PRYSZCZYCA
(aphtae epizooticae, foot and mouth disease)
zaraza pyska i racic
Występowanie:
na całym świecie
występuje cyklicznie: musi być duża zaraźliwość zarazka i duża wrażliwość zwierzęcia
enzootycznie w Afryce, Ameryce Pd. Azji
epizootycznie w Europie
Etiologia:
Aphtowirus rodzina Picornaviridae (RNA)
znanych jest 61 podtypów
serotypy: A (Alemagnie) - 23 podtypy
O (Oise) - 11 podtypów
C - wyst. jednolicie
SAT 1 - 6 podtypów
SAT 2 - 3 podtypy
SAT 3 - 3 podtypy
Asia 1
wrażliwy na działanie wysokiej temp., światła, niskiego pH
niska temperatura przedłuża jego żywotność
wrażliwy na 1-2% NaOH, roztwór octu i 0,5-1% kw. cytrynowy
Epizootiologia:
choroba zwierząt parzystokopytnych - wrażliwe: Bo, Ov, Cap, Su
epizootie występują cyklicznie: musi być duża zaraźliwość zarazka i duża wrażliwość zwierzęcia
przebycie infekcji jednym z podtypów, nie powoduje odporności na pozostałe
zarazki wydalane już w okresie inkubacji
szybko szerzy się w stadzie drogą łańcuchowo-pokarmowa
Źródła zakażenia:
pierwotne - zwierzęta chore, ozdrowieńcy, bezobjawowi nosiciele
wtórne - pasza, woda, sprzęt, środki transportu, ludzie, odpady poubojowe
ślina, mocz, kał, mleko, wydzielina nosowo-gardłowa
wydzielanie wirusa na początki obfite, spada zwłaszcza po kilku dniach po pęknięciu ostatnich pęcherzy
Wrota:
donosowo
per os
transplacentarnie (świnka)
przez uszkodzoną skórę
Patogeneza:
O.I. 2 − 7 dni, max. 10
wrażliwe są zwierzęta w każdym wieku,
wniknięcie i namnażanie (kom. nabłonkowe jamy ustnej) → pęcherze pierwotne (szybko zanikają) → krew i limfa → posocznica (towarzyszy temu gorączka i nasilające się objawy ogólne) → inne tkanki → po 2 - 4 dniach p. i. pęcherze wtórne (bł. śluzowa jamy ustnej, język, śluzawica, żwacz, szpara m-raciczna, korona, piętka, podstawy rogów, wymiona, pachwiny)
pęcherze - nagromadzenie się limfy i wysięku zapalnego w warstwie kolczystej nabłonka, przy braku uszkodzenia jego warstwy rozrodczej → szybkie gojenie owrzodzeń powstających po pęknięciu pęcherzy
Objawy:
gorączka 40,5 - 42°C, przyśpieszenie tętna, leukopenia, spadek apetytu, zanik perystaltyki
p. łagodna:
nadmierne ślinienie, upośledzenie przeżuwania
zaczerwienienie, pęcherzyki, pęcherze, nadżerki, zmiany w jamie ustnej, na racicach, wymieniu i gruczole mlekowym, zmiany na zew. narządach płciowych, wokół odbytu, na udach, brzuchu
częste powikłania bakteryjne: zropienie ubytków szpary międzyracicznej, koronki stawów, zalegania, odleżyny, ropowica, śmierć, zropienie ubytków w jamie gębowej, gardle, przełyku, żwaczu, krwotoczne zapalenie jelit, owrzodzenie krtani, tchawicy, skóry
p. złośliwa:
pierwotnie - wirus o dużej zjadliwości; wtórnie - przy postaci łagodnej zakażenie innym typem wirusa
objawy nerwowe, zapalenie żołądka i jelit, † po 2 - 3 dniach
AP:
pęcherze (do wielkości jaja kurzego) - w błonie śluzowej jamy ustnej, na skórze
po pęknięciu pęcherzy → odosobnione lub zlewające się nadżerki (dno nadżerek stanowi warstwa brodawkowata pokryta żółtym lub szarobiałym nieżytowo-ropnym wysiękiem)
leukoplakie - ogniskowe białawe zgrubienia nabłonka, ślad pierwotnych nadżerek
pęcherze lokalizują się: na bezzębnym brzegu szczęki, rzadziej na śluzawicy, w otworach nosowych i na podniebieniu twardym
w żwaczu i księgach - ciemnobrunatne, okrągłe strupy
w błonie śluzowej trawieńca i jelit - wybroczyny
fałdy spiralne trawieńca - grube, galaretowate obrzęki
zwiększona ilość płynu w worku osierdziowym
p. złośliwa:
serce tygrysie (cor tigrinum) - zwyrodnienie → nieropne zapalenie mięśnia sercowego
skrzepy krwi w lewej komorze serca oraz zastój krwi w narządach
brak pęcherzy
zmiany zapalne mięsni - martwica rozpływna włókien mięśniowych
HP:
nacieki limfo-histiocytarne, leukocytarne i kom. plazmatycznych w sercu
u młodych szklisto-woskowe zwyrodnienie mm. szkieletowych
Diagnostyka różnicowa :
stomatitis vesicularis - chorują Eq i Su
choroba pęcherzykowa - tylko Su
głowica, MD/BVD, IBR - brak charakterystycznych zmian na kończynach
księgosusz
choroba niebieskiego języka
ospa - zmiany rozpoczynają się od małych pęcherzyków, brak dużych
Badanie laboratoryjne:
oznaczenie serotypów: OWD, SN, ELISA
Zapobieganie i zwalczanie:
szybkie określenie typu wirusa
likwidacja wszystkich zwierząt racicowych w pierwszym ognisku
stała dewastacja zarazka w środowisku 2% NaOH
całkowita izolacja, blokada ogniska choroby
stały i dokładny przegląd zwierząt w okręgu zapowietrzonym i zagrożonym
szybkie zgłaszanie nowych przypadków
szczepienia Bo w promieniu 15-20 km (podśluzówkowo i podskórnie - szybka odpowiedź)
Leczenie: ZABRONIONE, CHOROBA ZWALCZANA Z URZĘDU
Piśmiennictwo:
1. wykłady − Epizootiologia
2. Frymus T.: „Pryszczyca - stałe zagrożenie także dla Polski”, Magazyn Wet. 2000/56
3. Kaszubkiewicz Cz.: „Patogeneza i anatomia patologiczna chorób zakaźnych zwierząt”, Wrocław 1990, skrypt nr 356