Przed I wojną światową powstały dwa bloki polityczno-militarne: Trójprzymierze i Trójporozumienie. Trójprzymierze było związkiem Niemiec, Austro-Węgier i Włoch.
Jeszcze w połowie XIX w. Austrię, Prusy i Rosję łączył trwały sojusz (traktat 3 cesarzy z 1873, odnowiony w 1881), którego podstawą była przede wszystkim kwestia polska. Jednak pod koniec wieku sojusz ten zaczął się rozluźniać.
W 1879 Austro-Węgry i Niemcy zawarły przymierze, którego ostrze skierowane było przeciwko Francji i Rosji.
Niemcy chciały pozyskać sojusznika, gdyż czuły się zagrożone francuskim rewizjonizmem (Francja dążyła do odzyskania utraconych w 1871 Alzacji i Lotaryngii), natomiast Austro-Węgry chciały wzmocnić swoja pozycję w rywalizacji z Rosją na Bałkanach. 20 V 1882 do sojuszu przystąpiły Włochy, które rywalizowały z Francją o Korsykę i Tunezję. Do bloku austriacko-niemieckiego przystąpiła w 1883 Rumunia, a jednocześnie nastąpiło zbliżenie między Niemcami i Hiszpanią (w razie wojny niemiecko-francuskiej Hiszpania miała wystawić przeciwko Francji 100 tys. armię na froncie pirenejskim). Utworzony w ten sposób blok militarny sięgał z jednej strony na Bałkany, z drugiej zaś na Płw. Pirenejski i opasywał Francję z trzech stron: od strony Renu, Pirenejów i Alp, stwarzając Niemcom pomyślne warunki również w razie wojny na wschodzie - z Rosją.
Trójprzymierze nabrało wyraźnie antyrosyjskiego charakteru, gdy w 1890 wygasł niemiecko-rosyjski układ o wzajemnym bezpieczeństwie (traktat reasekuracyjny).
Traktat Trójprzymierza był odnawiany w 1887, 1892, 1902 i 1907 i formalnie przetrwał do 1915 roku, tj. do momentu kiedy Włochy, które w 1914 r. ogłosiły neutralność, przystąpiły do wojny po stronie Ententy. Podobnie postąpiła Rumunia. Natomiast po stronie państw centralnych wystąpiły Turcja (1914) i Bułgaria (1915).
Przed I wojną światową ukształtowały się dwa bloki polityczno-militarne: Trójprzymierze i Trójporozumienie. Trójporozumienie było związkiem Francji, Rosji i Wielkiej Brytanii uformowanym w latach 1892-1907. Powstało na skutek wzmocnienia pozycji Niemiec, które wspólnie z Austro-Węgrami i Włochami utworzyły Trójprzymierze i zagrażały równowadze europejskiej. W 1890 roku wygasł układ niemiecko-rosyjski o wzajemnym bezpieczeństwie (traktat reasekuracyjny) i nie został przedłużony, w związku z czym Rosja poczuła się zagrożona i postanowiła zawrzeć nowe sojusze. Pierwszym krokiem w kierunku Trójporozumienia było zawarcie rosyjsko-francuskiej konwencji wojskowej (17 VIII 1892 r.), która przewidywała użycie przeciwko Niemcom co najmniej 700 tys. żołnierzy rosyjskich, jeśli Francja zostanie zaatakowana przez Niemcy lub Włochy. Natomiast w razie niemiecko-austriackiego ataku na Rosję, Francja zobowiązała się wystawić 1,3 mln żołnierzy przeciw Niemcom. Bezpośrednią przyczyną zbliżenia rosyjsko-francuskiego było zamknięcie niemieckiego rynku dla rosyjskich płodów rolnych. Obaj nowi sojusznicy byli skłóceni z Wielką Brytanią; Rosja o wpływy Persji, Afganistanie i Tybecie, a Francja o Afrykę Środkowo -Wschodnią (Egipt , Maroko). Anglia prowadziła rozmowy z Niemcami na temat ewentualnego sojuszu, ale ponieważ nie chciała się zgodzić na rozbudowę niemieckiej floty do porozumienia nie doszło. Anglia poczuła się w tej sytuacji zagrożona i 8 IV 1904 podpisała porozumienie z Francją, dotyczące wygaszenia konfliktów w Afryce („entente cordiale” – „serdeczne porozumienie”). Proces kształtowania Trójporozumienia (Ententy) zakończył 31 sierpnia 1907 roku układ rosyjsko-angielski (podpisany z inicjatywy francuskiej), rozgraniczający strefy wpływów obu państw w Azji Środkowej. W następnych latach zawarto kolejne układy, zacieśniające współpracę Francji, Rosji i Wielkiej Brytanii. Między innymi w 1911 r. doszło do sygnowania francusko-brytyjskiej konwencji militarnej przewidującej wysłanie do Francji angielskiego korpusu ekspedycyjnego w razie konfliktu. W listopadzie 1912 r. wymieniono noty dyplomatyczne, które precyzowały postępowanie sojuszników na wypadek wojny i chociaż porozumienia zawierane przez Anglię nie były typowymi sojuszami wojskowymi, to w momencie wybuchu I wojny światowej okazało się, że Trójporozumienie jest solidarnie działającym blokiem, stanowiącym przeciwwagę dla państw centralnych. Już 2 VIII 1914 Anglicy zadeklarowali Francji pomoc w akcjach przeciw flocie niemieckiej w kanale La Manche i w tym samym miesiącu wysłali do Francji korpus ekspedycyjny.
W 1914 do Trójporozumienia weszła Japonia, w 1915 Włochy, a w 1917 USA. W czasie trwania I wojny światowej wokół Ententy skupiło się łącznie 25 państw.