Don Kichote

Główny bohater to szlachcic oderwany od rzeczywistości , który marzy aby zostać rycerzem. Jest jednak chudy, słaby i fizycznie nie spełnia warunków, aby być rycerzem. Pochodzi z prowincji Mancza w Hiszpanii. Jest pasjonatem książek, a najbardziej z nich lubi czytać te, które dotyczą dziej sławnych rycerzy średniowiecznych. Nie ma rodziny, tylko kilku przyjaciół. Jako błędny rycerz wyrusza w świat, w poszukiwaniu przygód, chce walczyć ze złem.

Chcąc zostać prawdziwym rycerzem poczynił pewne starania do wyprawy. Swojemu staremu i marnemu koniowi daje imię Rosynant, wyczyścił starą, zniszczoną zbroję. Chciał mieć oczywiście jeszcze kobietę, którą by bardzo kochał. Stała się nią Alonza z Toboso, która w jego wyobraźni otrzymała imię Dulcynei z Tobolo.

Pierwszą swoją wyprawę odbywa samotnie. Przybywa on do karczmy, którą spotkał po drodze i uważa, że jest to zamek. Gospodarz (Don Kichot postrzega go jako kasztelana) pasuje go na rycerza. Bohater w drodze powrotnej do domu wdaje się w bojkę z kupcami. Postanawia wyruszyć w następną podróż, lecz tym razem chce się do niej lepiej przygotować.

Znalazł więc sobie giermka, był nim wesoły wieśniak- Sanczo Pansa. W porównaniu do swojego pana, Sanczo to spokojny i rozważny człowiek. Wspólnie przeżyli wiele przygód.

Podczas kolejnej wyprawy Don Kichot na swojej drodze napotyka kilkudziesięciu olbrzymów, lecz w rzeczywistości jest to kilkadziesiąt wiatraków. Bohater staje z nimi do walki. Galopując zadał cios w skrzydło ale wiatr obrócił je tak gwałtownie, że konia z rycerzem odrzuciło daleko w pole. Bohater stoczył także walkę ze stadem owiec. Zdobywa również czarodziejski hełm Meambryna, który jest tylko zwykłą miską balwierza.

Mimo że Don Kichot miał wiele przygód to żadna z nich nie skończyła się 'zwycięstwem'.

Dzięki swojej bujnej wyobraźni jest w stanie wytłumaczyć sobie wiele dziwnych przemian, sytuacji (wiatraki jako olbrzymi). Uważa, że to nie on jest szalony i dziwny, lecz świat mu nie sprzyja. Po wielu przygodach zmęczony rycerz dzięki namowie przyjaciół powraca do domu.

Kolejne swoje przygody Don Kichot odbywa w Barcelonie. Spotyka tam księżnę, która wykorzystując jego dziwaczność i pragnienie Sancza Pansy lepszego życia, bawi się ich kosztem. Ofiarowuje giermkowi wyspę, a on sam staje się jej gubernatorem. Księzna czyni z Sancza Pansy obiekt niemiłych żartów. Don Kichot po powrocie do domu strudzony i załamany dotychczasowymi przygodami umiera. Przed śmiercią odkrywa świat realny.

Don Kichot był szlachcicem zamieszkałym w wiosce La Mancha. Fascynowały go romanse rycerskie i opowieści o rycerzach, które całymi dniami czytał. W końcu postanowił zostać błędnym rycerzem, podróżować po świecie i stać na straży dobra i honoru. Tak też uczynił. Na pierwszą wyprawę wybrał się samotnie, ale szybko się ona skończyła, ponieważ został pobity przez napotkanych robotników, których chciał zmusić do wysławiana urody damy jego serca, Dulcynei z Toboso. Kiedy tylko wyzdrowiał, natychmiast wyruszył w kolejną podróż, tym razem zabierając ze sobą giermka. Był nim niepiśmienny wieśniak Sancho Pansa, człowiek chciwy, chytry i pazerny, ale jednocześnie rozsądny i trzeźwo patrzący na życie. Don Kichot obiecał mu, że uczyni go gubernatorem wyspy. Sancho bardzo lubił Don Kichota i starał się chronić go przed nieprzyjemnościami, jakie wynikały z jego dziwnych wyobrażeń o świecie. Niestety zwykle mu się to nie udawało i często musiał leczyć swojego pana z sińców i guzów. Don Kichot wszędzie widział bandytów, damy w niewoli i olbrzymów, z którymi musiał walczyć, co było przyczyną wielu kłopotów. Don Kichot zabił między innymi kilka owiec z mijającego go stada, ponieważ myślał, że wzniecany przez nie kurz wywołany jest walką dwóch armii rycerzy, oraz walczył z wiatrakami, które wziął za olbrzymy. Ośmieszył się także, nosząc na głowie miednicę, którą uważał za legendarny rycerski hełm.

Ponieważ wyprawa trwała bardzo długo i istniała obawa, że Don Kichot w końcu straci w niej życie, jego przyjaciele - Kapłan i Golibroda - z pomocą wtajemniczonego we wszystko Sancho Pansy i udającej księżniczkę w opałach damy zwabili Don Kichota z powrotem do domu. Był już na to najwyższy czas, gdyż rycerz znajdował się w bardzo kiepskim stanie.

W drugiej części powieści Sancho zostaje gubernatorem wyspy, ale okazuje się, że kompletnie nie radzi sobie z wypływającymi z tego obowiązkami. Don Kichot natomiast, mimo próśb i ostrzeżeń siostrzenicy i przyjaciół, wyrusza na trzecią wyprawę. Jest ona niestety bardzo nieszczęśliwa w skutkach - rycerz zostaje szczególnie dotkliwie pobity i mimo troskliwej opieki umiera.