POLIETYLEN

Polietylen należy do materiałów z tworzyw sztucznych. Jego zakres pracy wynosi -25⁰C do +20⁰C

Rury PE charakteryzują się wysoką elastycznością oraz trwałością. Są odporne na korozję obniżając w ten sposób koszty eksploatacji systemu oraz wydłużając jego trwałość. Polietylen jest neutralny względem wody i niewrażliwym na zmianę jej jakości. Dodatkowo mają niski współczynnik tarcia. W rurach tych nie następuje zmniejszenie wewnętrznej średnicy przewodu w wyniku osadzania się kamienia czy osadów. Polietylen jest odporny na działanie kwasów i zasad, ale ulega zniszczeniu pod wpływem promieniowania UV.

Zastosowanie:

- do instalacji wewnętrznych zimnej i ciepłej wody

- w instalacjach przemysłowych

- do tworzenia sieci wodociągowych, gazowych, kanalizacji ciśnieniowej,

- jako rury osłonowe.

Wyróżnić można 3 najbardziej popularne odmiany PP:

- LDPE do zastosowań niskociśnieniowych.

- HDPE do zastosowań wysokociśnieniowych

- PEX (polietylen usieciowiony)

Polietylen sieciowany, to polietylen poddawany specjalnej obróbce. Materiał ten cechuje wysoka odporność chemiczna tzn. jest on odporny na działanie większości kwasów i zasad, oraz tynku i cementu. Łączy się je za pomocą: łączników miedzianych, mosiężnych lub z tworzywa sztucznego, gwintowanych, zaciskowych, samozaciskowych.

Połączenia rur z PE

1. Nierozłączne

- zgrzewane

- kielichowe z uszczelką gumową

2. Rozłączne

- kołnierzowe

- zaciskowe

Połączenia PEX

1. Śrubunkowe (złączka skrętna z oringami)

2. Przyłączki dla rur PEX/Al/Pex (złączka zaprasowana z oringami)

Połączenie zgrzewane doczołowo

Połączenie rur polietylenowych metodą zgrzewania doczołowego polega na ogrzaniu i

odpowiednim uplastycznieniu końców łączonych elementów poprzez styk ich powierzchni czołowych z płytą grzewczą a następnie wzajemnym dociśnięciu łączonych elementów do siebie z odpowiednią siłą, po uprzednim usunięciu płyty grzewczej. Uznaje się, że wytrzymałość montażową złącze uzyskuje po upływie czasu chłodzenia (dopiero wówczas można wypiąć łączone elementy z zacisków zgrzewarki), a pełną obciążalność zgrzania uzyskuje dopiero po całkowitym ochłodzeniu (temperatura w dowolnym jej punkcie nie przekracza 20⁰C lub temperatury otoczenia).

Złączka zaprasowana z oringami

Technika łączenia polega na zaprasowaniu za pomocą zaciskarki elektrycznej lub ręcznej stalowego pierścienia na rurze osadzonej na króćcu złączki lub łącznika. Króciec wyposażony jest w uszczelnienia oringowe, zapewniające szczelność połączenia i bezawaryjną pracę instalacji.