Promieniowanie ultrafioletowe- inaczej nazywane nadfioletem, UV lub promieniowaniem nadfiołkowym- jest rodzajem widzialnej dla oka ludzkiego fali elektromagnetycznej o długości od 10 do 400 nanometrów. Zakres ten dzieli się dodatkowo na zakresy: UV-C – długość fali 100-280 nm, UV-B – długość fali 280-315 nm i UV-A – długość fali 315-400 nm.
Do celów spektroskopii (nauka o powstawaniu i interpretacji widm powstających w wyniku oddziaływań wszelkich rodzajów promieniowania na materię) stosuje się podział na ultrafiolet:
skrajny – długość fali: 10-121 nm
daleki – długość fali: 122-200 nm
pośredni – długość fali: 200-300 nm
bliski – długość fali 300-400 nm
Słowo "ultrafiolet" oznacza "powyżej fioletu" i utworzone jest z łacińskiego słowa "ultra" (ponad) i słowa "fiolet" oznaczającego barwę o najmniejszej długości fali w świetle widzialnym. Dawniej było nazywane promieniowaniem "pozafiołkowym".
Słońce emituje ultrafiolet w zakresie UV-A, UV-B i UV-C, ale ziemska atmosfera pochłania całkowicie UV-C oraz część UV-B w warstwie ozonowej. W efekcie ok. 97% ultrafioletu, który dociera do powierzchni Ziemi, to UV-A.
Źródła
Naturalnymi źródłami promieniowania są między innymi ciała o dostatecznie wysokiej temperaturze, słońce i różne gwiazdy (ze wzrostem temperatury natężenie promieniowania ultrafioletowego wzrasta). Technicznymi źródłami promieniowania ultrafioletowego są lampy wyładowcze przede wszystkim lampy rtęciowe (tzw. kwarcówki, które stosuje się w solariach).
Zastosowanie
Dzięki swym właściwością znajduje szerokie zastosowanie w medycynie (fizykoterapia, sterylizacja), biologii (badania mikroskopowe tkanek i komórek), mineralogii (analiza minerałów formacji) i wielu innych dziedzinach nauki, techniki i gospodarki.
Bibliografia:
http://www.sciaga.pl/tekst/38955-39-ultrafiolet_informacje_ogolne
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ultrafiolet