Nieodnawialne źródła energii: węgiel kamienny i brunatny , ropa naftowa, gaz ziemny , paliwa jądrowe
Odnawialne źródła energii: Słońce, wiatr, woda, biomasa, biogaz, geotermia skał i wody wewnątrz Ziemi, pływy morskie i oceaniczne
Wykorzystywanie na świecie: ropa n 35%, węgiel 22%, gaz ziemny 22%, paliwa jądrowe i odnawialne 21%
W Polsce węgiel kamiennego 53%, brunatny 35%, odnawialne (biomasa, woda, wiatr, biogaz) 6,2%, gaz ziemny 3,4%
Największe instalacje OZE : farmy wiatrowe 2,5GW – 120MW Margolin, PV 4,8MW (2,8MW w elektrowniach) – 1MW Wierzchosławice
Plany na przyszłość w Polsce – PAKIET ENERGETYCZNO KLIMATYCZNYCH 20% mniejsza emisja CO2 do atmosfery, 20% większy udział energii pochodzącej z odnawialnych źródeł energii w ogólnym bilansie energetycznym, 20% większa efektywność energetyczna w krajach UE
Dołączanie nieznanego źródła do systemów hybrydowych – kolejność postępowania: 1rozpoznanie typu układu zasilania: sterowalny – o przewidywalnej i sterowalnej mocy generowanej (ogniwo paliwowe, agregat prądotwórczy), niesterowalny – o nieprzewidywalnej mocy (turbozespół wiatrowy i ogniwo słoneczne), 2 monitoring parametrów źródła i odbioru – główne parametry: rodzaj i wartość napięcia, moc, wyznaczenie charakterystyk
Określenie charakterystyki źródła i wskazanego typu układu pozwoli na: 1. Zminimalizowanie kosztów energii- magazynowanie zielonej energii w akumulatorach i ogniwach paliwowych, zasobnik należy ładować wyłącznie energią ze źródeł odnawialnych, 2 utrzymanie pracy źródła w punktach mocy maksymalnej, co jest szczególnie istotne w przypadku ogniwa paliwowego i fotowoltaicznego, 3. Minimalizację wpływu niepożądanej niestabilności generacji energii
Do zrobienia lub poprawy: 1odpowiednie projektowanie rozłożenia systemów generacji energii ze źródeł odnawialnych (rozwój mikrosieci) – zmniejszenie niestabilności , rozwój układów magazynowania zapasów energii, 2dostosowanie linii przesyłowej i punktów przyłączeniowych, 3 wprowadzenie sprzyjających regulacji i przepisów
Fotowoltaika - to technologia przetwarzania energii promieniowania słonecznego w energię elektryczną PV (Photovoltaics)
Budowa Ogniwa PV – składa się z płytki z półprzewodnika posiadającej złącze p-n. W chwili gdy na ogniwo pada światło słoneczne powstaje para nośników o przeciwnych ładunkach elektrycznych, elektron – dziura, które zostają następnie rozdzielone przez pole elektryczne. Rozdzielenie ładunków powoduje iż w ogniwie powstaje napięcie elektryczne. Po odłączeniu obciążenia następuje przepływ prądu elektrycznego.
Budowa ogniwa fotowoltaicznego: elektrody metalowe, półprzewodnik typu N, pole elektryczne, półprzewodnik typu P. Grubość fotoogniw 200-400 mikrometrów. Na przednią i tylną stronę naniesione są metaliczne połączenia , będące kontaktami i pozwalające działać płytce jak ogniwo foto. Produkowane z : selenu, germanu, tellurku, kadmu, arsenu galu, selenku indowo-miedzianego, krzemu. Najczęściej z krzemu.
Moduł fotowoltaiczny: przeważnie płaski i zawierający zazwyczaj od 18 do 180 monokrystalicznych lub polikrystalicznych ogniw krzemowych połączonych w łańcuch czyli stringi.
Zalety ogniw PV: niskie koszty eksploatacji, bezdźwięczna praca wynikająca z braku urządzeń mechanicznych, darmowe paliwo w postaci promieniowania elektromagnetycznego pochodzenia słonecznego, możliwość wykorzystania w miejscach trudno dostępnych, wytwarzanie energii elektrycznej nawet w pochmurne dni przy wykorzystaniu promieniowania rozproszonego, wytwarzanie energii bez ubocznych zanieczyszczeń
Wady ogniw PV: wysokie koszty inwestycyjne, niska sprawność 15-20%, duże powierzchnie potrzebne do instalacji elektrowni słonecznych, konieczność utylizacji elementów wyeksploatowanych
Sprawność fotoogniw czynniki które warunkują sens instalacji systemu fotowoltaicznego na danym terenie: natężenie promieniowania słonecznego i rozproszonego (położenie geograficzne związane z kątem padania promieni słonecznym i klimatem, ukształtowaniem terenu), właściwości fizyczne i chemiczne półprzewodnika, technologia konstrukcyjna ogniwa (monokrystaliczne, polikrystaliczne, amorficzne)
Główne technologie produkcji fotoogniw z krzemu: technologia krzemu monokrystaliczne, technologia krzemu polikrystaliczne, technologia krzemu amorficzne
Ogniwa z krzemu monokrystalicznego: wykonane są z płytek o kształcie okrągłym, a następnie przycinane na kwadraty dla zwiększenia upakowania na powierzchni modułu, wykazują najwyższe sprawności konwersji ze wszystkich ogniw krzemowych, ale również są najdroższe w produkcji, problemem jest trudność hodowania monokrystalicznych kryształów
CECHY ogniw monokr – najbardziej wydajne (20%), w badaniach lab pojedyncze ogniwa osiągają sprawność rzędu 24%, bardziej elastyczne (1 kolor), długa żywotność, niższe koszty instalacyjne
Polikrystaliczne ogniwa krzemowe: wykonane są z dużych prostopadłościennych bloków krzemu wytwarzanych w specjalnych piecach, które powoli oziębiają roztopiony krzem aby zainicjować wzrost polikryształu o dużych ziarnach, bloki te są cięte na prostokątne płytki w których również formowana jest bariera potencjału, są mniej wydajnie niż monokr ale koszt jest dużo tańczy
Cechy ogniw poli: nie wymagają uziemienia, tańsze od monokrystalicznych, wydajność 10-16%, krótszy i mniej energochłonny proces produkcji, lepsze osiągi w wyższymch temp. Dominują odcienie niebieskie
Amorficzne ogniwa krzemowe: wykonane są w technologii „cienkowarstwowych”, zastosowanie cienkiej warstwy drogiego materiału półprzewodnikowego na tanich podłożach umożliwia zredukowanie kosztów, są mniej sprawne (14%), obecnie najbardziej zaawansowane wykonane są z krzemy amorficznego (a-Si) i jego stopów, powszechnie używane w produkcji małej mocy zasilania (kalkulatory kieszonkowe, zegarki itp.)
Zalety ogniw amorficznych: małe kosztu materiału, niewielkie zużycie energii przy produkcji modułu , możliwość osadzania na giętkich podłożach, zintegrowane połączenie ogniw i możliwość uzyskania dużych powierzchni. Mogą być produkowane w dowolnych kształtach i rozmiarach oraz projektowane w sposób umożliwiający integrację z fasadami i dachami budynków, produkowane jako nieprzezroczyste lub półprzezroczyste.
Cechy ogniw amor – nadają się do lokalizacji z małą ilością światła lub światłem odbitym, dowolność instalacji np. na ścianie, różne kąty, nachylenie, tanie , fizycznie wytrzymałe, budownictwo BIPV
Ogniwa QUASI monokrystaliczne: w centralnej części ogniwo to zbudowane jest z monokryształu a w krawędziach pojawia się struktura polikrystaliczna, parametry wydajnościowe zbliżone do ogniw monokrystalicznych, mniej energochłonna i tańsza technologia produkcji, wykrystalizowany krzem jest w postaci sześcianów co pozwala ciąć go na prostokątne plastry co umożliwia szczelne rozłożenie go na powierzchni modułu
Zastosowanie QUASI – urządzenia małej mocy ( zegarki, kalkulatory, światła sygnalizacyjne, punkty alarmowe itp.), urządzenia średniej mocy – samoczynne stacje meteorologiczne , BIPV zintegrowane z budynkami, pojazdy kosmiczne, latarnie morskie; urządzenia dużej mocy – elektrownie fotowoltaiczne PV połączone z siecią energetyczną
Budowa panelu PV I generacji: Folia EVA, hartowana szyba, połączone ogniwa, folia PET, spód ramy, rama, puszka przyłączeniowa ------- rama, silikon, szkło, EVA, ogniowa, podkład
Budowa panelu PV I generacji: przednia szyba, ogniwo cienkowarstwowe, folia ochronna PVB, tylna szyba
Właściwości folii PVB (polimeru winylowego) – wysoka przeźroczystość, wartość max wydłużenia względnego, wysoka wytrzymałość na rozerwanie, możliwość regulacji siły przyczepności do szkła oraz wysoka odporność na wpływ zarówno promieniowania ultrafioletowego jak i tem
Próby zwiększenia sprawności: kształtowanie powierzchni w postaci piramidek, nanoszenie warstw antyrefleksyjnych np. tlenku krzemu SiO redukuje odbicie o 10%, azotku krzemu Si3N4, tlenku tytanu TiO, podwójne lub potrójne układy komórek, każda warstwa odpowiadająca promieniowaniu o innych zakresie częstotliwości, skupianie światła za pomocą soczewek lub zwierciadeł
Parametry wytrzymałościowe modułów PV na: wiatr, śnieg, zderzenie, wilgoć
Przed zakupem należy zwrócić uwagę: cenę PLN/jakoś produktu, wymiary modułów/dachu, technologię, renomę i markę producenta, miejsce instalacji, tolerancje mocy, walory estetyczne, obecność diod by-pass zabezpieczenie przed prądem wtórym, klasę jakościową ogniw A – bez skaz, B – nieliczne skazy, C – liczne skazy
Degradacja modułów PV – spadek napięcia w wyniku starzenia modułów, zwykle 0.5-1% spadek wydajności rocznie w zależności od technologii i typu modułu, degradacja wywołana światłem LID, spadek mocy nawet 2%
Model zastępczy ogniw PV z 5 parametrami: rezystancja szeregowa Rs – zawiera w sobie rezystancje kontaktowe bazy oraz innych warstw ogniwa. Jej wpływ jest większy przy większych natężeniach nasłonecznienia oraz wyższych temp. Rezystancja bocznikowa Rw – reprezentuje upływ prądu wzdłuż krawędzi ogniwa. Wpływa przy niższych irradiacjach i temperaturach
Przy projektowaniu ogniwa dąży się do zminimalizowania Rs i uzyskania jak największej wartości Rw
Konfiguracja połączeń modułów PV – szeregowe, równoległe, szeregowo-równoległe (w stringach)
Parametry ogniwa PV – Prąd zwarcia Isc – w przypadku zwarcia elektrod sumaryczna gęstość fotoprądu jest największa dla danego prądu i danego nasłonecznienia. Wartość prądu zwarcia zależy od konstrukcji ogniwa i parametrów materiałowych półprzewodnika, w przybliżeniu wprost proporcjonalna do nasłonecznienia w funkcji temp. Napięcie obwodu otwartego U0 – napięcie przyjmuje wartość Uo wtedy gdy elektrody ogniwa nie są połączone ze sobą. Przy uwzględnieniu wykładniczej zależności prądu nasycenia Io od temp stwierdzono że U obwodu otwartego maleje ze wzrostem temp Moc max i pkt mocy max MPP – charakteryzuje się max mocą wydzieloną na rezystancji obciążenia. Położenie MPP na char prądowo napięciowej zmienia się przy zmieniających się warunkach nasłonecznienia i temp. Współczynnik wypełnienia FF – stosunek pola powierzchni prostokąta o bokach określonych wartościami prądu i napięcia dla optymalnego obciążenia Pm (Im,Um) do pola powierzchni prostokąta wyznaczonego przez współrzędne prądu zwarcia Isc i napięcia obwodu otwartego Uo ogniwa do o mocy max ogniwa. Moc max Pm uzyskiwana jest zawsze mniejsza od mocy idealnej stąd współczynnik FF przyjmuje wartość mniejszą od 1. Maksymalna sprawność n=(UmIm)/ES*100% S- powierzchnia panelu, E gęstość mocy promieniowania słonecznego
Konfiguracje układów systemów PV: On-grid – systemy dołączone do sieci
Zastosowanie On-grid: wytwarzanie energii na sprzedaż, na własną potrzebę , ze sprzedażą nadwyżek do sieci , na potrzeby z zakupem niedoborów z sieci
Elementu systemu wytwarzającego energie na sprzedaż opcja 1: moduły fotowoltaiczne- zamontowane na dachy lub ziemi. Konwertują energię słoneczną na prąd stały., Inwerter (falownik) – zamieniający prąd stały na prąd zmienny o charakterystyce sieciowej, Połączenie z siecią. Licznik energii. Siec przesyłowa opcja 2 dodatkowo licznik energii na zaciskach instalacji – monitoring
Off-grind – systemy autonomiczne nie podłączone do sieci. Stosowanie w miejscach gdzie nie ma możliwości dołączenia do sieci lub dociągnięcie sieci jest droższe niż zastosowanie systemu PV (wieś) przechowywanie energii w akumulatorach, te systemy są opłacalnie tylko gdy nie ma możliwości podłączenia do sieci (dopłaty do on-grind)
Systemy hybrydowe – są kombinacją panelu fotowoltaicznego i innego systemu wytwarzania energii takiego jak np. generator spalinowy, gazowy lub wiatrowy, mikroelektrownia wodna. Wykorzystanie: konieczność zagwarantowania utrzymania zasilania, zmniejszenie kosztów wskutek zaniechania przewymiarowania instalacji PV.
Inwerter w instalacji PV – urządzenie które zamienia prąd stały z generatora PV na prąd przemienny falownik o parametrach w sieci elektrycznej niskiego napięcia. Inne Funkcje: kontrola parametrów sieci, monitoring pracy, zapis danych, optymalizacja pracy generatora PV, optymalizacja procesów ładowania akumulatorów
Wybór inwertera: z transformatorem lub bez, waga, sprawność, zakres temperatur pracy, liczba trackerów MPP, klasa ochrony IP, chłodzenie, modułowość, monitoring
Zasady bezpieczeństwa: odczekać 10 min przed ściągnięciem obudowy po odłączeniu zasilania ponieważ znajdują się kondensatory które są pod wysokim napięciem nawet kilka minut po całkowitym odcięciu zasilania. Podczas pracy nie powinno się dotykać radiatora, który może mieć wysoką temp., należy go instalować zgodnie z zasadami
Typy inwerterów ze względu na budowę: transformatorowe: ciężkie, uziemione z obudową, stosowane do modułów cienkowarstwowych, wysoka sprawność przy niskim obciążeniu beztransformatorowe: lżejsze, bez uziemionej obudowy, wyższa sprawność w szerokim zakresie obciążeń, najpowszechniejsze w użytkowaniu
Typy inwerterów ze względu na typ systemy PV: sieciowe: synchronizują się z siecią i mogą oddawać energie do sieci, nie ładują akumulatorów, wyłączają się przy braku napięcia w sieci wyspowe: nie synchronizują się z siecią , przez co nie mogą oddawać energii do sieci, mogą ładować akumulatory i kontrolują ich pracę, zasilają urządzenia AC w budynku z paneli PV i akumulatorów
Typy inwerterów ze względu na rozmiar podsystemu PV: mikro: współpracują z 1 panelem PV, moc ok 250 W stringowe – współpracują z łańcuchami paneli PV, moc 1-30 kW, centralne – współpracują z całymi farmami PV, moc 100kW – 1MW
MPP Tracker to element elektronicznego wyposażenia każdego inwertera, którego zadaniem jest taki sposób obciążania podłączonych paneli fotowoltaicznych aby generowały możliwie największą moc.
Do 1 MPP Trackera należy zawsze podłączać: łańcuchy tych samych modułów, łańcuchy o równej liczbie modułów, łańcuchy w których moduły są równo wyświetlone, łańcuchy w których moduły są jednakowo ustawione
Dopasowanie inwertera do zainstalowanej mocy: reguła ogólna – moc zainstalowania powinna wynosić 0.9/1.2 mocy inwertera przy panelach skierowanych na południe i nachylonych pod kątem 15/60st. Przy większych kątach nachylenia lub odchylenia powyżej 45 od południa zależność wzrasta do 1.3. Wzrost temp ogniw PV powoduje spadek mocy. Inne spadki mocy: przewody zabrudzenia
Rozplanowanie modułów PV: montaż naziemny: odpowiednie odstępy między rzędami, brak większych elementów rzucających cień na panele PV montaż nadachowy: ile miejsca na dachu może być zagospodarowane, odstępy między krawędziami dachu oraz przerwach 1-2cm miedzy panelami, Zwrócić uwagę na orientację paneli pion poziom. Odpowiednio połączyć panele ze sobą szer równ
Rozplanowanie: układ, liczba paneli, wygląd dachu, wybór liczby diod bocznikowych, wybór ustawienia paneli (zazwyczaj poziomy układ)
Zacienienie: w przypadku instalacji modułów na dachu, w którym będą występować zacienienia ważne aby zastosowany inwerter posiadał mechanizm szukania globalnego pkt mocy max w innym przypadku straty wynikające z zacienienia będą proporcjonalne do strat najbardziej zacienianego modułu
Źródła zacienień: zasłonięcia- cień, liść brud – nalot, zakurzenie, słabo widoczny z powodu nierównomiernego koloru ogniw. Odchody ptaków - mogą powodować odbarwienia powierzchni modułu, zmieniać przepuszczalność 2 RAZY W ROKU ZALECA SIĘ MYĆ PANELE PV
Dlaczego panele łączy się szeregowo: łatwiej i taniej, dobór mocy pod inwerter, panele równej mocy, nie zacieniać, czyścić
Efekty eksploatacyjne: odklejenie fragmentów folii ochronnej, przebarwienie folii lub szkła, spękania ogniw lub folii, mikropęknięcia (niezauważalne gołym okiem, powstałe przez wstrząsy, uszkodzenie izolacji, niewłaściwy montaż.
Skutki występowania hot-spotów (gorących pkt) – utrata mocy panelu PV, przyspieszone zużycie panelu PV
Korozja warstwy TCO w ogniwach II generacji: w wyniku reakcji z jonami sodu zawartymi w chroniącym moduł szkle, warstwa TCO traci swoją przeźroczystą barwę, proces dotyczy głównie obrzeży paneli, gdzie za sprawą wilgoci oraz prądów upływu powstaje napięcie między panelem a ziemią, najbardziej narażone są ogniwa cienkowarstwowe a-Si i CdTe
Popełniane błędy: tworzenie z przewodów połączeniowych pętli indukcyjnych, oszczędności, błędne umiejscowienie wyłącznika, złe umiejscowienie inwertera, okablowanie, ułożenie paneli, instalacja zbyt blisko gruntu, instalacja zbyt blisko obiektu rzucającego cień
ENERGIA WIATROWA
Części składowe współczesnego wiatraka: wieża, gondola: łopatka wiatraka z mechanizmem przeniesienia napędu i generatorem prądu
Budowa siłowni wiatrowej: wirnik składa się z łopat i piasty umieszczone na przedniej części gondoli ustawionej na wiatr, wirnik przymocowany jest do głównego wału wspierającego się na łożyskach, wał przenosi energię obrotów przez przekładnię do generatora który przekształca ją w energię elektryczna, łopaty charakteryzują się aerodynamicznym kształtem i nowoczesnym składem surowców użytych do ich budowy np. włókna szklanego czy węglowego. Najczęściej spotykana jest turbina wiatrowa jest turbiną trójśmigłową o poziomej osi obrotu.
Zasady działania: wiatr przepływający górą ma dłuższą drogę do przebycia niż strumień powietrza opływający jej dolną część wskutek czego wytwarza się różnica ciśnień między górną a dolną powierzchnią łopaty. Różnica ciśnień wytwarza siłę ciągu skierowaną ku niższemu ciśnieniu. Kąt położenia łopat względem przekroju wału wirnika może być regulowany co pozwala zwiększyć siłę popychającą łopatę, Gondola w skutek obrotu przyjmuje najkorzystniejsze położenie względem wiatru. Siła popychająca łopatę do ruchu obrotowego jest wynikiem dążenia do wyrównać ciśnień powietrze szybciej przepływa nad górnym płatem niż dolnym wytwarzając siłę popychającą łopatę do ruchu obrotowego.
Parametry pracy turbiny wiatrowej: strumień masowy powietrza przepływającego przez wirnik (m=pF(v1+v2)/2) F- powierzchnia wirnika, v1 prędkość wiatru przed wirnikiem, v2 za wirnikiem, moc wytworzona różnica energii kinetycznej przed i za wirnikiem , moc wiatru przed wirnikiem jest proporcjonalna do prędkości wiatru w 3 potędze. Współczynnik wykorzystania energii wiatru – stosunek mocy wiatraka do mocy wiatru przed wirnikiem moc wiatraka – zależna od prędkości wiatru v1 powierzchni F zakreślanej przez wirnik oraz rzeczywistego współczynnika wykorzystania energii wiatru cp
Współczynnik cp(max wartość teoretyczna 0.593 – w rzeczywistości jest mniejszy od wartości teoretycznej i jego wartość zależy od konstrukcji liczby i kształtu łopat, wagi, sztywności) Dla danej konstrukcji wyróżnia się 2 parametry: wyróżnik szybkobieżności L – stosunek prędkości liniowej wirnika na obwodzie u i prędkości wiatru v. Kat natarcia łopat wirnika B
Metody regulacji mocy oddawanej przez elektrownie wiatrowe: Koncepcje pracy siłowni wiatrowej (ze stałą prędkością obrotową, ze zmienną prędkością obrotową) Rodzaje regulacji prędkości ( regulacja aktywna – zmiana kąt łopat i kierunku ustawienia elektrowni za pomocą siłowników , samoczynne pasywne dostosowanie – prędkość obrotowej turbiny i kierunku ustawienia do wiatru: zastosowanie profilu płata, który powoduje utknięcie (zahamowanie)wirnika przy dużych prędkościach wiatru)
Regulacje mocy mają na celu: wytworzenie żądanego poziomu mocy, zachowanie satysfakcjonującej jakości energii elektrycznej, minimalizację przejściowych przeciążeń mechanicznych wirnika oraz wału łączącego wirnik z generatorem (co ma wpływ na wydłużenie czasu pracy elektrowni)
Parametry pracy turbiny: moc nominalna, prędkość wiatru: załączania 2-6.5 m/s, nominalna 9-16m/s, wyłączania 25m/s
Strategia sterowania: wytworzenie maksymalnej możliwej mocy przy wiatrach słabszych od nominalnych, utrzymanie wytwarzanej mocy na nominalnym poziomie przy nominalnych prędkościach wiatru
Metody regulacji: 1regulacja pasywna lub aktywna ustawieniem elektrowni w kierunku wiatru – obrót gondoli i tym samym osi obrotu wirnika elektrowni względem kierunku napływającego wiatru, kierunkowanie pasywne jest zapewnione przez umieszczone chorągiewki kierunkowej na gondoli, kierunkowanie aktywne, 2regulacja kata ustawienia łopat – układ regulacji mocy ustawienia łopaty na podstawie informacji o wielkości oddawanej mocy i prędkości wiatru, pozwala na utrzymanie stałej prędkości obrotowej wirnika, regulacja poprzez zmianę prędkości obrotowej generatora, 3regulacja przez zmianę obciążenie polega na zmianie rezystancji stanowiącej obciążenie generatora, zmiana rezystancji musi odbywać się łagodnie, zbyt gwałtowny wzrost momentu obciążenia mógłby spowodować uszkodzenie turbiny, wału 4 regulacja przez przeciągniecie – metoda pasywna polega na wykorzystaniu naturalnej charakterystyki aerodynamicznej wirnika którego aerodynamiczne właściwości ograniczają ,moment napędowy przy wyższy prędkościach wiatru, brak ruchomych części w konstrukcji wirnika oraz układów aktywnej automatyki kontroli co upraszcza budowę siłowni
Generatory w elektrowniach wiatrowych: 1 Turbiny wiatrowe z generatorem indukcyjnym klatkowym połączonym bezpośrednio do sieci 2 Turbiny wiatrowe z generatorem indukcyjnym dwustronnie zasilanym 3. Turbiny wiatrowe z generatorem synchronicznym połączonym przez przekształtnik częstotliwościowy
Lokalizacja elektrowni wiatrowych: dogodnymi terenami pod budowę elektrowni wiatrowej są np. pojedyncze wzgórza i góry, skarpy, zagłębia oraz przełęcze, istotna jest wysokość – im wyżej nad poziom morza tym większa jest prędkość wiatru, ważna jest klasa szorstkości terenu o której decydują ukształtowanie powierzchni oraz przeszkody terenowe. Im mniej przeszkód terenowych na danym obszarze tym większe są tam zasoby energii wiatru i tym lepsze warunki do budowy elektrowni, odległość między wiatrakami powinny oscylować w granicach 400-650m, od zabudować >500m
Wpływ na środowisko: elektrownie cieplne: zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego, degradacja gleby, niszczenie lasów, zanieczyszczenia wód, zakłócenia krajobrazu, hałas, pole elektryczne i magnetyczne elektrowni jądrowe: składowanie odpadów promieniotwórczych wiatrowa: zakłócenia wizualne, klimatu akustycznego, dla przelatujących ptaków, fal radiowych i telewizyjnych fotowoltaiczne – zanieczyszczenie atmosfery podczas produkcji, podczas pracy nie emituje hałasu, zanieczyszczeń, odpady poeksploracyjne krzem aluminium szkło, kolizja ptaków z elementami odbijającymi elementy otoczenia wodne: ingerują w ekosystemy rzeczne, mają wpływa na życie roślin i zwierząt, staje na drodze migracji ryb, często woda staje się bardziej zamulona, może dojść do obniżenia dna rzeki