PROGRAM DLA KLUBÓW

(wg FFT)

Trening pod kątem wyczynu sportowego pozostaje priorytetem dla pracy wielu klubów federacji narodowych, jest też wiodącym tematem wielu programów szkolenia trenerów czy konferencji. Realna sytuacja natomiast jest taka, że 99% grających w tenisa nie ma szans na karierę profesjonalnego tenisisty. Jednocześnie obserwujemy w wielu krajach zmniejszenie się zainteresowania młodzieży uprawianiem tenisa. Wielu młodych ludzi, którzy mogli by kontynuować swoją przygodę z tenisem, choć może na mniej wyczynowym poziomie, odchodzi do innych sportów, które są „cool” np. wrotki, snowbord, tzw. sporty ekstremalne lub co gorsze rezygnują z uprawiania sportu „dla zdrowia”. Większość członków tzw. rekreacji wywodzi się z ludzi, którzy uprawiali inne dyscypliny sportu i przyszli do tenisa w wieku dojrzałym. Z powyższych faktów łatwo wyciągnąć wniosek, że oferta przeznaczona dla młodych zawodników- jest niewystarczająca i nieatrakcyjna. Odchodzenie od tenisa zawodników średniej klasy było jedną z przyczyn spadku liczebności osób uprawiających tenis w krajach rozwiniętych (Francja, Niemcy, USA) stąd też w wielu krajach podjęto działania, których celem jest zatrzymanie młodych ludzi przy tenisie. Na podstawie dotychczasowych doświadczeń stwierdzono, że dotychczas stosowane metody treningu (nagrywanie z kosza, ćwiczenie na okrągło zagrań forhend cross) są nudne a podejście pedagogiczne kładące nacisk na ciągłe doskonalenie techniki- nieatrakcyjne. Tego rodzaju trening wytrzymywali tylko ludzie młodzi umotywowani do tego by zostać mistrzami. Na podstawie dotychczasowych, złych doświadczeń warto zaproponować nowe zadania jakie powinno spełniać przede wszystkim środowisko klubu tenisowego:

• Uczyć grać tenisa a nie „pięknie” uderzać piłkę.

• oferować dzieciom i młodzieży nie tylko lekcje tenisa ale i miłe spędzanie czasu wolnego

• oddziaływać wychowawczo na młodzież, promując wartości, które niesie ze sobą sport

• zachęcić do pozostania w klubie ludzi, którzy nie są wyczynowcami

Aby to osiągnąć niezbędna jest zmiana podejścia ze strony działaczy i trenerów oraz podniesienie jakości codziennej pracy. Zajęcia w klubie powinny zmienić swój charakter. Miejsce typowej lekcji prowadzonej indywidualnie lub w małej grupie, powinny zająć kompleksowe zajęcia w grupie oraz współzawodnictwo ( nie tylko tenisowe) dostosowane do poziomu umiejętności uczestniczących w zajęciach. Dlatego dzieci powinny:

1. uczestniczyć w dłuższych zajęciach (2, 2 i ½ godz.), w których nie tylko doskonalą swoją technikę ale maja możliwość uczestniczenia w mini zawodach oraz uprawiania innych dyscyplin sportu

2. wszyscy powinni mieć możliwość umawiania się z kolegami, koleżankami „pogrania” na punkty

3. móc uczestniczyć w zawodach organizowanych na poziomie klubu, dzielnicy, miasta itp. przeznaczonych wyłącznie dla uczestników reprezentujących określony, w miarę równy poziom, tzn. bez udziału super wyczynowców.

Od pierwszych lekcji tenisa dziecko powinno czerpać satysfakcję z gry na punkty; nauczyć się liczyć punkty, odkrywać taktyczne pryncypia gry. Samo nauczanie techniki powinno odbywać się w formie dynamicznej, w której to uczestnicy doskonalą swoje umiejętności poprzez grę i odbijanie w parach (ale nie tylko). Ta część zajęć powinna być krótka i stosunkowo intensywna. Nie powinno się stosować form statycznych i typowego czekania w rzędzie (gęsiego) na swoją kolej. Metodyka nauczania powinna skupiać się na zasadniczych pryncypiach technicznych i skuteczności, a nie na szlifowaniu „doskonałej” techniki. Powinno promować się samodzielność ucznia, zachęcać go do wypróbowania różnorodnych rozwiązań technicznych i taktycznych, rozwijać jego kreatywność.

Stałymi elementami takich zajęć powinny być:

• rozgrzewka, ale nie w klasycznej formie, a raczej „rozrywkowej:” z wieloma grami i zabawami

• ćwiczenia szybkościowo-koordynacyjne i zwinnościowe

• gry sportowe, głównie drużynowe

• gra na punkty, formie pełnej jak i uproszczonej

Klub i środowisko (np. wydział sportu miasta czy gminy) mogłyby organizować np. przez jeden weekend w miesiącu turnieje indywidualne lub drużynowe, w formacie umożliwiającym rozegranie wielu spotkań (nie wolno stosować systemu „przegrywający odpada”). Dodatkowym rodzajem działalności jaką powinien prowadzić wzorcowy klub, ukierunkowany na dzieci i młodzież, powinna być działalność dotychczas zastrzeżona dla organizacji kulturalno-oświatowych np. organizowanie zabaw, przyjęć urodzinowych członków klubu, grupowych wyjazdów i wyjść (wycieczki rowerowe, na basen, do kina, na narty), tzw. klinik i spotkań ze znanymi zawodnikami. Członkowie klubu mogliby pomagać w organizacji np. dużego turnieju spełniając szereg działań pomocniczych np. dzieci do podawania piłek. Z zainteresowanie młodzieży spotkałaby się zapewne propozycja wyjazdu na wielki turniej i oglądania wybitnych zawodników. Taki wyjazd mógłby być także połączony z innymi zajęciami socjo - kulturalnymi (kino, muzeum). Aby tego rodzaju programy wdrażać z sukcesem w życie należało by zachęcać dorosłych do działania, dając podstawy do funkcjonowania w klubie w formie np. komitetu ds. juniorów oraz osoby odpowiedzialnej za program socjo -kulturalny.

PROGRAM TYPOWYCH ZAJĘĆ SPORTOWYCH DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

1. organizacja : dwa korty położone obok siebie

2. miejsce/ boisko do gier sportowych, dwóch trenerów, cztery grupy (A, B, C, D) po 4-6 dzieci, łącznie 16-24 dzieci

3. czas trwania zajęć: 2 i pół godziny

	KORT 1	KORT 2	GRY SPORTOWE I DRUŻYNOWE
30 min	A : technika 1 trener	B : technika 1 trener
45 min	A i B uproszczone gry na punkty pod nadzorem trenera 1 trener		C i D 1 trener
45 min	C i D uproszczone gry na punkty pod nadzorem trenera 1 trener		A i B 1 trener
30 min	C: technika 1 trener	D : technika 1 trener

---