POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA

WYDZIAŁ BUDOWNICTWA

KATEDRA TECHNOLOGII PROCESÓW BUDOWLANYCH

I MATERIAŁOWYCH

Laboratorium

Sprawozdanie z oznaczeń:

- konsystencji świeżej zaprawy za pomocą stolika rozpływowego wg PN-EN 1015-3:2000

- wydajności objętościowej świeżej zaprawy wg PN-EN 1015-6

- wytrzymałości na zginanie i ściskanie stwardniałej zaprawy wg PN-EN 1015-11

- składu ziarnowego, metoda przesiewania PN-EN 933-1

- gęstości nasypowej w stanie luźnym i zagęszczonym wg PN-EN 1097-3

- jamistości w stanie luźnym i zagęszczonym

- badanie konsystencji metodą stożka opadowego wg PN-EN 12350-2

Daniel Słowik

Rok II, Grupa dziekańska

Rok akademicki 2014/2015

Studia stacjonarne

Badanie konsystencji świeżej zaprawy za pomocą stolika rozpływowego

PN-EN 1015-3:2000 Metody badań zapraw do murów

- Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za pomocą stolika rozpływu)

Przebieg badania:

Przygotowanie zaprawy: do mieszalnika wlać wodę, dodać spoiwo, mieszać 60s, dodać kruszywa i mieszać około 120 s aż do osiągnięcia odpowiedniej jednolitej masy. Pobrać zaprawę w ilości 1,5l Przed badaniem zaprawa powinna być przemieszana za pomocą kielni. Oczyszczona tarcze stolika należy posmarować lekko olejem mineralnym Formę ustawić centralnie na tarczy i układać zaprawę w dwóch warstwach, każda zagęszczając poprzez 10 uderzeń ubijaka. Nadmiar usunąć za pomocą zgarniaka Po 15 s formę unieść pionowo ku górze Zaprawę poddać 15 wstrząsom w ciągu 15s Zmierzyć średnicę powstałego placka w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach z dokładnością do 0,1mm Zanotować wyniki, mogą się różnić maks. 10% jeśli różnica wynosi więcej to badanie należy powtórzyć .

Przyrządy do badania:

-stolik rozpływowy

-forma w kształcie ściętego stożka

-ubijak w kształcie sztywnego , niechłonnego pręta o średnicy 40 mm , długości 200 mm i masie 250-265 g

-suwmiarka do 300 mm i dokładności do 1 mm

-kielnia

-płaski zgarniak

Odstępstwa od normy:

- tarcza stolika nie została wypoziomowana

- zaprawa została mieszana ręcznie

- czas od momentu zmieszania wody ze spoiwem do momentu badania wyniósł ok.7 min

- pomiar nie został wykonany suwmiarką

Skład zaprawy cementowej: cement CEM II 32,5 R 0,450 g, piasek 1350 g, woda 340 cm³

Średnica rozpływu:

d₁ =150 mm

d₂ =155 mm

Wynik (wartość średnia)

$\frac{d_{1} + d_{2}}{2}\ $== 152,5 mm

Klasa konsystencji F1 - konsystencja plastyczna

Ocena wydajności objętościowej wg PN-EN 1015-6

Wydajność objętościową próbnego zarobu określa się na podstawie uzyskanej objętości zaprawy z danej ilości składników i jest to masa poszczególnych składników potrzebna

do wykonania 1m³ zaprawy.

Przebieg badania:

Przygotowanie zaprawy: do mieszalnika wlać wodę, dodać spoiwo, mieszać 60s, dodać kruszywa i mieszać około 120 s aż do osiągnięcia odpowiedniej jednolitej masy. Próbny zarób należy przenieść do cylindra Kilkakrotnie wyrównać powierzchnię zaprawy przez lekkie wstrząsanie cylindra Opuścić tarczę dociskową ze skalą, tak aby dotykała powierzchni zaprawy Odczytać uzyskaną objętość z dokładnością do 0,1 dm³ Obliczyć masy poszczególnych składników przypadających na 1m³ zaprawy wg. wzoru:

M= m₁ *

M – masa składnika przypadająca na 1m³zaprawy [kg]

m₁−masa danego składnika użytego do wykonania zarobu [kg]

V – uzyskana objętość zaprawy

Odstępstwa od normy:

- objętość zaprawy obliczono mierząc linijką wysokość i średnicę cylindra oraz odległość powierzchni górnej zaprawy do górnej krawędzi cylindra, na podstawie tych danych policzono objętość

- zaprawę ubijano ręcznie

Skład zaprawy cementowej: cement CEM II 32,5 R 0,45kg, piasek 1,35 kg, woda 340 cm³

Średnica cylindra: d_i- 137mm

Wysokość cylindra: h_i- 138mm

Odległość od wierzchołka cylindra do zaprawy: h_z- 74mm

Obliczona objętość zaprawy: 0,988 dm³

Skład na 1m³ zaprawy ( ilość poszczególnych składników)

-cement $\frac{0,45}{0,988}*1000 = \ $455,50kg/m³

-piasek $\frac{1,35}{0,988}*1000 = \ $1366,40 kg/m³

-woda $\frac{0,340}{0,988}*1000 = \ $344,13 kg/m³

Badanie wytrzymałości na zginanie i ściskanie zaprawy cementowej

PN-EN 1015-11 Metody badań zapraw do murów

- Część 11: Określenie wytrzymałości na zginanie i ściskanie stwardniałej zaprawy

Przebieg badania:

Przygotowanie zaprawy o objętości około 10dm³ . Do mieszalnika wlać wodę, dodać spoiwo, mieszać 60s, dodać kruszywa i mieszać około 120 s aż do osiągnięcia odpowiedniej jednolitej masy. Przed badaniem próbkę przemieszać ręcznie Badanie wykonuje się na połówkach beleczek o wymiarach 40x40x160mm Formę napełnić zaprawą w dwóch warstwach, każdą zagęszczając przez 60krotne wstrząsanie w ciągu 60s. Nadmiar zaprawy usunąć płaskim zgarniakiem, wyrównując zaprawę równo z krawędziami formy. Przygotowane próbki rozmontować po 3,24,72h Oznaczyć próbki trwale i przechowywać przez 28 dni w temp. ok. 20^o w wodzie. Po 28 dniach sezonowania połówki belek umieścić na płytce maszyny wytrzymałościowej, tak aby stykały się na całej powierzchni. Obciążenie powinno wzrastać z prędkością 50-500N/s. Odnotować maksymalną siłę . Z sześciu uzyskanych wyników obliczyć średnią arytmetyczną. Poszczególne wyniki nie powinny się różnić od średniej o więcej niż 10%.

Przyrządy do badania:

-formy metalowe

-ubijak w formie sztywnego pręta o kwadratowym przekroju o boku 12±1 mm, płaskiej powierzchni ubijającej i masie 50±1 g.

-komora do przechowywania próbek utrzymująca temperaturę 20±2°C i wilgotność względną 95±5% lub 65±5%

-klamra mocująca

-gaza bawełniana biała

-papier filtracyjny absorpcyjny

-worki polietylenowe

-dwie płytki szklane do przekrycia form

-zgarniak płaski

-urządzenie do badania wytrzymałości na zginanie

-urządzenie do badania wytrzymałości na ściskanie

Wytrzymałość na ściskanie obliczyć ze wzoru:

fc= [MPa= ]

F - siła powodująca zniszczenie próbki [N], A - powierzchnia ściskania beleczki [cm²].

Odstępstwa od normy:

- próbki do badania były przechowywane przez okres 21 dni

Skład zaprawy cementowej: cement CEM II 32,5 R 0,45 kg, piasek 1,35 kg, woda 340 cm³

A= 40*40=1600mm

Badanie wytrzymałości na trójpunktowe zginanie stwardniałej zaprawy wg PN-EN 1015-11

Przebieg badania:

Wytrzymałość na zginanie określana jest przez trójpunktowe zginanie beleczek z zaprawy o wymiarach 40x40x160mm do momentu ich zniszczenia. Po upywie 28 dni od przygotowanie beleczek należy przeprowadzić badanie. Próbkę umieścić w maszynie do badania tak, aby powierzchnie licowe (mające styk z formą) stykały się z walcami podpierającymi. Obciążenie podczas badania zwiększać w sposób jednostajny, zwiększając je w zakresie 10-50N/s tak, aby zniszczenie beleczek nastąpiło w czasie 30-90s. W chwili zniszczenia należy odnotować siłe F w N.

Wytrzymałość na zginanie oblicza się ze wzoru

$$f = \frac{\text{Fl}}{\text{bd}^{2}}$$

Gdzie:

F- maksymalne obciążenie [N]

l- odległość pomiędzy osiami walców [mm]

b- szerokość próbki [mm]

d- wysokość próbki [mm]

Obliczenia:

Próbka nr 1

$f_{1} = \ 1,5\ \times \frac{1790N\ \times 100\ mm}{40\ mm\ \times 40^{2}\text{\ mm}}$ = 4,195 MPa

Próbka nr 2

$f_{1} = \ 1,5\ \times \frac{1770N\ \times 100\ mm}{40\ mm\ \times 40^{2}\text{\ mm}}$ = 4,148 MPa

Próbka nr 3

$f_{1} = \ 1,5\ \times \frac{1930N\ \times 100\ mm}{40\ mm\ \times 40^{2}\text{\ mm}}$ = 4,523 MPa

Średnia arytmetyczna dla wszystkich wytrzymałości

f_śr =$\ \frac{\sum_{}^{}F}{3}\ $=$\ \frac{4,195 + 4,148 + 4,523}{3}$ = 4,289 MPa

Badanie wytrzymałości na ściskanie

Wytrzymałość na ściskanie obliczyć ze wzoru

fc= [MPa= ]

F - siła powodująca zniszczenie próbki [N], A - powierzchnia ściskania beleczki [cm²].

Obliczenie wytrzymałości na ściskanie

• -próbka nr 1

1 połówka: siła niszcząca F= 32kN

fc= = 20 MPa

2 połówka: siła niszcząca F= 30kN

fc= = 18,75 MPa

• próbka nr 2

1 połówka: siła niszcząca F= 31kN

fc= = 19,38 MPa

2 połówka: siła niszcząca F= 32kN

fc= = 20 MPa

• próbka nr 3

1 połówka: siła niszcząca F= 28 kN

fc= = 17,5 MPa

2 połówka: siła niszcząca F= 29kN

fc= = 18,25 MPa

Średnia wytrzymałość na ściskanie:

fc_śr= 18,98MPa

Średnia arytmetyczna dla wszystkich sił

F_śr =$\ \frac{\sum_{}^{}F}{6}\ $=$\ \frac{32 + 30 + 31 + 32 + 28 + 29}{6}$ = $\frac{182}{6}$ = 30,33 kN

Marka zaprawy M15

Oznaczenie składu ziarnowego. Metodą przesiewania.

PN-EN 933-1 Badania geometrycznych właściwości kruszyw

- Część 1: Oznaczanie składu ziarnowego - Metoda przesiewania

Przebieg badania:

Wysuszyć próbkę do stałej masy w temperaturze 110 ± 5 ^oC. Ostudzić próbkę, zważyć ją i zapisać jej masę jako M₁. Umieścić próbkę w pojemniku i dodać taką ilość wody, tak aby była w niej całkowicie zanurzona. Wymieszać próbkę z wodą, w celu odprowadzenia pyłów do zawiesiny. W przypadku kruszywa mocno zbrylonego próbkę należy przetrzymywać przez 24h pod wodą w celu dokładnego rozmycia brył. Całość przelać przez sito o otworach oczek 0,063 [mm] uprzednio zwilżając obie jego strony (na sito 0,063 [mm] założyć sito ochronne o oczkach 1 lub 2 [mm]). Kontynuować przemywanie kruszywa do czasu aż woda przepływająca przez sito o otworach oczek 0,063 [mm] będzie klarowna. Wysuszyć otrzymane porcje materiału do stałej masy. Przesiewać materiał przez kolejne sita, zaczynając od sita z największymi oczkami, a na sicie z najmniejszymi kończąc. Materiał, który pozostaje na danym sicie zważyć. Zapisywać poszczególne masy, które pozostają na każdym sicie jako R₁; R₂; R₃; R₄; …R_n Osad pozostający na denku zważyć i zapisać jako masę P. Obliczyć masy pozostające na każdym sicie w procentach w stosunku do suchej masy M₁. Wyliczyć łączną procentową zawartość wyjściową suchej masy kruszywa przechodzącej przez każde sito z wyłączeniem masy przechodzącej przez sito (oznaczyć tę wartość jako zawartość pyłów) Umieścić zebrane dane liczbowe w arkuszu wyników badania w postaci tabeli. Na podstawie wyników wykreślić krzywą uziarnienia.

Przyrządy do badania:

-sita badawcze

-denko i pokrywa

-suszarka z wentylacją

-urządzenie przemywające

-waga

-tace

-szczotki

Odstępstwa od normy:

- Próbka nie została poddana suszeniu do stałej masy.

- Próbka nie została przemyta wodą.

Badania kruszyw:

1.Uziarnienie kruszywa drobnego

Uziarnienie kruszywa – piasek o rozmiarze ziaren do 4mm.

Próbka nr 1
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Próbka nr 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Wartości średnie dla próbki nr 1 i nr 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

2. Uziarnienie kruszywa średniego

Próbka nr 1
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Próbka nr 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Wartości średnie dla próbki nr 1 i nr 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

3. Uziarnienie kruszywa grubego

Próbka nr 1
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Próbka nr 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Wartości średnie dla próbki 1 i 2
Sito
63
31,5
16
8
4
2
1
0,5
0,25
0,125
0,063
0
Masa próbki

Procentowa zawartość pyłów:

f= * 100 [%]

M₁ - masa suchej próbki [kg]

M₂ – masa suchej pozostałości na sicie 0,063mm [kg]

P - masa przesianego materiału znajdującego się na denku [kg]

• próbka 1:

M₁=700g= 0,7kg

M₂= 1,8g= 0,0018kg

P= 2,5g = 0,0025kg

f₁= *100 99,95%

• próbka 2:

M₁=700g= 0,7kg

M₂= 0,3g= 0,0003kg

P= 0,6 g = 0,0006kg

f₂= *100 100%

Gęstość nasypowa w stanie luźnym i zagęszczonym

PN-EN 1097-3 Badania mechanicznych i fizycznych właściwości kruszyw.

Część 3 : Oznaczanie gęstości nasypowej i jamistości.

Gęstość nasypowa w stanie luźnym jest to iloraz niezagęszczonej masy suchego kruszywa wypełniającego określony pojemnik do objętości tego pojemnika.

Przebieg badania:

Suszymy kruszywo do stałej masy. Ważymy objętościomierz [m₁]. Wsypujemy do objętościomierza kruszywo tak aby wypełniło go po brzegi. Usuwamy nożem nadmiar kruszywa. Ważymy objętościomierz wraz z kruszywem [m₂].

Odstępstwa od normy:

- Przygotowano jedną, a nie jak 3 próbki.

- Kruszywa nie poddano procesowi suszenia.

- Masa każdej próbki do badania powinna stanowić od 120% do 150% masy potrzebnej do napełniania pojemnika

- Przy napełnianiu pojemnik powinien stać na poziomej powierzchni.

Obliczenia:

ρ_b,L =

gdzie:

ρ_b,L – gęstość nasypowa w stanie luźnym [Mg/m],

m₁ – masa suchego pojemnika [kg],

m_2,L – masa pojemnika i próbki do badania
w stanie luźnym [kg],

V - pojemność po­jemnika [l]

j_L = * 100%

gdzie:

j - jamistość [%],

ρ_p - gęstość cząstek wysuszonych
w suszarce [Mg/m³],

ρ_b,L - gęstość nasypowa w sianie luźnym [Mg/m³].

ρ_b,U =

gdzie:

ρ_b,U – gęstość nasypowa w stanie utrzęsionym [Mg/m],

m₁ – masa suchego pojemnika [kg],

m_2,U – masa pojemnika i próbki do badania
w stanie utrzęsionym [kg],

V - pojemność po­jemnika [l]

j_U = * 100%

gdzie:

j - jamistość [%],

ρ_p - gęstość cząstek wysuszonych
w suszarce [Mg/m³],

ρ_b,L - gęstość nasypowa w sianie utrzęsionym [Mg/m³].

Wykonanie badania w Laboratorium Materiałów Budowlanych:

-Zważyliśmy czysty, suchy i pusty pojemnik (m₁).

-Napełniliśmy pojemnik kruszywem za po­mocą czerpaka, aż do przesypania.

-Usunęliśmy nadmiar kruszywa i wyrównaliśmy jego powierzchnię za pomocą zgarniaka.

-Zważyliśmy napełniony pojemnik (m₂).

-Jako gęstość cząstek wysuszonych przyjęliśmy ρ_p = 2,65 kg/dm³

Obliczenia:

Piasek:

m₁ = 2,57kg

m_2,L = 5,59kg

m_2,U = 5,99kg

V = 2dm³

ρ_p = 2,65 kg/dm³

ρ_b,L = = 1,51

j_L = * 100% = 43,02%

ρ_b,U = = 1,71

j_U = * 100% = 35,47%

Żwir do 8mm:

m₁ = 3,98kg

m_2,L = 11,66kg

m_2,U = 12,57kg

V = 5dm³

ρ_p = 2,65 kg/dm³

ρ_b,L = = 1,54

j_L = * 100% = 41,89%

ρ_b,U = = 1,72

j_U = * 100% = 35,09%

Żwir do 16mm:

m₁ = 3,90kg

m_2,L = 12,09kg

m_2,U = 12,62kg

V = 5dm³

ρ_p = 2,65 kg/dm³

ρ_b,L = = 1,64

j_L = * 100% = 38,11%

ρ_b,U = = 1,74

j_U = * 100% = 34,34%

. Odstępstwa od normy:

- Badanie zostało wykonane na pojedynczych próbkach, a nie na trzech, jak wymaga norma.

- Gęstość cząstek wysuszonych w suszarce została przyjęta, a nie zbadana.

Średnica cylindra: d₁- 18,5cm

Wysokość cylindra: h₁- 18,5cm

Objętość cylindra: V - 0,005m³

Masa cylindra: m₁- 3,97kg

Masa cylindra z kruszywem: m₂- 11,66kg

Masa cylindra z kruszywem w stanie utrzęsionym: m₃- 12,53kg

Gęstość nasypowa w stanie luźnym:

$P_{b} = \frac{m_{2} - m_{1}}{V}$

P_b - gęstość nasypowa

m₂ - masa pojemnika z kruszywem

m₁ - masa suchego pojemnika

V - objętość cylindra

Ρ_b1= = 1538 kg/m³

Gęstość nasypowa w stanie zagęszczonym – jest to iloraz zagęszczonej masy suchego kruszywa wypełniającego określony pojemnik do objętości tego pojemnika.

Przebieg badania:

Suszymy kruszywo do stałej masy. Ważymy objętościomierz [m₁]. Wsypujemy do objętościomierza kruszywo tak aby wypełniło go po brzegi. Zagęszczamy je za pomocą wstrząsarki. Dosypujemy kruszywa do cylindra i ponownie je zagęszczamy. Nadmiar kruszywa usuwamy za pomocą noża. Ważymy objętościomierz wraz z kruszywem [m₃].

Odstępstwa od normy:

- Przygotowano tylko jedną, a nie 3 próbki.

- Kruszywa nie poddano procesowi suszenia.

- Masa każdej próbki do badania powinna stanowić od 120% do 150% masy potrzebnej do napełniania pojemnika

- Przy napełnianiu pojemnik powinien stać na poziomej powierzchni.

Średnica cylindra: d₁- 18,5cm

Wysokość cylindra: h₁- 18,5cm

Objętość cylindra: V- 0,005m³

Masa cylindra: m₁- 3,97kg

Masa cylindra z kruszywem: m₂- 11,66kg

Masa cylindra z kruszywem w stanie utrzęsionym: m₃- 12,53kg

Gęstość nasypowa w stanie zagęszczonym

Gnz=

Gn- gęstość nasypowa

m₂m₃ - masa badanej próbki zagęszczonej wraz z pojemnikiem

m₁ - masa suchego pojemnika

V - objętość cylindra

Gnz= = 1712kg/m³

Określenie jamistości w stanie luźnym i zagęszczonym

Jamistość to wypełnione- powietrzem przestrzenie pomiędzy ziarnami kruszywa znajdującego się w pojemniku.

Przebieg badania następuje tak samo jak w przypadku gęstości nasypowej.

Jamistość w stanie luźnym:

j_L = *100 [%]

ρ _p - gęstość cząstek wysuszonych [Mg/m³]

ρ _b - gęstość nasypowa w stanie luźnym [Mg/m³]

ρ _b - 1538 kg/m³ = 1,538[Mg/m³]

ρ _p - 2650kg/m³= 2,65[Mg/m³]

j_L = *100 41,962%

Jamistość w stanie zagęszczonym:

J_zg = *100 [%]

ρ _p - gęstość cząstek wysuszonych [Mg/m³]

G_zg - gęstość nasypowa w stanie luźnym [Mg/m³]

G_zg – 1712 kg/m³ = 1,712 [Mg/m³]

ρ _p - 2650kg/m³= 2,65[Mg/m³]

j_zg = *100 35,396%

Konsystencja mieszanki betonowej metodą stożka opadowego

Przebieg badania wg normy:

Przebieg badania

Zwilżona (od wewnątrz) formę ustawia się na poziomej płycie. Podczas napełniania

mieszanka betonowa, formę należy unieruchomić poprzez jej przymocowanie do płyty lub

stając na elementach stopowych. Formę napełnia się trzema warstwami, zagęszczając każdą

warstwę przez 25 krotne uderzenie prętem sztychującym. Warstwę dolna zagęszcza się tak,

aby sztychy dochodziły do podstawy. Warstwę środkową oraz górna mieszanki betonowej

należy zagęszczać na całej jej wysokości tak, aby uderzenia pręta dochodziły do warstwy

bezpośrednio położonej poniżej. Przy umieszczaniu trzeciej (górnej warstwy) mieszanki

betonowej, formę należy napełnić z nadmiarem. Po zagęszczeniu ostatniej warstwy nadmiar

mieszanki betonowej usuwa się prętem sztychującym tak, aby powierzchnia mieszanki

betonowej była na poziomie górnej krawędzi formy.

Rozformowanie polega na równomiernym podniesieniu formy do góry. Czynność ta

wykonuje się w czasie około 5-10 sekund. Całe badanie, od momentu rozpoczęcia napełniania

formy do jej zdjęcia, powinno zakończyć się w czasie około 150 sekund. Po zdjęciu formy

należy dokonać pomiaru opadu stożka (h), który wyraża się różnica wysokości formy i

najwyższym punktem rozformowanej próbki mieszanki betonowej

Badanie można uznać za miarodajne, jeżeli opad stożka jest symetryczny. W

przypadku, gdy opad ulegnie ścięciu, badanie należy powtórzyć na innej próbce.

Wynikiem badania jest wysokość opadu stożka (h) na podstawie którego przyjmuje się klasę

konsystencji mieszanki betonowej.

2.2 Obliczenia dotyczące opadu stożka:

Wysokość formy - 300 mm

Wysokość opadu stożka - 150 mm

Klasa konsystencji oznaczona metodą opadu stożka:

1.Mieszanka bez domieszki – 13 mm Klasa konsystencji S1 (10-40mm)

2. Mieszanka z domieszką ADMITEX HP 2,5 – 1mm brak opadu stożka

3. Badanie wytrzymałości na ściskanie

a)b)

Próbki betonowe stosowane do badania wytrzymałości na ściskanie: a) w kształcie

sześcianu o krawędzi 150mm,

3.1Przebieg badania wg normy PN-EN 12390-1:2000

Przebieg badania

Wykonywanie i pielęgnacje próbek betonowych do badania wytrzymałości na ściskanie

przeprowadza się w oparciu o normę PN-EN12390-1:200. Mieszanka betonowa ułożona w formie powinna być natychmiast zagęszczona jedna z wybranych metod. Dopuszczalne jest

zagęszczanie wibratorem wgłębnym, na stole wibracyjnym oraz zagęszczanie ręczne za

pomocą prętów. Nadmiar betonu powyżej górnej krawędzi formy należy usunąć, używając

dwóch stalowych kielni lub pacek. Próbki do badania powinny zostać trwale i wyraźnie

oznakowane. Wykonane próbki należy rozformować nie wcześniej niż po upływie 16 godzin i

nie później niż po upływie 3 dni, zabezpieczając je przed wstrząsami oraz utrata wody. Próbki

w formach powinny być przechowywane w temperaturze 20±5oC. Po wyjęciu próbek z form,

należy pielęgnować je aż do chwili badania w wodzie o temperaturze 20±2oC, lub w komorze

klimatyzacyjnej w temperaturze 20±2oC i wilgotności względnej powietrza _95%.

Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się po 28 dniach dojrzewania. Próbki

wyciera się z wilgoci i umieszcza w maszynie wytrzymałościowej na płycie dociskowej.

Próbki sześcienne ustawia się tak, aby obciążenie było przykładane prostopadle do kierunku

formowania. Przyrost naprężeń powinien wynosić od 0,2 do 1,0 MPa/s. Badanie trwa do

momentu zniszczenia próbek. Należy odnotować największe obciążenie. Wytrzymałość na

ściskanie oblicza się ze wzoru:

$$f_{c} = \frac{F}{A}\lbrack\text{MPa}\rbrack$$

w którym: F – maksymalna siła, Ac – pole przekroju poprzecznego próbki, na które działa siła

ściskająca.

Do badania użyto :

• Cement CEM I 42,5 R – 2,8 kg

• Żwir 8-16 mm – 2,7 kg \

• Żwir 2-8 mm – 6,3 kg

• Woda 1,1 dm³

• Domieszka ADMITEX HP 2,5 – 42 g

3.2 Obliczenia dotyczące ściskania próbek sześciennych

Próbka nr 1- bez dodatku super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

F = 968, 0[kN]

$$f_{c} = \frac{968\ 000\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 43,0\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Próbka nr 2- bez dodatku super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

F = 957, 0[kN]

$$f_{c} = \frac{957\ 000\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 42,5\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Próbka nr 3 (średnia z próbek nr 1 i nr 2) - bez dodatku super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

$$F = \frac{968,0 + 957}{2} = 962,5\lbrack\text{kN}\rbrack$$

$$f_{c} = \frac{962\ 500\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 42,78\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Wytrzymałość średnia próbek 1,2,3

$$f_{c\ s\text{rednie}} = \frac{\text{fc}1 + \text{fc}2 + \text{fc}3}{3}$$

$$f_{c\ s\text{rednie}} = \frac{43 + 42,5 + 42,78}{3} = 42,76\ \text{Mpa}$$

Klasa wytrzymałości na ściskanie C30/37

Próbka nr 4- z dodatkiem super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

F = 1498[kN]

$$f_{c} = \frac{1\ 498\ 000\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 66,58\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Próbka nr 5- z dodatkiem super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

F = 1574[kN]

$$f_{c} = \frac{1\ 574\ 000\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 69,96\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Próbka nr 6(średnia z próbek nr 4 i 5 ) - z dodatkiem super plastyfikatora

= 150 • 150 = 22 500 [mm²]

$$F = \frac{1498 + 1574}{2} = 1536\lbrack\text{kN}\rbrack$$

$$f_{c} = \frac{1\ 536\ 000\ N}{22\ 500\ \text{mm}^{2}} = 68,27\ \lbrack\text{Mpa}\rbrack$$

Wytrzymałość średnia próbek 4,5,6

$$f_{c\ s\text{rednie}} = \frac{\text{fc}4 + \text{fc}5 + \text{fc}6}{3}$$

$$f_{c\ s\text{rednie}} = \frac{66,58 + 69,96 + 68,27}{3} = 68,27\ \text{Mpa}$$

Klasa wytrzymałości na ściskanie C55/67

Odstępstwa od normy:

- próbki były sezonowane przez okres 21 dni

- do badania użyto cementu CEM I 42,5 R

Wnioski:

Dodanie superplastyfikatora wpłynęło na zwiększenie wytrzymałości próbek poprzez upłynnienie mieszanki betonowej poprzez redukcję ilości wody co wpłynęło na cechy mechaniczne naszego kompozytu co widać po uzyskanej sile niszczącej.