Okres panowania Jagiellonów to czas wielkich przemian społecznych, gospodarczych i kulturalnych. W czasach tych ukształtowała się struktura stanowa społeczeństwa składająca się z pięciu, rządzących się odrębnymi prawami i regułami, stanów: duchowieństwa, szlachty, mieszczan, Żydów i chłopów.

Władysław II Jagiełło

14 sierpnia 1385 roku w Krewie podpisano dokument w którym Jagiełło w zamian za powołanie na tron polski i ślub z królową Jadwigą Andegaweńską przyrzekał ochrzcić się z całym ludem litewskim, uwolnić polskich jeńców, odzyskać utracone ziemie i połączyć Litwę z Polską.15 lutego 1386 roku Jagiełło wraz z braćmi przyjął w Krakowie chrzest i imię Władysław a trzy dni później odbył się ślub z Jadwigą.

Władysław III Warneńczyk

1 czerwca 1434 roku zmarł król Polski Władysław Jagiełło. Władysław III objął władzę w Polsce, koronowany został 25 lipca 1434 roku. Miał wtedy 10 lat, faktyczne rządy sprawował biskup Zbigniew Oleśnicki.

Kazimierz Jagiellończyk

Urodził się w 1427 roku, był młodszym synem Władysława Jagiełły oraz bratem Władysława III Warneńczyka. Mając 13 lat został obwołany Wielkim Księciem Litewskim, co stanowiło formalne zerwanie unii personalnej. Po pięciu latach, gdy tragicznie zginą jego brat, obrano go królem Polski.

Jan Olbracht

Gdy w 1492 roku zmarł Kazimierz Jagiellończyk dziedzictwo objął Jan Olbracht, mimo sprzeciwów braci - Władysława i Zygmunta (Starego). Koronowany został 23 września w Krakowie przez biskupa Zbigniewa Oleśnickiego. Rządy swe rozpoczął od potwierdzenia wszystkich praw i przywilejów szlacheckich. W okresie Jego panowania ostatecznie ukształtował się sejm walny, który był najwyższym organem władzy ustawodawczej w Polsce.

Aleksander Jagiellończyk

7 czerwca 1501 roku zmarł król Polski Jan Olbracht brat Aleksandra, a 12 grudnia tego samego roku Aleksander koronowany został na króla Polski. Uroczystość tą przeprowadził brat króla - Fryderyk - kardynał i arcybiskup. Po koronacji Aleksander powrócił na ziemie W. Ks. Litewskiego , władzę w Polsce pozostawiając senatorom. W okresie panowania króla Aleksandra Jagiellończyka zwołano dwa sejmy, których uchwały wywarły znaczący wpływ na przyszłe losy Polski.

Zygmunt I Stary

8 XII 1506 roku dzięki poparciu szlachty Zygmunt I został wybrany na króla Polski. Wkrótce po elekcji Zygmunt rozesłał swoich poborców, "aby w związku ze zbliżającą się koronacją zebrali podatek okolicznościowy od miast królewskich i kościelnych oraz od Żydów". 24 I 1507 roku odbyła się na Wawelu uroczystość koronacyjna, którą poprowadził arcybiskup Andrzej Róża.

Zygmunt II August

18 X 1529r. miała miejsce elekcja vivente rege (za życia króla) na króla Polski, elekcja wywołała gwałtowny sprzeciw szlachty, ale stanowiła sukces polityki prowadzonej przez królową Bonę zmierzającą do umocnienia władzy królewskiej a przede wszystkim zapewnienia Zygmuntowi II Augustowi tronu Litwy i Polski. 20 II 1530 roku Jan Łaski koronował na króla Polski Zygmunta II Augusta i od tej chwili Polska przez następne osiemnaście lat miała formalnie dwóch władców.