PRZEMOC

przemoc - wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby pomimo braku przyzwolenia tej osoby na taki wpływ, przy czym wyróżnia się dwa zjawiska: przemoc fizyczną i przemoc psychiczną.

agresja – w psychologii określenie zachowania ukierunkowanego na zewnątrz lub do wewnątrz, mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej.

ETAPY PRZEMOCY:

etap I – etap narastającego napięcia - Agresor: jest stale zirytowany, każdy drobiazg go złości, zaczyna się awanturować, nadużywa alkoholu, używek, staje się niebezpieczny, sprawia wrażenie, że coraz mniej panuje nad sobą; Ofiara: uspokaja go, spełnia jego zachcianki, przeprasza, ulega, chce poprawić mu humor, uczynić go szczęśliwym, powstrzymać go przed złością, narasta w niej napięcie i lęk przed agresorem

etap II – etap gwałtownej przemocy - Agresor: wpada w szał, eksploduje pod wpływem jakiegoś drobiazgu, stosuje różnego rodzaju przemoc; Ofiara: czuje się bezradna, w żaden sposób nie może już uspokoić sprawcy, jest w totalnym szoku, nie może uwierzyć, że to naprawdę się stało, odczuwa złość i bezradność.

Etap III – etap miesiąca miodowego - Agresor: wie, że posunął się za daleko, zaczyna przepraszać, staje się inną osobą, szczerze żałuje, obiecuje, że to już nigdy się nie powtórzy, płacze, wzbudza litość, tłumaczy się, mówi, że to był jednorazowy incydent, rozmawia z ofiarą, dba o ofiarę; Ofiara: zaczyna wierzyć, że partner się zmienił, że przemoc to jednorazowy incydent, że się nie powtórzy, jest pełna nadziei, że znowu będą szczęśliwi.

Etap IV = etap I. - Cykl się powtarza. Przemoc w następnym cyklu staje się gwałtowniejsza, narasta przemoc, powtarza się dopóki nie będzie interwencji z zewnątrz.

Syndrom maltretowanej kobiety: Unikanie tematu dotyczącego przemocy, Brak zainteresowania światem, rozwojem, Minimalizacja- brak chęci na cokolwiek, Odtwarzanie sytuacji kryzysowych i nagłe wybuchy płaczu, śmiechu

PRZEMOC DOMOWA, PRZEMOC INSTYTUCJONALNA

przemoc domowa - zjawisko społeczne zachodzące, gdy członek rodziny, mąż, żona lub partner próbuje zdominować fizycznie lub psychicznie drugiego partnera, dzieci, rodziców, dziadków, teściów, itp., używając przewagi fizycznej, gróźb, szantażu, w celu zranienia moralnie lub fizycznie.

Przemoc domowa charakteryzuje się tym, że:

-Jest intencjonalna (Przemoc jest zamierzonym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary),

-Siły są nierównomierne (W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Ofiara jest słabsza, a sprawca silniejszy),

-Narusza prawa i dobra osobiste (Sprawca wykorzystuje przewagę siły narusza podstawowe prawa ofiary (np. prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.).),

-Powoduje cierpienie i ból (Sprawca naraża zdrowie i życie ofiary na poważne szkody. Doświadczanie bólu i cierpienia sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony)

przemoc instytucjonalna - Wydaje się, że istnieje specyficzna przemoc instytucjonalna różniąca się znacznie od przemocy rodzinnej. Zachowanie człowieka w organizacji i poza nią mogą różnić się diametralnie. Przykład tego podwójnego życia dali esesmani i gestapowcy - okrutni oprawcy a jednocześnie wzorowi mężowie i ojcowie. Instytucja może wyzwolić skrajną agresję u zupełnie normalnych, przeciętnych ludzi, co wykazał w słynnym naturalnym eksperymencie P. Zimbardo /1994/.

Przemoc instytucjonalna występuje w relacjach:
- podopieczny - podopieczny
- podopieczny - pracownik
- pracownik - pracownik/przełożony

PROSTYTUCJA

Prostytucja jako zjawisko patologii społecznej - Jest elementem rzeczywistości o charakterze patologicznym, gdyż wiążąc się z istotną dla każdego człowieka sferą seksualną, nie spełnia jej podstawowych funkcji, ograniczając się jedynie do sfery biologicznej. Prostytucja deprecjonuje godność człowieka traktując go w kategoriach przedmiotu.

Prostytucja i jej implikacje -

Prostytucja a prawo – Prostytucja w Polsce jest rzeczą legalna. Nielegalne jest jednak zmuszanie osoby do czynienia prostytucji, czy zbieranie korzyści z czynienia prostytucji przez inną osobę.

Prostytucja nieletnich – Prostytucja nieletnich to zjawisko, które nasila się, ale nie do końca jest rozpoznane. Fakt prostytuowania się zwykle wychodzi na jaw w sytuacji popełnienia przestępstwa. Natomiast to tylko część i to niewielka tegoż zagrożenia. Dotyczy ono w większości dziewcząt ale coraz częściej można również spotkać w tym procederze i chłopców.

Przyczyny osobowościowe - związane z chorobą psychiczną (rzadziej) oraz wywodzące się z nieprawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka, który ma związek z niedostatecznym zaspokajaniem potrzeb emocjonalnych przede wszystkim w rodzinie; młody człowiek rozpoczyna więc poszukiwanie zaspokojenia tychże potrzeb poza rodziną.

Przyczyny społeczne - kształtowane przez środowisko w jakim wychowuje się i przebywa dziecko; dysfunkcjonalny dom rodzinny, brak zainteresowania i opieki ze strony opiekunów czy wręcz przykłady zachęty a nawet wręcz przymuszania

Początki zazwyczaj wiążą się z ucieczką z domu, na tak zwanym ;gigancie Błąkające się po dworcach, ulicach, ciemnych stronach miasta nastolatki stają się obiektami zainteresowania marginesu społecznego, świata przestępczego czy dewiantów. Wzbudzają w nich zaufanie, roztaczają nad nimi troskliwą opiekę, dają dach nad głowę, jedzenie, nierzadko prezenty. Ale nic za darmo. Przychodzi czas zapłaty za pomoc, która okazuje się nie całkiem bezinteresowna. Przymus, gwałt, szantaż, dopełniają dzieła.

Inna grupa to dziewczynki dorabiające do kieszonkowego chcące w ten sposób zrealizować marzenia o wspaniałym świecie prezentowanym w kolorowych magazynach, filmach, zachowaniach gwiazd i idoli. Przykład idzie z góry: rozluźnienie obyczajów, którego pokłosiem jest m.in. rozkwit agencji towarzyskich, salonów masażu, będących niczym innym, jak usankcjonowaną prawnie formą domów publicznych, pogoń za pieniądzem (za wszelką niemalże cenę); ogarniający nas pędu do konsumpcyjnego stylu życia

A dziecko pozostaje samo, ze swoimi problemami, z niezaspokojonymi potrzebami, w obcym, brutalnym świecie...

Ważnym źródłem prostytucji nieletnich jest stręczycielstwo i handel dziewczętami.

Często to rodzice lub inni ludzie pozbawieni zasad moralnych celem uzyskania pieniędzy wykorzystują dziecko wprowadzając je w praktyki prostytucyjne.

SAMOBÓJSTWO

Samobójstwo (także myśli samobójcze) jest najrzadziej rozpoznawalnym zachowaniem dewiacyjnym, a także stosunkowo częstym zjawiskiem społecznym.

TYPY SAMOBÓJSTW

Najważniejszym twórcą typów samobójstw jest socjolog Emil Durkheim. Wyróżnił on cztery sytuacje-typy prowokujące zachowania samobójcze:

1) samobójstwo egoistyczne – jednostka nie jest zintegrowana ze społeczeństwem w stopniu wystarczającym i zmuszona zostaje zaufać jedynie własnym możliwościom; jednostka odczuwa głęboką osobistą porażkę

2) samobójstwo altruistyczne – jednostka identyfikuje się z kulturą lub ideałem grupy, do której przynależy; jednostka poświęca siebie jako ofiary dla dobra innych

3) samobójstwo anomiczne – jednostka znajduje się w stanie moralnego rozregulowania, braku zwyczajowych standardów społecznych; jednostka, znajdując się w sytuacji pozbawienia punktów odniesienia, które do tej pory regulowały jej zachowanie, może poczuć się bezużyteczna; życie dla tej jednostki nie ma sensu; istnieje brak łączności z normami i wartościami społecznymi

4) samobójstwo fatalistyczne – jednostka obciążona jest przesadną regulacją; jednostka widzi jedyną możliwość ucieczki z sytuacji , którą przeżywa, jako niemożliwą do zniesienia

Brunon Hołyst również wspomina o typach zachowań samobójczych:

1) samobójstwo wyobrażone – uświadomienie sobie możliwości rozwiązania problemów na drodze samobójstwa

2) samobójstwo upragnione – myśli, które nie ustępują, ale nabierają charakteru celu

3) samobójstwo usiłowane – ciąg zachowań, których celem jest pozbawienie się życia, przy czym cel ten nie zostaje osiągnięty

4) samobójstwo dokonane – zamach na własne życie kończący się śmiercią

PRZYCZYNY SAMOBÓJSTW

Dlaczego ludzie popełniają samobójstwa? To pytanie nurtuje do dziś wielu badaczy. Ważne jest to, by pamiętać, że nigdy jedna przyczyna nie prowadzi do aktu samobójczego. Zawsze na czyn autodestrukcyjny składa się wiele czynników. Do przyczyn samobójstw według Głównej Komendy Policji w Warszawie należy:

choroba psychiczna, nieporozumienie rodzinne, przewlekła choroba, warunki ekonomiczne, zawód miłosny, nagła utrata źródeł utrzymania, śmierć osoby bliskiej, problemy szkolne, trwałe kalectwo, AIDS, niepożądana ciąża, zaburzenia osobowości, osamotnienie i poczucie izolacji, nieprzystosowanie społeczne, chęć zemsty, kary, próby szantażu i manipulacji otoczeniem, uzależnienie

Istnieje jeszcze wiele innych motywów prowadzących do zachowań samobójczych. Przedstawione powyżej przyczyny są najczęściej spotykanymi. Warto również pamiętać, że przyczyny zachowań autodestrukcyjnych u dzieci i młodzieży nie są takie same jak u dorosłych. Samobójstwa osób dorosłych są zazwyczaj skutkiem niepowodzenia w realizacji własnych planów życiowych lub nieuleczalnych chorób, samobójstwa dzieci i młodzieży są natomiast uwarunkowane zachowaniem innych osób, zwłaszcza rodziców i nauczycieli.