stosunków prawnych , w które dany podmiot wchodzi.

Podział wg czasu trwania sytuacji prawnej:

-sytuacje jednorazowe – czyli uprawnienia lub obowiązki realizowane są w sposób jednorazowy

-sytuacje okresowe – uprawnienia lub obowiązki realizowane są w sposób powtarzalny

-sytuacje trwałe – mają charakter względny co oznacza, że prawa i obowiązki są ograniczone w czasie.

Podział wg norm prawa administracyjnego na normy ustrojowo-organizacyjne, normy prawa materialnego i formalnego:

-sytuacje organizacyjnoprawne- możliwość ustalania ich treści bezpośrednio przez przepis prawa bez nieodzownej potrzeby działań wykonawczych

-sytuacje materialnoprawne -

-sytuacje procesowe –droga prawna na której konkretyzuje się czyjeś prawo lub obowiązek o charakterze materialnym, sytuacja zachodząca między dwoma pomiotami.

82/SPOSOBY POWSTAWANIA SYTUACJI ADMINISTRACYJNOPRAWNYCH I NAWIĄZANIA STOSUNKÓW ADMINISTRACYJNOPRAWNYCH

Sposoby są takie same w obu przypadkach, a więc powstają:

1/z mocy samego prawa:

-gdy w danym stanie faktycznym lub prawnym zaczyna obowiązywać norma prawna, która z tym stanem wiąże określone skutki prawne wyrażające się w nałożeniu obowiązku, przydania prawa bądź ich modyfikacji.

-gdy w danym stanie prawa zmienia się sytuacja faktyczna(bądź prawna) albo podejmowana jest jakaś czynność, i z którą to zmianą sytuacji faktycznej lub podjęciem czynności norma prawna wiąże określone skutki prawne, wyrażające się w nałożeniu obowiązku, przydaniu prawa lub ich modyfikacji

2/powstają z mocy decyzji organu administracyjnego

-obowiązek uwzględnienia pokontrolnego zarządzenia wydanego przez organ Najwyższej Izby Kontroli, obowiązek odbycia służby wojskowej, wszczęcia postępowania administracyjnego.

8/ZAKRES ADMINISTRACYJNEGO PRAWA GOSPODARCZEGO

Administracyjne prawo gospodarcze ma za przedmiot usystematyzowaną całość interwencji władz publicznych (organów administracji publicznej) w działalność gospodarczą i sytuację prawna podmiotów gospodarczych, i w jego zakresie leży ustalenie roli państwa co do treści i zasięgu regulacji działalności gospodarczej oraz ustalenie funkcji i wydolności prawnych narzędzi wpływu, którymi dysponują podmioty tej interwencji.