Szkodniki drzew podrodziny: Jabłkowe - (Pomoideae Focke, Maloideae) – Różowate (aronia, głóg, grusza, irga, jabłoń, jarząb, ognik, pigwa, pigwowiec, świdośliwa)
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 4
Gromada: Pajęczaki - Arachnida
Rząd: Roztocze – Acarina
Rodzina: Szpecielowate – Eriophyidae
Pordzewiacz jabłoniowy – Aculus schlechtendali
Podskórnik gruszowy – Eriophyes pyri
Pordzewiacz jabłoniowy – Aculus schlechtendali
dł. 0,16 mm, występuje powszechnie we wszystkich rejonach uprawy jabłoni, w przypadku masowego występowania może powodować szkody o znaczeniu ekonomicznym.
zimują dorosłe samice pod łuskami pąków lub w przestrzeni między pąkiem a pędem (czasami tysiące osobników),
w sezonie wegetacyjnym 4−5 pokoleń,
szkodliwość; zakłócenie prawidłowego rozwoju drzew, osłabienie zawiązywania pąków kwiatowych, gorsze wybarwianie owoców, ordzawienie zawiązków — szczególnie wrażliwe są zawiązki tuż po kwitnieniu, zmniejszenie zawartości cukru w owocach, mniejszy plon.
-miejsce żerowania; dolna strona blaszki liściowej, szczególnie chętnie u nasady liści w pobliżu nerwu głównego, szkodniki te wysysają treść komórek miękiszu, co zmniejsza intensywność fotosyntezy i zwiększa proces transpiracji, mogą również żerować na kwiatach, a także na zawiązkach i owocach
-objawy żerowania; przebarwianie blaszek liściowych oraz ich deformacja, np. łódkowate wyginanie, a także ordzawienie zawiązków, a w konsekwencji także owoców,
-czynniki ograniczające; drapieżne roztocza z rodziny dobroczynkowatych, a także niektóre gatunki drapieżnych pluskwiaków i drapieżne wciornastki.
-zwalczanie chemiczne; przed kwitnieniem, w okresie różowego pąka kwiatowego, lub tuż po kwitnieniu, a następnie pod koniec czerwca, na początku lipca, jeżeli liczebność przekracza progi zagrożenia, zabieg przeciwko pordzewiaczowi zwalcza jednocześnie przędziorki, należy zwracać uwagę na dokładne opryskanie dolnych powierzchni
Podskórnik gruszowy – Eriophyes pyri
Szkodnik jarzęba pospolitego, w maju, w wyniku żerowania na górnej stronie liści tworzą się biało - żółte do jasnozielonych, okrągławe wypukłości o średnicy 1,5–2 mm, obrębie tych miejsc, ale na dolnej stronie liści, znajdują się żółtozielone, pęcherzykowate wyrośla, wewnątrz których przebywają i żerują szpeciele, z czasem wyrośla brązowieją, przez co drzewa tracą wartość ozdobną.
W lipcu samice podskórnika przemieszczają się pod łuski nowych pąków, gdzie zimują. Uaktywniają się w kwietniu — wychodzą z miejsca zimowania na rozwijające się liście.
W ciągu roku występują 2 lub 3 pokolenia tego szkodnika.
Zwalczanie; najlepszym terminem zwalczania jest moment opuszczania przez samice miejsc zimowania, co zbiega się z pękaniem pąków jarzębów. W tym okresie drzewa należy opryskiwać, co najmniej dwukrotnie, w odstępach 7–10-dniowych.
Gromada: Owady - Insecta
Rząd: Pluskwiaki równoskrzydłe – Homoptera
Podrząd: Koliszki – Psyllodea
Rodzina: Miodówkowate – Psyllidae
Miodówka jabłoniowa – Psylla mali
Podrząd: Mszyce – Aphidodea
Rodzina: Mszycowate – Aphididae
Mszyca jabłoniowa zielona – Aphidula pomi
Mszyca owocowo-zbożowa – Rhopalosiphum insertum
Mszyca jabłoniowo-babkowa – Dysaphis plantaginea
Rodzina: Bawełnicowate – Demphigidae
Bawełnica korówka –
PODRZĄD: KOLISZKI - PSYLLODEA
ZNANE RÓWNIEŻ JAKO MIODÓWKI
DŁUGOŚC CIAŁA DOCHODZI DO 5-6mm
SKRZYDŁA WZAJEMNIE ZACHODZACE NA SIEBIE
TUŁÓW KRĘPY, KRÓTKI, DOBRZE ROZWINIĘTE NARZĄDY GĘBOWE
ODŻYWIAJA SIĘ SOKAMI ROŚLINNYMI
CZĘSTO ATAKUJĄ ROŚLINY UPRAWNE
DLATEGO UWAŻANE SĄ ZA SZKODNIKI
MIODÓWKA JABŁONIOWA - PSYLLA MALI
SZARO ZIELONY OWAD DŁUGOŚCI DO 4mm (A)
POJAWIA SIĘ W MAJU ŻERUJE NA DOLNEJ STRONIE LIŚCI
JESIENIĄ SMICE SKŁADAJĄ NA PNIACH I GAŁĄZKACH DO 200 JAJ (B)
NA WIOSNĘ WYLEGAJĄ SIĘ ŻÓŁTOZIELONE LARWY
LARWY POWODUJĄ SZKODY DWOJAKIEGO TYPU:
WYSYSANIE WCZESNĄ WIOSNĄ SOKU Z PĄCZKÓW KWIATOWYCH I OWOCOWYCH
WYDZIELANIE LEPKIEJ CIECZY POWODUJĄCEJ ZLEPIANIE PĄCZKÓW I BĘDĄCEJ POŻYWKA DLA GRZYBÓW CZERNIOWYCH
ZWALCZANIE W FAZIE ZIELONEGO PĄKA PRZY LICZNYM WYSTĘPOWANIU SZKODNIKA, OCHRONA BIEDRONEK I CHRZĄSZCZY DRAPIEŻNYCH
PRZY MASOWYM POJAWIE SZKODNIKA DRZEWA OWOCUJĄ SŁABO LUB NIE OWOCUJĄ WCALE
PODRZĄD: MSZYCE – APHIDODEA
Rodzina: MSZYCOWATE – APHIDIDAE
MSZYCA JABŁONIOWA ZIELONA - APHIS POMI
WYSTĘPUJE NA JABŁONI, GRUSZY, GŁOGU I JARZĘBINIE
MSZYCA TA WYRZĄDZA NAJWIĘKSZE SZKODY W SZKÓŁKACH I SADACH
MSZYCA JEDNODOMNA, W CIĄGU ROKU 10 – 16 POKOLEŃ
CIAŁO DŁUGOŚCI 1,5 – 2mm ZIELONOŻÓŁTAWE, SYFONY I OGONEK CZARNE
JAJA SĄ CZRNE, BŁYSZCZĄCE DŁUGOŚCI 0,5mm
LARWY POCZĄTKOWO CIEMNOZIELONE, PÓŹNIEJ ZIELONE
ZIMUJĄ JAJA NA GAŁĄZKACH, NAJCZĘŚCIEJ NA PĘDACH JEDNOROCZNYCH
LARWY WYLEGAJĄ SIĘ NIEKIEDY PRZED PĘKANIEM PĘDÓW
PO ROZCHYLENIU ŁUSEK WNIKAJĄ DO ICH WNĘTRZA
LIŚCIE SĄ ZWINIĘTE A ZAWIĄZKI ZNIEKSZTAŁCONE
MSZYCE WYDZIELAJĄ DUŻE ILOŚCI ROSY MIODOWEJ NA KTÓREJ ROZWIJAJĄ SIĘ GRZYBY
JEŚLI ZOSTANIE PRZEKROCZONY PRÓG SZKODLIWOŚCI ZWALCZANIE NALEŻY WYKONĄC ZABIEG CHEMICZNY
NALEŻY STOSOWAĆ PRZED EWSZYSTKIM PREPARATY , KTÓRE SĄ SELEKTYWNE W STOSUNKU DO FAUNY POŻYTECZNEJ
PRZYKŁADEM TAKIEGO PREPARATU JEST Mospilan 20SP KTÓRY ZE WZGLĘDU NA SELEKTYWNOŚĆ MOŻNA RÓWNIEŻ STOSOWAĆ W SADACH PROWADZONYCH METODĄ INTEGROWANĄ.
| Termin lustracji | Sposób pobierania próby i jej wielkość w odniesieniu do ok. 5 ha sadu |
Próg zagrożenia |
|---|---|---|
Ukazywanie się stożków pierwszych liści |
Przejrzeć ok. 10 drzew po 20 pąków — razem 200 |
10 pąków z mszycami w próbie 200 (5%) |
Po kwitnieniu, a następnie co 14 dni — do końca września |
Przejrzeć na 50 losowo wybranych drzewach po 3 długopędy (razem 150) |
15 pędów z koloniami mszyc w próbie 150 |
Mszyca owocowo-zbożowa – Rhopalosiphum insertum
Gatunek dwudomny o żółtozielonym zabarwieniu.
Żeruje przede wszystkim na jabłoniach, rzadziej na śliwach, gruszach, czy też głogu. Latem przenosi się na zboża i inne gatunki traw.
Objawy: wysysają soki z liści oraz pędów, powodując tym samym ich skręcanie oraz zahamowanie przyrostów, liście ulegają zwinięciu poprzecznie ku dołowi i marszczą się, zawiązki owocowe są zniekształcone, spadź wydalana przez mszyce stanowi pożywkę dla grzybów sadzakowych, które tworzą czarne plamy pokrywające liście i owoce, co wpływa na ograniczenie asymilacji i powoduje spadek wartości handlowej owoców.
Zwalczanie: gdy zauważymy, że kolonie mszyc są bardzo liczne, należy wykonać oprysk jeszcze przed kwitnieniem, najlepiej w okresie zielonego pąka.
Rośliny podatne: jabłoń, rzadziej śliwa, grusza, głóg
Pospolita na terenie całej Polski, kolor ciała dorosłych brązowo-różowy lub niebiesko-popielaty z białym mączystym nalotem. Larwy tuż po urodzeniu kremowo-różowe, później jasnoróżowe.
W ciągu sezonu wegetacyjnego występuje 8−12 pokoleń.
Szkodliwość; żerowanie tej mszycy hamuje rozwój drzew i powoduje istotne straty w plonie, samice tego gatunku cechuje bardzo wysoka płodność, co dodatkowo zwiększa jego niekorzystny wpływ na drzewa.
Jest to najbardziej szkodliwy gatunek mszyc na jabłoniach.
Miejsce żerowania; na przełomie marca i kwietnia z jaj zimowych wylęgają się larwy zasiedlając pękające pąki, a potem liście, szypułki kwiatowe, owocowe oraz zawiązki owoców.
Objawy żerowania; silne kędzierzawienie liści i deformacja zawiązków, liście żółkną, brązowieją i zasychają, zawiązki nie wyrastają i są silnie pofałdowane wokół zagłębienia kielichowego, porażone zawiązki nie opadają, tworząc zbite zdeformowane grona.
Mszyca jabłoniowo-babkowa – Dysaphis plantaginea
Czynniki ograniczające; są często efektywnie wyniszczane przez drapieżców i parazytoidy – najważniejsi wrogowie naturalni tej mszycy to biedronki, drapieżne bzygowate, drapieżne pryszczarki, drapieżne pluskwiaki, złotooki, skorki, pająki.
Zwalczanie chemiczne; stosujemy przede wszystkim preparaty selektywne w stosunku do fauny pożytecznej, mszycę tę zwalcza się znacznie trudniej niż jabłoniową, jeżeli dopuścimy do silnego skędzierzawienia liści, to całkowite wyniszczenie tego szkodnika jest prawie niemożliwe.
W okresie wczesnej wiosny konieczne są częste lustracje i w przypadkach koniecznych zwalczanie na początku występowania mszyc tego gatunku. Wskazane jest dodanie zwilżacza do cieczy roboczej.
RODZINA: BAWEŁNICOWATE – PEMPHIGIDAE
BAWEŁNICA KORÓWKA - ERIOSOMA LANIGERUM
IMAGINES BAWEŁNICOWATYCH MAJĄ UWSTECZNIONE NARZĄDY GĘBOWE, JELITA A CZĘSTO TAKŻE SYFONY
CIAŁO ICH POKRYTE JEST CZĘSTO BIAŁĄ, WOSKOWĄ WYDZIELINĄ
ROZMNAŻANIE DZIEWORODNE
W NASZYM KLIMACIE RZADKO PRZEMIANA POKOLEŃ PŁCIOWYCH I DZIEWORODNYCH
ŻYWIA SIĘ SOKIEM WYSYSANYM Z LIŚCI I PĘDÓW ROŚLIN
BAWEŁNICA KORÓWKA WYSTĘPUJE NA OBSZARZE CAŁEGO KRAJU
CIAŁO CZERWONO BRUNATNE, POKRYTE DŁUGIMI, BIAŁYMI, WOSKOWATYMI NIĆMI
KOLONIE WYGLĄDAJĄ JAK POKRYTE KŁACZKAMI WATY
W SEZONIE WEGETACYJNYM MOŻE WYSTĄPIĆ DO 10 POKOLEŃ
DWA OKRESY WZMORZONEGO WYSTĘPOWANIA: OD DRUGIEJ POŁOWY MAJA DO POCZĄTKU CZERWCA ORAZ POD KONIEC WRZEŚNIA LUB NA POCZĄTKU PAŹDZIERNIKA
ZIMUJĄ SAMICE; LARWY I IMAGO, W ZAKAMARKACH KORY NA PNIACH I KONARACH, NIEKTÓRE NA SZYJCE KORZENIOWEJ I NA KORZENIACH TUŻ POD POWIERZCHNIĄ
W SEZONIE WEGETACJI ZASIEDLAJĄ NAJCHĘTNIEJ ODROSTY KORZENIOWE, MŁODE GAŁĘZIE, OGONKI LIŚCIOWE, ŚWIŻE RANY PO CIĘCIU LUB INNE MIEJSCA USZKODZONE MECHANICZNIE
ZASIEDLAJĄ ZARÓWNO DRZEWA MŁODE JAK I DRZEWA KILKUNASTO CZY KILKUDZIESIĘCIOLETNIE
ŻEROWANIE BAWEŁNICY ZAKŁUCA PRAWIDŁOWY ROZWÓJ DRZEW, POWODUJE TWORZENIE SIĘ GALASOWATYCH NAROŚLI, GUZÓW I ZRAKOWACEŃ ORAZ PODŁUŻNYCH SPĘKAŃ KORY
BAWEŁNICA KORÓWKA - Szkodliwość; zasiedlone drzewa mają mniejsze przyrosty, dają
niższy plon oraz znacznie łatwiej przemarzają, uszkodzenia powstające w wyniku żerowania ułatwiają dostęp patogenom kory i drewna, które dodatkowo osłabiają kondycję drzew.
Czynniki ograniczające; do najważniejszych wrogów naturalnych bawełnicy należy maleńki pasożyt o nazwie osiec korówkowy, bardzo ważnymi „tępicielami” są również skorki, udział tych owadów w wyniszczaniu bawełnicy korówki decyduje często o powodzeniu w jej zwalczaniu.
Zwalczanie chemiczne; jest kilka preparatów zarejestrowanych do zwalczania bawełnicy, powinno się stosować przede wszystkim selektywne w stosunku do fauny pożytecznej. Należy pamiętać, że w przypadku zwalczania bawełnicy trzeba dokładnie opryskiwać całe drzewa.
Rząd: Motyle – Lepidoptera
Rodzina: Namiotnikowate – Hyponomeutidae
Namiotnik jabłoniowy – Hyponomeuta malinellus
Rodzina: Zwójkowate – Tortricidae
Owocówka jabłkóweczka – Carpocapsa pomonella
Rodzina: Namiotnikowate – Hyponomeutidae
rodzina motyli licząca ok. 1000 gat.
małe i bardzo małe
skrzydła białe lub kolorowe
gąsienice żerują na drzewach liściastych i iglastych, pod osłoną wspólnie budowanych oprzędów, które jak namiot chronią je m.in. przed wiatrem i deszczem
Namiotnik jabłoniowy – Hyponomeuta malinellus
wielkość do 8 mm, skrzydła rozpiętości ok. 20 mm białe, czarno nakrapiane
tylny brzeg obu par skrzydeł ze strzępiną
jaja owalne w złożach o średnicy kilku mm, okryte wydzieliną w złożu ok. 50 – 80 jaj
gąsienice kremowe lub szarożółte, z czarną głową i tarczką odwłokową, dwa rzędy czarnych plamek na grzbiecie
gąsienice zimują pod tarczkami
poczwarka jasnożółta w białym kokonie
w końcu kwietnia wychodzą oprzędzają paki i żerują na nich, minując rozwijające się liście - ok. 3 tygodni
po opuszczeniu min budują luźne namioty, obejmujące liście i gałązki - żerują w nich gromadnie przez 6 tygodni, po objedzeniu liści budują kolejny namiot
przepoczwarzają się w kokonie, poczwarki ułożone są w pakiety
szkodnik sygnalizowany
lustracja sadów wczesną wiosną
próg zagrożenia to dwie tarczki na 2 metry gałęzi
wiosną to 4 –5 % porażonych pąków
wylatują w końcu czerwca latają do września
aktywne o zmierzchu i w nocy
uszkadzają jabłonie od fazy różowego pąka do września
przy licznych pojawach całe korony mogą być oprzędzane
gąsienice niszczą też zawiązki owoców
masowy pojaw co kilkanaście lat
wczesnowiosenny zabieg może zniszczyć większą część gąsienic zimujących pod tarczkami, najbardziej skuteczne jest jednak opryskiwanie drzew tuż przed kwitnieniem
Rodzina: Zwójkowate – Tortricidae
motyle drobne o rozpiętości skrzydeł
do ok. 25 mm.
aktywne o zmierzchu i w nocy
gąsienice wielu gatunków
(choć nie wszystkie)
zwijają za pomocą przędzy liście roślin, na których żerują
druga co do liczebności rodzina motyli
w Polsce - do tej pory wykazano występowanie prawie 450 gatunków
Owocówka jabłkóweczka – Cydia pomonella
motyl ma ciało długości 8 – 9 mm
samica ma rozpiętość skrzydeł 20 mm, samiec 16 mm
na skrzydłach samców jest czarny pasek którego brak u samic
gąsienica jasnożółta , potem różowa, starsze maja szare brodawki z włoskami
poczwarka długości 10 mm , początkowo żółta potem czekoladowa
zimują gąsienice w kokonach w korze
kokon jest brązowy
lot motyli rozpoczyna się koło 20 maja , trwa do połowy lipca
jaja składane są w czerwcu i lipcu, gąsienice pojawiają się miesiąc później
jaja drugiego pokolenia składane są w drugiej połowie lipca i sierpniu
gąsienice z nich wylęgłe schodzą na zimowanie po czterokrotnym linieniu
jeśli długość dnia przekracza 15 godzin, przepoczwarzają się w tym samym roku, jeśli dni są krótsze to w następnym
Zniszczenia:
wylęgła larwa najpierw tworzy wyżerkę , po czym wgryza się do komory nasiennej owocu
gąsienica żeruje w owocu 3 – 6 tygodni
dorosła wygryza drugi kanalik, po nitce oprzędu opuszcza się na konary lub pień, gdzie zapoczwarcza się
oprócz jabłoni atakowane są grusze i głogi
robaczywe owoce szybciej opadają , nie nadają się do przechowywania
straty powodowane przez nią sięgają 10 –30 %
próg szkodliwości stanowią 2 – 3 jaja na 100 owocostanów
jeśli w danym roku suma temperatur do końca drugiej dekady lipca nie osiągnie 500 stopni, drugie pokolenie nie rozwinie się
zwalczanie; na działkach powinno wystarczyć zrywanie i niszczenie owoców
z gąsienicami oraz wyłapywanie gąsienic na opaski z papieru falistego, które zakładamy na pniach pod koniec czerwca,
zwalczanie chemiczne prowadzimy w okresie intensywnego lotu i składania jaja (około połowy czerwca),
w celu określenia terminu i intensywności lotu motyli stosujemy pułapki feromonowe,
II zabieg na początku okresu wylęgania się gąsienic,
Rząd: Chrząszcze – Coleoptera
Rodzina: Ryjkowcowate – Curculionidae
Kwieciak jabłkowiec – Anthonomus pomorum
Kwieciak gruszowiec – Anthonomus pyri
Kwieciak jabłkowiec - Anthonomus pomorum
chrząszcz długości do 4 mm, barwy brunatno-szarej
na pokrywach jasnoszara poprzeczna przepaska
larwa beznoga pokryta brodawkami i bruzdami, długości do 6 mm
zimują chrząszcze w szczelinach kory, mchu
wiosną gromadzą się w spękaniach kory i wędrują na konary
podczas żeru (około 3 tyg.) chrząszcze dojrzewają płciowo
wygryzają otwory w pąkach i wyżerają ich wnętrze
samice składają jaja pojedynczo do pąków
wylęgłe larwy żerują wewnątrz pąków
rozwój larw trwa około 3 tygodni
zapoczwarczenie następuje w miejscu żerowania i po 8 dniach wylęgają się młode chrząszcze
szkody powodowane są zarówno przez chrząszcze żerujące wiosną, jak i przez larwy rozwijające się w pąkach
o stopniu porażenia decyduje czas miedzy okresem składania jaj przez kwieciaka a czasem zakwitania jabłoni
niewielka liczba kwieciaka w sadach pozwala traktować go jako naturalnego regulatora owocowania drzew
Kwieciak gruszowiec – Anthonomus pyri
Chrząszcz wielkości 0,5cm, brązowo-czerwony z jasną poprzeczną poprzeczką na pokrywach.
Zimują jaja wewnątrz pąków kwiatostanowych, rzadziej w liściowych.
Dorosłe chrząszcze mogą zimować w spękaniach kory.
Larwy wylęgają się pod koniec zimy i cały rozwój odbywają wewnątrz pąka , niszcząc cały pąk kwiatostanowy, mogą również uszkodzić wierzchołek krótkopędu.
Dorosłe chrząszcze wylatują na przełomie maja i czerwca i żerują na liściach i młodych pędach.
W okresie lata zapadają w diapauzę letnią kryjąc się w szczelinach kory.
Diapauzę kończą w drugiej połowie sierpnia – intensywnie żerują podgryzając pączki liściowe i niekiedy kwiatostanowe ( głównie przed ostrą zimą).
Od września do pierwszych mrozów samice składają jaja w ilości ok. 60 szt po jednym jaju w pąk.
W okresie rozwijania pąków grusz obserwuje się zamknięte pąki kwiatostanowe w których po rozerwaniu widać brudnobiałą larwę lub jasnożółtą poczwarkę.
Pączki które się nie rozwijają są wygryzione u podstawy przez żerujące w okresie jesiennym chrząszcze – paczki takie zasychają i opadają.
Liczne występowania kwieciaka przez kilka lat może doprowadzić do usychania krótkopędów.
Rząd: Błonkówki – Hymenoptera
Rodzina: Pilarzowate – Tenthredinidae
Owocnica jabłkowa – Hoplocampa testudinea
Rząd: Błonkoskrzydłe – Hymenoptera
należą tu m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate
błonkoskrzydłe uważane są za rząd owadów o największym znaczeniu dla gospodarki człowieka: wiele z nich odgrywa dużą rolę w zapylaniu roślin, inne to pasożyty owadów szkodliwych, będące naturalnym regulatorem ich liczebności
nieliczne są monofagami, większość to oligofagi i polifagi
owady dojrzałe są z reguły żywią się nektarem, pyłkiem kwiatów, spadzią, czasem owocami, rzadziej odżywiają się pokarmem białkowym, nieliczne nie pobierają pokarmu
larwy w większości żywią się pokarmem zwierzęcym (np. wiele owadziarek, żądłówek), w mniejszej części są roślinożerne (np. rośliniarki, pszczoły)
niektóre prowadzą społeczny tryb życia: mrówki, niektóre pszczoły
wiele (większość żądłówek) prowadzących samotny tryb życia ma silnie rozwinięty instynkt opieki nad potomstwem
Rząd: Błonkoskrzydłe – Hymenoptera
Gatunki owadów należących do rzędu błonkoskrzydłych są bardzo zróżnicowane, ogólnie charakteryzują je:
dwie pary błoniastych skrzydeł, żeńskie osobniki niektórych os i robotnice mrówek są bezskrzydłe
tylna para skrzydeł jest nieco mniejsza niż przednia; skrzydła z obu par połączone są ze sobą małymi haczykami, co pozwala utworzyć im jednolitą powierzchnię nośną podczas lotu
Rodzina: Pilarzowate – Tenthredinidae
najliczniejsza rodzina owadów błonkoskrzydłych w podrzędzie rośliniarek
charakterystyczną cechą owadów należących do tej rodziny jest budowa pokładełka, przypominającego miniaturowy pilnik
samica przepiłowuje nim tkanki roślin, głównie blaszki lub ogonka liściowego, przygotowując miejsce do złożenia jaj
larwy pilarzowatych ogryzają liście wielu roślin lub żyją wewnątrz ich tkanek, prowadząc do powstawania min albo galasów
Owocnica jabłkowa – Hoplocampa testudinea
Błonkówka długości 6−7 mm, występuje powszechnie w całym kraju, może powodować znaczne straty gospodarcze w plonie jabłek.
Jedna larwa uszkadza w trakcie swego rozwoju średnio ok. 5 zawiązków, liczne wystąpienie szkodnika może spowodować uszkodzenie kilkudziesięciu procent zawiązków.
Miejsce żerowania; wylatujące w końcowym okresie zielonego pąka kwiatowego samice składają jaja w działki kielicha lub tuż pod nimi, wylęgające się z jaj larwy wgryzają się do zawiązków i wyżerają ich wnętrze lub żerują powierzchniowo na skórce owocu, powodując powstawanie silnie wydłużonych skorkowaciałych blizn opasujących niekiedy cały owoc, głębokie wgryzienia biegnące aż do gniazda nasiennego, które może być całkowicie wyjedzone i wypełnione wilgotnymi odchodami, można również zauważyć na zawiązkach i wyrośniętych już owocach powierzchniowe objawy żerowania w postaci długich wąskich skorkowaciałych blizn.
Czynniki ograniczające; głównie pasożyty, które mogą wyniszczać do 40% populacji larw, w glebie część poczwarek niszczona jest przez grzyby owadobójcze.
Zwalczanie chemiczne; przed wylęgiem lub na samym początku wylęgania się larw, czyli pod koniec opadania płatków kwiatowych, jeżeli zostanie przekroczony próg zagrożenia.
Uwaga; przypadku mechanicznego zwalczania chwastów glebogryzarką może nastąpić opóźnienie wylotu owocnicy, w takim przypadku warto zostawić pułapki lepowe na drzewach dłużej (10−14 dni po końcu kwitnienia) i obserwować odłowy także w późniejszym okresie.