Specyfika skóry i jej rodzaje
Płaszcz hydrolipidowy:
Powierzchnia skóry pokryta jest własnym płaszczem hydrolipidowym. Jego grubość zależy od płci, wieku i typu skóry. Jego funkcją jest ochrona skóry przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych takich jak: czynniki klimatyczne, czy niewłaściwe preparaty kosmetyczne.
Skóra twarzy różni się od skóry pozostałych części ciała i cechuje się:
*większym unaczynieniem
*łatwiejszą penetracją warstwy rogowej
*większym stężeniem histaminy (głównie górna warga i górne powieki) pełni funkcję mediatora procesów zapalnych
*większym narażeniem na czynniki zewnętrzne (UV, wiatr, zanieczyszczenia środowiskowe)
Ze względu na właściwości morfologiczne skóry i jej specyfikę wyróżniamy 4 typy skóry:
*Skóra normalna
*Skóra tłusta
*Skóra mieszana
*Skóra sucha
Ze względu na zaburzenia, jakie mogą nastąpić w funkcjonowaniu naskórka wyróżniamy:
*Skórę odwodnioną
*Skórę pozbawioną blasku
*Skórę wrażliwą
*Skórę uwrażliwioną
*Skórę niestabilną
*Skórę z niedoskonałościami
Skóra normalna
Jeśli Twoja skóra jest:
-gładka, o nieposzerzonych „porach”
-o jednolitym kolorycie
-dobrze napięta, elastyczna
-pełna blasku
-dobrze nawilżona
-dobrze reagująca na większość kosmetyków
najprawdopodobniej masz skórę normalną.
Skóra normalna to skóra funkcjonująca prawidłowo. Ma ona właściwy poziom nawilżenia i lipidów. Pory funkcjonują prawidłowo.
Pielęgnacja skóry normalnej powinna obejmować:
-oczyszczanie
-złuszczanie
-nawilżanie
-ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, głównie promieniami UV
-odżywianie
-zapobieganie starzeniu się skóry
Skóra tłusta, mieszana lub sucha
Skóra może być tłusta, mieszana lub sucha w zależności od ilości wytwarzanego sebum. Jest to kwestia bardzo osobista. Jego ilość może u jednej osoby być nawet dwukrotnie większa niż u innej.
Sebum, jest ważnym składnikiem warstwy hydrolipidowej i bierze udział w ochronie skóry.
Skóra tłusta
Skóra tłusta jest zatem lepiej chroniona przed działaniem czynników zewnętrznych, jednakże nadmiar łoju powoduje rozszerzanie porów a jego utlenianie sprzyja powstawaniu zaskórników i czyraków.
Cechy charakterystyczne skóry tłustej to:
-zbyt duży poziom lipidów w naskórku
-zaburzony proces złuszczania
Przyczyny:
-czynniki hormonalne (nadwrażliwość gruczołów łojowych na androgeny)
-czynniki psychoneurologiczne, np. stres
-czynniki zewnętrzne (nikotyna, zanieczyszczenia)
-leki (hormony męskie, leki obniżające cholesterol, antybiotyki)
-czynniki klimatyczne (upał, wilgotność)
Skóra mieszana
Skóra mieszana ma zazwyczaj te same cechy charakterystyczne co skóra tłusta, jednak dotyczy to jedynie wybranego „obszaru T” – czoło – nos - podbródek.
Jeśli Twoja skóra na policzkach jest:
cienka, czasem przesuszona, łuszcząca się a w strefie T:
-błyszcząca
-pory są rozszerzone
-pojawiają się zmiany trądzikowe (zaskórniki, grudki, krostki)
Może to oznaczać, że masz skórę mieszaną.
Taką skórę należy pielęgnować poprzez:
-unormowanie wydzielania łoju w strefie T, dzięki zastosowaniu odpowiednich preparatów
-złuszczenie martwych komórek naskórka
-w obrębie policzków – uzupełnienie niedoboru lipidów – odżywianie i natłuszczanie
-zapobieganie odwodnieniu i nawilżanie
Skóra sucha
Sucha skóra - przyczyny
Przyczyny powodujące suchość skóry są różnorakie. Szczególną rolę odgrywają tu czynniki genetyczne, warunki klimatyczne, na których działanie wystawiana jest skóra oraz niektóre stany chorobowe skóry:
Czynniki zewnętrzne
Podatność uwarunkowana genetycznie ma wpływ na suchość skóry, widać to zwłaszcza , gdy gruczoły łojowe jeszcze lub już nie są aktywne (dzieciństwo, podeszły wiek) oraz w miejscach, w których jest ich niewiele (nogi, przedramiona).
Czynniki genetyczne
- Istnieje wiele czynników zewnętrznych, które mogą powodować suchość skóry:
-ekspozycja na słońce
-ekstremalne warunki klimatyczne (wiatr, chłód, ciepło)
-aktywne środki chemiczne (detergenty, rozpuszczalniki)
-zabiegi terapeutyczne (stosowanie retinoidów)
Choroby skóry
Niektóre patologie skórne objawiają się przez nadmierną suchość skóry (kseroza), której często towarzyszą zjawiska złuszczania się, twardnienia oraz stany zapalne. Spośród najczęstszych chorób można wymienić:
--ichtiozę
-łuszczycę
-atopowe zapalenie skóry
Skórze suchej brakuje przede wszystkim lipidów. Może to być wrodzony niedobór wynikający z braku ich wytwarzania lub też nabyty np. na skutek stosowania zbyt agresywnych mydeł.
Podstawowymi objawami suchości skóry jest jej szorstkość. Na jej powierzchni mogą pojawiać się pęknięcia i skupiska martwych komórek, które widoczne są jako łuski. Towarzyszące skórze dyskomfort i ubytek elastyczności sprawiają, ze skóra jest podatna na pęknięcia, a to zwiększa jej wrażliwość na agresywne czynniki zewnętrzne.
Do przyczyn suchości skóry zaliczamy:
-słabą aktywność gruczołów łojowych (zaburzenia hormonalne, choroby narządów wewnętrznych, niektóre leki)
-spadek ilości lipidów na powierzchni naskórka związany z czynnikami środowiskowymi
-niewłaściwą pielęgnację
-starzenie się
Powierzchnia skóry normalnej
Powierzchnia skóry suchej
Pamiętaj:
Skóra sucha to nie to samo, co skóra odwodniona.
Skóra odwodniona
Skóra sucha = problem z ilością lipidów
Skóra odwodniona – problem z ilością wody
Jej poziom nawilżenia jest niższy niż skóry normalnej. Gdy skóra się odwadnia, każda z jej komórek traci wodę.
Skóra staje się słabsza, bardziej podatna na działanie niekorzystnych czynników zewnętrznych a w konsekwencji może stać się nadwrażliwa.
Jeśli po umyciu odczuwasz dyskomfort i uczucie ściągnięcia, a na Twojej skórze pojawiają się drobne linie i zmarszczki masz do czynienia z odczuwalnymi i widocznymi objawami odwodnienia skóry.
Skóra odwodniona
-jest mało elastyczna
-jest mało sprężysta
-jest szorstka w dotyku, ściągnięta
-pojawia się uczucie dyskomfortu
-osłabiona, może być nadwrażliwa.
Skóra odwodniona
Skóra odpowiednio nawilżona
Skóra odwodniona potrzebuje:
-intensywnego nawilżenia
-wzmocnienia
-wody bogatej w minerały
Skóra pozbawiona blasku
Wszyscy marzą o świeżym i zdrowym wyglądzie twarzy, jednak często nasza skóra robi się szara, matowa i zgaszona. Przyczyn tego zjawiska jest wiele. Nie zawsze jednak są one znane.
Spowolnione mikrokrążenie: skóra traci koloryt i blask
W specyficznych warunkach, tj. w sytuacjach stresowych, podczas wysiłku, na skutek zanieczyszczeń, kolor naszej cery zmienia się.
Za blask i świeżość skóry odpowiedzialne jest mikrokrążenie.
Kiedy światło dzienne przenika przez skórę i dociera do naczyń krwionośnych, zabarwia się na czerwono.
Następnie ulega odbiciu i rozproszeniu, nadając skórze blask i świeży wygląd.
Promienie słoneczne - Przenikanie świtała przez skórę - Odbicie od naczyń krwionośnych.
Jednak stres, zmęczenie i szkodliwe działanie czynników zewnętrznych mogą powodować obkurczanie się drobnych naczyń krwionośnych (pod wpływem działania hormonu stresu – noradrenaliny).
Pozbawiona naturalnego źródła blasku i zdrowia skóra staje się matowa, traci swoją gładkość i jednolity koloryt, pojawiają się oznaki zmęczenia.
W konsekwencji, czerwona barwa odbitego światła traci intensywność i skóra staje się szara, matowa.
Z problemem właściwego mikrokrażenia wiąże się także jeden z problemów, na który najczęścieskażą się kobiety.
58 %* kobiet w wieku 20-30 lat ma cienie,
a 19 % * opuchnięcia pod oczami
Środowisko
Zimą mróz sprawia, że powierzchniowe naczynia krwionośne kurczą się. Powoduje to drobne zastoje żylne i większą wrażliwość naczyń w dolnej powiece.
Stres
Hormony i neuroprzekaźniki (szczególnie noradrenalina), uwalniane w chwili stresu, działają obkurczająco na mikrokrążenie.
Gdy w okolicach oczu ulega ono spowolnieniu, pojawiają się cienie.
Tytoń
Ze względu na obecność tlenku węgla, hemoglobina palaczy gorzej przenosi tlen. Naczynia przybierają ciemniejszą barwę. Ponadto, ze względu na obkurczenie naczynek włosowatych, naturalny drenaż staje się niewystarczający, wokół oczu pojawiają się opuchnięcia.
Skóra wrażliwa
Wrażliwość skóry może towarzyszyć wszystkim rodzajom skóry.
Najczęściej jednak problem ten dotyka skóry suchej.
Z problemem skóry wrażliwej wiąże się – nietolerancja większości preparatów myjących i kosmetyków nanoszonych na skórę.
Towarzyszy mu zazwyczaj uczucie pieczenia, świądu, ściągnięcia występujące zwykle bezpośrednio po zastosowaniu kosmetyku
Czy wiedziałeś, że?
Powierzchnia skóry u dorosłej osoby wynosi 2m2 i jest największym i najcięższym organem ciała ludzkiego, średnio jej waga to 3,5 kg
Waźnik kapitału skóry
Nasza skóra jest „zaprogramowana” od dnia naszych narodzin i dysponuje własnym kapitałem zdrowotnym. Niezależnie od kolory czy typu, każda jest wyjątkowa.
Powierzchnia skóry u dorosłej osoby wynosi 2m2 i jest największym i najcięższym organem ciała ludzkiego, średnio jej waga to 3,5 kg