KPF w Neurologii – wykład 3 (14.01.2011)
Mózgowe porażenie dziecięce (MPD)
Encefalopatia – której przyczyny zaistniały w okresie przedurodzeniowym i okołoporodowym – o ustabilizowanym obrazie, powodujące zaburzenia funkcji ruchowych i napięcia mięśni.
Podstawą rozpoznania jest wywiad wskazujący na opóźnienie w osiąganiu motorycznych progów rozwojowych oraz stwierdzane objawy neurologiczne.
Obraz kliniczny zależy od stopnia uszkodzenia mózgu.
Zaburzenia ruchowe:
niedowład
spastyczność
obniżenie napięcia mięśniowego
ataksja
ruchy mimowolne
Postacie mózgowego porażenia dziecięcego:
zespoły hemiplegiczne 33%
zespoły paraplegiczne 44%
zespoły tetraplegiczne 6%
zespoły dyskinetyczne 12%
zespoły ataktyczne 4%
Mózgowe porażenie dziecięce:
u około 40% pacjentów występują napady padaczkowe
mogą współwystępować zaburzenia intelektualne
występuje u około 2 dzieci na 1000
występuje u około 60/1000 dzieci z wagą urodzeniową < 1000g
czynniki ryzyka: niska waga urodzeniowa i/lub wcześniactwo u ponad 50% dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
Inne czynniki mózgowego porażenia dziecięcego:
upośledzenie umysłowe u matki
masa urodzeniowa < 2000g
wady rozwojowe jakiegokolwiek narządu
ułożenie lub poród pośladkowy
Przyczynę udaje się ustalić u około 75% dzieci urodzonych przedwcześnie i u około 85% urodzonych o czasie.
Najczęstsze przyczyny:
u wcześniaków
krwotok do komór mózgu,
okołokomorowe rozmiękanie istoty białej
u noworodków urodzonych o czasie
perinatalna encefalopatia niedotlenieniowo – niedokrwienna
Inne przyczyny:
wady rozwojowe mózgu,
małe rozmiary ciała dziecka w stosunku do czasu trwania ciąży,
zakażenia wrodzone...
Profilaktyka:
zapobieganie wcześniactwu,
zapobieganie infekcjom u matki w czasie ciąży i porodu,
właściwe prowadzenie porodu (wykonanie cięcia cesarskiego)
Cele leczenia rehabilitacyjnego:
poprawa sprawności ruchowej i zakresu wykonywanych czynności,
poprawa czynności ruchowych,
zwalczanie spastyczności i zapobieganie przykurczom (iniekcje toksyny botulinowej, pompa baklofenowa - lek do płynu mózgowo - rdzeniowego, zabiegi neurochirurgiczne),
korekcyjne zabiegi ortopedyczne
Czynniki skracające czas przeżycia pacjentów:
unieruchomienie,
głębokie upośledzenie umysłowe,
trudności w karmieniu
Upośledzenie umysłowe rozpatruje się w przypadku stwierdzenia niskiego (<70) ilorazu inteligencji i wystąpienia zaburzeń funkcjonowania adaptacyjnego w przynamniej dwóch dziedzinach, takich jak:
komunikowanie się,
dbanie o siebie,
życie rodzinne,
zdolności społeczne/interpersonalne,
samodzielność,
zdrowie i bezpieczeństwo,
uczenie się,
organizowanie czasu wolnego,
praca
Stopnie upośledzenia umysłowego:
lekki – IQ 55 – 70
umiarkowany - IQ 40 – 55
znaczny - IQ 25 – 40
głęboki - IQ < 25
Spośród dzieci z IQ około 70, połowa wymaga leczenia, kształcenia w szkole specjalnej, natomiast pozostali są w stanie ukończyć zwykłą szkołę.
Rola zaburzenia funkcjonowania adaptacyjnego:
dotyczy 1 - 3% populacji w krajach uprzemysłowionych
około 75% wykazuje lekki stopień upośledzenia umysłowego
u 20% przed ukończeniem 10 roku życia ujawnia się padaczka
na padaczkę choruje około 7% osób z upośledzeniem umysłowym stopnia lekkiego i około 35% stopnia znacznego
mózgowe porażenie dziecięce współistnieje u 6 - 8% osób...
Postępowanie:
lekki i umiarkowany stopień upośledzenia umysłowego – edukacja szkolna i szkolenie zawodowe,
znaczny stopień upośledzenia umysłowego – zapewnienie właściwej opieki domowej lub instytucjonalnej
Afazja - zaburzenia mowy występujące w przebiegu uszkodzenia mózgu.
Najczęstsze przyczyny afazji:
udary mózgu (dotyczy 20 – 40% chorych),
guzy,
urazy,
zatrucia,
procesy neurozwyrodnieniowe (np. choroba Alzheimera).
Afazja:
u 99% osób praworęcznych i u większości leworęcznych korowe ośrodki mowy zlokalizowane są w lewej półkuli mózgu,
u osób leworęcznych afazja może wystąpić przy uszkodzeniu lewej (częściej) lub prawej półkuli,
sporadycznie afazja u osób praworęcznych może wystąpić przy uszkodzeniu prawej półkuli mózgu.
Badanie w kierunku afazji obejmuje ocenę:
ekspresji mowy:
mowa spontaniczna,
powtarzanie ciągów słownych (miesiące, dni tygodnia).
nazywanie(przedmioty, części ciała, kolory)
rozumienie mowy(wykonywanie poleceń jedno-, dwu- i trzystopniowych)
powtarzanie
czytanie:
głośne,
ocena rozumienia.
pisanie:
spontaniczne,
dyktando,
przepisywanie.
Najważniejsze postacie afazji:
motoryczna(Broca, ekspresyjna, ruchowa),
sensoryczna (Wernicke’ego, czuciowa, recepcyjna, odbiorcza),
globalna (mieszana, całkowita),
przewodzeniowa,
nominalna (anomia, amnestyczna),
transkortykalna,
podkorowa.
Afazja motoryczna:
uszkodzenie tylnej części dolnego zakrętu lewego płata czołowego (44 pole Brodmanna) – do przodu od pola ruchowego twarzy
od mutyzmu do mowy spowolniałej, wypowiadania słów i zdań z trudnością (wysiłkiem)
zniekształcenie słów – parafazja
naruszenie struktury gramatycznej zdania – agramatyzmy
powtarzanie i częste wtrącania tego samego słowa lub zwrotu
zachowane rozumienie mowy
zachowana świadomość występujących zaburzeń (reakcja depresyjna)
Afazja sensoryczna:
uszkodzenie tylnej części górnego i środkowego zakrętu skroniowego (22 i 42 pole Brodmanna)
zaburzenie rozumienia mowy od trudności ze zrozumieniem złożonych zdań do nierozumienia pojedynczych slow
nie występuje upośledzenie płynności mowy
chorzy mówią dużo – wielomowność
liczne ominięcia, parafazje literowe i słowne oraz neologizmy
bezładne ciągi całkowicie niezrozumiałych słów (tzw. afazja żargonowa)
może występować brak świadomości występujących zaburzeń (drażliwość wobec braku możliwości porozumienia się)
Afazja globalna:
współistnienie objawów afazji motorycznej i sensorycznej
zaburzona mowa spontaniczna, nazywanie i powtarzanie, rozumienie, czytanie i pisanie
zazwyczaj współistnieją inne prawostronne ogniskowe objawy neurologiczne (bezwład połowiczy, połowicze zaburzenia czucia, niedowidzenie połowicze jednoimienne)
Afazja przewodzeniowa:
rzadka postać afazji będąca wynikiem uszkodzenia dróg łączących ośrodek Wernickego i Broca
charakterystyczne jest zaburzenie powtarzania przy braku lub niewielkim nasileniu innych zaburzeń mowy
mowa płynna (mogą być obecne agramatyzmy)
rozumienie mowy zachowane
Afazja nominalna:
wybiórczy deficyt dotyczący nazywania
mowa płynna, z przerwami na przypomnienie sobie słowa lub zastępowaniem nazw przedmiotów ich opisami
pacjent rozpoznaje przedmiot i jego zastosowania
najczęściej uszkodzenie lewego płata skroniowego lub ciemieniowego, ale także w encefalopatiach i zespołach otępiennych
Afazja transkortykalna:
wspólnym elementem jest niezaburzone powtarzanie
transkortykalna afazja motoryczna – zaburzona płynność lub inicjowanie mowy, ale zachowane powtarzanie
transkortykalna afazja sensoryczna – zaburzone rozumienie mowy, ale zachowane powtarzanie
transkortykalna afazja mieszana – jak afazja globalna, ale zachowane powtarzanie
pacjent może się uczyć i powtarzać teksty piosenek
rozlegle utraty lub procesy otępienne
Afazja podkorowa:
podstawą wyróżnienia kryterium anatomiczne
obraz zależy od uszkodzonej struktury (lewe wzgórze, lewa skorupa, torebka wewnętrzna, jądro ogoniaste)
Afazja | Mowa | Nazywanie | Rozumienie | Powtarzanie | Czytanie | Pisanie |
---|---|---|---|---|---|---|
Motoryczna | Niepłynna | Anomia | Umiarkowanie zaburzone | Wahania | Umiarkowanie zaburzone | Znacznie zaburzone |
Sensoryczna | Płynna | Parafazje | Znacznie zaburzone | Parafazje | Zaburzone | Zaburzone literowe |
Globalna | Niepłynna | Anomia | Znacznie zaburzone | Znacznie zaburzone | Znacznie zaburzone | Znacznie zaburzone |
Przewodzeniowa | Płynna | Zaburzone +/- | Prawidłowe |
Zaburzenia mowy w uszkodzeniu prawej półkuli:
upośledzenie rozumienia intonacji mowy oraz przekazu pozawerbalnego
pacjent wie, co zostało powiedziane, ale nie wie, w jaki sposób
Terapia afazji:
spontaniczne ustępowanie objawów w miarę ewolucji ogniska chorobowego
wczesna poprawa: ustępowanie obrzęku i powrót funkcji częściowo uszkodzonych tkanek
poprawa późna: reorganizacja czynnościowa ośrodków korowych
terapia afazji prowadzona przez wykwalifikowanego terapeutę
Inne zaburzenia wyższych funkcji nerwowych:
czysta aleksja – niezdolność czytania
agnozja – niezdolność do rozpoznania obiektu pomimo braku zaburzeń wzroku
propagnozja – niezdolność do rozpoznania znajomych twarzy pomimo braku zaburzeń wzroku
apraksja – niezdolność wykonywania wyuczonych celowych czynności ruchowych
Choroby Rdzenia Kręgowego
Drogi rdzenia kręgowego:
drogi rdzeniowo mózgowe (wstępujące):
drogi sznurów tylnych,
drogi sznurów przednio – bocznych.
Część dróg czuciowych krzyżuje się na każdym poziomie.
Zespoły kliniczne uszkodzenia rdzenia kręgowego:
zespół uszkodzenia poprzecznego
zespół uszkodzenia połowiczego – Browna i Sequarda
zespół uszkodzenia w sąsiedztwie kanału kręgowego
Poprzeczne uszkodzenie rdzenia: cięte zaburzenia czucia.
Zespół poprzecznego uszkodzenia rdzenia:
zniesienie wszystkich rodzajów czucia poniżej poziomu uszkodzenia
niedowład (ośrodkowy , spastyczny):
uszkodzenie na poziomie C1 - 4 powoduje porażenie przepony
uszkodzenie na poziomie niższych segmentów odcinka szyjnego kręgosłupa powoduje niedowład 4 kończyn
w odcinku piersiowym niedowład kończyn dolnych
ostre uszkodzenie rdzenia kręgowego powoduje w pierwszym okresie niedowład wiotki
porażenie zwieraczy odbytu i pęcherza moczowego
Zespół uszkodzenia rogów przednich rdzenia kręgowego – wiotki niedowład kończyn, np. poliomyelitis.
Zespół uszkodzenia połowiczego (Browna i Sequarda):
po stronie uszkodzenia niedowład wiotki,
po przeciwnej stronie– zaburzone czucie bólu i temperatury, nie ma zaburzeń czucia głębokiego – jest tylko po stronie uszkodzonej
Zespół uszkodzenia w sąsiedztwie kanału środkowego (uszkodzenie spoideł rdzenia):
upośledzone (zniesione ) czucie bólu i temperatury
zachowane czucie dotyku i czucie głębokie
Zespół centralnego uszkodzenia...
Zespół uszkodzenia sznurów tylnych i dróg korowo- rdzeniowych:
objawy: upośledzenie czucia proprioceptywnego, niedowład spastyczny
najczęstsza przyczyna : niedobór witaminy B12
Zespół stożka końcowego:
zaburzenia czynności zwieraczy i dysfunkcje seksualne,
zaburzenia czucia (rozszczepienne lub wszystkich rodzajów) w segmentach od S2,
brak niedowładów
Zespół ogona końskiego:
zaburzenia czynności zwieraczy i dysfunkcje seksualne,
zaburzenia czucia wszystkich rodzajów,
niedowład wiotki
Przyczyny uszkodzeń rdzenia kręgowego:
urazy rdzenia kręgowego (wstrząśnięcie, stłuczenie ,krwiak, przerwanie rdzenia)
uszkodzenia naczyniopochodne (chromanie rdzenia, zawał)
nowotwory (zewnątrz- i wewnątrzrdzeniowe)
inne procesy chorobowe, powodujące ucisk rdzenia kręgowego (zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, krwiaki zewnątrzrdzeniowe)
choroby zapalne (poprzeczne zapalenie rdzenia, zapalenie rogów przednich)
choroby zwyrodnieniowe (rdzeniowy zanik mięśni, zanik rdzeniowo - móżdżkowy, stwardnienie zanikowe boczne)
zwyrodnienie sznurów tylnych (niedobór witaminy B12)
stwardnienie rozsiane
Diagnostyka uszkodzeń rdzenia kręgowego:
MRI kanału i rdzenia
CT kręgosłupa
Spastyczność – wzrost napięcia mięśniowego pod wpływem biernego rozciągania , zależny od zakresu i prędkości kątowej ruchu, spowodowany odhamowaniem odruchu rozciągowego w wyniku uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
Wpływ spastyczności na stan somatyczny pacjenta – ograniczona sprawność ruchowa wywołuje:
odleżyny
infekcje dróg oddechowych
dalsze upośledzenie siły i zakresu ruchów
powikłania zakrzepowo – zatorowe
utrwalony przykurcz
niemożność utrzymania higieny
osteoporozę
Leczenie spastyczności:
poprawa mobilności pacjenta
wspomaganie rehabilitacji
zapobieganie przykurczom
Multidyscyplinarna terapia spastyczności:
Neurolog fizjoterapeuta
↓
Ortopeda
Leki doustne brak satysfakcjonującego efektu lub objawy niepożądane
↓ ↓
Spastyczność segmentarna Spastyczność multisegmentarna
↓ ↓
- neuroliza …… pampa taklineoza ????
- neuroliza alkoholowa
- toksyna botulinowa