Oznaczanie pestycydów

Oznaczanie pestycydów przy użyciu metody DFG S19 i GC/MS

Ta metoda analityczna pozwala na wykrycie ponad 270 pestycydów w żywności pochodzenia roślinnego. Ze względu na duży zakres oznaczanych związków DFG S19 nazywana jest inaczej multi metodą. Główne grupy wykrywanych pestycydów to:

• Chloroorganiczne pestycydy

• Fosforoorganiczne pestycydy

• Piretroidy

• Inne związki zawierające azot takie jak: triazyny, triazole i strobiluryny

Metoda DFG S19 obejmuje grupę pestycydów, które mogą być oznaczane przy użyciu chromatografii gazowej bez termicznego rozpadu. Związki nietrwałe termicznie oraz polarne muszą być analizowane przy pomocy metod LC. W ciągu ostatnich lat LC/MS/MS stała się drugą ważną multi metodą w typowym oznaczaniu pozostałości pestycydów. Główne grupy pestycydów takie jak: metylokarbaminiany czy herbicydy mocznikowe zaczęły być badane z wykorzystaniem tej metody. Grupy pestycydów analizowanych przez LC/MS/MS to:

• Karbaminiany

• Herbicydy mocznikowe

• Phenoxy acid herbicides

• sulfonyl urea herbicides

• neocicotinoides

Pozostałe sposoby identyfikacji pestycydów takie jak: kolorymetria, polarografia i spektrofotometria IR nie są stosowane ze względu na niska czułość.

Metody oznaczania pestycydów

Oznaczanie pestycydów w próbkach środowiskowych wykonuje się najczęściej z wykorzystaniem metod chromatografii gazowej (Gas Chromatography - GC), chromatografii cieczowej (Liquid Chromatography - LC) oraz chromatografii cienkowarstwowej (Thin Layer Chromatography - TLC), z użyciem selektywnych i specyficznych detektorów.

Stężenia pestycydów, poza niektórymi ściekami, są w wodach stosunkowo małe (µ g/dm³, ng/dm³). Etap przygotowania próbek wodnych wymaga więc nie tylko izolacji związków organicznych ze skomplikowanej matrycy wodnej, ale także wzbogacenia przed oznaczaniem końcowym. Najczęściej stosowanymi metodami są ekstrakcja do fazy stałej (Solid Phase Extraction - SPE) oraz ekstrakcja w układzie ciecz-ciecz (Liquid-Liquid Extraction - LLE).

Głównym problemem analizy pestycydów w wodach, obok małych stężeń, jest zróżnicowanie ich właściwości. Pestycydy nie mogą być traktowane jako jednorodna grupa specyficznych zanieczyszczeń, ponieważ różnią się one właściwościami fizykochemicznymi (m.in. różna polarność, lotność, rozpuszczalność w wodzie). Określona metoda oznaczania końcowego ma z reguły zastosowanie do badania pestycydów o podobnych właściwościach, np. analiza insektycydów azoto- i fosforoorganicznych wymaga chromatografii gazowej w połączeniu z detektorem termojonowym (GC-NPD), analiza insektycydów chloroorganicznych - chromatografii gazowej z detektorem wychwytu elektronów (GC-ECD), natomiast bardziej polarne pestycydy (np. fenoksykwasy) - chromatografii cieczowej z detektorem wielodiodowym (HPLC-DAD). Ogólny schemat analizy pestycydów w wodzie przedstawiono na rysunku 2.

W przypadku pozytywnego i ilościowego oznaczania (np. metodą GC-NPD) konieczne jest potwierdzenie wyniku inną niezależną metodą, np. chromatografii gazowej z wykorzystaniem jako detektora spektrometru mas (GC-MSD). Potwierdzenie inną metodą jest konieczne ze względu na niewystarczającą pewność identyfikacji tylko na podstawie czasów retencji.

Inne metody służące do oznaczania pestycydów to kolorymetria, polarografia i spektrofotometria IR. Obecnie ze względu na niską czułość metody te nie są stosowane na szerszą skalę.