Status jest podstawowym pojęciem w socjologii które odnosi się do pozycji lub miejsca zajmowanego w społeczeństwie bądź mniejszej grupie społecznej: np. matka, hydraulik, student. Statusy pełnią określone funkcje, które nazywa się rolami- zespołem oczekiwań przypisanych danym statusom. Status posiadamy, a rolę pełnimy. Każda jednostka posiada wiele statusów, z których każdy pełni jakąś rolę w odniesieniu do innych. Nasze opinie też są podstawą pewnego rodzaju statusu. Statusy, które posiadamy od chwili urodzin, nazywane są statusami przypisanymi, w odróżnieniu od statusów osiągniętych, które nabyliśmy później.
Odgrywanie roli odnosi się do zachowań oczekiwanych od nas ze względu na posiadany przez nas status, np. uczymy się, bo jesteśmy studentami. Z przyjmowaniem roli mamy do czynienia, kiedy odgrywamy role niezwiązane z naszymi statusami. Cooley- określnie tego kim jesteśmy, przez to jak nas widza inni „ jaźnia odzwierciedlona”. Obecnie przyjmowana jest teoria etykietowania. „Ja” przedmiotowe- jak nas oceniają inni, podmiotowe- jak my sami.
Freud- człowiek psychologiczny, nawet gdy zawsze czyni dobro, może też czynić zło- człowiek niewidocznych pobudek. Rola, persona, postać i maska , dramatics persona. Trzy właściwości charakteryzują kategorię roli społecznej jako element analizy socjologicznej: 1. Role społeczne podobnie jak pozycje są quasi- obiektywnymi zestawami nakazów zachowania zasadniczo niezależnymi od jednostki 2. Ich indywidualna istota jest definiowana i redefiniowana nie przez jdn a społeczeństwo 3. Oczekiwania zachowań związane z rolami są wiążące dla jednostki.
Interakcja zachodzi gdy: 1. Jeden organizm wysyła znaki, wykazując aktywność w swoim środowisku 2. Drugi organizm widzi te znaki i reagując na nie zmienia swój sposób postępowania, wysyłając własne sygnały 3. Pierwszy organizm rozpoznaje owe sygnały i zmienia pod ich wpływem swoje działanie.
Zgodnie z analizą Goffmana interakcja jest rodzajem inscenizacji teatralnej dziejącej się na scenie i za kulisami: posługuje się także fizycznymi rekwizytami dla zharmonizowania naszych wystąpień, t będących fragm. Bardziej ogólnego procesu sterowania wrażeniami. Goffman wprowadził także pojęcie ramy jako części tego procesu, za pomocą której ludzie sygnalizują, co ma być, a co nie, brane pod uwagę podczas trwania interakcji. Interakcjia opiera się na rytuałach, czyli stereotypowych sekwencjach gestów, które sygnalizują, otwarcie, zamknięcie, obramowywanie oraz inne aspekty tego procesu.
Dramaturgiczna świadomość- zdajemy sobie sprawę, że nasze zachowanie świadczy o nas., działamy w sposób, aby inni odebrali pewien ok. wizerunek naszej osoby. Taktyki autoprezentacyjne- taktyki atrybucyjne; zmierzają do zakomunikowania, że człowiek posiada pewne cechy, albo, że jest osobą jakiegoś typu. Taktyki repudiacyjne- zaprzeczenie. Wyłączająca taktyka autoprezentacji- nie mówimy wszystkiego o sobie. Atrybucja to wniosek człowieka na temat przyczyny jakiegoś zdarzenia. Pamięciowe manipulacje- ludzie podczas interakcji specjalnie przekręcają lub fabrykują treści swojej pamięci aby osiągnąć dane społeczne cele. „ Pławić się w odbitym blasku” ludzie pragną być kojarzeni z tymi którzy odnieśli sukces, mają władzę są atrakcyjni, popularni czy z innych powodów znajdują uznanie otoczenia. Odwrotnością jest „usuwanie się z cienia porażki”
Agergaty – proste skupiska ludzi np. tłum
Grupa- wspólne zainteresowania, interakcje, struktura, tożsamość. Grupa odniesienia – grupy które służą nam jako pkt odniesienia przy ocenie różnych sytuacji, dają nam odniesienie do tego kim bądź czym chcielibyśmy zostać.
Kultura organizacyjna- specyficzny sposób patrzenia na rzeczywistość w której żyjemy. Organizacja tworzy specyficzna kulturę, której elementami, wyróżniającymi ją spośród innych są; symbole, mity, rytuały oraz wartości i normy.