Udar mózgu

Zespól kliniczny charakteryzujący się nagłym wystąpieniem ogniskowego ,a niekiedy również uogólnionego zaburzenia czynności mózgu; którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub prowadzą wcześniej do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa

PODZIAŁ UDARÓW -

o wg Kozubskiego:

udar półkulowy
udar korowy
udar podkorowy

udar pniowy (najczęściej zakończony zgonem)
Udar móżdżkowy

ze względu na zakres anatomiczny

w obrębie całego przedniego unaczynienia TACI)
w obrębie części przedniego unaczynienia (PACI)
udar zatokowy (LACI)

w obrębie tylnego unaczynienia (POCI)

Ze względu na dynamikę przebiegu niedokrwienia :

Przemijający napad niedokrwienny (TIA)
odwracalny niedokrwienny ubytek neurologiczny

udar mózgu dokonany (CS)

Ze względu na niedokrwienny i krwotoczny

Niedokrwienny udar
zakrzepowy

zatorowy
ogólnoustrojowy
żylny zakrzepowy

Krwotoczny udar
śródmózgowy

Podpajęczynówkowy

Pozycje ułożeniowe

Prawidłowe ułożenie

Pacjent ułożony często w pozycji zilustrowanej poniżej. Trzeba jednak pamiętać aby układać pacjenta z należną ostrożnością w przeciwnym bowiem razie pozycja taka może spowodować powstanie odleżyn i nasilenie typowego wzrostu skurczowego. Charakterystyczne elementy antyskurczowego ułożenia ciała chorego to:

-głowa odwrócona w kierunku strony porażonej (nieznacznie uniesiona za pomocą, poduszki),

-uniesiony za pomocą; podeszła bark,
-ramię ułożone na poduszce, łokieć i nadgarstek wyprostowane,
-dłoń skierowana w dół, kciuk i pozostałe pałce ręki rozwarte;
-umieszczona pod biodrem poduszka, zapobiegająca cofaniu bądź opadnięciu miednicy w tył z odwróceniem kończyny dolnej na zewnątrz (kończyna dolna musi być utrzymywana w pozycji neutralnej

-mała poduszka umiejscowiona pod Kolanem, umożliwiająca lekkie jego ugięcie, przy równoczesnym uniknięciu rotacji nogi na zewnątrz, zwłaszcza w przypadku całkowitego zwiotczenia,

-miękka poduszka ułożona pod stopą zapobiegająca jej sztywnemu zgięciu w dół

Typowy dla pacjenta po udarze wzorzec skurczowy

-Spowodowany jest zwiększonym napięciem mięśni antygrawitacyjnych

-Bark jest odciągnięty do tyłu i w dół, ramię, skierowane jest do wewnątrz

-Ugiętemu łokciowi towarzyscy zazwyczaj dłoń zaciśnięta w pięść, skierowana ku dołowi

-Miednica odciągnięta ku tyłowi, kończyna dolna odwrócona do wewnątrz w fazie zwiotczenia kończyna dolna opada na zewnątrz ze zgiętym kolanem

-Staw biodrowy, kolanowy i skokowy -wyprostowane

Stopa sztywno skierowana do dołu i odwrócona do wewnątrz

-boczne zgięcie tułowia

Bark wysunięty w przód za pomocą umieszczonej pod nim małej poduszki (należy zwrócić uwagę aby uniemożliwić barkowi skręcanie się do wewnątrz zgodnie z wzorcem skurczowym rotacji wewnętrznej)

Łokieć zgięty pod kątem 90 stopni przedramię ułożone powyżej barku

Ręka na poduszce dłoń otwarta

Biodro i kolano lekko zgięte

Stopa skierowane do góry

Bark wysunięty w przód przy równoczesnym odwróceniu ramienia na zewnątrz

Łokieć wyprostowany (lub zgięty z reką ułożoną ponad poduszką

Dłoń skierowane do góry

Porażona kończyna dolna wyprostowana z lekko ugiętym kolanem

Kończyna dolna zdrowa ugięta

Ułożenie na wznak w przypadku uszkodzenia kończyny górnej i dolnej

Biodro i kolano zgięte

Stopa lekko ugięta podparta miękką poduszką

Ramię odwrócone na zewnątrz znacznie odwiedzione

Łokieć ugięty dłoń skierowana w górę

Odgięty do tyłu nadgarstek ułożony na poduszce palce ręki rozwarte w utrzymaniu tej pozycji sprzyja wykorzystanie woreczka z piaskiem

Ręka może być również ułożona pod głową chorego