Integracja czynności narządów zmysłów w prawidłowym rozwoju ruchowym dziecka.

Rozwój dziecka ukierunkowany jest rozwojem OUM i znajduje wyraz w:

-stopniowym udoskonaleniu umiejętności ruchowych

-właściwym reagowaniu na różne bodźce z otoczenia

-odpowiedni dopływ bodźców w życiu wewnątrzłonowym i w pierwszych miesiącach po urodzeniu zapewniają naturalny proces dojrzewania i pojawiania się sekwencji ruchowych, zgodnie z prawami rozwoju

-integracja wrażeń zmysłowych z ruchem zaczyna się już we wczesnym okresie płodowym i dotyczy :czucia powierzchniowego, głębokiego i równowagi.

-najintensywniejszy rozwój integracji ma miejsce w pierwszych miesiącach i latach życia

-czynnikiem odgrywającym największa rolę jest ruch i stale wzrastająca aktywność co sprawia, że ruchy są coraz bardziej skoordynowane

-odpowiedzi ruchowe (najpierw wyzwalane na drodze odruchowej) stają się: bardziej złożone, dowolnie kontrolowane, dostarczają doświadczeń i pobudzają do ciągłego szukania wrażeń stymulujących

-zmysł dotyku przy urodzeniu funkcjonuje już dobrze, doskonali się przy pieszczotach matki, zabiegach pielęgnacyjnych czy aktywności własnej

- u człowieka wykształciły się 2 układy dotykowe: pierwotny- charakter obronny zabezpiecza przed bodźcami zew., środowiskowymi, jest starszy. Różnicujący-warunkuje interpretacje czasową i przestrzenna bodźców, nabieramy na bazie doświadczeń, stopniowo osiąga przewagę nad pierwotnym.

-pobudzenie receptorów dotyku, przedsionkowych, wzroku i ich integracja wywołują odruchowe ustawienie głowy; dzięki temu wykształca się orientacja co do linii środkowej ciała

-dziecko może fiksować wzrok na przedmiocie, wodzić za nim i próbować chwytać, w ten sposób odbywa się rozwój psychoruchowy: schematu ciała i umiejętności planowania czynności

-podstawą do rozwoju wyższych poziomów funkcjonowania ruchowego są prawidłowe odruchy pierwotne po urodzeniu

-noworodek przyjmując bodźce i odpowiadając na nie ruchem: poznaje działanie siły grawitacji, uczy się stabilizacji ciała by utrzymać jego ciężar, powierzchnia podporu stopniowo się zmniejsza, ruchy symetryczne przechodzą w asymetryczne i naprzemienne,

-pełne zróżnicowanie czynności ruchowych jest możliwe, gdy ruchomość i stabilizacja wszystkich części ciała znajduje się pod kontrolą automatycznych reakcji równoważnych; wymaga to ścisłego współdziałania: kory mózgowej, jąder podkorowych i móżdżku

kolejny etap to selekcja bodźców napływających i rozpoznanie wybranego

- programowanie ruchu to projekt uwzględniający; kolejność i czas wykonania sekwencji w przestrzeni

-bodźce odbierane z narządów zmysłów pozwalają uruchamiać odpowiednie mechanizmy kontroli postawy dostosowując ją do wykonywanych ruchów

-zapoczątkowany ruch podlega korekcji dzięki istnieniu biologicznego sprzężenia

SYMPTOMY W SI

W zakresie opracowania i odbioru inf. przedsiąnkowych wyst. 2 typy zaburzeń:

1)niepewność grawitacyjna, 2) zab posturalno-okoruchowe

ad 1- niechętnie przyjmuje pozycje, w których musi oderwać stopy od podłoża, -wyolbrzymiony strach przed upadkiem i wysokością. - nie toleruje poz do góry nogami jak przy przewrotach do tyłu, do przodu, zabawie na drążku, - unika placów zabaw, drabinek, huśtawek, - nie lubi zeskakiwać, podskakiwać z wyższych powierzchni

ad 2- wydaje się być zdrowe, w pełni rozwinięte z normą intelektualną, ma jednak problemy z czytaniem, pisaniem, matmą

-niezgrabne ruchy, często potyka się, przewraca, nie potrafi asekurować się przed upadkiem

-nie lubi gier zespołowych i zabaw sportowych, ma trudności z łapaniem piłek, chodzeniem po równoważniach

- może dłużej niż inne dzieci uczyć się schodzić i wchodzić po schodach oraz częściej trzyma się poręczy

-nie lubi chodzić po murkach, drzewkach,

- nie lubi obracać się, kręcić się

- nie potrafi dobrze ocenić odległości przestrzeni szczególnie podczas ruchu

-wpada w popłoch, gdy popchnie się je nagle, nawet gdy siedzi

-jadąc samochodem nie lubi ostrych zakrętów

-trwanie oczopląsu porotacyjnego jest krótsze niż normalne

-w leżeniu na brzuchu nie umie jednocześnie podnieść głowy, KKG i KKD lub utrzymuje je zaledwie przez kilka sekund

-nie ma dominacji rąk, jest obustronne, niezbyt zręczne w obu rękach, często myli prawą i lewą gdy nie ma czasu na zastanowienie

-podczas nauki pisania myli litery: b,d,p częściej niż jego rówieśnicy

-ma kłopoty z przepisywaniem z tablicy, gubi litery, sylaby

-podczas pracy przy stole często podpiera głowę

-nie znosi dobrze stresu i często jest sfrustrowany

Symptomy te wstępują różnie, w zależności od wieku mają różne nasilenie, dziecko nie akceptuje siebie.

OBRONNOŚĆ DOTYKOWA

To silna i trwała tendencja do emocjonalnego i negatywnego reagowania na bodźce dotykowe, odzwierciedlające zab polegające na obniżonej zdolności do hamowania i modelowania inf z receptorów dotyku.

Przeładowany system dotykowy wywołuje uczucie ciągłego dyskomfortu, niepokoju , osoba źle się czuje w swojej skórze i nie wie dlaczego.

Typowe SYMPTOMY OBRONNOŚCI DOTYKOWEJ:

- nie lubi chodzić boso, jeśli już to na palcach( mała powierzchnia kontaktu z podłożem)

- źle się czuje w dzianinowych, wełnianych koszulach, skarpetach

- nie lubi myć twarzy, obcinać paznokci i czesać włosów

-po dotknięciu przez kogoś musi patrzeć na to miejsce lub podrapać, denerwuje się gdy nie wie kto go dotknął

-nie przyjemne jest stanie w szeregu, gdy ktoś stoi za nimi

-nie lubi zabaw w mokrym piasku, plasteliną, malowania farbą palcami

-ma trudności w koncentrowaniu się, uważaniu na lekcjach, woli siedzieć sam w ławce

-nie lubi obejmowania, przytulania, przywitań z pocałunkiem

-ma trudności w zawieraniu znajomości i przyjaźni.

---