PEDAGOGIKA PERSONALISTYCZNA
• z łac. PERSONA – godność, osoba
• nazwa różnych kierunków filozoficznych i pedagogicznych przyjmujących za podstawę swoich teorii swoiście rozwijaną problematykę osobowości ludzkiej ‘Słownik ped. ’ W.Okoń
EMMANUEL MOUNIER
(1905 – 1950)
• uważany jest za twórcę nowożytnego personalizmu, wspomina, że ruch personalistyczny zrodził się z kryzysu na Wall Street w 1929 roku i wyraził się powstaniem w 1932 roku miesięcznika "Esprit„
NURTY PERSONALIZMU
(filozofia)
Podstawowy podział: • personalizm amerykański • personalizm europejski
Treść nauczania w programach szkół
personalistycznych to INTEGRALNY HUMANIZM
- literacki
- artystyczny
- naukowy
- techniczny
- kultura
KULTURA
Kultura w tradycji personalistycznej jest pewna cechą bytu, która doskonali osobę w drodze do pełni rozwoju. Jest dobrem zarówno w kulturze przedmiotowej jak i podmiotowej
ANTROPOLOGIA
zajmuje się zmiennością cech człowieka w czasie i przestrzeni.
Człowiek jest istotą bytowo zróżnicowaną, stanowiącą połączenie elementów materialnych i pozamaterialnych. W naturze człowieka wyodrębnia się dwa poziomy bytowe:
•Życie biologiczno-wegetatywne
•Życie psychiczno- duchowe
Cele wychowania według personalizmu
Najważniejszym celem wychowania jest podmiot( wychowanek), który ma wzbudzić osobę u wychowanka. Wychowanek nie jest istotą, którą trzeba napełnić wiedzą ani do ćwiczeń, tylko należy go „wzbudzić”.
Stan doskonałości człowieka jest możliwy poprzez stopniowania doskonalenia, przyswajania sobie cech osobowych( nabywanie cech i sprawności).
Personalizm podkreśla wartości w wymiarze indywidualnym, wartości wspólnego charakteru życia i wychowania, głównie obejmuje problem „dobra wspólnego”.
•Obowiązkiem człowieka jest osiągnąć cel społeczny, a społeczność powinna mu pomagać w osiąganiu jego osobistych celów. Personalizm uznaje wartość dobra wspólnego za podstawę życia społecznego.
PODSUMOWANIE
•Pedagogika jest ważnym nurtem współczesnej refleksji pedagogicznej.
W pedagogice personalistyczna posiada podwójną płaszczyznę
•Płaszczyznę epistemologiczna w której znajduje się koncepcja świata i człowieka, która przyjmuje wzajemna zależność elementów (względy indeterminizm, wolność, transcendencja)
•Na Płaszczyźnie epistemologicznej jaki się jako koncepcja wychowania oparta na terowi poznania (rozważającej równe stopnie poznania przy przyjęciu, jako zasady, podstawowej jednorodności poznania ludzkiego