Geografia – nauka przyrodnicza i społeczna zajmująca się badaniem powierzchni Ziemi (przestrzeni geograficznej), jej zróżnicowaniem przestrzennym pod względem przyrodniczym i społeczno-gospodarczym, a także powiązaniami pomiędzy środowiskiem przyrodniczym a działalnością społeczeństw ludzkich.

Geografia turystyczna – naukowe określenie walorów turystycznych krajobrazu, zbadanie możliwości ruchu turystycznego z zachowaniem istotnych cech pierwotnych krajobrazu, a zarazem ustalenie racjonalnego wykorzystania tego ruchu

Geografia turyzmu - dyscyplina geografii zajmująca się przyrodniczymi oraz antropogenicznymi uwarunkowaniami i następstwami ruchu turystycznego.

Turystyka – wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania w czasie wolnym od pracy w celach wypoczynkowych, poznawczych lub związanych z indywidualnymi zamiłowaniami, oraz użytkowanie środowiska celem zaspokajani potrzeb przebywających w nim turystów.

Rekreacja - wszelkie czynności pojmowane dla regeneracji sił, a przejawiające się w uczestniczeniu w rozrywkach kulturowych, grach sportowych czy też różnych formach ruchu turystycznego- po godzinach zajęć służbowych lub szkolnych, poza obowiązkami społecznymi i normalnymi czynnościami domowymi.

Dostępność turystyczna - możliwość dojazdu środkami komunikacji do celu przyjętej podróży oraz system szlaków komunikacyjnych, szlaków i wyciągów turystycznych umożliwiające turyście odbywanie wycieczek w obrębie wybranego regionu turystycznego do określonych miejsc.

Ruch turystyczny - określenie przemieszczania się ludzi, które nie jest wymuszone przez czynniki zewnętrzne - ludzie zmieniają miejsce pobytu, swoje środowisko, rytmu życia dobrowolnie - bez przymusu. Ruch turystyczny odnosi się do określonego obszaru, kierunku, okresu w którym trwa, itp.

Walory turystyczne - element środowiska przyrodniczego lub kulturowego, który stanowi lub może stanowić cel ruchu turystycznego. Jest to zarówno główny cel, w sposób zasadniczy przyczyniający się do ukierunkowania przyjazdu, jak i cel poboczny.

Zagospodarowanie turystyczne - jest to działalność mająca na celu przystosowaniu środowiska geograficznego do potrzeb turystyki.

Atrakcyjność turystyczna - właściwość obszaru lub miejscowości wynikająca z zespołu cech przyrodniczych lub poza przyrodniczych, która stanowi o zainteresowaniu ze strony turystów. O stopniu atrakcyjności turystycznej danego obszaru lub miejscowości decydują: walory turystyczne, zagospodarowanie turystyczne, dostępność komunikacyjna.

Chłonność turystyczna - oznacza zdolność środowiska przyrodniczego do przyjęcia takiego obciążenia przez turystów, które zapewni optymalne warunki wypoczynku i nie spowoduje zachwiania równowagi biocenotycznej w środowisku. Chłonność świadczy więc o możliwości użytkowania turystycznego obszarów bez określenia ich funkcji i sposobu zagospodarowania.

Pojemność turystyczna - ogólna pojemność bazy noclegowej (liczba miejsc noclegowych), gastronomicznej (liczba miejsc konsumpcyjnych, wydawanych posiłków) i towarzyszącej (liczba miejsc lub powierzchnia) określająca maksymalną liczbę uczestników ruchu turystycznego mogących równocześnie korzystać z poszczególnych urządzeń, nie przyczyniając się do zmniejszania zakresu i poziomu podaży usług turystycznych oraz dezorganizacji życia społeczno-gospodarczego. Często mylona z chłonnością turystyczną.

Przepustowość turystyczna - liczba osób, które mogą jednocześnie poruszać się po szlaku lub obiekcie na określonym odcinku (długości) lub w określonej jednostce czasu.

Sezonowość w turystyce - jedna z głównych cech turystyki polegająca na czasowym przestoju popytu przy jednoczesnym jego nasileniu w czasie sprzyjających warunków do uprawiania turystyki.

Sezon ogólno rekreacyjny - określa okres w którym możliwe jest uprawianie aktywnego wypoczynku na tzw. świeżym powietrzu. Trwa zwykle dłużej niż sezon letni, bo od wiosny do jesieni.

Sezon kąpielowy - to czas w którym możliwe jest aktywne wykorzystanie wody do aktywnego wypoczynku. Sezon kąpielowy przypada na najcieplejszą część sezonu turystycznego. Zależny jest również od lokalnych warunków klimatycznych.

Sezon zimowy - okres w czasie kalendarzowej zimy, w którym możliwe jest wykorzystanie śniegu, lodu oraz skoczni narciarskich do aktywnego wypoczynku. Zależne jest zwłaszcza od pojawienia się śniegu, oraz temperatury utrzymującej się na dworze.

Przestrzeń turystyczna - jest wytworem człowieka użytkującego dla celów turystycznych środowisko geograficzne, które odkrywa i zagospodarowuje, motywując to potrzebą wypoczynku, poznania i chęci doznania różnorodnych przeżyć.

Region turystyczny - teren gdzie nasilenie występowania cech zagospodarowania turystycznego i intensywność jest większe niż średnie w danym typie krajobrazu naturalnego

Rejon turystyczny - jednostka przestrzenna niższego rzędu którą może stworzyć zespół miejscowości turystycznych powiązanych ze soba ze wspólnym węzłem rozrządowym ruchu turystycznego i bazą zaopatrzeniową.

Miejscowość turystyczna - jednostka osadnicza która ze względu na swe walory funkcjonalne infrastrukturę i dostępność stanowi punkt docelowy lub etapowy migracji turystycznej.

Regionalizacja turystyczna Polski - podział terytorium Polski na mniejsze obszary o podobnym typie krajobrazu, charakteryzujący się walorami turystycznymi oraz zagospodarowaniem odpowiednim do tego krajobrazu.