27.02.2010r.
PRAKSEOLOGIA
Prakseologia – to dyscyplina filozoficzna opisująca działanie człowieka (działanie ludzkie); praksis – działanie, czyn; logos – słowo, nauka;
Prakseologia jest nauką o działaniu czyli nauką o świadomym, celowym zachowaniu człowieka zgodnym z jego wolą;
Prakseologia zajmuje się:
Refleksją filozoficzną nad kondycją ludzkiego działania;
Wiedzą o warunkach praktyczności działań;
Rozumieniu przyczyn powstawania błędów praktycznych;
Umiejętności odróżnienia praktycznej konieczności od złej woli;
Prakseologia poszukuje uogólnień wszelkich norm praktycznego i świadomego działania z punktu widzenia jego sprawności tj. skuteczności, ekonomiczności;
Rodzaje teorii prawdy i rodzaje jej kryteriów:
KLASYCZNA
- Arystoteles → „Prawda jest to, co jest zgodne z rzeczywistością”;
OCZYWISTOŚCI
- Kartezjusz → „Prawdą jest to, co jest dla mnie oczywiste – czyli jasne i wyraźne”;
Metoda Kartezjusza
kryterium prawdy – jasność, wyraźność, oczywistość;
analiza;
dedukcja (bezpośrednia lub pośrednia) – od ogółu do szczegółu;
enumeracja (czyli sprawdzanie) –sprawdzanie czy nie został popełniony błąd;
ZGODY POWSZECHNEJ 1
- „Prawdą jest to, na co zgodzą się wszyscy”;
ZGODY POWSZECHNEJ 2
- „Prawdą jest to, na co zgodzi się grupa specjalistów”;
UTYLITARNA
- „Prawdą jest to, co jest skuteczne”;
Poza sferą teokratyczną prakseologia wskazuje:
Sposoby osiągania sprawności działań;
Konstruuje twierdzenia i zaliczenia sprawnościowe;
Opisuje różne formy działania;
Prakseologia nawiązuje i kontynuuje teorie organizacji;
Opisując różne formy działania (czyn jednostkowy, działania zespołowe) nawiązuje formy działania:
Mikroprakseologia – jednoosobowy podmiot działania;
Makroprakseologia – wieloosobowy podmiot działania;
Jeżeli o prakseologii będziemy mówić w kontekście nauki o działaniu, to działanie towarzyszy nam od zawsze;
Złote myśli
Arystoteles – zasada złotego środka, „unikaj skrajnych rozwiązań – idź zawsze drogą środka;
nadmiar ↔ umiar ↔ brak
rozrzutność ↔ hojność ↔ skąpstwo
brawura ↔ męstwo ↔ tchórzostwo
Marek Aureliusz – „Ludzka działalność twórcza wiąże się z takimi czynnikami jak – tworzywo, przyczyna, cel;
Francis Bacon – „ Tyle mamy władzy ile mamy wiedzy; (najpierw pomyśl, potem wykorzystaj);
Kartezjusz – metoda
Tomasz Morus, John Locke
Tomasz Morus – „Utopia”,
Organizacja pracy na Utopii:
Pracują wszyscy obywatele;
Wymiana wszystkich stanowisk;
Czas pracy – 3 godz., przerwa – 3 godz.;
Poliwalencja – zasada, która mówi, że np. pracownicy mogą się zastępować, wymiana;
Herbert Spencer – „Rzecz jest dobra, jeżeli dobrze służy swemu przeznaczeniu”;
Arthur Schopenhauer – erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów;