Kolor czerwony

1. Omówić problematykę e-gospodarki, e-przedsiębiorstwa

e- gospodarka – gospodarcza struktura organizacyjna oparta na współczesnych technologiach informatycznych obejmujących technologie komputerowe i telekomunikacyjne. Łączy i koordynuje przepływ materiałów, procesów i siły roboczej w celu zorganizowania wymiany handlowej na bazie technologii sieciowej.

W skład e-gospodarki wchodzą : - elektroniczna wymiana dokumentów - elektroniczny transfer środków pieniężnych - systemy inf. Głosowej - bankowość elektroniczna - elektroniczna bankowość domowa - zakupy elektroniczne - systemy rezerwacji - handel elektroniczny

e- przedsiębiorstwo cechy:- dowolna skala działalności- struktura sieciowa zorientowana procesowo - strategia globalnego rynku - permanentna implementacja systemów IT - permanentne innowacje - praca zdalna - główne koszty : koszty ogólne

2. Informacja – Jest to treść zaczerpnięta ze świata zewnętrznego w procesie naszego dostosowywania się do niego i przystosowywania do niego naszych zmysłów. To treść komunikatu

K = < O, X, x, t > K – komunikat indologiczny O – opisywany obiekt X – cecha obiektu x – wartość cechy X

t – czas , w którym cecha X obiektu O ma wartość x Relacje wiążące elementy komunikatu K nazwiemy informacją , jest więc ona swoistą relacją wiążącą dane włączone do komunikatu. Funkcje informacji m.in. sterująca, informacyjna, kulturotwórcza, demokratyzująca, kapitało twórcza i inne.

Informacja :- jest różnorodna - przejawia cechę synergii - jest zasobem niewyczerpalnym - może być powielana i przenoszona w czasie, przestrzeni - można ją przetwarzać - te same informacje mają różne znaczenie dla różnych użytkowników = dwoisty charakter

Dane – elementy O, X , x , t komunikatu K zapisane za pomocą odpowiednich znaków przy uwzględnieniu zasad obowiązujących w warunkach stosowania urządzeń technicznych służących do przetwarzania informacji. W informatyce są to liczby, pojęcia lub rozkazy przedstawione w wygodny sposób do przesyłania, interpretacji lub przetwarzania metodami ręcznymi lub automatycznymi. Dane nie są informacjami, to elementy z których można złożyć informację.

Znaki -> Dane -> Informacja

Przestrzeń informacyjna Informacja to treść komunikatu K zbudowanego z kilku elementów : O , X, x , t . Każdy z tych elementów należy do odpowiedniego zbioru : O – zbiór obiektów O , X – do zbioru cech (zbiór X) , x – do zbioru x wartości cechy X oraz t jest punktem na osi czasu T. Pozwala to zbudować iloczyn kartezjański PI wg wzoru : PI : = x (O, X, (x) , T) x – znak iloczynu kartezjańskiego PI – iloczyn kartezjański O – zbiór obiektów O X – zbiór cech X (x) – zbiór wartości X T – przedział czasu

Iloczyn PI wyznacza przestrzeń informacyjną obejmującą wszystkie obiekty należące do zbioru O, wszystkie cechy zbioru X , wszystkie wartości X i ustalone punkty czasu w przedziale T.

Cechy Przestrzeń informacyjna : a)każdy jej punkt jest pewnym komunikatem K = <O,X,x,t> , którego elementy należą do O, X, x, t, b) jest przestrzenią nieciągłą, ziarnistą , składającą się z komunikatów K c) możemy ustalić liczbę N informacji elementarnych należących do PI , która może nam posłużyć jako miara pojemności informacyjnej

3. Informacja ekonomiczna to opis stosunków międzyludzkich poprzez rzeczy lub treść wiadomości o stanach, zdarzeniach i procesach gospodarczych R(P,T) – relacja między producentem i towarem np. koszty, wlk. Produkcji R(T,O) – relacja między towarem i odbiorcą np. cena, ilość zakupionego towaru

Nie opisuje ona relacji R(P,O) to już relacja na płaszczyźnie psychologicznej, społecznej

Informacja ekonomiczna : - ma wszystkie własności informacji - wyrażana jest w postaci wielkości mierzalnych uzupełnianych subiektywną oceną jakościową - jest informacją złożoną, składającą się z szeregu jednostek elementarnych - szczególnie narażona na błędy przez opisywanie cech często niemierzalnych , szybka dezaktualizacja ze względu na zmiany zachodzące w opisywanych obiektach, zdarzeniach, procesach gosp.

Informacja statystyczna Opisuje zbiorowość statystyczną , zbiór jednostek zróżnicowanych ze względu na badaną cechę - dziedziczy ogólne własności informacji - jest informacją liczbową , pochodną - opisuje obiekty złożone - opisuje rzeczywistość w przybliżeniu - jest informacją historyczną - stanowi podstawę do oceny zaistniałej sytuacji, formułowania opinii w sprawie częstości występowania danego zjawiska itp.

Informacja zarządcza Informacja wykorzystywana w procesie zarządzania firmą - informuje o sytuacji międzynarodowej (np. kursy walut, światowe prognozy, zasoby energetyczne) - informuje o sytuacji w kraju ( np. stan rolnictwa, bezrobocie, zatrudnienie) - informuje o firmie ( stan magazynu, stan firmy na rynku) - informacja wewnętrzna (analiza wydatków, wyników handlowych) - informacje indywidualne ( o pracy wyk. przez poszczególne jednostki)

Kategorie informacji zarządczej - informacje strategiczne (analizy demograficzne, inwestycje, koszty surowców itp.) - informacje taktyczne (bilanse za ostatni okres, zestawienia porównawcze) - informacje operacyjne ( stan magazynu , zapasów, awarie)

4. System informacyjny – OG - to posiadająca wiele poziomów struktura pozwalająca użytkownikowi na przetwarzanie, za pomocą procedur i modeli, informacji wejściowych w wyjściowe.

To wyodrębniony czasowo i przestrzennie układ przetwarzania informacji , będący zbiorem celowo ze sobą powiązanych elementów. Struktura SI : SI:= <T,I,C> T – technika i technologia I – zasoby informacyjne C – człowiek

SI w obiekcie gospodarczym ma wszystkie cechy przypisywane systemom. Elementy SI są zorganizowane tzn. ich liczba, rodzaj i własności są z góry określone. Każdy SI musi opierać się na określonym modelu zarządzania obiektem gospodarczym. Taki model określa informacyjne powiązania wewnątrz systemu i powiązania systemu z otoczeniem.

System informatyczny Jest wydzieloną, skomputeryzowaną, częścią systemu informacyjnego. To system oprogramowania , osadzony na pewnej konfiguracji sprzętowej i działający w określonym środowisku zgodnie z dobrze określonymi regułami. Komputeryzacja systemów informacyjnych jest coraz powszechniejszym sposobem zwiększenia sprawności działania systemu zarządzania, ponieważ mimo początkowych wydatków na szkolenia, oprogramowanie i wdrożenie, system informatyczny umożliwia formalizację struktury organizacyjnej, zwiększenie rozpiętości kierowania, automatyzowanie zadań, dostarcza niezwłocznie żądane informacje, ułatwia pracę grupową w przedsiębiorstwach posiadających wiele oddziałów

5. Klasyfikacja systemów informatycznych

1) ST – systemy transakcyjne (ewidencyjno-transakcyjne)

System rejestracji, przechowywania i prostego przetwarzania danych. Systemy te stanowią bazę informacyjną z określonej dziedziny, obsługują głównie najniższy szczebel zarządzania, przygotowują raporty i sprawozdania z bieżącej działalności, pośrednio wspomagają podejmowanie decyzji

2) SIK – systemy informowania kierownictwa

Jest systemem formalnym , opartym na technice komputerowej , z zadaniem wyszukiwania , wybierania i integrowania danych z różnych źródeł w celu dostarczenia informacji terminowych , służących podejmowaniu decyzji zarządczych. Jego rola maleje wraz z uaktywnieniem się Organizacji Gospodarczej w kontaktach z otoczeniem, jest mało efektywny w dostarczaniu kompleksowych informacji decyzyjnych, raczej służy pracownikom średniego szczebla zarządzania.

3) SWD – systemy wspomagania decyzji To dialogowy , elastyczny i adaptacyjny system informatyczny , zbiór procedur opartych na modelach, realizujący procesy przetwarzania danych oraz wnioskowania w celu wspomagania menedżera w podejmowaniu decyzji. Nie zastępuje jednak człowieka w dosłownym ich podejmowaniu oraz ponoszeniu za nie odpowiedzialności, powinien wspomagać rozwiązywać złożone problemy, zwiększyć efektywność podejmowanych decyzji w porównaniu do tych podejmowanych intuicyjnie.

4) SE – systemy eksperckie To systemy informatyczne zawierające wyspecjalizowaną wiedzę na temat specyficznego obszaru ludzkiej działalności. Wiedza jest zorganizowana w interakcyjny dialog z użytkownikiem , w wyniku czego może on oferować rozsądne rady lub proponować rozsądne decyzje. Wykorzystuje on wiedzę teoretyczną , empiryczną , doświadczalną, podejmuje próby rozwiązania zadania w warunkach niepełnej lub/i sprzecznej informacji , przypomina człowieka eksperta pod tym względem , że także może zawieść, a różni się od niego tym , że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za swoje porady.

6. Zarządzanie informacjami

Zarządzanie informacją polega na realizacji zadań:

-Prognozowania

-Planowania

-Organizowania

-Nadzorowania i kontrolowania

W zarządzaniu informacją konieczne jest uwzględnienie specyficznych cech zasobu- jego własności i cech pożądanych. Sformułowano tezy;

Inform. to zasób strategiczny- trzeba dbać o zasób, Inform ma rozkład asymetryczny, Inform mogą ulegać obciążeniu błędami, Inform. mogą pochodzić z różnych źródeł

Cechy niepożądane informacji: Nadmiar informacji, Rozwlekłość, Ogólnikowość, inne

Sprawność zarządzania zasobami informacjami wymaga:

-Uświadomienie wśród załogi wagi i znaczenia informacji dla OG

-Włączenie problematyki zarządzania tym zasobem do planów OG

-Powołania głównego specjalisty, którego zadaniem będzie zarządzanie zasobami informacyjnymi:

~~Planowanie niezbędnych zasobów

~~Podejmowanie działań zwiększających poziom jakości, spójności i stopnia bezpieczeństwa

~~Organizowanie szkoleń

~~Prowadzenie kontroli.

KARTKA BIAŁA

1. Rachunkowość finansowa i cykle operacyjne przedsiębiorstwa handlowego i wytwórczego

Rachunkowość finansowa Uważana we współczesnych organizacjach gospodarczych jako system informacyjny, a nie jedynie jako system ewidencji gospodarczych.

Podstawowym jej celem jest zaspokojenie potrzeb informacyjnych użytkowników zarówno wewnętrznych jak i zewn. System informacyjny rachunkowości obejmuje obieg inf. finansowej , księgi (główną i pomocniczą) , dokumenty księgowe, raporty i sprawozdania oraz metody i techniki przetwarzania danych.

Cykle operacyjne przedsiębiorstwa handlowego i wytwórczego

Zdarzenia gospodarcze występują w tzw. cyklu operacyjnym przedsiębiorstwa, który jest określany mianem ruchu okrężnego środków gospodarczych. Cykle operacyjny zależy od rodzaju prowadzonej działalności. Jeśli chodzi o jednostki wytwórcze wyróżniamy 3 fazy : zaopatrzenia, wytwarzania i sprzedaży, natomiast w przedsiębiorstwach handlowych występują 2 fazy : zaopatrzenia i sprzedaży. Obieg informacji w ramach cyklu operacyjnego przebiega w kliku dających się wyodrębnić cyklach wewn.

Cykl operacyjny jednostki handlowej

Działalność podstawowa przeds. handlowego polega na obrocie towarowym. Dostawcy towarów -> magazyn -> odbiorcy towarów

Kolejne etapy cyklu operacyjnego w jednostce handlowej , który obejmuje również rozliczenia finansowe wygląda tak : - zakup towarów, powstanie zobowiązań wobec dostawców - magazynowanie towarów - zbieranie zamówień na towary od odbiorców - sprzedaż wysyłkowa towarów , powstanie należności z tytułu sprzedaży - uzyskanie środków pieniężnych od odbiorców - dokonanie opłaty za towary kupione od odbiorców

Funkcjonowanie jednostki handlowej można też przedstawić inaczej , wyodrębniając 3 cykle wewnętrzne 1) cykl rozliczania zakupów towarów 2) cykl rozliczania sprzedaży towarów 3) cykl administracyjny dot. Ewidencji księgowej i przepływów pieniężnych

Cykl operacyjny jednostki wytwórczej Działalność podstawowa przeds. produkcyjnego polega na przetwarzaniu zakupionych od dostawców materiałów w produkty przeznaczone na sprzedaż. Głównym zadaniem systemu informatycznego jest zapewnienie ewidencji materiałów , półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz obsługa wszystkich dokumentów związanych z ich przepływem w procesach zaopatrzenia , wytwarzania i sprzedaży.

Przebiega on z reguły w etapach : - zakup materiałów i powstanie zobowiązań wobec dostawców - magazynowanie materiałów - przetworzenie materiałów w produkt - magazynowanie produktów - zbieranie zamówień na produkty - sprzedaż wysyłkowa produktów - uzyskanie środków pieniężnych od odbiorców produktów - dokonanie zapłaty za materiały kupione od odbiorców

Podobnie jak w przypadku jednostki handlowej można funkcjonowanie przeds. przedstawić również wyodrębniając cykle wewn. : - cykl planowania i rozliczania zakupu materiałów - cykl planowania i rozliczania produkcji - cykl planowania i rozliczania sprzedaży wyr. Gotowych - cykl administracyjny

2. System informatyczny wspomagający działalność podstawową przedsiębiorstwa handlowego Głównym zadaniem systemu informatycznego w jednostce handlowej jest wspomaganie obsługi magazynu towarów. Polega ono na automatyzacji ewidencji zw. z ruchem i stanami towarów w magazynie. Często określany jest mianem obrotu towarowego. Zawiera podsystemy : -zakupu towarów - rozrachunki z dostawcami - sprzedaży towarów - rozrachunki z odbiorcami - zarządzanie towarami w magazynie - raportowania - administracyjny

3. System informatyczny wspomagający działalność podstawową przedsiębiorstwa wytwórczego

Do podstawowych podsystemów systemu informatycznego wspomagającego działalność przeds. wytwórczego należą :

TPP – podsystem technicznego przygotowania produkcji , stanowi bazę do planowania produkcji i zaopatrzenia materiałowego , w tym dokumentacja warsztatowa

GM – podsystem gospodarki materiałowej, wspomaga planowanie zużycia i zaopatrzenia materiałowego

PRP – podsystem planowania i rozliczania produkcji

GWG – podsystem gospodarki wyrobami gotowymi

Podsystemy wspomagające cykl administracyjny przeds. wytwórczego również działają w sposób zbliżony do odpowiadających im systemów jednostki handlowej.

4. Techniczne przygotowanie produkcji Podsystem technicznego przygotowania produkcji jest podstawowym modułem, który jest wykorzystywany w procesach planowania produkcji.

Jego głównym zadaniem jest zbudowanie i utrzymanie w stanie aktualnym podstaw normatywnych procesu produkcyjnego zapisanych w tzw. bazie konstrukcyjno – technologicznej. Baza ta jest zapisana w 2 podst. Kartotekach :-kartotece konstrukcyjnej – inf. z czego wyroby są zbudowane, opierającej się na 2 zbiorach : 1) kartotece części zawierającej wykaz wszystkich wytworzonych półfabrykatów2) kartotece struktur wyrobów Dzięki niej dowiadujemy się ile , jakich komponentów , części potrzeba na wyprodukowanie danej liczby wyrobów oraz ile i jakie wyroby można wyprodukować na podst. zgromadzonych części, komponentów - kartotece technologicznej – inf. jak należy wykonać te wyroby , wskazuje jakie operacje muszą zostać wykonane, w jakiej kolejności , na jakich maszynach , przez jakich pracowników aby dany wyrób wyprodukować.

5. Planowanie sprzedaży, produkcji i zaopatrzenia w przedsiębiorstwie wytwórczym Uproszczona procedura planowania w przeds. wytwórczym realizowana jest w krokach :

1) planowanie sprzedaży – na podst. złożonych zamówień kontrahentów, prognoz

2) planowanie produkcji – na podst. planów sprzedaży

3) planowanie zużycia materiałów – na podst. planów produkcji i kartoteki strukturalnej

4) planowanie zaopatrzenia materiałowego – na podst. zużycia materiałów z uwzględnieniem zapasów

Procedura planowania produkcji Obejmuje na ogół 3 horyzonty czasowe : roczny, kwartalny, miesięczny. Efektem realizacji procedur planowania produkcji są następujące wyjścia podsystemu planowania produkcji : - plany produkcji - plany zatrudnienia - plany obciążenia maszyn i urządzeń - bilanse (pracochłonności, maszyno chłonności, materiałochłonności)

6. Podsystem gospodarki środkami trwałymi Zarządzanie środkami trwałymi jest realizowane w następujących etapach : 1 ) pozyskiwanie środków trwałych 2) użytkowanie środków trwałych 3) pozbywanie się środków trwałych

W każdym z etapów dokonywane są operacje zw. z ewidencją ruchu środków trwałych. Do podstawowych zadań podsystemu gospodarki środkami trwałymi należą : - ewidencja stanów i ruchu środków trwałych - naliczanie amortyzacji i umarzanie wartości środków trwałych - rejestracja czasu pracy maszyn , urządzeń, środków transport - inwentaryzacja środków trwałych - ewidencja modernizacji, napraw, remontów

Podstawowym zbiorem danych podsystemu gospodarki środkami trwałymi jest kartoteka środków trwałych , zawiera m.in. ( nr inwentarzowy, forma posiadania, data przyjęcia do ewidencji/likwidacji/sprzedaży, stawka umorzenia, koszty remontów, konserwacji itp.) Oprócz tej kartoteki może również istnieć kartoteka inwestycji , która służy gł. Ewidencji inwestycji w trakcie realizacji np. budowy.

7. Podsystem kadrowo – płacowy obejmuje dane o rzeczywistym zatrudnieniu i wynagrodzeniach , które można by porównać z wartościami o czasie pracy, zatrudnieniu , funduszy prac. Należy do podsystemów wspomagających rozliczanie zasobów przeds. w cyklu administracyjnym. Podsystem kadrowy obejmuje : - prowadzenie kartoteki osobowej pracowników (zawiera m.in. dane symbol pracownika, dane osobowe, wykształcenie i zawód, data zatrudnienia, wymiar etatu, symbol stanowiska itp.) - emisja dokumentów kadrowych - rejestracja czasu pracy ( wykorzystywana karta pracy lub urządzania pomiarowe połączonych z systemem kadrowym)- rejestracja nieobecności (urlopów, zwolnień lekarskich itp.) pomocne w tym kalendarze czasu pracy - naliczanie stażu pracy - generowanie zestawień

Dane zarejestrowane w podsystemie kadrowym stanowią podstawę do wyliczania niektórych składników wynagrodzeń ( staż pracy, czas pracy, nieobecności) Do podstawowych zadań podsystemu płacowego należą m.in. - prowadzenie kartoteki wynagrodzeń i sum do wypłaty - eksport danych o wynagrodzeniach do programu Płatnik - drukowanie list wypłat - emisja dokumentów do urzędów skarbowych i innych instytucji - przygotowanie i eksport danych o wynagrodzeniach do systemu księgowego .

8. Podsystem finansowo-księgowy Jest to podsystem wspomagający prowadzenie pozostałych ksiąg przedsiębiorstwa. , przede wszystkim księgi głównej nazywanej kartoteką obrotów i sald. Ewidencja w tym podsystemie przebiega w kilku etapach : I – otwarcie ksiąg ( na podst. zestawienia bilansu lub obrotów i sald) II – ewidencja zdarzeń ( oparta na własnych i obcych dowodach źródłowych) III – księgowanie (zbiór danych – kartoteka obrotów i sald) IV – zamknięcie okresu (zamknięcie kont na koniec okresów sprawozdawczych)

Podsystem ten obejmuj najczęściej moduły ( obsługi : ksiąg rachunkowych, rozliczeń bankowych, kasy, rozliczeń podatku VAT, automatycznego rozliczania kosztów i inne. Podsystem księgowy powinien umożliwiać równoczesną pracę w co najmniej 2 okresach (w niezakończonym miesiącu i w nowo rozpoczętym) Istotne jest aby podsystem ten umożliwiał elastyczne kształtowanie struktury kont w każdym z zespołów kont księgowych. W tym podsystemie bezpośrednie księgowania są dokonywane jedynie na kontach analitycznych.

9. Opisać ewolucję systemów planowania i sterowania produkcją MRP

W rozwoju systemów planowania i sterowania produkcją można wyróżnić następujące etapy : I – systemy sterowania zapasami IC II – systemy planowania zapotrzebowania materiałowego MRP III – systemy planowania potrzeb materiałowych w zamkniętej pętli sterowania CL – MRP IV – systemy planowania zasobów produkcyjnych MRP II V – systemy planowania zasobów przeds. ERP VI - systemy planowania zasobów przeds. umożliwiające pracę w sieci Internet ERP II.

Do powszechnej metody sterowania zapasami należały metoda stałej wielkości zamówienia (zamówienie składało się w momencie gdy wielkość zapasu spadła do uprzednio określonego poziomu) i stałego okresu dostaw (ponawianie zamówień odbywa się cykliczni na podstawie analizy tempa zużycia)

W odróżnieniu od tych metod , metoda MRP planowania zapotrzebowania materiałowego jest wykorzystywana w sytuacji zapotrzebowania zależnego, w której sterowanie zapasami zależy od składanych zamówień na wyroby gotowe. Wykorzystywana jest : - baza danych o strukturach wyr. Gotowych - dane o stanach zapasów i o cyklu ich pozyskania z produkcji lub zakupów - roczny harmonogram produkcji , wskazujący które wyroby, a jakich ilościach i okresach zamierza się wyprodukować

W stosunku do MRP w CL – MRP - rozwinięto moduł głównego harmonogramu produkcji - dołączono moduł planowani zdolności produkcyjnych i sprzężono go z MRP - dołączono moduł zarządzania warsztatem produkcyjnym - dołączono moduł zaopatrzenia i zintegrowano go z modułem gospodarki materiałowej Opublikowano oficjalny standard systemów planowania zasobów produkcyjnych – MRP II, który obejmował dodatkowo moduły: - planowanie biznesowe - zarządzanie popytem - planowanie sprzedaży -planowanie potrzebnych zasobów - wstępne planowanie zdolności produkcyjnej - harmonogramowanie spływu produkcji

10. Systemy ERP, tendencje rozwojowe systemów ERP – systemy ERP II

ERP – planowanie zasobów przeds. , zbiór aplikacji adresowanych głównie do firm produkcyjnych zapewniających optymalizację zasobów i procesów wewn. przedsiębiorstwa. ERP II – jest zbiorem specyficznych dla danej branży aplikacji , które generują wartości dla klientów i udziałowców poprzez udostępnienie i optymalizację procesów zarówno wewnątrz przeds. jak i pomiędzy przedsiębiorstwami.

Głównym celem systemów ERP jest możliwie najpełniejsza integracja wszystkich szczebli zarządzania przeds. , włącznie z najwyższymi. Obejmuje takie przeds. jak : - obsługa klientów - produkcja - finanse i księgowość - zarządzanie zasobami ludzkimi - integracja w ramach łańcucha logistycznego.

ERP II jest koncepcją znacznie rozszerzającą ERP , która wprowadza pewne zmiany w stosunku do niego. a)Optymalizacja przedsiębiorstw (rola) partycypacja w łańcuchu dostaw, C-commerce b)produkcja i dystrybucja (domena) wszystkie sektory i segmenty c)produkcja, sprzedaż i dystrybucja, procesy finansowe (funkcje) łączenie przemysłów , procesy przemysłowe d)wewnętrzne ukryte (procesy)zewnętrznie połączone e)niesieciowa, zamknięta, architektura monolityczna (architektura) bazująca na Internecie , otwarta, komponentowa f) wewnętrznie generowanie i konsumowanie (dane) publikowane wewn. i zewn.

KARTKA ŻÓŁTA

1. Systemy komputerowo zintegrowanego wytwarzania – CIM

CIM polega na stosowaniu odpowiedniego sprzętu oraz oprogramowania do planowania, koordynowania , kontrolowania oraz sterowania całością działań produkcyjnych oraz realizacji funkcji zarządzania w przeds. W środowisku CIM komputerowym wspomaganiem objęte zostają fazy projektowania wyrobów i ich bezpośredniego wytwarzania oraz następuje sprzężenie działających w tych fazach systemów z systemem planowania i sterowania produkcją. Podstawę budowy środowiska CIM tworzą 3 główne systemy : 1) systemy projektowania – komputerowe systemy wspomagające prace konstruktorskie CAD 2) systemy wytwarzania – komputerowo wspomagane systemy sterowania maszynami i urządzeniami technologicznymi CAM 3) systemy planowania i sterowania produkcją MRP II , ERP II

Mogą one być uzupełniane o różne dodatkowe systemy np. CAQ – komputerowe wspomagane sterowanie jakością CAT – komputerowe testowanie jakości wyrobów, maszyn, urządzeń CAE – komputerowo wspomagana inżynieria CAP – komputerowo wspomagane przygotowanie i planowanie produkcji CAPP – komputerowo wspomagane planowanie procesów

2. Systemy wspomagania zarządzania relacjami z klientem – CRM to zestaw procedur i narzędzi istotnych w zarządzaniu kontaktami z klientami. Jedna z definicji mówi , że CRM jako przyjęta strategia działania koncentruje się na wspieraniu czynności marketingowych , procesu sprzedaży oraz wszelkich działań zw. z obsługą klienta poprzez skierowanie uwagi wyłącznie na potrzeby konsumenta. Jako pojęcie w Informatyce obejmuje swym zasięgiem metody, oprogramowanie i zwykłe możliwości Internetu umożliwiające przeds. w sposób uporządkowany wykształcić określone relacje z konsumentem.

Najważniejsze korzyści z oprogramowania CRM to : - wzrost przychodów i zysków - nawiązanie i poprawa kontaktów handlowych - elastyczność dzięki skalowalności - lepsza obsługa klienta - zwiększona sprzedaż krzyżowa i rozszerzona - dostępność informacji ułatwiających kluczowe decyzje - lepszy marketing docelowy

Ze względu na rodzaj i sposób wykorzystywania narzędzi informatycznych systemy klasy CRM można przedstawić jako złożenie 3 współpracujących podsystemów : - CRM operacyjnego zorientowanego na zdobywaniu, gromadzeniu danych o potencjalnych i bieżących klientach , kontaktach z nimi, transakcjach - CRM analityczny – zestaw narzędzi do analizy danych , przekształca te dane zgromadzone w wiedzę służącą budowaniu długoterminowych relacji z klientami - CRM komunikacyjny – ułatwia kontakt pomiędzy organizacją a klientem za pośrednictwem różnych kanałów komunikacji

3. Pojęcie i architektura systemu Business Intelligence (BI), hurtownie danych

BI – to system dostarczenia właściwych informacji , właściwym osobom we właściwym czasie, aby wspomagać procesy podejmowania decyzji przez analizę danych i w efekcie uzyskać przewagę konkurencyjną.

Systemy BI stanowią połączenie różnych technologii hurtowni danych, OLAP, data mining i dystrybucji informacji. Połączenie to określa architekturę systemu BI , w której można wyróżnić 3 warstwy funkcjonalno – technologiczne : 1) warstwę integracji i składowania Tworzą ją narzędzia ETL służące do wykonania operacji pobierania, transformacji i ładowania danych do hurtowni danych, hurtowni danych -> baza hurtowni danych 2) warstwa przetwarzania analitycznego - podstawowe narzędzia raportujące - narzędzia analiz wielowymiarowych OLAP - zaawansowane narzędzia analityczne - aplikacje analityczne i inne 3) warstwa udostępniania wyników - serwery plików - portale informacyjne - narzędzia i środki automatycznej dystrybucji informacji

Oprócz tych warstw w systemie BI wyróżnia się również warstwę administracyjną , która przenika wszystkie 3 podstawowe, bo w każdej z nich wykonuje się zadania administracyjne. W warstwie przechowywania danych stosuje się 2 typy baz danych : bazy relacyjne oraz wielowymiarowa baza danych (pełni gł. rolę źródeł danych dla narzędzi analizy wielowymiarowej jak OLAP, czy tabele przestawne.)

Hurtownie Danych

Hurtownia danych to scentralizowana baza danych, uprzednio oczyszczonych i ujednoliconych, zorganizowana hierarchicznie, tematycznie i czasowo, w której gromadzi się dane archiwalne pod kątem wielu zróżnicowanych potrzeb użytkowników organizacji. Klasy informacji w hurtowni danych: Informacje faktyczne (fakty) Informacje referencyjne (opisu) Informacje zbiorcze (agregaty faktów) Metadane (opisują dane w hurtowni)

Hurtowania danych powinna być: Tematyczna (o lokalizacji danych decyduje ich tematyka); Zintegrowana (ma służyć całej firmie, posiadać jednakowy format, jednostki itp.); Nieulotna (tylko do odczytu) ; Uwarunkowana historycznie (dane zawierają informacje o okresie ich stworzenia, następnie dodawane dane tworzą nową warstwę czasową) ;Przeznaczona do podejmowania decyzji przez kierownictwo firmy

4. Pojęcie i architektura systemów WorkFlow

System zarządzania przepływem pracy to system zapewniający automatyzację procesu biznesowego ,w części lub w całości , podczas której dokumenty, informacje lub zadania są przekazywane między uczestnikami do wykonania zgodnie z ustalonym zestawem reguł.

W ogólnym modelu architektury punktem wyjścia jest określenie procesu biznesowego , który ma być obsługiwany przez aplikację. Następnie definiowanie procesu w rozbiciu na poszczególne działania. Po zdefiniowaniu procesu system odpowiedzialny jest za prawidłowy przebieg procesu zarządzanie instancjami i monitowanie o etapach jego przebiegu.

Architektura -> System zarządzania procesami WorkFlow składa się z 3 komponentów - komponenty software zapewniające wsparcie różnych funkcji realizowanych przez system - różnego typu dane systemowe i meta dane - aplikacje zewn. i dane tych aplikacji

5. Technologie informatyczne w zarządzaniu wiedzą niejawną

Wiedzy niejawnej dotyczą procesy: a) Socjalizacja – konwersja wiedzy niejawnej na niejawną (poczta elekt., listy czat, forum dyskusyjne, komunikatory) b) Eksternalizacja – konwersja w. niejawnej na jawną (sieci semantyczne, ontologie wiedzą, systemy zarządzania treścią CMS) c) Internalizacja – konwersja w. jawnej na niejawną (e-learning, wyszukiwarki, textmining)

W każdym z tych procesów można wykorzystać technologie informatyczne przy tworzeniu wiedzy niejawnej i jej gromadzeniu, udostępnianiu użytkownikom. Jedno rozwiązanie informatyczne może wspomagać więcej niż 1 proces konwersji wiedzy. Wykorzystuje się narzędzia umożliwiające komunikację i dyskusje, wspomaganie prowadzenia konferencji itp. Wykorzystanie technologii potrafiących uchwycić wiedzę osobistą (pracowników, dostawców, klientów) i zamienić ją w wiedzę dostępną dla całej organizacji. Wykorzystanie technologii do kodyfikacji wiedzy niejawnej, wykorzystanie sieci semantycznych mających się przyczynić do utworzenia i rozpowszechnienia standardów opisywania treści w Internecie.

6. Portale korporacyjne EP - Portal korporacyjny to platforma informatyczna, która integruje systemy i technologie informatyczne, dane, informację i wiedzę , funkcjonujące w organizacji oraz jej otoczeniu w celu umożliwienia użytkownikom wygodnego dostępu do danych , informacji, wiedzy stosownie z wynikających potrzeb , w dowolnym miejscu i czasie , w bezpieczny sposób poprzez jednolity interfejs. W skład ogólnej architektury wchodzą : a) warstwa prezentacji i personalizacji, b) warstwa taksonomii i wyszukiwania, c) warstwa bezpieczeństwa, d) warstwa integracji

Najpopularniejsze aplikacje w EP to CRM, ERP , zarządzanie rachunkami itp. Zastosowania zewnętrzne- sprzedaż przez neta, - składanie zamówień przez neta, - cenniki dla partnerów, - katalog produktów w necie Zastosowania wewnętrzne - system obiegu dokumentów - wspólna baza klientów - zarządzanie zasobami ludzkimi - planowanie spotkań, urlopów

7. Bezpieczna organizacja w gospodarce elektronicznej Zagrożenia systemów informatycznych: zablokowanie dostępu do usług, włamania do systemu, utrata danych, kradzież danych, fałszowanie informacji… Zabezpieczenia: Na poziomie aplikacji; Warstwy pośredniczącej; Na poziomie protokołów komunikacyjnych; Szyfrowanie danych; Podpis elektroniczny; Szyfrowanie asymetryczne, Tworzenie listy uprawnień użytkowników do plików, Prywatność, Technologie bezpiecznej transmisji danych, Bezpieczna poczta elektroniczna