LEKI UKŁADU WSPÓŁCZULNEGO

• Leki układu współczulnego = leki wpływające na receptory i przekaźnictwo w zakończeniach synaptycznych między włóknami pozazwojowymi układu współczulnego a komórkami efektorowymi

• mogą działać bezpośrednio na receptory adrenergiczne lub pośrednio, wpływając na ilość neuroprzekaźnika uwolnionego do szczeliny synaptycznej

  • leki bezpośrednio pobudzające receptory postsynaptyczne lub zwiększające przekaźnictwo są to leki sympatykomimetyczne

  • leki blokujące receptory postsynaptyczne lub zmniejszające ilość uwalnianego neuroprzekaźnika są to leki sympatykolityczne

• leki sympatolityczne = leki działające na cześć presynaptyczną, hamując biosyntezę, magazynowanie lub uwalnianie neuroprzekaźnika

• na powierzchni komórek efektorowych układu współczulnego występują receptory α i β; ich pobudzenie może prowadzić do przeciwnych następstw. Ponieważ rozmieszczenie tych receptorów nie jest równomierne (homogenne) o skutku działania leku decyduje jego charakter, wybiórczość działania oraz liczba i dominacja wrażliwych receptorów na powierzchni komórki efektorowej

• Leki α₁ – adrenomimetyczne

  • fenylefryna, mefentermina, metoksamina (blokuje też β), metaraminol, norfenefryna, etylefryna (pobudza β)

  • leki te pobudzają bezpośrednio głównie receptory α₁

  • znacznie słabiej pobudzają receptory β₂-adrenergiczne

  • mefentermina i metaraminol mają też silne działanie pośrednie, prawdopodobnie w wyniku zwiększenia uwalniania noradrenaliny

  • następstwem działania tych leków jest zwężenie naczyń krwionośnych skóry i nerek, zwiększenie oporu obwodowego i wzrost ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego. Może wystąpić odruchowa bradykardia.

  • podane miejscowo na błonę śluzową nosa powodują jej anemizację, zmniejszenie obrzęku i hamowanie wydzielania śluzu

  • zastosowane do worka spojówkowego rozszerzają źrenicę i zmniejszają ciśnienie śródgałkowe, nie powodują zaburzeń akomodacji

  • Zastosowanie

    1. podciśnienie, zapaść;

    2. nieżyt nosa;

    3. jaskra;

• Leki α₂ – adrenomimetyczne

  • klonidyna, guanabenz, guanfacyna

  • klonidyna jest agonistą receptorów α₂; działa antagonistycznie na receptory α₁

    • działając przez presynaptyczne receptory α₂-adrenergiczne (autoreceptory) zmniejsza uwalnianie noradrenaliny z zakończeń włókien współczulnych

    • przenika do OUN i działa szczególnie silnie na receptory α₂ w ośrodkach regulujących aktywność AUN → zmniejszenie napięcia układu współczulnego, zaczyna przewazać układu przywspółczulny

    • prowadzi to do rozszerzenia naczyń krwionośnych, zwolnienia czynności serca
      i zmniejszenia objętości wyrzutowej serca, znacznego spadku ciśnienia tętniczego

    • klonidyna ma również silne działanie uspokajające przez ośrodkowe mechanizmy α-adrenergiczne

    • nagłe przerwanie podawania klonidyny może spowodować gwałtowne zwiększenie ciśnienia tętniczego, przypominające przełom nadciśnieniowy występujący w guzie chromochłonnym nadnerczy → nadwrażliwość receptorów adrenergicznych spowodowana długotrwałym niedoborem endogennej noradrenaliny

• guanabenz i guanfacyna są lekami o bardziej wybiórczym działaniu

• Zastosowanie

  1. nadciśnienie tętnicze;

  2. migrena (profilaktyka)

  3. bolesne miesiączkowanie, przekwitanie;

  4. jaskra;

     • leki α₁- i α₂-adrenomimetyczne

• ksylometazolina, nafazolina, oksymetazolina, tetryzolina, tymazolina

• pobudzają one receptory α₁ i α₂

• pobudzenie receptora α₂ wyzwala reakcję dwufazową – pobudzenie α₂ presynaptycznego hamuje wydzielanie NA, a α₂ postsynaptycznego powoduje skurcz naczyń. Po 10 dniach – tachyfilaksja.

• podaje się je wyłącznie miejscowo, głównie na błony śluzowe przewodów nosowych w celu obkurczenia naczyń krwionośnych, powoduje to zmniejszenie obrzęku błony śluzowej i zmniejszenie wydzielania śluzu

• niekiedy może wystąpić paradoksalne przekrwienie błon śluzowych i zwiększone wydzielanie śluzu; przy przewlekłym stosowaniu może dochodzić do zmian zanikowych błony śluzowej wskutek długotrwałej anemizacji (rhinitis sicca)

• leki te są przeciwwskazane w jaskrze wąskokątowej

• mimo że w niewielkim tylko stopniu wchłaniają się z miejsca podania, mogą niekiedy wywierać działanie ogólnoustrojowe α-adrenomimetyczne

• u małych dzieci mogą wywołać zaburzenia oddychania i śpiączkę

• Zastosowanie – nieżyt nosa

• ZASTOSOWANIE α-ADRENERGIKÓW

• obkurczanie naczyń

• hipotonia samoistna, ortostatyczna

• zapaść naczyniowa

• zwężenie naczyń miejscowo, zmniejszenie obrzęku, przekrwienia, zmniejszenie wydzielania gruczołów śluzowych (zap. zatok)

• jako dodatek do roztworów środków miejscowo znieczulających (głównie adrenalina!) w celu:

  • przedłużenia działania tych środków

  • zmniejszenia krwawienia poprzez obkurczanie naczyń

  • zmniejszenie toksyczności tych środków

  • Leki β₁-adrenomimetyczne

    • Dobutamina jest lekiem o przeważającym działaniu β₁-adrenomimetycznym, słabiej pobudza receptory β₂-adrenergiczne i receptory α₁-adrenergiczne

    • w sercu działanie inotropowe (+) i chronotropowe (+)

    • naczyniowe przeciwstawne skutki adrenomimetyczne dobutaminy równoważą się, dlatego opór obwodowy i ciśnienie tętnicze nie ulegają zmianie

    • dobutamina podana w dużych dawkach może powodować wzrost ciśnienia tętniczego i tachykardię

    • Zastosowanie

1. niewydolność serca ostra

2. niewydolność krążenia pochodzenia sercowego

3. zabiegi kardiochirurgiczne

   • Leki β₂-adrenomimetyczne

krótko działające (co 4-6 godzin): salbutamol, terbutalina, fenoterol

o przedłużonym działaniu: formeterol (Foradil), salmeterol (Serevent)

leki działające na naczynia: bametan (bezpośr. rozkurcza), bufenina

• mogą słabo pobudzać receptory β₁adrenergiczne

• następuje rozszerzenie oskrzeli (działanie broncholityczne) oraz zmniejszenie napięcia i hamowanie aktywności skurczowej mięśnia macicy (działanie tokolityczne)

• pobudzenie receptorów β₂-adrenergicznych na powierzchni komórek tucznych zapobiega ich degranulacji i uwalnianiu zawartych w nich substancji biologicznie czynnych, silnie kurczących oskrzela

• leki te dobrze się wchłaniają z przewodu pokarmowego i błon śluzowych dróg oddechowych

• mogą powodować rozszerzenie naczyń obwodowych, spadek ciśnienia krwi, przyspieszenie akcji serca i zwiększenie jego pojemności minutowej

• ZASTOSOWANIE

• leczenie astmy oskrzelowej

• rzadko w leczeniu bloków przedsionkowo – komorowych, zatokowej bradykardii, zapobieganie napadom MAS, w NZK

• tokolityki w porodzie przedwczesnym

• w celu rozszerzenia naczyń w ch. Raynauda, ch. Buergera, miażdżycy zarostowej tętnic

• leczenie depresji – salbutamol – atypowy lek p/depresyjny

  • Leki β₁ i β₂-adrenomimetyczne

• Izoprenalina i orcyprenalina

• przyspieszenie czynności serca, zwiększenie objętości wyrzutowej, rozszerzenie łożyska naczyniowego w skórze i wątrobie; występuje niewielkie zwiększenie ciśnienia skurczowego i znaczne zmniejszenie ciśnienia rozkurczowego

• leki te powodują rozszerzenie oskrzeli

• Zastosowanie – zaburzenia przewodnictwa w układzie bodźcoprzewodzącym serca; dychawica oskrzelowa i stany skurczowe oskrzeli;

• SKUTKI UBOCZNE DZIAŁANIA β

• drżenie mięśniowe

• wzrost przemian biochemicznych (wzrost glikemii, rośnie stężenie mleczanów w osoczu, pirogronianów, ketonów, wolnych kw. tłuszczowych)

• hipokaliemia (z powodu przech. K⁺ do mięśni)

• tachykardia (wynik rozszerzenia naczyń) i tachyarytmia

• martwica m. sercowego

• hipoksemia (ostre zaburzenia stosunku wentylacji do perfuzji)

• nadmierna ekspozycja alergenowa

• paradoksalny bronchospazm

• REGULACJA RECEPTORÓW β

• Uncoupling

  • zahamowanie zdolności wiązania agonisty

  • proces odwracalny – reagowanie receptora wraca po odstawieniu leku

  • mechanizm molekularny – fosforylacja białek

  • liczba receptorów się nie zmienia

• Down regulation

• wymaga długotrwałej ekspozycji na agonistę

• reakcja wolna (godziny)

• utrata receptorów i ich ekspresji

• reakcja nieodwracalna – aby wróciła zdolność do reagowania na agonistów potrzebna jest synteza nowych białek receptorowych

  • 
    Leki adrenomimetyczne o działaniu pośrednim

• powodują zwiększenie przekaźnictwa w synapsach pomiędzy zakończeniami włókien układu współczulnego a narządami efektorowymi

• działanie to może być wynikiem:

  • zwiększeniem uwalniania noradrenaliny do szczeliny synaptycznej,

  • hamowania wchłaniania zwrotnego noradrenaliny,

  • hamowania degradacji enzymatycznej noradrenaliny

• leki te stosunkowo szybko wywołują tachyfilaksję; nie wpływają na uwalnianie amin katecholowych z komórek chromochłonnych rdzenia nadnerczy

• Efedryna powoduje wzrost uwalniania noradrenaliny z zakończeń układu współczulnego i neuronów oun; bezpośrednio pobudza receptory adrenergiczne postsynaptyczne; wywołuje stany pobudzenia, wzrost reaktywności i zdolności koncentracji, usuwa objawy zmęczenia i senności, zmniejsza łaknienie, w większych dawkach powoduje zwiększenie drażliwości, rozkojarzenie i bezsenność

• Amezinium zwiększa uwalnianie noradrenaliny i hamuje aktywność MAO

• substancje te zwiększają stężenie noradrenaliny w przestrzeni synaptycznej, wywołując skutki charakterystyczne dla pobudzenia układu współczunego i podania noradrenaliny

• rozkurczają oskrzela w następstwie pobudzenia receptorów β₂ drzewa oskrzelowego oraz powodują skurcz naczyń skórnych, nerkowych i trzewnych, zwiększenie oporu obwodowego i podwyższenie ciśnienia tętniczego wskutek pobudzenia receptorów α₁-adrenergicznych; zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego i objętość wyrzutową serca

• Zastosowanie

  • Efedryna

    1. niedociśnienie, omdlenie

    2. dychawica oskrzelowa i inne stany skurczowe oskrzeli

    3. nieżyt nosa

    4. rozszerzenie źrenicy

    5. składnik mieszanek wykrztuśnych

       • Amezinium - niedociśnienie tętnicze

• 
  Leki α₁-adrenolityczne

  • prazosyna i terazosyna

  • leki o działaniu antagonistycznym wobec receptorów α₁ -adrenergicznych. Blokują one także receptory α ₂-adrenergiczne.

  • blokada receptorów α₁ adrenergicznych wywołuje rozszerzenie naczyń krwionośnych, trzewnych i naczyń krwionośnych mięśni szkieletowych powodując spadek oporu obwodowego i obniżenie ciśnienia tętniczego

  • rozszerzenie łożyska żylnego zmniejsza powrót krwi do serca

  • prazosyna wywiera działanie ośrodkowe, hamuje ona również aktywność fosfodiesterazy

  • podczas leczenia może wystąpić hipotonia ortostatyczna

  • Zastosowanie – nadciśnienie tętnicze, niewydolność mięśnia sercowego

• Leki α ₂-adrenolityczne

  • johimbina

  • względnie wybiórczy antagonista

  • wzmaga uwalnianie noradrenaliny z zakończeń presynaptycznych

  • podwyższa ciśnienie tętnicze i przyspiesza akcję serca

  • łatwo przenika do oun

• Leki α₁- i α ₂-adrenolityczne

  • fenoksybenzamina, fentolamina, tolazolina

  • Fenoksybenzamina

    • działanie przeciwserotoninowe, przeciwhistaminowe i cholinolityczne

    • powoduje ↑ czynności serca, spadek ciśnienia i zaburzenia ortostatyczne

  • Fentolamina

    • blokuje receptory serotoninowe i zwiększa uwalnianie histaminy

    • powoduje rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia

    • wzmaga uwalnianie noradrenaliny bezpośrednio przez blokowanie receptorów α₂ i pośrednio wskutek uruchomienia mechanizmów wyrównawczych

    • powoduje skurcze mięśni gładkich jelit (skutek blokowany przez leki cholinolityczne) i wzrost wydzielania soku żołądkowego

    • Zastosowanie – guz chromochłonny nadnerczy

  • Tolazolina

    • silnie rozszerza naczynia krwionośne obwodowe

    • przyspiesza czynność serca i zwiększa objętość minutową

    • nie wpływa lub powoduje tylko nieznaczny spadek ciśnienia tętniczego. Dzięki temu poprawia przepływ w rozszerzonym łożysku naczyń obwodowych.

    • Zastosowanie – zaburzenia krążenia obwodowego: miażdżyca, choroba Raynauda, choroba Buergera, odmrożenia, zator tętnicy środkowej siatkówki

• Alkaloidy sporyszu

  • pochodne alkaloidów sporyszu mogą działać na receptory α-adrenergiczne, receptory serotoninowe lub receptory dopaminowe

  • Dihydroergotoksyna, dihydroergotamina

    • są to mieszaniny pochodnych hydroksylowych 3 alkaloidów sporyszu: ergokrystyny, ergokryptyny i ergokarniny

    • wywołują rozkurcz naczyń krwionośnych, działają one także bezpośrednio kurcząc mięśnie gładkie naczyń żylnych, nie wpływając na tętniczki i naczynia włosowate

    • powodują zmniejszenie ciśnienia tętniczego

    • Zastosowanie – stany skurczowe obwodowych naczyń krwionośnych, nadciśnienie tętnicze, migrena (zapobieganie i leczenie), zaburzenia krążenia mózgowego

  • Ergotamina

    • słabe działanie α-adrenolityczne na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych oraz działanie bezpośrednio kurczące na mięśnie gładkie tętniczek (to działanie przeważa nad działaniem adrenolitycznym)

    • bardzo silnie kurczy rozszerzone naczynia krwionośne oraz mięsień macicy

    • Zastosowanie – migrena (napady), krwawienia poporodowe

  • Ergometryna i metyloergometryna

    • silnie kurczą mięsień macicy

    • nie działają na receptory α -adrenergiczne ani nie kurczą mięśni gładkich naczyń krwionośnych

    • Zastosowanie - niedostateczne zwijanie macicy, krwawienia poporodowe.

  • Bromokryptyna

    • agonistyczne działanie na receptory D₂ i bardzo słabe działanie
      α –adrenolityczne; hamuje uwalnianie prolaktyny i hormonu wzrostu

    • Zastosowanie – hiperprolaktynemia (mlekotok), akromegalia, choroba Parkinsona, hipogonadyzm męski, impotencja, oligospermia

  • Metysergid silnie blokuje receptory serotoninowe; Zastosowanie – migrena (zapobiegawczo), naczyniowe bóle głowy, rakowiak

  • Działania niepożądane alkaloidów sporyszu

    • występowanie nudności i wymiotów

    • wywołują uczucie zimna i parestezje w kończynach

• Leki β₁ – adrenolityczne

  • znoszą działanie endogennej noradrenaliny

  • lekami o przeważającym działaniu β₁-adrenolitycznym są: acebutolol, atenolol, metoprolol

  • lekami nieselektywnie blokującymi wszytskie receptory β są: alprenolol, nadolol, propranolol, pindolol, sotalol i tymolol

  • substancją o przeważającym działaniu β₂-adrenolitycznym jest butoksamina

  • niektóre z tych leków wywierają działania wynikające z ich wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i niespecyficzne działanie błonowe

    • wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna wynika ze szczątkowej zdolności pobudzania receptorów β-adrenergicznych przez te leki; aktywność sympatykomimetyczna wykazują: alprenolol, pindolol, praktolol, oksprenolol i acebutolol

    • nieswoiste działanie błonowe wykazują: propranolol, oksprenolol, alprenolol, acebutolol i metoprolol

  • Atenolol – silnie blokuje receptory β₁-adrenergiczne, a tylko w minimalnym stopniu działa na receptory β₂-adrenergiczne; nie ma wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej ani działania błonowego

  • Metoprolol – silnie blokuje receptory β₁-adrenergiczne, wywiera słabe działania β₂-adrenolityczne i słabe działanie błonowe. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej

  • Acebutolol – blokuje receptory β₁-adrenergiczne, a słabiej β₂-adrenergiczne, Posiada wewnętrzną aktywność sympatykomimetyczną i wywiera niespecyficzne działanie błonowe

  • Alprenolol –silna wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna oraz niespecyficznym działaniem błonowym

  • Nadolol, sotalol – blokują oba receptory β, nie wywierają działania błonowego ani sympatykomimetycznego. Słabo przenikają do oun.

  • Pindolol - bardzo silnie blokuje receptory β-adrenergiczne, wykazuje znaczną wewnętrzną aktywność sympatykomimetyczną

  • Propranolol - wywiera silne działanie β adrenolityczne oraz silne nieswoiste działanie błonowe, nie ma wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej.

  • Tymolol bardzo silnie blokuje receptory β-adrenergiczne, nie ma działania błonowego ani aktywności sympatykomimetycznej

  • Działanie

    • blokując receptory β₁-adrenergiczne, powodują:

      • zwolnienie czynności serca w wyniku ujemnego działania chrono- i dromotropowego, które może być wzmocnione nieswoistym działaniem błonowym,

      • zmniejszenie pracy serca i zapotrzebowania na tlen wskutek działania inotropowego ujemnego,

      • obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (działanie ośrodkowe i obwodowe),

      • zmniejszenie uwalniania reniny,

      • hamowanie drżeń mięśniowych (działanie na mięśnie poprzecznie prążkowane i gospodarkę potasową, działanie ośrodkowe),

      • działanie uspokajające (ośrodkowe).

    • następstwem blokowania receptorów β₂-adrenergicznych jest: skurcz oskrzeli, skurcz naczyń obwodowych, skurcze macicy, hamowanie glikogenolizy i hamowanie uwalniania insuliny

  • Zastosowanie

    • Profilaktyka wtórnego zawału serca.

    • Profilaktyka stanów stresowych.

    • Profilaktyka nawrotowych krwawień z żylaków przełyku.

    • Nadciśnienie tętnicze

    • Choroba niedokrwienna serca; zawał serca (ograniczenie strefy martwicy serca)

    • Zaburzenia rytmu nadkomorowego i komorowego z nadpobudliwości.

    • Nadczynność tarczycy.

    • Guz chromochłonny.

    • Nerwica lękowa.

    • Choroba Parkinsona.

    • Migrena.

    • Abstynencja alkoholowa.

    • Drżenie mięśniowe.

    • Jaskra (stosuje się tymolol, który obniża ciśnienie śródgałkowe, nie wpływając na szerokość źrenicy i nie zaburzając akomodacji)

  • Działania niepożądane

    • nudności, wymioty, biegunka w pierwszych dniach leczenia,

    • duszność, skurcz oskrzeli,

    • zaburzenia przewodzenia w układzie bodźcoprzewodzącym serca,

    • zwolnienie czynności serca,

    • zmniejszenie ciśnienia tętniczego,

    • ujawnienie niewydolności krążenia,

    • oszołomienie, senność,

    • zaburzenia krążenia obwodowego,

    • pogłębienie stanów hipoglikemicznych

1. Leki działające niewybiórczo (nieselektywne)
A. Bez właściwości agonistycznych	propranolol, timolol, nadolol, sotalol, tertalol
B. Z działaniem agonistycznym	pindolol, alprenolol, oksprenolol, penbutolol
2. Leki kardioselektywne
A. Bez właściwości agonistycznych	atenolol, metoprolol, bisoprolol, betaksolol, esmolol, bawentolol
B. Z działaniem agonistycznym	celiprolol, acebutolol, praktolol, epanolol
3. Z dodatkowym działaniem α1-adenolitycznym
A. Niewybiórcze	karwedilol, labetalol, bucindolol, dilewalol

• 
  Leki α- i β-adrenolityczne

  • Labetalol

    • powoduje rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych i zmniejszenie oporu obwodowego, co prowadzi do spadku ciśnienia tętniczego krwi,

    • obniżenie ciśnienia tętniczego nie wywołuje odruchowego wyrównawczego przyspieszenia częstości serca wskutek działania β-adrenolitycznego

  • Zastosowanie – nadciśnienie tętnicze, guz chromochłonny

• Leki sympatykolityczne o działaniu pośrednim

  • Metyldopa

    • metylowa pochodna DOPA, przenika do oun i wchłania się na zasadzie transportu zwrotnego do wnętrza komórek nerwowych, gdzie pod wpływem DOPA-dekarboksylazy ulega przekształceniu w metylonoradrenalinę

    • nie ulega deaminacji przez MAO

    • jest określana mianem „fałszywego przekaźnika”

    • w szczelinie synaptycznej metylonoradrenalina działa silnie pobudzająco na receptory α₂-adrenergiczne, pobudzenie tych receptorów na powierzchni komórek jądra pasma samotnego, stanowiących ośrodki regulujące aktywność AUN, powoduje zmniejszenie napięcia układu współczulnego, następstwem jest znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, głównie wskutek rozszerzenia obwodowych naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu obwodowego, a w mniejszym stopniu dzięki zmniejszeniu pojemności wyrzutowej serca.

    • metyldopa jest przekształcana w „fałszywy przekaźnik" również w neuronach dopaminergicznych mózgu, dlatego może wywoływać zespół Parkinsona, stany depresyjne, mlekotok

    • Zastosowanie – nadciśnienie tętnicze.

  • Rezerpina

    • hamuje procesy wchłaniania do ziarnistości synaptycznych DOPA, która służy do syntezy noradrenaliny

    • hamuje wnikanie do ziarnistości synaptycznych NA, która została wchłonięta zwrotnie z przestrzeni synaptycznej

    • następstwem działania rezerpiny jest długotrwałe zmniejszenie ciśnienia tętniczego, wskutek rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu obwodowego oraz zwolnienia czynności serca i zmniejszenia objętości minutowej

    • Zastosowanie – nadciśnienie tętnicze

    • ze względu na małą wybiórczość działania rezerpina wywołuje liczne działania niepożądane, m.in. wrzodotwórcze, zespół Parkinsona, stany depresyjne, mlekotok, zwiększenie łaknienia, retencje jonów Na⁺ i wody, biegunkę

  • Guanetydyna

    • słaba zdolność przenikania do oun, jej działanie jest obwodowe

    • mechanizm działania guanetydyny jest złożony:

• hamuje przewodzenie impulsów przez błonę komórkową neuronu adrenergicznego; działanie to ma podstawowe znaczenie terapeutyczne w pierwszych dniach jej stosowania, kiedy zawartość amin katecholowych zgromadzonych w ziarnistościach synaptycznych nie ulega jeszcze zmianie

• blokuje proces wchłaniania zwrotnego amin katecholowych ze szczeliny synaptycznej

• przenika do zakończeń presynaptycznych neuronów układu współczulnego, hamując wnikanie do ziarnistości synaptycznych wchłoniętych zwrotnie amin katecholowych, co umożliwia ich degradację przez MAO

• zaburza proces magazynowania amin katecholowych, powodując zwiększone uwalnianie zawartości ziarnistości synaptycznych nie do szczeliny synaptycznej, lecz do cytoplazmy części presynaptycznej, gdzie aminy katecholowe są rozkładane przez MAO

  • nie przenika do wnętrza komórek chromochłonnych rdzenia nadnerczy i nie zaburza magazynowania amin katecholowych w tych komórkach

  • zmniejszenie zawartości amin katecholowych w ziarnistościach synaptycznych
    i zmniejszenie ich uwalniania do szczeliny synaptycznej hamuje przekaźnictwo w synapsach układu współczulnego; następstwem jest zmniejszenie pojemności (objętości) minutowej i spadek oporu obwodowego prowadzące do obniżenia ciśnienia tętniczego

  • Zastosowanie – nadciśnienie tętnicze, jaskra

  • do działań niepożądanych guanetydyny należą: ortostatyczne spadki ciśnienia, zwiększona retencja jonów Na⁺ i wody, osłabienie siły mięśni, biegunka