Implantologia: jak jest wykonany implant dentystyczny

Od zarania dziejów próbowano zastąpić brakujące zęby za pomocą  kości sztucznych korzeni, które miały wspierać ząb.

Nie najnowsza  implantologia używała implantów o różnych formach w celu zapewnienia coraz większej stabilności w różnych miejscach kości żuchwowych pozbawionych zębów takich jak śruby, ostrza, tarcze, cylindry utworzone z różnych materiałów według ówczesnej wiedzy. Współczesna implantologia wspierana intensywnymi badaniami naukowymi wykazała, że najlepsza forma dla implantu to ta, która symuluje korzeń naturalnego zęba, która ma zwoje typu śrubowego na swojej powierzchni w celu zapewnienia pierwotnej stabilności typu mechanicznego istotnego dla integracji implantu z kością. Badania naukowe poświęciły wiele uwagi nie tylko polepszeniu formy implantów, ale też i w szczególności materiałów tworzących i powierzchni stykającej się z kością. Implant śrubowy o formie korzenia może mieć różną długość i posiadać odmienną średnicę, aby go móc lepiej używać większą ilość dostępnej kości.Materiał dla implantologii używany współcześnie i akceptowany przez wspólnotę naukową międzynarodową to tytan.

Jest to biomateriał.Biomateriały używane w dziedzinie medycznej oddziaływujące na system biologiczny (kostny) są sklasyfikowane jako biotolerancyjne, biologicznie obojętne i bioaktywne.Biologicznie tolerancyjne wykazują tkankę włókienną pomiędzy implantem a kością.Biologicznie obojętne: wykazują bezpośredni styk pomiędzy kością i implantem (np.tytan)Bioaktywne: wykazują połączenie chemiczno-fizyczne pomiędzy kością a implantem.W celu użytkowania biomateriału w implantologii niezbędne są dwa warunki: biokompatybilność i cechy mechaniczne.Tytan oferuje zarówno dobrą biokompatybilność, ponieważ biologicznie obojętne ma znakomitą odporność na obciążenie i agresywność.W latach 70-80 badania naukowe dały nam do zrozumienia bliski stosunek pomiędzy kością a implantem i został wprowadzony termin „integracja kostna” oznaczający bezpośredni kontakt pomiędzy uzyskaną kością a tytanem.Powierzchnia implantu była przedmiotem badania w latach 90 i badacze próbowali odpowiedzieć na wymogi lepszej integracji pomiędzy  tkankami kostnymi i powierzchniami implantów.Rezultatem tego było to że implanty tytanowe o szorstkiej powierzchni, zwłaszcza traktowanej i przygotowanej, z większym powodzeniem względem tych o gładkiej powierzchni, szczególnie w delikatniejszej kości lub niższej jakości.Wszystkie te umiejętności pozwalają nam na zatwierdzenie, że implanty dentystyczne mogą być stosowane bez przeszkód, ponieważ nie istnieje reakcja immunologiczna.