Data Wykonania 26.02.2013r. |
Tomasz Pisarczyk | |
---|---|---|
Gr. W1C3LP5 | Wyznaczanie modułu Younga | Nr ćwiczenia 21 |
Wprowadzenie
Siły działające na Ciało mogą wywoływać jego odkształcanie, które polega na przemieszczaniu się cząstek tego ciała z pierwotnego położenia równowagi w inne położenie. Wyróżnia się odkształcenia sprężyste oraz plastyczne. Temu przemieszczaniu się przeciwdziałają siły wzajemnego oddziaływania między cząsteczkami.
Wielkość fizyczną, równą liczbowo sile sprężystości F przypadającej na jednostkę powierzchni przekroju ciała, nazywamy naprężeniem σ.
σ=F/S, [σ]=N/m2=Pa
R. Hooke stwierdził na drodze doświadczalnej, że naprężenie ciała sprężyście odkształconego jest proporcjonalne do względnego odkształcenia tego ciała.
gdzie:
K - współczynnik sprężystości zależny od właściwości materiału z którego wykonane jest ciało,
ε - odkształcenie względne.
Natomiast miarą odkształcenia pręta jest strzałka ugięcia H (odległość między środkową warstwą pręta przed i po odkształceniu). Z prawa Hooke’a wynika następujący wzór na wartość strzałki ugięcia dla pręta o długości l:
gdzie:
E - moduł Younga dla danego materiału
h – grubość pręta mierzona kierunku działania siły F
l- długość pręta mierzona między krawędziami podparcia pręta.
Przekształcając powyższe równanie otrzymujemy wzór na moduł Younga:
Moduł Younga jest naprężeniem wywołującym przyrost długości równy długości początkowej.
Obliczenia
Hśr obliczono wg wzoru:
, gdzie Δdl= 1mm natomiast Δel=3mm
$u\left( l \right) = \sqrt{\frac{{(1mm)}^{2} + ({3mm)}^{2}}{3}} =$1,8mm
$u\left( a \right) = \sqrt{\frac{{(\Delta_{d}a)}^{2} + ({\Delta_{e}a)}^{2}}{3}}$, gdzie Δda= 0,01mm natomiast Δea=0,03mm
$u\left( a \right) = \sqrt{\frac{{(0,01m)}^{2} + ({0,03m)}^{2}}{3}} =$0,02mm
$u\left( H \right) = \sqrt{\frac{{(\Delta_{d}h)}^{2} + ({\Delta_{e}h)}^{2}}{3}}$, gdzie Δdh= 0,01mm natomiast Δeh=0,03mm
$u\left( H \right) = \sqrt{\frac{{(0,01mm)}^{2} + ({0,03mm)}^{2}}{3}} =$0,02mm
$$u\left( m \right) = \frac{\text{Δm}}{\sqrt{3}} = \frac{0,010kg}{\sqrt{3}} = 0,0057kg$$
g=9,81 m/s2, u(g)=0,10 m/s2
Obliczenie modułu Younga dla prętów:
Pręt pierwszy (miedź):
=10801 x 107 N/m2
Pręt drugi (aluminium):
=8703 x 107 N/m2
Pręt trzeci (stal):
=23621 x 107 N/m2
Obliczenie niepewności ze wzoru dla funkcji wielu zmiennych dla pomiarów pośrednich nieskorelowanych.
$$u(\overset{\overline{}}{x}) = \sqrt{\frac{\sum_{i = 1}^{n}\left( x_{i} - \overset{\overline{}}{x} \right)}{n\left( n - 1 \right)}} = \sqrt{\frac{{{(x}_{1} - \overset{\overline{}}{x})}^{2} + \ldots\left( x_{6} - \overset{\overline{}}{x} \right)^{2}}{6\ (6 - 1)}}$$
Gdzie $\overset{\overline{}}{x} = \frac{1}{n}\sum_{i = 1}^{n}{x_{i} = \frac{1}{6}}\sum_{i = 1}^{6}x_{i}$
x1=F1/H1, x2=F2/H2, x3=F3/H3 …. x6=F6/H6
dla pręta 1: u($\overset{\overline{}}{x}$)= 313, 95 N/m
dla pręta 2: u($\overset{\overline{}}{x}$)= 455.94 N/m
dla pręta 3: u($\overset{\overline{}}{x}$)= 384.78 N/m
$$u\left( E \right) = \sqrt{\left\lbrack \frac{\partial E}{\partial l}*u(l) \right\rbrack^{2} + \left\lbrack \frac{\partial E}{\partial a}*u(a) \right\rbrack^{2} + \left\lbrack \frac{\partial E}{\partial h}*u(H) \right\rbrack^{2} + \left\lbrack \frac{\partial E}{\partial\overset{\overline{}}{x}}*u(\overset{\overline{}}{x}) \right\rbrack^{2}}$$
u(E1) = 256 × 107 N/m2 ∖ nu(E2) = 236 × 107
, F=mg
gdzie: u(m)=0,0057 kg , u(g)=0,010 m/s2 , m=1,09 kg, g=9,81m/s2
u(F1)=0,052 N
u(F2)=0,10 N
u(F3)=0,156 N uśr(F)=0,181 N
u(F 4)=0,208 N
u(F 5)=0,26 N
u(F 6)=0,312 N
gdzie: Δd(H)=0,01 mm, Δe(H)=0,03 mm
u(H)=0,00002 m=0,02mm
Wartość modułu Younga wyznaczona z wykresu:
$$E = \frac{l^{3}}{4ah^{3}\frac{\text{ΔH}}{\text{ΔF}}}\ $$
Gdzie: ΔH=133*10-5m,
ΔF=49,05m/s2
Pręt 1 (miedź):
$E = \frac{l^{3}}{4ah^{3}\frac{\text{ΔH}}{\text{ΔF}}}\ $=10986 x 107 N/m2
Pręt 2 (aluminium):
$E = \frac{l^{3}}{4ah^{3}\frac{\text{ΔH}}{\text{ΔF}}}$=5693 x 107 N/m2
Pręt 3 (stal):
$E = \frac{l^{3}}{4ah^{3}\frac{\text{ΔH}}{\text{ΔF}}}$=22024 x 107 N/m2
Wnioski
Wyznaczony moduł Younga, kolejno dla każdego pręta wynosi:
Pret stalowy : E = 22024 x 107N/m2, ETAB. = 18140 − 23000 × 107N/m2
Nie wszystkie wyniki pomiarów zgadzają się z danymi tablicowymi i może to wynikać z takich kwestii jak np.:
- z niedokładności odczytu przyrządów,
- ze wstrząsów pochodzenia zewnętrznego,
- z powodu niedoskonałości wycechowania odważników,
- zaokrąglenia poszczególnych wartości.