Twórczym postępowaniem resocjalizacyjnym określamy te sposoby i zakresy oddziaływań resocjalizacyjnych, które nastawione są nie na korektywną zmianę społecznych sposobów funkcjonowania wychowanków, a na rozwój strukturalnych czynników procesów poznawczych i twórczych osób nieprzystosowanych społecznie. Efektem ma być rozwój potencjałów tych osób, a w konsekwencji ich nowe cechy tożsamości społecznej i indywidualnej. Wynikiem twórczego postępowania resocjalizacyjnego jest rozwinięty, zmieniony, wykreowany wychowanek. Poprzez zmianę cech osobowych zmienia on również sposób społecznego funkcjonowania. Pod pojęciem zmiany rozumiemy odmienny niż dotychczas, kreatywny sposób rozwiązywania przez wychowanka sytuacji problemowej oraz akceptowane cechy jego społecznej sylwetki.

Twórcza resocjalizacja czerpie swe przesłanki teoretyczne z heurystycznych teorii jak i z licznych koncepcji kryminologicznych, socjologicznych, psychologicznych i pedagogicznych określających teoretyczne podstawy procesów resocjalizacji. Koncepcja twórczej resocjalizacji:

1. określa resocjalizację jako proces rozwijania i kreowania potencjałów.

2. traktuje nieprzystosowanie społ. jako problem wadliwie ukształtowanej tożsamości.

3. celem jest wykreowanie nowych parametrów tożsamości wychowanków.

4. środkiem do tego celu jest rozwój strukturalnych czynników i mechanizmów procesów twórczych nieletnich.

5. metodą osiągania celu jest resocjalizowanie przez autoprezentację wizualizowanych parametrów tożsamości.