ORIENTALIZM, KANON, WSPÓLNOTA WYOBRAŻONA (M)
ORIENTALIZM – Edward W. Said podaje 4 różne definicje tej kategorii, Orientalizm (1978):
orientalizm jest sposobem badania określonego regionu geograficznego ze szczególnym uwzględnieniem jego języka i kultury; każdy, kto zajmuje się tym obszarem geograficzno – kulturowym, jest nazywany orientalistą;
orientalizm jest pewnym sposobem myślenia opartym na ontologicznym i epistemologicznym rozróżnieniu między Wschodem a Zachodem;
orientalizm jest systemem myślenia, który prowadzi do unieważnienia Wschodu jako obszaru zainteresowań badaczy kultury (ta definicja odsyła do dyskursywnych mechanizmów wykluczenia i marginalizacji);
orientalizm jest korporacyjną instytucją (corporate institution), której celem jest opisywanie, analizowanie i propagowanie kultury Wschodu.
ORIENTALIZM (4 sposoby rozumienia podane na wykładzie przez Czaplińskiego):
jako opis akademicki, który jest obiektywny i neutralny; badacz ustawia się na zewnątrz problemu; o orientalizmie najlepiej dowiadywać się z książek;
jako sposób myślenia oparty na ontologicznym i epistemologicznym rozróżnieniu między „Wschodem” a Zachodem; dyskurs ustanawia ontologiczną różnicę (rozumienie ontologiczne);
jako instytucje zajmujące się orientem; instytucje naukowe, przyrodnicze, biura podróży;
jako zachodni sposób dominowania, posiadania władzy nad orientem.
KANON (wg Edwarda Saida) - dominujący model literacki, który powstaje poprzez odrzucenie literatury regionalnej, peryferyjnej i marginalnej; wyznaczenie standardów językowych i kulturowych dla obszarów podporządkowanych imperialnemu państwa
KANON (definicja z wykładu):
− dyskurs, który ustanawia wzorce kulturowe jako hierarchię;
funkcją kanonu jest podtrzymywanie podziału na wysokie i niskie oraz centralne
i peryferyjne;
ma funkcję reprodukcyjną, kanon jest zawsze wykorzystywany jako narzędzie polityki tożsamościowej.
WSPÓLNOTA WYOBRAŻONA – kategoria wprowadzona przez Benedicta Andersona w 1983 roku
na określenie istoty tożsamości narodowej we współczesnych społeczeństwach. Narodowość, według Andersona, nie jest związana terytorialnie z państwem narodowym, jest natomiast narracyjnym wytworem tego, jak dana zbiorowość, nawet rozproszona, wyobraża własną przynależność
do zbiorowości uznanej za własną. Pojęcie to daje się zastosować do analizowania tożsamości narodowej w diasporze.