ANALIZA WSTĘPNA RPP – PREZENTACJA NR 1

1. Dlaczego analizujemy rachunek przepływów pieniężnych?

Rachunek przepływów pieniężnych bazuje na wielkościach strumieniowych, ma na celu zobrazowanie rzeczywistego przepływu pieniądza w przedsiębiorstwie.

Z punktu widzenia oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa rachunek przepływów pieniężnych wykorzystuje się do:

• uzyskania lepszej niż w przypadku bilansu oraz rachunku zysków i strat charakterystyki obecnej i przyszłej zyskowności,

• określenia bieżącej zdolności płatniczej poprzez ustalenie wewnętrznego stopnia samofinansowania.

1. Ogólna charakterystyka działalności rpp.

Działalność operacyjna

Rozumie się przez nią podstawowy rodzaj działalności jednostki, którego zakres został określony w statucie lub umowie spółki

Działalność finansowa

Jest to nabywanie i zbywanie składników aktywów trwałych i krótkoterminowych aktywów finansowych oraz wszystkich z nimi związanych korzyści i kosztów

Działalność inwestycyjna

Obejmuje operacje pozyskiwania lub utraty źródeł finansowania, czyli kapitałów własnych oraz obcych źródeł zarówno krótko- jak i długoterminowych.

1. Ogólna charakterystyka etapów analizy wstępnej rpp.

Etap I (analiza pozioma)

Etap ten polega na interpretacji danych liczbowych zawartych w rachunku przepływów pieniężnych. Możemy w ten sposób dowiedzieć się jak przedsiębiorstwo jest finansowane, gdzie inwestuje oraz jak ukształtowały się przepływy netto.

Etap II (analiza pionowa)

Jest to ocena przepływów gotówkowych z poszczególnych rodzajów działalności.

Polega ona na zestawieniu znaków stojących przy wynikach z poszczególnych działalności. Proces ten pozwala w sposób uogólniony określić stan przedsiębiorstwa.

Wyróżniamy 8 wariantów zestawień znaków.

Firma jest w dobrej sytuacji, jeżeli generuje dodatnie przepływy pieniężne z działalności operacyjnej. Zazwyczaj dobra sytuacja jest też, jeżeli firma generuje dodatnie przepływy z działalności finansowej, szczególnie, jeżeli są to np. kredyty bankowe. Zła może być sytuacja, jeżeli firma notuje ujemne przepływy na poziomie działalności operacyjnej oraz finansowej a najgorsza, jeżeli jeszcze dodatkowo na poziomie inwestycyjnym.

CASH POOLING PYTANIA:

1. Co to jest Cash pooling?

2. Umowa o wspólnym zarządzaniu płynnością finansową, inaczej to umowa konsolidacji rachunków bankowych. Usługa finansowa umożliwiająca wzajemne bilansowanie sald rachunków spółek należących do tej samej grupy kapitałowej. Zgromadzoną kwotą zarządza uczestnik wiodący.

3. Zalety cash poolingu?

4. zwiększanie przychodów i zmniejszenie kosztów finansowych z tytułu odsetek bankowych

   1. ujemne saldo na rachunku jednego podmiotu kompensowane jest przez saldo dodatnie na rachunku innego

   2. kompensacja następuje bez przeksięgowań sald pomiędzy rachunkami

   3. proporcjonalny podział naliczonych odsetek pomiędzy objęte usługą podmioty.

5. Dla kogo jest cash pooling?

   1. Cash pooling dotyczy zwłaszcza grup kapitałowych, jak i również podmiotów niezależnie zwierających tego rodzaju porozumienie (np. zgrupowanie kilku niezależnych hurtowni dążących do obniżenia kosztów kredytowania i uzyskania instrumentu maksymalizującego zyski odsetkowe).

6. Rodzaje Cash pooling?

• zero-balancing cash pooling

• fizyczny transfer środków

• nadwyżki przekazywane na rachunek główny

• deficyt na rachunkach uczestników pokrywany z rachunku głównego

• notional cash pooling

• bez fizycznego transferu środków

• salda podlegające potrąceniu fizycznie są pozostawiane na rachunkach uczestników

• odsetki naliczane są od kwoty netto zgromadzonych sald

III KAPITAŁ PRACUJĄCY

1. Jaki wpływ na zapotrzebowanie na kapitał pracujący ma wydłużenie (lub skrócenie) terminu spłaty naszych należności (lub zobowiązań) i dlaczego?

Wydłużenie terminu spłaty naszych należności powoduje spadek poziomu kapitału pracującego gdyż opóźniamy napływ kapitału do spółki a nasz kapitał znajduje się w innych przedsiębiorstwach

Skrócenie terminu spłaty naszych należności powoduje wzrost poziomu kapitału pracującego gdyż kapitał szybciej napływa do spółki i możemy się nim finansować

Wydłużenie terminu spłaty naszych zobowiązań powoduje wzrost poziomu kapitału pracującego gdyż dłużej znajduje się w naszej spółce kapitał obcy, którym możemy obracać.

Skrócenie terminu spłaty naszych zobowiązań powoduje spadek poziomu kapitału pracującego gdyż musimy szybko spłacać nasze zobowiązania, więc w mniejszym stopniu jesteśmy finansowani przez obcy kapitał.

1. Co wpływa na wzrost (spadek) kapitału pracującego w przedsiębiorstwie?

Wzrost: Upłynnienie środków zbędnych

Likwidację środków zużytych

Ograniczanie inwestycji wiążących środki własne na długi okres

Pozostawienie zysku w przedsiębiorstwie

Emisję akcji

Zwiększenie zobowiązań długoterminowych

Spadek: Dokonywanie zakupów inwestycyjnych

• w środki trwałe

• w aktywa finansowe

• w wartości niematerialne i prawne

Umorzenie akcji

Pokrycie strat kapitałem zapasowym

Spłatę zadłużenia długoterminowego

1. Strategie zarządzania kapitałem pracującym – ogólna charakterystyka.

Strategia Agresywna-

-niski stan aktywów obrotowych

-restrykcyjna polityka kredytowania odbiorców

-Wysoki stopień wykorzystania zobowiązań krótkoterminowych w finansowaniu działalności przedsiębiorstwa

-Niski w stosunku do branży poziom kapitału obrotowego netto

-Zwiększone ryzyko utraty płynności, utraty sprzedaży

-Zwiększona możliwość korzystania z dźwigni finansowej

Strategia Konserwatywna-

-wysoki stan aktywów obrotowych

-liberalna polityka kredytowania odbiorców

-Niewielkie wykorzystanie kredytów krótkoterminowych

-Wysoki w stosunku do branży poziom kapitału obrotowego netto

-Ogranicza ryzyko utraty płynności

-Zmniejsza możliwości korzystania z dźwigni finansowej

1. Zadania kapitału pracującego

Nie mam pojęcia, odezwę się jeszcze do kogoś, kto się tym zajmował.

POLITYKA KREDYTOWA WOBEC ODBIORCÓW

1. Na czym polega polityka kredytowa?

Polityka kredytowa firmy to zarządzanie należnościami. Sprowadza się to przede wszystkim do zarządzania należnościami z tytułu dostaw, przy wykorzystaniu elementów polityki kredytowej i dyskontowej. Elementy polityki kredytowej to wyznaczanie warunków, które musi spełniać odbiorca, aby mógł dokonać wpłaty z odroczoną płatnością. Elementy polityki dyskontowej to określenie poziomu dyskonta, otrzymywanego przez odbiorcę przy płatności natychmiastowej.

Na przedmiot polityki kredytowej składa się

• okres kredytowania i warunki płatności (Zaliczka, Płatność kasowa, Krótki termin płatności, Standardowy termin płatności, Długi termin płatności, Termin ściągania należności, Karne odsetki)

• procedura ściągania należności (droga pozasądowa: arbitraż i mediacja, sprzedaż (cesja) wierzytelności, przekazanie sprawy do windykacji; droga sądowa: wystąpienie o nakaz zapłaty i egzekucja komornicza)

• rabaty i opusty:

  • Opust hurtowy - redukcja ceny zbytu za zwiększenie zakupów produktów

  • Skonto kasowe – za płatność w terminie krótszym niż zaoferowany termin płatności. Jeśli zapłacisz w momencie zawarcia transakcji - rabat cenowy, jeśli termin realizacji opustu jest odroczony o kilka dni od momentu transakcji, to skonto kasowe.

  • Opust sezonowy - obniżenie ceny za nabycie produktów poza sezonem.

  • Opust funkcjonalny - obniżenie ceny za pełnienie określonych funkcji

2. Strategie polityki kredytowej – ogólna charakterystyka

Wyróżniamy 3 rodzaje strategii:

• konserwatywna - umożliwiającą uniknięcie ryzyka niewypłacalności klienta. W firmach stosujących tę strategię zazwyczaj dostawy kolejnych partii zależą od zainkasowania zapłaty lub wpłacenia zaliczki; kredytu kupieckiego udziela się wybranym i sprawdzonym klientom, a warunkiem jego uzyskania są solidne gwarancje. Strategia ta zmierza więc do całkowitego niemal wyeliminowania ryzyka niewypłacalności klientów.

• agresywna - gdy kredyt kupiecki jest udzielany nawet firmom o wysokim stopniu ryzyka niewypłacalności. Strategia ta skupia się na maksymalizacji wolumenu sprzedaży. Ustalane są stosunkowo długie terminy płatności oraz prowadzona jest łagodna polityka ściągania należności. Uzasadniona przy wprowadzaniu nowego produktu, przy nadwyżkach mocy produkcyjnych oraz gdy zmusza nas do tego sytuacja konkurencyjna na rynku.

• umiarkowana – o liberalniejszym charakterze, gdy dostawy są realizowane po zapłacie uprzednich należności oraz gdy stosowane są pewne odroczenia płatności, jeśli istnieje zagrożenie utraty klienta. Polega więc o­na na dostosowaniu działań do sytuacji panującej na rynku i jest uśrednieniem obu skrajnych podejść.

3. Jakie wyróżniamy metody analizy ryzyka kredytowego?

• Metody jakościowe bazują na obserwacji zjawisk i związków przyczynowo-skutkowych, których nie można wyrazić liczbowo. Najczęściej brane są pod uwagę: styl i jakość zarządzania w przedsiębiorstwie, jakość kadry kierowniczej czy sytuacja przedsiębiorstwa na rynku.

• Metody ilościowe bazują na danych mierzalnych. Najczęściej mają postać modelu numerycznego. Podstawowymi zaletami modelu ilościowego jest obiektywizm uzyskanych wyników oraz możliwość ustalenia prawdopodobieństwa powstania należności nieściągalnych. Do wad można zaliczyć brak informacji jakościowych oraz to, że dokładny szacunek ryzyka uzyskuje się jedynie w krótkim okresie.

• Metody mieszane wykorzystują zarówno dane mierzalne, jak i niemierzalne. W praktyce są o­ne najczęściej stosowane ze względu na całościowe podejście do oceny ryzyka kredytowego. Wśród wielu różnych metod stosowanych do pomiaru ryzyka kredytowego wyróżnia się punktową metodę oceny ryzyka kredytowego. Metoda punktowa wykorzystuje analizę wskaźnikową sprawozdań finansowych potencjalnych kontrahentów. Dobór wskaźników podlega subiektywnej ocenie osoby przeprowadzającej analizę. Wartości wskaźników są odpowiednio punktowane, suma punktów, jaką uzyskał dany klient, decyduje o zakwalifikowaniu go do odpowiedniej klasy ryzyka.

ZARZĄDZANIE ŚRODKAMI PIENIĘŻNYMI

1.Powody oraz zalety utrzymywania środków pieniężnych.

• Transakcje z kontrahentami i płacenie zobowiązań

• Przezorność – „na wszelki wypadek”

• Spekulacje – Firma może chcieć posiadać pewne środki pieniężne, aby umożliwić dokonanie zakupów po okazyjnych cenach

• Tezauryzacja – Środki pieniężne przeznaczone na ten cel uzależnione są od zapotrzebowania na pieniądz oszczędnościowo-pożyczkowy

2. Możliwości wykorzystania wolnej gotówki.

• Krótkoterminowe depozyty bankowe

• Krótkoterminowe papiery dłużne:

  • bony skarbowe

  • papiery dłużne przedsiębiorstwa

• ograniczenie korzystania z kredytów (skorzystanie z upustu cenowego płacąc przed terminem)

3. Czym jest float? Czym jest float netto? /proste przykłady/

• Float jest konsekwencją opóźnienia pomiędzy momentem dokonania płatności przez kupującego a uzyskania dostępu do tych środków przez sprzedającego

• Float netto - różnica pomiędzy floatem płatniczym (opóźnienie zobowiązań) i należnościowym przedsiębiorstwa (opóźnienie należności)

• Przykłady:

  • Przyspieszenie spływu należności – działania mające skrócić opóźnienie należności a tym samym zwiększyć Float netto

  • Kontrola terminu spłaty zobowiązań – sporządzenie harmonogramu spłat

  • Centralizacja zobowiązań do zapłaty – wykorzystywana w dużych przedsiębiorstwach polega na stworzeniu kompleksowego harmonogramu spłat zobowiązań wraz ze wskazaniem ich źródeł w skali całej firmy

4. Cash pool – ogólna charakterystyka
Polega na skoncentrowaniu środków z indywidualnych rachunków bankowych podmiotów powiązanych, w celu ich łącznego zarządzania przy wykorzystaniu efektu skali.

CYKL KONWERSJI GOTÓWKI

1. Istota cyklu konwersji gotówki.

Cykl konwersji gotówki określa okres czasu, jaki upływa od momentu wypływu gotówki związanego z regulacją zobowiązań firmy do momentu wpływu gotówki z należności powstałych w momencie sprzedaży. Zbyt długi cykl może oznaczać problemy z utrzymaniem płynności.

1. Elementy cyklu konwersji gotówki.

Na cykl konwersji gotówki składa się:

• okres odnawiania zapasów (wskaźnik rotacji zapasów w dniach),

• okres kredytowania odbiorców (wskaźnik rotacji należności w dniach)

• okres potrzebny na uregulowanie zobowiązań wobec dostawców (wskaźnik rotacji zobowiązań w dniach).

1. Jak skrócić cykl konwersji gotówki?

Skrócenie tego okresu można uzyskać poprzez:

• redukcję okresu utrzymywania zapasów,

• skrócenie okresu spływu należności

• wydłużenie okresu regulowania zobowiązań.

ANALIZA WSKAŹNIKOWA CASH FLOW

1. Dlaczego analizujemy rachunek przepływów pieniężnych:

Przepływy pieniężne mierzą wszystkie wpływy i wypływy gotówki z i do spółki, a do tego od razu przyporządkowują je do jednej z 3 kategorii:

• przepływy operacyjne - to co zarabiamy na naszej podstawowej działalności, a więc jeśli spółka zajmuje się sprzedażą butów, to tutaj znajdą się wszystkie wpływy z kas sklepowych.

• przepływy inwestycyjne - to ile wydajemy, aby rozwijać naszą działalność. Każdy wydatek na rozwój nowego sklepu czy zakup nowych regałów na buty zostanie przydzielony tutaj.

• przepływy finansowe - to ile pożyczamy (lub oddajemy) od banków lub naszych kontrahentów.

Rachunek przepływów pieniężnych analizowany jest, aby poznać dokładną sytuacje finansową spółki, a przede wszystkim, czy posiada ona gotówkę, która w krótkim okresie jest dla spółki najważniejsza, ponieważ to dzięki niej możemy spłacać nasze zobowiązania i uniknąć bankructwa. Bilans i RZiS nie da nam tak szczegółowych informacji na ten temat jak właśnie RPP.

2.Wskaźnik wystarczalności gotówki operacyjnej na spłatę długów ogółem:

• Stosowany jest do określenia kwoty gotówki dostępnej w celu zapłaty stałych zobowiązań. Jeżeli wartość wskaźnika przekracza w znacznym stopniu 1, oznacza to, że posiadana gotówka wystarcza nie tylko na pokrycie istniejącego zadłużenia, ale również na ewentualne zaciągnięcie dalszych zobowiązań.

Wzór:

* Tylko gdy gotówka netto z działalności operacyjnej jest dodatnia

Przykład 1:

• Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej: 4 282 710,14 zł

• Zobowiązania ogółem: 18 781 157,83 zł

• Gotówka netto z działalności operacyjnej wystarczy na pokrycie 23% zobowiązań ogółem gdyby stały się one wymagalne w danym czasie.

Przykład 2:

• Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej: 5 214 859,35 zł

• Zobowiązania ogółem: 1 432 756,83 zł

• Gotówka netto z działalności operacyjnej wystarczy na pokrycie 100% zobowiązań ogółem gdyby stały się one wymagalne w danym czasie oraz pozwala na zaciągnięcie nowych.

Przykład 3:

• Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej: 214 859,35 zł

• Zobowiązania ogółem: 6 432 756,83 zł

• Gotówka netto z działalności operacyjnej wystarczy na pokrycie 3% zobowiązań ogółem gdyby stały się one wymagalne w danym czasie.

ZARZĄDZANIE ZAPASAMI

1. Jaki jest główny cel zarządzania zapasami?

Zapewnienie wielkości zapasów niezbędnej do prowadzenia działalności przy najmniejszych możliwych kosztach.

1. Istota koncepcji „Just-in-time”.

System „Just-in-Time” oznacza sterowanie dostawami surowców, materiałów, towarów, tak aby redukować nadmierne zapasy. Redukcja zapasów przynosi przedsiębiorstwu takie korzyści, jak: zmniejszenie powierzchni produkcyjnej (magazynowej), obniżenie kosztów produkcji, zwolnienie części kapitału obrotowego, przeznaczonego dotychczas na finansowanie zapasów, zwiększenie produktywności zapasów, poprawa jakości produkcji.

1. Zapasy a płynność finansowa.

W aktywach obrotowych znajdują się zapasy, które są stosunkowo mało płynne, słabo zabezpieczają płynność finansową przedsiębiorstwa. Zbyt duża wartość zapasów w aktywach obrotowych powoduje pogorszenie wskaźnika szybkiej płynności. Taka sytuacja, jest niekorzystna dla przedsiębiorstwa, ponieważ może to grozić problemom w terminowej spłacie zobowiązań. Ważne jest aby zachowywać optymalny poziom zapasów, a tym samym zachować płynność finansową.

FAKTORING A FORFAITING

Współczesny faktoring określany jest jako rodzaj działalności polegającej na bezpośrednim zakupie przez banki lub instytucje finansowe wierzytelności przedsiębiorstw, przypadających im z tytułu dostaw towarów lub usług dla odbiorców, z jednoczesnym świadczeniem na rzecz klientów co najmniej dwóch usług spośród wymienionych: inkasowych, księgowych, doradczych, marketingowych. Istotą faktoringu jest zatem krótkoterminowe finansowanie dostaw towarów przez podmiot, który pośredniczy w procesie rozliczeń finansowych pomiędzy dostawcą a odbiorcą.

Forfaiting jest usługą wykorzystywaną w transakcjach międzynarodowych i polega na zakupie terminowych wierzytelności przedsiębiorstw dostarczających towary lub usługi przez wyspecjalizowane instytucje forfaitingowe. Przedmiotem transakcji są wierzytelności średnio i długoterminowe, przy zakupie których dochodzi do całkowitego przejęcia ryzyka wypłacalności dłużnika. Jest to zatem technika finansowania handlu zagranicznego, przedmiotem której są wierzytelności wekslowe i bezwekslowe o terminach płatności od 6 miesięcy do 7 lat.

Nierzadko w praktyce utożsamia się ze sobą faktoring i forfaiting. Kategorie te mają wprawdzie wspólne cechy, dotyczą jednak jedynie ogólnych warunków stosowania obu technik, istotne jest zatem wskazanie na zasadnicze elementy odróżniające te kategorie.

Faktoring	Forfaiting
Krótkoterminowa forma finansowania – do 180 dni	Średnio i długoterminowa forma finansowania – od 6 miesięcy do 7 lat i więcej
Rzadko dotyczy obrotu wekslowego, przedmiotem umowy jest na ogół finansowanie na podstawie wierzytelności wynikających z umowy dostawy i sprzedaży wyrobów oraz usług	Zazwyczaj dotyczy obrotu wekslowego; przedmiotem umowy są wierzytelności w wekslach oraz objęte akredytywami, a także wynikające z umów leasingu i wierzytelności księgowe
Przedmiotem mogą być wszystkie wierzytelności przysługujące wobec danego odbiorcy lub w stosunku do wszystkich odbiorców	Przedmiotem umowy jest z reguły jedna, indywidualnie oznaczona wierzytelność pieniężna
W ofercie faktora znajduje się cały zestaw usług, wśród których finansowanie nie musi odgrywać najważniejszej roli	W forfaitingu chodzi głównie o finansowanie wierzytelności i temu podporządkowane są praktycznie wszelkie czynności
Finansowanie obrotu krajowego, a także eksportu	Finansowanie tylko eksportu
Wykupowi mogą podlegać niskie wartościowo wierzytelności pieniężne (małe kwoty ale duża liczba wierzytelność)	Wykupowi podlegają duże wartościowo wierzytelności (wysokie kwoty i jedna wierzytelność)
Faktor wykupuje 50-90% wartości faktury	Forfaiter wykupuje 100% wartości faktury
Faktor nie musi przejmować ryzyka	Finansowanie tylko bez regresu ( z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużnika)
Usługa stosunkowo tańsza od forfaitingu	Koszty forfaitingu są wysokie ze względu na bezregresowy charakter

PŁYNNOŚĆ A RENTOWNOŚĆ W KRÓTKIM I DŁUGIM OKRESIE.

W krótkim okresie płynność finansowa jest ważniejsza od rentowności.

Przedsiębiorstwo nierentowne w krótkim okresie, a charakteryzujące się dobrą płynnością ma szanse na dalszy rozwój firmy i poprawę wyników. Odpowiedni poziom płynności finansowej decyduje o dalszej kontynuacji działania przedsiębiorstwa.

W długim okresie ważniejsza jest rentowność, gdyż jej brak przełoży się na utratę płynności. Zachowanie płynności w długim okresie decyduje o rozwoju przedsiębiorstwa i zdolności do przetrwania sytuacji kryzysowych.

ZARZĄDZANIE NALEŻNOŚCIAMI

1. Na czym polega zarządzanie należnościami.

Zarządzanie należnościami to działanie, którego celem jest zapobieganie powstawaniu wierzytelności przeterminowanych (należności przeterminowane to takie, których termin zapłaty już upłynął), oraz minimalizacja strat wynikających z kredytowania kontrahentów czyli odroczenia zapłaty za produkty dostarczone odbiorcom.   Przedsiębiorstwo które potrafi we właściwy sposób zarządzać wierzytelnościami zapewnia sobie zwiększoną płynność finansową i może być bardziej konkurencyjne na rynku.

Na proces ten składają się działania, jakie należy podjąć na etapie prewencji, monitoringu i windykacji.

• Prewencja przewiduje działania zmniejszające ryzyko zawierania transakcji z kontrahentami. Sterowaniu należnościami: kształtowaniu racjonalnego poziomu należności poprzez: opusty cenowe, kredyty od odbiorców, faktoring i ograniczenie ryzyka kredytów kontrahentów;

• Monitoring obejmuje kontrolę spływu istniejących należności.

• Windykacja zajmuje się negocjacjami z dłużnikami oraz narzędzia i sposoby odzyskiwania niespłaconych należności

1. Instrumenty stosowane w  zakresie sterowania należnościami:

- opusty cenowe (przykłady) – /wymień rodzaje najczęściej stosowanych opustów/

 Opust cenowy to obniżka ceny transakcyjnej jaką może zaoferować dostawca dóbr i usług odbiorcy w przypadku, gdy spełni on warunki postawione przez niego.

W praktyce najczęściej wykorzystuje się 4 ich rodzaje:

• Opust „za płatność”

Opust za płatność to opust, który odbiorca otrzymuje za dokonanie płatności w terminie nie dłuższym niż zaoferowany przez sprzedawcę.

Przykładowo, transakcja przewiduje termin płatności 30 dni. Sprzedawca, chcąc przyspieszyć otrzymanie pieniędzy, oferuje opust w wysokości 5 procent za płatność w terminie 10 dni. Jeśli płatność będzie wniesiona po upływie 10 dni, kupujący nie otrzyma opustu.

Jest to świadoma zachęta do wcześniejszego regulowania zobowiązań, celem ograniczenia ryzyka przeterminowanych płatności. Przedsiębiorstwo jest gotowe odstąpić od części swojego realnego zysku dla uniknięcia opóźnień płatności, ponieważ mają one niekorzystną tendencję do przekształcania się w nieściągalne długi

• Opust „za ilość”; tzw. Opust hurtowy bądź skonto ilościowe;

Opustem „za ilość”, określa się redukcję ceny zbytu w zamian za zwiększenie zakupów przez nabywcę określonych rodzajów produktów,

W praktyce stosuje się dwa rodzaje tego typu opustów:

1. Dyskonto ilościowe niekumulatywne, oznaczające redukcję ceny w zamian za zakup odpowiednio dużej ilości produktu w jednorazowej transakcji.

2. Dyskonto ilościowe kumulatywne to redukcja ceny dla nabywców, których suma zakupów w określonym czasie (np. jednego roku) jest odpowiednio duża.

Stosowane jest ono dla produktów nie kupowanych zwykle jednorazowo w dużych ilościach. Celem stosowania tego typu dyskonta jest utrwalenie związków z nabywcami

• Opust sezonowy

Dyskonto sezonowe oznacza redukcję ceny dla nabywców kupujących określony produkt poza sezonem jego konsumpcji.

Na przykład firmy produkujące urządzenia do ogrzewania pomieszczeń mogą udzielić dyskonta pośrednikom, którzy decydują się na zakup tego produktu latem. Pozwala to sprzedawcy na przesunięcie kosztów magazynowania wyrobów gotowych na pośredników, zwiększenie płynności kapitału sprzedawcy i eliminację ryzyka.

W branżach charakteryzujących się dużą sezonowością produkcji skonto sezonowe jest dość powszechne.

• Opust funkcjonalny

Opust funkcjonalny (dyskonto handlowe) jest to redukcja ceny dla pośredników w zamian za realizację przez nich określonych funkcji (dystrybucyjnych, promocyjnych) związanych z ofertą sprzedaży. Wielkość opustu funkcjonalnego zależy od dodatkowych kosztów jakie przyjmuje na siebie pośrednik.

- kredyt kupiecki – /wymień obszary działalności ubezpieczycieli kredytów kupieckich/

Kredyt kupiecki (handlowy) jest krótkookresową formą finansowania firm. Cechą typową tego kredytu jest to, że jest on przydzielany przez instytucje gospodarcze, a nie przez banki. Charakteryzuje się on regulowaniem płatności za zakup danych produktów z pewnym opóźnieniem w relacji do otrzymania określonego elementu majątku.

Ubezpieczyciele kredytu kupieckiego prowadzą swoją działalność w trzech obszarach.:

1) selekcjonowanie klientów, co pozwala na uniknięcie pertraktowania przez przedsiębiorcę z klientami niewypłacalnymi bądź też z klientami na skraju bankructwa.

2) wypłata odszkodowań za straty.

3) przejmowanie nie uregulowanych przez dłużników wierzytelności od kredytodawców i prowadzenie ich windykacji.

1. Czym jest monitoring wierzytelności oraz ogólnie scharakteryzuj stosowane w nim działania.

Monitoring wierzytelności tzw. „miękka” windykacja należności - działanie prewencyjne polegające na nadzorowaniu regulowania bieżących płatności przez kontrahentów firm. W znaczący sposób poprawia on dyscyplinę płatniczą odbiorców. Pozwala na skuteczne przypomnienie o zbliżającym się, bądź minionym niedawno terminie zapłaty. Monitorowanie spływu należności jest kluczem do uzyskania prawidłowych przepływów pieniężnych Przedsiębiorstwo uzyskuje odpowiedzi na pytania: po ilu dniach płacą klienci, którzy mają największe zadłużenie, gdzie pojawiły się kłopoty z należnościami przeterminowanym.

Działania stosowane w monitoringu należności:

• wczesna weryfikację poprawności wystawionych faktur,  VAT tj. czy dane adresowe, NIP, termin płatności są poprawne oraz czy zostały naliczone przysługujące rabaty

• weryfikacja przepływu faktur, tj. czy faktura dotarła do odbiorcy, czy odbiorca nie kwestionuje faktury itp.

• przypominanie kontrahentom o zbliżających się terminach zapłaty.

ZARZĄDZANIE ZOBOWIĄZANIAMI

Zobowiązanie jest stosunkiem prawnym miedzy dwiema stronami: wierzycielem

i dłużnikiem.

Ze względu na okres spłaty można wyodrębnić zobowiązania:

• długoterminowe - okres uregulowania jest dłuższy niż jeden rok, np.: bankowe kredyty inwestycyjne, emisja obligacji.

• średnioterminowe o okresie spłaty dłuższym niż rok, ale krótszym nić pięć lat.

• krótkoterminowe - termin spłaty nie przekracza jednego roku, np.: zobowiązania bieżące (wobec dostawców, pracowników, instytucji publiczno-prawnych, factoring); krótkoterminowe kredyty bankowe; zobowiązania z tytułu emisji krótkoterminowych papierów dłużnych.

Strategie zarządzania zobowiązaniami.

W kształtowaniu polityki zarządzania kapitałem obrotowym wyróżnia się dwa modelowe warianty:

• Wariant konserwatywny

  • przyznaje pierwszeństwo płynności nad zyskownością

  • polega na finansowaniu majątku obrotowego netto za pomocą kapitałów stałych (kapitałów własnych oraz długoterminowych kredytów i pożyczek)

  • znaczna część bieżącego zapotrzebowania na kapitał obrotowy jest pokrywana ze źródeł długoterminowych.

• Wariant agresywny

  • przyznaje pierwszeństwo zyskowności nad płynnością

  • Zdecydowana część majątku obrotowego jest finansowana zobowiązaniami bieżącymi, w tym również kredytami krótkoterminowymi

  • Tylko niewielka część majątku obrotowego stanowi majątek obrotowy netto sfinansowany kapitałami stałymi.

Strategią pośrednia pomiędzy strategią konserwatywną a agresywną jest strategia umiarkowana.

• Pewna część majątku obrotowego jest finansowana kapitałami długoterminowymi

• Bieżące zapotrzebowanie na kapitały obrotowe pokrywane źródłami o takim okresie wymagalności spłaty, jaki jest okres trwałości majątku obrotowego.