Adam Asnyk dojrzewał jeszcze w romantyzmie i romantyzm reprezentował w czasach pozytywizmu (poeta dwóch pokoleń). Można wyodrębnić trzy nurty w twórczości Asnyka:
-poezji miłosnej,
-poezji filozoficznej,
-poezji tatrzańskiej.

"Do młodych"
Zachęca by młodzi rozwijali się intelektualnie, by dążyli do poznania Boga. Godzi się ze smutkiem, iż przeminęły czasy romantyków i apeluje do młodych by mieli szacunek do tradycji. Przypomina im, że to co stworzą przeminie, przestrzega więc przed popadnięciem w pychę.

"Daremne żale, próżny trud"
Poeta zwraca się do romantyków i przestrzega przed życiem przeszłością bo nie jest ono twórcze.

"Karmelkowy wiersz"
Dusza kobiety salonowej jest pusta i dlatego poeta nie obdaruje jej miłością, lecz cukierkiem.

"Ach, jak mi smutno"
Poeta opłakuje przemijanie. Liryka wyznania, nacechowana emocjonalnie, pełna smutku, nostalgii, przypomina romantyczną poezję grobów.

"Między nami nic nie było"
Poeta ukazuje świat natury jako dyskretne tło ludzkich uczuć i stały element więzi emocjonalnych.

"Ulewa"
Autor zachowuje strukturę rytmiczną, stosuje średniówkę - wiersz sylabotoniczny - osiąga piękną melodię wiersza. Opis krajobrazu tatrzańskiego - jego piękna.

"Limba"
Pochwała krajobrazu tatrzańskiego, ale wiersz ten jest alegoryczny i przedstawia duchową sytuację poety. Limba jest samotna, dumna, wyniosła - tak jak poeta, który musi żyć wśród pozytywistów.

Sonet XXIX
Wyrzeczenie się walki narodowowyzwoleńczej jest dla poety narodowym samobójstwem ducha.