Wykład 15 05.03.12
Władztwo administracyjne- jest najczęściej używane w kontekście określenia organu adm. publ. jako kompetencje do działania w formach władczych, które sprowadzają się do jednostronnego ustalenia zachowania się podmiotów adm. ( formowania nakazów i zakazów) zabezpieczonych możliwością użycia przymusu państwowego w celu wyegzekwowania tych nakazów i zakazów. To zabezpieczenia nie może być automatycznie traktowane jako używanie przymusu. Dla stosowania władztwa adm. przyjmuje się pewne założenia:
Domniemanie ważności działania adm. Ważność te rozumie się jako prawidłową legalność.
Moc powszechnie obowiązującą działań jednostronnych o tym charakterze (adresowane do określonych sytuacji)
Autorytetowość działania adm. w ramach władztwa administracyjnego (jednostronny charakter tej formy działania)
Władztwo adm. jest cechą adm. rozumianej zarówno indywidulanych jak i generalnie (podmiotów określonych ogólnie). Organy adm. stanowiąc akty normatywne działają w formach władczych.
Władztwo adm. łączy się z pojęciem skuteczności działań adm. publ.
Skuteczność działań adm. publ.
Możliwość sięgania po władztwo adm. urealnia sankcje jakie w prawie adm. występują. Same sankcje nie równaj się władztwu adm.
Sankcje adm. to wszelkie dolegliwości, negatywne skutki związane z niewykonaniem lub nieprawidłowym wykonaniem normy prawnej. Łączy się ona z pewna dolegliwością wobec podmiotów administrowanych, którego ona dotyczy. W prawie miejscowym pojawiła się ona w kontekście zachowania praw jednostki, gdy stosuje się wobec nich sankcji adm. w rekomendacji komitetu ministrów z 1991 roku. W związku z ta rekomendacją ustalono zasady gwarantujące poszanowanie praw jednostki w związku z możliwością zastosowania wobec niej sankcji adm.:
Sankcje muszą być ustawowo określone, czyli ich wskazanie musi być dokonane w akcie rangi ustawowej ta gwarancja zabezpiecza przed określaniem sankcji w aktach związanych z polityka bardziej niż ustawy.
Wobec jednostki sankcja nie może być zastosowana dwa razy za ten sam czyn
Nie można stosować sankcji za czyn który w czasie jego popełnienia nie była przewidziana sankcja. Jeśli system sankcji uległ zmianie to stosujemy sankcję łagodniejszą.
Waldze adm. stosujące sankcje powinny to czynić z rozsądną szybkością, w rozsądnym czasie.
Stosowanie sankcji musi być poprzedzone postepowaniem, który przed wszelka wątpliwość potwierdza możliwość nałożenia sankcji. Organ, który prowadzi także postepowanie musi dowieść, ze jednostka naruszyła prawo. Decyzja wynikająca z tego postępowania powinna być poddana sadowej kontroli.
W doktrynie prawa adm. prof. Kmieciak sformułował przesłanki skuteczności sankcji:
Dolegliwość- sankcja musie rodzic pewien dyskomfort dla podmiotu wobec, którego jest stosowana. Ma ona być dolegliwa, ale i pozostawać w związku z czynem.
Współmierność- sankcja powinna pozostawać w związku z czynem
Nieuchronność- zagwarantowanie ze popełnienie określonego czynu na pewno skutkuje zastosowaniem sankcji.
Sankcje adm. mogą mieć rożną postać: może to być cofnięcie wcześniej wydanych uprawnień, może to być kara pieniężna (prawo ochrony środowiska).
W kategorie sankcji włącza się sankcje karne, które są wymienione w sprawach o wykroczenie. Pogląd ten nie jest do końca słuszny.
Podział Terytorialny
Względnie trwale rozczłonkowanie terytorium państwa dokonywane za pomocą norm prawnych w celu określenia terytorialnych podstaw działania jednostek organizacyjnych państwa. Jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek, którym zlecono wykonywanie funkcji państwowych.
Cechy podziału terytorialnego:
Względna trwałość- podział terytorialny powinien być stabilny. Brak tej cechy powoduje zamieszanie.