Plecy płaskie:

• Nauczyć przyjmować postawę skorygowaną

• Wykształcać fizjologiczną kifozę, lordozy i fizjologicznego przodopochylenia miednicy

• Zwiększamy ruchomość stawów kręgosłupa

• Nauczyć przyjmowania prawidłowej postawy ciała

• Wzmocnienie mięśni osłabionych:

• M. prostownika grzbietu odc. C i L

• M. piersiowy wielki i mały

• M. zębaty przedni

• M. boczny lędźwi

• M. biodrowo – lędźwiowy

• M. prosty uda

• M. smukły

• M. przywodziciel wielki

• M. łydki

• Rozciągamy mięśnie nadmiernie napięte:

• M. prostownik grzbietu w odcinku piersiowym

• Mm. pośladkowe

Mięśnie nadmiernie napięte, które musimy rozciągać, żeby móc odpowiednimi ćwiczeniami ukształtować kifozę piersiową i lordozę lędźwiową:

• M. prostownik grzbietu w odcinku piersiowym

• M. pośladkowe

• M. brzucha

• M. półścięgnisty

• M. półbłoniasty

• M. dwugłowy uda

• M. równoległoboczny

• M. czworoboczny grzbietu w części środkowej i dolnej

Sposób rozciągania:

• Zabawy i gry

Klatka piersiowa kurza.

Klatka jest bocznie spłaszczona i wyciągnięta do przodu.

Aby skorygować wadę postawy należy:

• Zwiększyć ruchomość klatki piersiowej i jej rozmachu (głębokie wdechy)

• Musimy zwiększyć siłę mięśni oddechowych

• Kształtujemy przeponowy tor oddechowy

• Akcentujemy fazę wydechu

• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie obręczy kończyny górnej i brzucha

• Doskonalenie statyki ciała

• Utrwalanie prawidłowej postawy ciała

• Ćwiczenie ogólnorozwojowe podnoszące wydolność fizyczną oraz sprawność ogólną

Klatka piersiowa lejkowata.

Mostek jest wgłębiony.

Aby skorygować wadę postawy należy:

• Ćwiczenia ogólnorozwojowe, które będą oddziaływały na cały narząd ruchu, zwiększając ruchomość w stawach i siłę mięśniową

• Ćwiczenia oddechowe, zwiększające pojemność i ruchomość klatki piersiowej

• Kształtowanie piersiowego toru oddechowego

• Akcentujemy fazę wdechu

• Wzmacnianie mięśni obręczy kończyny górnej, grzbietu i mięśni brzucha

• Ćwiczenia rozprężające klatkę piersiową

• Utrwalenie prawidłowej postawy ciała

Ćwiczenie oddechowe w gimnastyce korekcyjnej:

• Kształtują prawidłową postawę ciała

• Służą odpoczynkowi i uspokojeniu organizmowi

• Charakter czynności cyklicznej

• Możemy kontrolować i wspomagać oddychanie

• Wdech jest czynna fazą ruchów oddechowych

• Mm. wdechowe: przepona, mm. międzyżebrowe zewnętrzne i mm. pochyłe szyjne

• Pomocnicze mm. wdechowe: m. MOS, m. m. piersiowy wielki, m. piersiowy mały, m. zębaty przedni, m. czworoboczny, m. równoległoboczny, m. dźwigacz łopatki, m. prostownik grzbietu

• Przepona zapewnia 50% zmian w torze oddechowym

• Wydech jest bierną fazą oddychania

• M. wydechowe: m. brzucha, które ułatwiają powrót przepony do pozycji swobodnej; mm. międzyżebrowe wewnętrzne

• W intensywnym wydechu współdziałają również: m. czworoboczny lędźwi, m. zębaty tylny i m. najszerszy grzbietu

Ćwiczenie oddechowe w gimnastyce korekcyjnej służą:

• Poprawie ruchomości i kształtu klatki piersiowej

• Zwiększeniu pojemności życiowej płuc

• Usprawnianiu oddychania

W nauce ćwiczeń oddechowych należy:

• Nauczyć dzieci ćwiczących oddychania torem brzusznym

• Skupić się na nauczeniu pełnego, przedłużonego, głębokiego wydechu – zapewni to automatycznie nauczeniu długiego wdechu

• Należy uczyć dzieci pogłębionego oddychania, zwłaszcza w przerwach między ćwiczeniami

Zasady:

1. Nie powinno się narzucać całej grupie jednego cyklu pogłębionego wdychania, należy każdemu indywidulanie przygotować cykl

2. Nie powinno się stosować jednorazowo dużej ilości ćwiczeń pogłębionego oddychania, gdyż może to doprowadzić do hiperwentylacji

Podział ćwiczeń oddechowych:

1. Ćwiczenia oddechowe wolne

• Uczą prawidłowego, swobodnego oddychania

• Wzmacniają mięśnie oddechowe

• Biorą w nich udział głównie mięśnie oddechowe

1. Ćwiczenia oddechowe wspomagane

• Poprzez ruch tułowia bądź kończyn angażujemy pomocnicze mięśnie oddechowe, przez co uzyskujemy zwiększenie ruchomości klatki, a co za tym idzie zwiększenie pojemności płuc

1. Ćwiczenia oddechowe oporowe

• Zwiększają aktywność mięśni oddechowych, mobilizując je do dodatkowej pracy

Skolioza

Wada postawy polegająca na wielopłaszczyznowym odchyleniu linii kręgosłupa od stanu prawidłowego. Odchylenie następuje w 3 płaszczyznach:

• Czołowej (odgięcie kręgosłupa w prawo lub w lewo)

• Strzałkowej (odchylenie kręgosłupa w przód lub w tył) – najczęściej obserwuje się na odcinku lordozowym na szczycie

• Poprzeczna (następuje rotacja kręgów, co prowadzi do powstania garbów)

Stadia skoliozy:

1. Postawa skoliotyczna - asymetria barków, łopatek, odpowiada za to złe napięcie mięśniowe

3. Skolioza I stopnia

4. Skolioza II stopnia

5. Skolioza III stopnia

Przyczyny powstawania skolioz idiopatycznych nie są znane.

Należy:

• Uświadomić dziecko i rodziców o wadzie

• Zapewnić optymalne warunki toru środowiskowego

• Umożliwić korektę przez likwidację przykurczów mięśniowych

Korygowanie skoliozy:

• Nauka odpowiednie postawy

• Ćwiczenia elongacyjne

• Ćwiczenia w leżeniu

• Ćwiczenia – ustawienia przy ścianie, potem przed lustrem pod kontrolą wzrokową, a na koniec z zamkniętymi oczami

• Wzmocnienie mięśni posturalnych (wzmacniamy mięsnie prostownika grzbietu, krótkie mięśnie przykręgosłupowe, mięśnie ściągające łopatki (tak ja przy plecach okrągłych), mięśnie brzucha i mięśnie pośladkowe( tak jak przy plecach wklęsłych))

• Kształtowanie nawyków postawy skorygowanej

Koślawość i szpotawość kolan:

• Odciążenie stawów kolanowych

• Zmniejszenie wagi ciała w przypadku otyłości

• Wyrobienie odruchu i nawyku prawidłowego ustawienia i obciążenia nóg, w staniu i w biegu

• Nauka poprawnego stania

Koślawość kolan:

• Ograniczenie do minimum pozycje rozkroczne, czyli siadu płotkarskiego i siadu rozkroczne ze stopami i podudziami na zewnątrz

• Wzmacniamy mięśnie osłabione i rozciągnięte (półścięgnisty, półbłoniasty, krawiecki, smukły, głowa przyśrodkowa czworogłowego uda, piszczelowy tylny, strzałkowy, zginacze palców i palucha)

• Rozciągamy mięśnie nadmiernie napięte i przykurczone (dwugłowy uda, pasmo biodrowo – piszczelowe)

• Utrzymanie pełnej sprawności ruchowej stawu kolanowego oraz wszystkich stawów stopy

• Przeciwdziałanie płaskostopiu

Ćwiczenia:

• Bicie brawa stopami

• Wszelkie pozycje w siadzie rozkrocznym o nogach rozkrocznie i stopach złączonych

• Toczenie piłki po ścianie (kolana i stopy blisko siebie)

• Unoszenie piłki między stopami w siadzie podpartym (kolana szeroko)

O koślawości kolan mówimy wtedy, kiedy stoimy na baczność – kolana złączone, a przerwa między kostkami wynosi więcej niż 5 cm.

Kolana szpotawe:

• Jeśli chodzi o mięśnie to odwrotnie niż w kolanach koślawych

• Zalecane pozycje rozkroczne, wszelkie skręty kolan w siadzie podpartym

Płaskostopie:

Jest to obniżenie łuków zesklepiających stopę:

• Podłużny przyśrodkowy

• Podłużny boczny

• Poprzeczny przedni

Najczęstszą postacią płaskostopia jest stopa płaska podłużnie, charakteryzująca się:

• Obniżeniem łuków podłużnych, zwłaszcza przyśrodkowego ( łączącego punkty dużego palucha i pięty)

• Koślawością kości piętowej

• Szybkim męczeniem się oraz bolesnością stóp i łydek

Mięśnie odpowiedzialne za sklepienie łuku podłużnego:

• Piszczelowy przedni

• Piszczelowy tylny

• Strzałkowy długi

• Wszystkie mięśnie podeszwowe i strony stopy

W postępowaniu korekcyjnym należy:

• Uświadomić dziecku i rodziców na temat wady i występujących z tym zagrożeń

• Zapewnić optymalne warunki środowiskowe – dobór odpowiedniego obuwia i nie przeciążanie stóp nadmiernym wysiłkiem

• Obuwie powinno mieć odpowiednią wielkość (0,5 cm dłuższe obuwie)

• Buty powinny mieć szeroki przód umożliwiający ruchy palcom

• Obuwie powinno posiadać sztywny zapiętek umożliwiający odpowiednią sztywność stopy i odpowiednie ustawienie pięty

• Powinien być wygodny, szeroki i niezbyt wysoki obcas

• Grzbiet buta powinien być tak zrobiony żeby nie uciskał stopy

• U dzieci powinna być wysoka cholewka stabilizująca staw skokowy

• Obuwie dobieramy do okoliczności, pogody

Unikać:

• Długotrwałego stania

• Biegów i skoków na twardym podłożu

• Wysiłków długotrwałych powodujących przemęczenie mięśni zesklepiających stopy

Wskazane:

• Chodzenie boso po miękkim podłożu

• Zapewnienie stopom obszernych, nieskrępowanych ruchów

Schemat postępowania korekcyjnego:

• Rozciąganie mięśnia trójgłowego łydki, ponieważ przykurcz tego mięśnia powoduje koślawe ustawienie pięty

• Wzmacnianie mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie łuków i decydujących o wydolności stopy

• Na początku wykonujemy ćwiczenia w pozycjach odciążających stopy, czyli w siadzie lub w leżeniu

• Wyrobienie nawyku prawidłowego stawiania stóp w chodzie, biegu oraz poprawnego ich trzymania w czasie stania i siedzenia

• Stosowanie wkładek korekcyjnych, o których decyduje lekarz