Klasyfikacja hodowli in vitro ze względu na rodzaj hodowanego materiału
Hodowle narządów:
Utrzymywanie sferycznego lub trójwymiarowego kształtu
Utrzymanie specyficznych interakcji histologicznych
Hodowle eksplantów:
Fragmenty tkanek
Po przyczepieniu następuje migracja komórek na powierzchnię naczynia
Hodowle komórkowe – hodowla rozdzielonych komórek:
Przyczepione komórki jako monolayer
Zawiesina komórek w pożywce
Klasyfikacja hodowli komórek in vitro ze względu na pochodzenie komórek i czas trwania:
Hodowle pierwotne (pierwszorzędowe)
Linie komórkowe:
Pierwotne linie komórkowe
Ustalone linie komórkowe
Transformowane linie komórkowe (unieśmiertelnione)
Hodowle pierwotne
Pochodzą bezpośrednio z tkanki lub narządu i są hodowane jako:
Komórki migrujące w hodowli eksplantów
Komórki wyizolowane przez dyspersję i wprowadzone do hodowli jako zawiesina (inoculum)
Zalety:
Zachowują wiele cech komórek zróżnicowanych podobnie jak in vivo, ale mogą zmieniać się w warunkach in vitro
Schemat powstawania hodowli pierwotnej
Narząd fragmenty tkanki lub narządu
Wady hodowli pierwotnej:
Często wymagają uśmiercenia zwierzęcia
Procedura zakładania hodowli pierwotnej jest zwykle czasochłonna i żmudna
Mogą być utrzymywane w hodowli tylko przez określony i zwykle krótki czas
Muszą być zakładane dla każdego eksperymentu
Stanowią heterogenną populację komórek
Ponieważ zwykle są heterogenne, stopniowo dochodzi do przerostu wszędobylskimi fibroblastami
Schemat powstawania hodowli narządów lub eksplantów
Narząd kawałeczki tkanki lub cały narząd izolacja/pocięcie tkanki lub narządu??
Charakterystyka hodowli pierwotnej eksplantów
Fragment tkanki zanurzony w odpowiednio napowietrzonej tkanki
Utrzymywana jest trójwymiarowa struktura (3D) oraz interakcje międzykomórkowe
Ograniczenie stanowi rozmiar pozwalający na dyfuzję gazów i składników odżywczych (zwykle ok. 1 mm3)
Ograniczona ilość eksperymentów
Powolny i ograniczony jest rozrost tkanek
Hodowla może być wykorzystywana do wyprowadzenia hodowli komórek
Rys 2
Izolacja komórek
Polega na oddzieleniu komórek od macierzy międzykomórkowej i uzyskaniu zawiesiny pojedynczych komórek
Metody izolacji i rozdzielania komórek
Mechaniczna (skrobanie, przecieranie przez sitka)
Enzymatyczna – trawienie enzymami proteolitycznymi (kolagenaza, trypsyna)
Wirowanie w gradiencie (np. surowicy, perkolu, fikolu)
Sortery (np. cytofluorymetr przepływowy)
Izolacja mechaniczna + enzymatyczna komórek z tkanek z dużą ilością włókien kolagenowych
Rys 3
Rozdział komórek przez wirowanie
W gradiencie prędkoci – frakcje wędrują w zależności od ciężaru – im mniejsza frakcja tym większej prędkości trzeba użyć
W gradiencie gęstości – frakcje wedrują w zależności od rozmiaru i kształtu, gdy użyje się niskiego gradientu cukru (5 – 20%); w zależności od gęstości frakcji, gdy użyje się wysokiego gradientu cukru (20 – 70%)
Liczenie komórek
Hemacytometry np. komora Bürkera
Automatyczne liczniki komórek
Określenie żywotności komórek
Stosowane barwniki:
Błękit trypanu – komórki martwe – niebieskie jądra
Bromek etydyny – komórki martwe – jądra czerwone
Jodek propydyny – komórki martwe – jądra czerwone
Dwuoctan fluoresceiny – komórki żywe – zielona fluorescencja cytoplazmy
Obliczanie ilości komórek./ml
Całkowita liczba policzonych komórek x (rozcieńczenie) x (10,000)
liczba kwadratów
Np. jeśli policzyliśmy np. 62 komórki, rozcieńczenie wynosiło 1 : 1, a ilość policzonych kwadratów np. 10 to:
62/10 x 2 x 104 = 1.24x105 czyli 124 000 komórek na 1 ml
Oznaczenie @ żywotności komórek
Ilość komórek żywych x 100%
Całkowita ilość komórek
Np. 54/62 x 100 = 87.09%
Zawiesina:
Komórki rosną pływając w pożywce
Mogą proliferować w zawiesinie (niezależnie od przyczepienia)
Monolayer (metoda 1 warstwy)
Komórki przyczepione do podłoża migrują/proliferują
Są zależne od przyczepienia
Sposób wzrostu charakterystyczny dla większości komórek
Adhezja komórek
Odbywa się dzięki obecnym na ich powierzchni receptorom dla cząsteczek matrix pozakomórkowego
Rozpłaszczenie komórek zaczyna się w momencie, kiedy wydzielą one specjalne białka i proteoglikany, tworzące matrix np.fibronektynę, lamininę, kolagen
Substancje te wiążą się z podłożem, a dopiero do nich wiążą komórki
W wiązaniu komórek z podłożem biorą również udział białka pochodzące z surowicy dodawanej do medium
Identyfikacja komórek
Komórki identyfikuje się biorąc pod uwagę:
Kariotyp
Antygeny powierzchniowe – immunohistochemiczne
Elementy cytoszkieletu – immunohistochemia, immunofluorescencja
Markery – PCR, western
Zalety i wady hodowli komórek rosnących w systemie dwuwymiarowym (2D)
Zalety:
Łatwe w stosowaniu przez relatywnie długi czas
Wystandaryzowane protokoły hodowli
Wady:
Nie są reprezentatywne dla warunków in vivo
Hodowle w zawiesinie i hodowle trójwymiarowe