Integracja czynności narządów zmysłów w prawidłowym rozwoju ruchowym dziecka.
Rozwój dziecka ukierunkowany jest rozwojem OUM i znajduje wyraz w:
-stopniowym udoskonaleniu umiejętności ruchowych
-właściwym reagowaniu na różne bodźce z otoczenia
-odpowiedni dopływ bodźców w życiu wewnątrzłonowym i w pierwszych miesiącach po urodzeniu zapewniają naturalny proces dojrzewania i pojawiania się sekwencji ruchowych, zgodnie z prawami rozwoju
-integracja wrażeń zmysłowych z ruchem zaczyna się już we wczesnym okresie płodowym i dotyczy :czucia powierzchniowego, głębokiego i równowagi.
-najintensywniejszy rozwój integracji ma miejsce w pierwszych miesiącach i latach życia
-czynnikiem odgrywającym największa rolę jest ruch i stale wzrastająca aktywność co sprawia, że ruchy są coraz bardziej skoordynowane
-odpowiedzi ruchowe (najpierw wyzwalane na drodze odruchowej) stają się: bardziej złożone, dowolnie kontrolowane, dostarczają doświadczeń i pobudzają do ciągłego szukania wrażeń stymulujących
-zmysł dotyku przy urodzeniu funkcjonuje już dobrze, doskonali się przy pieszczotach matki, zabiegach pielęgnacyjnych czy aktywności własnej
- u człowieka wykształciły się 2 układy dotykowe: pierwotny- charakter obronny zabezpiecza przed bodźcami zew., środowiskowymi, jest starszy. Różnicujący-warunkuje interpretacje czasową i przestrzenna bodźców, nabieramy na bazie doświadczeń, stopniowo osiąga przewagę nad pierwotnym.
-pobudzenie receptorów dotyku, przedsionkowych, wzroku i ich integracja wywołują odruchowe ustawienie głowy; dzięki temu wykształca się orientacja co do linii środkowej ciała
-dziecko może fiksować wzrok na przedmiocie, wodzić za nim i próbować chwytać, w ten sposób odbywa się rozwój psychoruchowy: schematu ciała i umiejętności planowania czynności
-podstawą do rozwoju wyższych poziomów funkcjonowania ruchowego są prawidłowe odruchy pierwotne po urodzeniu
-noworodek przyjmując bodźce i odpowiadając na nie ruchem: poznaje działanie siły grawitacji, uczy się stabilizacji ciała by utrzymać jego ciężar, powierzchnia podporu stopniowo się zmniejsza, ruchy symetryczne przechodzą w asymetryczne i naprzemienne,
-pełne zróżnicowanie czynności ruchowych jest możliwe, gdy ruchomość i stabilizacja wszystkich części ciała znajduje się pod kontrolą automatycznych reakcji równoważnych; wymaga to ścisłego współdziałania: kory mózgowej, jąder podkorowych i móżdżku
kolejny etap to selekcja bodźców napływających i rozpoznanie wybranego
- programowanie ruchu to projekt uwzględniający; kolejność i czas wykonania sekwencji w przestrzeni
-bodźce odbierane z narządów zmysłów pozwalają uruchamiać odpowiednie mechanizmy kontroli postawy dostosowując ją do wykonywanych ruchów
-zapoczątkowany ruch podlega korekcji dzięki istnieniu biologicznego sprzężenia
SYMPTOMY W SI
W zakresie opracowania i odbioru inf. przedsiąnkowych wyst. 2 typy zaburzeń:
1)niepewność grawitacyjna, 2) zab posturalno-okoruchowe
ad 1- niechętnie przyjmuje pozycje, w których musi oderwać stopy od podłoża, -wyolbrzymiony strach przed upadkiem i wysokością. - nie toleruje poz do góry nogami jak przy przewrotach do tyłu, do przodu, zabawie na drążku, - unika placów zabaw, drabinek, huśtawek, - nie lubi zeskakiwać, podskakiwać z wyższych powierzchni
ad 2- wydaje się być zdrowe, w pełni rozwinięte z normą intelektualną, ma jednak problemy z czytaniem, pisaniem, matmą
-niezgrabne ruchy, często potyka się, przewraca, nie potrafi asekurować się przed upadkiem
-nie lubi gier zespołowych i zabaw sportowych, ma trudności z łapaniem piłek, chodzeniem po równoważniach
- może dłużej niż inne dzieci uczyć się schodzić i wchodzić po schodach oraz częściej trzyma się poręczy
-nie lubi chodzić po murkach, drzewkach,
- nie lubi obracać się, kręcić się
- nie potrafi dobrze ocenić odległości przestrzeni szczególnie podczas ruchu
-wpada w popłoch, gdy popchnie się je nagle, nawet gdy siedzi
-jadąc samochodem nie lubi ostrych zakrętów
-trwanie oczopląsu porotacyjnego jest krótsze niż normalne
-w leżeniu na brzuchu nie umie jednocześnie podnieść głowy, KKG i KKD lub utrzymuje je zaledwie przez kilka sekund
-nie ma dominacji rąk, jest obustronne, niezbyt zręczne w obu rękach, często myli prawą i lewą gdy nie ma czasu na zastanowienie
-podczas nauki pisania myli litery: b,d,p częściej niż jego rówieśnicy
-ma kłopoty z przepisywaniem z tablicy, gubi litery, sylaby
-podczas pracy przy stole często podpiera głowę
-nie znosi dobrze stresu i często jest sfrustrowany
Symptomy te wstępują różnie, w zależności od wieku mają różne nasilenie, dziecko nie akceptuje siebie.
OBRONNOŚĆ DOTYKOWA
To silna i trwała tendencja do emocjonalnego i negatywnego reagowania na bodźce dotykowe, odzwierciedlające zab polegające na obniżonej zdolności do hamowania i modelowania inf z receptorów dotyku.
Przeładowany system dotykowy wywołuje uczucie ciągłego dyskomfortu, niepokoju , osoba źle się czuje w swojej skórze i nie wie dlaczego.
Typowe SYMPTOMY OBRONNOŚCI DOTYKOWEJ:
- nie lubi chodzić boso, jeśli już to na palcach( mała powierzchnia kontaktu z podłożem)
- źle się czuje w dzianinowych, wełnianych koszulach, skarpetach
- nie lubi myć twarzy, obcinać paznokci i czesać włosów
-po dotknięciu przez kogoś musi patrzeć na to miejsce lub podrapać, denerwuje się gdy nie wie kto go dotknął
-nie przyjemne jest stanie w szeregu, gdy ktoś stoi za nimi
-nie lubi zabaw w mokrym piasku, plasteliną, malowania farbą palcami
-ma trudności w koncentrowaniu się, uważaniu na lekcjach, woli siedzieć sam w ławce
-nie lubi obejmowania, przytulania, przywitań z pocałunkiem
-ma trudności w zawieraniu znajomości i przyjaźni.