Leki układu współczulnego
(leki sympatykotoniczne oraz leki sympatykolityczne)
LEKI SYMPATYKOTONICZNE:
To leki wywołujące pobudzenie układu współczulnego.
Podział ze względu na punkt uchwytu:
Leki α-adrenergiczne – pobudzające głównie receptor α (NORADRENALINA, NAFAZOLINA, KSYLOMETAZOLINA);
Leki β-adrenergiczne – pobudzające głównie receptor β (β1, β2), izoprenalina, orcyprenalina, salbutamol, fenoterol, bametan i in.
Leki α- i β-adrenergiczne – pobudzające w równym stopniu oba te receptory (ADRENALINA, EFEDRYNA).
Działania niepożądane:
REAKCJE UCZULENIOWE,
ZABURZENIA UKŁADU KRĄŻENIA (nadmierne reakcje zwężające naczynia i zaburzenia czynności serca),
ZABURZENIA CZYNNOŚCI OUN; efekty pobudzeniowe (efedryna, adrenalina) lub depresyjne.
Zastosowanie:
W stanach podciśnienia, zapaści i wstrząsu jako leki hipertensyjne (głównie α-adrenergiczne lub α- i β-adrenergiczne),
W zapaleniach i obrzękach, zwłaszcza błon śluzowych nosa, jako leki zwężające naczynia i przeciwalergiczne (głównie α-adrenergiczne),
W dychawicy oskrzelowej jako leki miolityczne i przeciwalergiczne (zwłaszcza β-adrenergiczne),
W stanach znużenia psychicznego, nadmiernej senności i konieczności intensywnej pracy umysłowej jako analeptyki (efedryna).
ADRENALINA:
Hormon wytwarzany w nadnerczach (rdzeń), częściowo w zakończeniach współczulnych,
Wydzielana jest do krwiobiegu pod wpływem silnych bodźców zmysłowych (hormon emocjonalny),
Działa silnie, gwałtownie, lecz krótkotrwale (rozkładana przez enzym monoaminooksydazę (MAO) w tkankach oraz przez katecholotlenometylotransferazę (COMT) – pozakomórkowo.
Działanie:
pobudza receptory α- i β-adrenergiczne,
podawana głównie dożylnie; podskórnie stosowana w znieczuleniu miejscowym razem z prokainą czy lidokainą, co przedłuża działanie znieczulające,
rozszerza światło oskrzeli – np. przerywa napad dychawicy oskrzelowej, zmniejsza wydzielanie śluzu i soków trawiennych, hamuje ruchy perystaltyczne jelit, kurcząc zwieracze,
Wzmaga przemianę węglowodanów (antagonista insuliny), zwiększa ilość WKT we krwi.
Zastosowanie:
W stanach alergicznych – wstrząs anafilaktyczny (lek z wyboru),
W zapaści pochodzenia sercowego,
Łącznie z lekami znieczulenia miejscowego w celu przedłużenia czasu ich działania,
Niekiedy w jaskrze.
LEKI α-ADRENERGICZNE
NORADRENALINA (NOREPINEFRYNA); Levonor
hormon wytwarzany w zakończeniach współczulnych oraz częściowo w nadnerczach (rdzeń),
działa głównie na receptor alfa (α1 i α2),
w odróżnieniu od adrenaliny może zwalniać pracę serca,
Kurczy naczynia obwodowe → wzrost ciśnienia krwi,
Wywiera jedynie nieznaczny wpływ na przemianę materii.
LEKI α-ADRENERGICZNE STOSOWANE MIEJSCOWO
w laryngologii
NAFAZOLINA – Rhinazin (p/obrzekowo w nieżycie nosa),
KSYLOMETAZOLINA - Xylorin, Xylogel,
TYMAZOLINA - Tymazen,
OKSYMETAZOLINA - Nasivin 0,01%, 025%, 0,05%,
NAFAZOLINA + ANTAZOLINA = Rhinophenazol,
NAFAZOLINA + DIFENHYDRAMINA + KWAS BOROWY= Betadrin
w okulistyce
FENYLEFRYNA - Neo-Synephrine,
TETRYZOLINA - Starazolin (Visine)
LEKI β-ADRENERGICZNE
nie są lekami wybiórczymi
Zastosowanie:
w zaburzeniach przewodnictwa (np. bradykardia),
obecnie ograniczone zastosowanie (liczne objawy niepożądane).
LEKI β1-ADRENERGICZNE:
ORCYPRENALINA – Astmopent; s.c. lub i.m.; w napadzie astmy oskrzelowej;
DOBUTAMINA - Dobuject, Dobutamin Hexal; i.v.
LEKI β2-ADRENERGICZNE:
Wiele działa wybiórczo!,
Działanie:
Bronchodilatacyjne – rozszerzają oskrzela,
Tokolityczne – hamują skurcze macicy,
W dawkach leczniczych nie powodują przyśpieszenia czynności serca i obniżenia ciśnienia tętniczego.
Zastosowanie:
W leczeniu dychawicy oskrzelowej, w zagrażającym poronieniu oraz w przypadkach przedwczesnego porodu.
SALBUTAMOL, FENOTEROL, TERBUTALINA
INNE LEKI α- I β- ADRENERGICZNE
EFEDRYNA
alkaloid występujący w zielu przęśli,
na receptory α działa głownie pośrednio, przez wzmożenie uwalniania noradrenaliny z zakończeń współczulnych, (TACHYFILAKSJA)
Na receptory β działa bezpośrednio,
Działanie obwodowe efedryny:
działa mniej gwałtownie i dłużej od adrenaliny,
kurczy naczynia krwionośne jelitowe i skórne, podwyższa ciśnienie krwi, rozszerza oskrzela i hamuje ruchy perystaltyczne PP.
Działanie ośrodkowe efedryny:
Silnie pobudza ośrodkowy układ nerwowy (zwłaszcza ośrodek naczynioruchowy i oddechowy) oraz wywołuje pobudzenie psychiczne.
PSEUDOEFEDRYNA (Sudafen, Disophrol Retard - złożony, Cirrus - złożony)
Izomer efedryny pozbawiony działania ośrodkowego,
Stosowana w nieżycie błon śluzowych i spojówek nosa.
LEKI SYMPATYKOLITYCZNE:
Podział ze względu na mechanizm działania:
Leki adrenolityczne – blokują receptory adrenergiczne i działają na zasadzie antagonizmu konkurencyjnego z neuroprzekaźnikami układu współczulnego i innymi lekami sympatykotonicznymi
Leki α-adrenolityczne – alkaloidy sporyszu i ich pochodne;
Leki β-adrenolityczne – propranolol, metoprolol, oksprenolol, pindolol.
Leki sympatolityczne – hamujące biosyntezę neuroprzekaźników układu współczulnego, ich magazynowanie i wyzwalanie w zakończeniach nerwów współczulnych – METYLDOPA
LEKI α-ADRENOLITYCZNE
Alkaloidy sporyszu i ich pochodne
Występują w sporyszu (Secale cornutum), czyli przetrwalniku grzyba buławinki czerwonej, pasożytującej na zbożu,
Zatrucie sporyszem może przebiegać w postaci skurczowej lub zgorzelowej.
ERGOTAMINA:
Alkaloid polipeptydowy,
Silnie kurczy mięśnie macicy i naczyń,
Podawana też p.o., choć słabo wchłania się z PP,
Należy do α-adrenolityków nieselektywnych
ZASTOSOWANIE:
w ginekologii (atonia macicy po porodzie),
w migrenie spowodowanej rozszerzeniem naczyń,
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:
nudności,
wymioty,
biegunka,
wzrost ciśnienia krwi.
DIHYDROERGOTAMINA
półsyntetyczna uwodorniona pochodna ergotaminy, pozbawiona działania miotonicznego – nie kurczą mięśni gładkich naczyń i macicy,
należy do α-adrenolityków nieselektywnych
ZASTOSOWANIE:
stany skurczowe naczyń krwionośnych (w migrenie, chorobie Raynauda).
ERGOMETRYNA
Alkaloid małocząsteczkowy,
Stosowana w położnictwie jako lek nasilający skurcze macicy.
Należy do α-adrenolityków nieselektywnych
Wybiórcze leki α1-adrenolityczne:
Stosowane w leczeniu przerostu gruczołu krokowego, nadciśnienia
Wpływają korzystnie na gospodarkę lipidową (↑frakcji HDL),
PRAZOSYNA, DOKSAZASYNA – w nadciśnieniu, zmniejszają opór obwodowy, nie wpływają na pracę serca!
LEKI β-ADRENOLITYCZNE:
Pochodne izoprenaliny
Wykazują powinowactwo do receptora, lecz nie mają (na ogół) tzw. aktywności wewnętrznej (przyczepiają się do receptora, lecz nie wyzwalają z niego właściwej reakcji fizjologicznej),
Ich działanie jest wypadkową następujących właściwości:
antagonistycznych,
agonistycznych,
błonowych.
Właściwości antagonistyczne:
blokują receptory β-adrenergiczne; niektóre blokują wybiórczo receptory β1 – kardioselektywne – wybiórczo na serce → METOPROLOL, ATENOLOL;
Pozostałe blokują również β1 i β2 znoszą amin katecholowych na serce, naczynia krwionośne, oskrzela i przemianę materii,
Właściwości agonistyczne, sympatykotoniczne:
ALPRENOLOL, OKSPRENOLOL, PINDOLOL → NIEZNACZNIE WZMAGAJĄ SKURCZE MIĘŚNIA SERCOWEGO!
Właściwości błonowe:
PROPRANOLOL, ACEBUTOLOL – posiadają właściwości zmiany funkcji, stabilizacji błony komórkowej. Działają miejscowo znieczulająco.
Kierunki działania leczniczego:
p/nadciśnieniowe (↓ objętość wyrzutową serca, rozszerzają naczynia krwionośne ),
p/arytmiczne (┴ β1 jak i działają błonowo → ↓ pobudliwość węzła zatokowego i przedsionkowo-zatokowego,
p/dusznicowe - ↓ zapotrzebowanie serca w tlen, ↑ czas rozkurczu serca,
w leczeniu przewlekłej niewydolności serca (selektywne β-adrenolityki).
Zastosowanie:
zaburzenia rytmu serca,
choroba wieńcowa,
nadciśnienie tętnicze,
nadczynność tarczycy (leki wspomagające),
jaskra (miejscowo - ┴ wydalanie cieczy wodnistej),
niewydolność serca.
Działania niepożądane:
bradykardia,
zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego (z wyj. β-adrenolityków z wewnętrzną aktywnością sympatykomimetyczną),
skurcz oskrzeli (nieselektywne β-blokery),
działanie psychodepresyjne PROPRANOLOL,
zaburzenia PP.