OGRODNICTWO ĆWICZENIE 4

Szkodniki drzew podrodziny: Jabłkowe - (Pomoideae Focke, Maloideae) – Różowate (aronia, głóg, grusza, irga, jabłoń, jarząb, ognik, pigwa, pigwowiec, świdośliwa)

OGRODNICTWO ĆWICZENIE 4

Rząd: Roztocze – Acarina

Rodzina: Szpecielowate – Eriophyidae

Pordzewiacz jabłoniowy – Aculus schlechtendali

Podskórnik gruszowy – Eriophyes pyri

dł. 0,16 mm, występuje powszechnie we wszystkich rejonach uprawy jabłoni, w przypadku masowego występowania może powodować szkody o znaczeniu ekonomicznym.

zimują dorosłe samice pod łuskami pąków lub w przestrzeni między pąkiem a pędem (czasami tysiące osobników),

w sezonie wegetacyjnym 4−5 pokoleń,

szkodliwość; zakłócenie prawidłowego rozwoju drzew, osłabienie zawiązywania pąków kwiatowych, gorsze wybarwianie owoców, ordzawienie zawiązków — szczególnie wrażliwe są zawiązki tuż po kwitnieniu, zmniejszenie zawartości cukru w owocach, mniejszy plon.

-miejsce żerowania; dolna strona blaszki liściowej, szczególnie chętnie u nasady liści w pobliżu nerwu głównego, szkodniki te wysysają treść komórek miękiszu, co zmniejsza intensywność fotosyntezy i zwiększa proces transpiracji, mogą również żerować na kwiatach, a także na zawiązkach i owocach

-objawy żerowania; przebarwianie blaszek liściowych oraz ich deformacja, np. łódkowate wyginanie, a także ordzawienie zawiązków, a w konsekwencji także owoców,

-czynniki ograniczające; drapieżne roztocza z rodziny dobroczynkowatych, a także niektóre gatunki drapieżnych pluskwiaków i drapieżne wciornastki.

-zwalczanie chemiczne; przed kwitnieniem, w okresie różowego pąka kwiatowego, lub tuż po kwitnieniu, a następnie pod koniec czerwca, na początku lipca, jeżeli liczebność przekracza progi zagrożenia, zabieg przeciwko pordzewiaczowi zwalcza jednocześnie przędziorki, należy zwracać uwagę na dokładne opryskanie dolnych powierzchni

Szkodnik jarzęba pospolitego, w maju, w wyniku żerowania na górnej stronie liści tworzą się biało - żółte do jasnozielonych, okrągławe wypukłości o średnicy 1,5–2 mm, obrębie tych miejsc, ale na dolnej stronie liści, znajdują się żółtozielone, pęcherzykowate wyrośla, wewnątrz których przebywają i żerują szpeciele, z czasem wyrośla brązowieją, przez co drzewa tracą wartość ozdobną.

W lipcu samice podskórnika przemieszczają się pod łuski nowych pąków, gdzie zimują. Uaktywniają się w kwietniu — wychodzą z miejsca zimowania na rozwijające się liście.

W ciągu roku występują 2 lub 3 pokolenia tego szkodnika.

Zwalczanie; najlepszym terminem zwalczania jest moment opuszczania przez samice miejsc zimowania, co zbiega się z pękaniem pąków jarzębów. W tym okresie drzewa należy opryskiwać, co najmniej dwukrotnie, w odstępach 7–10-dniowych.

Rząd: Pluskwiaki równoskrzydłe – Homoptera

Podrząd: Koliszki – Psyllodea

Rodzina: Miodówkowate – Psyllidae

Miodówka jabłoniowa – Psylla mali

Podrząd: Mszyce – Aphidodea

Rodzina: Mszycowate – Aphididae

Mszyca jabłoniowa zielona – Aphidula pomi

Mszyca owocowo-zbożowa – Rhopalosiphum insertum

Mszyca jabłoniowo-babkowa – Dysaphis plantaginea

Rodzina: Bawełnicowate – Demphigidae

Bawełnica korówka –

ZNANE RÓWNIEŻ JAKO MIODÓWKI

DŁUGOŚC CIAŁA DOCHODZI DO 5-6mm

SKRZYDŁA WZAJEMNIE ZACHODZACE NA SIEBIE

TUŁÓW KRĘPY, KRÓTKI, DOBRZE ROZWINIĘTE NARZĄDY GĘBOWE

ODŻYWIAJA SIĘ SOKAMI ROŚLINNYMI

CZĘSTO ATAKUJĄ ROŚLINY UPRAWNE

DLATEGO UWAŻANE SĄ ZA SZKODNIKI

SZARO ZIELONY OWAD DŁUGOŚCI DO 4mm (A)

POJAWIA SIĘ W MAJU ŻERUJE NA DOLNEJ STRONIE LIŚCI

JESIENIĄ SMICE SKŁADAJĄ NA PNIACH I GAŁĄZKACH DO 200 JAJ (B)

NA WIOSNĘ WYLEGAJĄ SIĘ ŻÓŁTOZIELONE LARWY

LARWY POWODUJĄ SZKODY DWOJAKIEGO TYPU:

ZWALCZANIE W FAZIE ZIELONEGO PĄKA PRZY LICZNYM WYSTĘPOWANIU SZKODNIKA, OCHRONA BIEDRONEK I CHRZĄSZCZY DRAPIEŻNYCH

PRZY MASOWYM POJAWIE SZKODNIKA DRZEWA OWOCUJĄ SŁABO LUB NIE OWOCUJĄ WCALE

WYSTĘPUJE NA JABŁONI, GRUSZY, GŁOGU I JARZĘBINIE

MSZYCA TA WYRZĄDZA NAJWIĘKSZE SZKODY W SZKÓŁKACH I SADACH

MSZYCA JEDNODOMNA, W CIĄGU ROKU 10 – 16 POKOLEŃ

CIAŁO DŁUGOŚCI 1,5 – 2mm ZIELONOŻÓŁTAWE, SYFONY I OGONEK CZARNE

JAJA SĄ CZRNE, BŁYSZCZĄCE DŁUGOŚCI 0,5mm

LARWY POCZĄTKOWO CIEMNOZIELONE, PÓŹNIEJ ZIELONE

ZIMUJĄ JAJA NA GAŁĄZKACH, NAJCZĘŚCIEJ NA PĘDACH JEDNOROCZNYCH

LARWY WYLEGAJĄ SIĘ NIEKIEDY PRZED PĘKANIEM PĘDÓW

PO ROZCHYLENIU ŁUSEK WNIKAJĄ DO ICH WNĘTRZA

LIŚCIE SĄ ZWINIĘTE A ZAWIĄZKI ZNIEKSZTAŁCONE

MSZYCE WYDZIELAJĄ DUŻE ILOŚCI ROSY MIODOWEJ NA KTÓREJ ROZWIJAJĄ SIĘ GRZYBY

JEŚLI ZOSTANIE PRZEKROCZONY PRÓG SZKODLIWOŚCI ZWALCZANIE NALEŻY WYKONĄC ZABIEG CHEMICZNY

NALEŻY STOSOWAĆ PRZED EWSZYSTKIM PREPARATY , KTÓRE SĄ SELEKTYWNE W STOSUNKU DO FAUNY POŻYTECZNEJ

PRZYKŁADEM TAKIEGO PREPARATU JEST Mospilan 20SP KTÓRY ZE WZGLĘDU NA SELEKTYWNOŚĆ MOŻNA RÓWNIEŻ STOSOWAĆ W SADACH PROWADZONYCH METODĄ INTEGROWANĄ.

Termin lustracji

Sposób pobierania próby

i jej wielkość w odniesieniu

do ok. 5 ha sadu

Próg zagrożenia

Ukazywanie się stożków

pierwszych liści

Przejrzeć ok. 10 drzew po

20 pąków — razem 200

10 pąków z mszycami

w próbie 200 (5%)

Po kwitnieniu,

a następnie co 14 dni

— do końca września

Przejrzeć na 50 losowo

wybranych drzewach po 3

długopędy (razem 150)

15 pędów z koloniami

mszyc w próbie 150

Gatunek dwudomny o żółtozielonym zabarwieniu.

Żeruje przede wszystkim na jabłoniach, rzadziej na śliwach, gruszach, czy też głogu. Latem przenosi się na zboża i inne gatunki traw.

Objawy: wysysają soki z liści oraz pędów, powodując tym samym ich skręcanie oraz zahamowanie przyrostów, liście ulegają zwinięciu poprzecznie ku dołowi i marszczą się, zawiązki owocowe są zniekształcone, spadź wydalana przez mszyce stanowi pożywkę dla grzybów sadzakowych, które tworzą czarne plamy pokrywające liście i owoce, co wpływa na ograniczenie asymilacji i powoduje spadek wartości handlowej owoców.

Zwalczanie: gdy zauważymy, że kolonie mszyc są bardzo liczne, należy wykonać oprysk jeszcze przed kwitnieniem, najlepiej w okresie zielonego pąka.

Rośliny podatne: jabłoń, rzadziej śliwa, grusza, głóg

Pospolita na terenie całej Polski, kolor ciała dorosłych brązowo-różowy lub niebiesko-popielaty z białym mączystym nalotem. Larwy tuż po urodzeniu kremowo-różowe, później jasnoróżowe.

W ciągu sezonu wegetacyjnego występuje 8−12 pokoleń.

Szkodliwość; żerowanie tej mszycy hamuje rozwój drzew i powoduje istotne straty w plonie, samice tego gatunku cechuje bardzo wysoka płodność, co dodatkowo zwiększa jego niekorzystny wpływ na drzewa.

Jest to najbardziej szkodliwy gatunek mszyc na jabłoniach.

Miejsce żerowania; na przełomie marca i kwietnia z jaj zimowych wylęgają się larwy zasiedlając pękające pąki, a potem liście, szypułki kwiatowe, owocowe oraz zawiązki owoców.

Objawy żerowania; silne kędzierzawienie liści i deformacja zawiązków, liście żółkną, brązowieją i zasychają, zawiązki nie wyrastają i są silnie pofałdowane wokół zagłębienia kielichowego, porażone zawiązki nie opadają, tworząc zbite zdeformowane grona.

Czynniki ograniczające; są często efektywnie wyniszczane przez drapieżców i parazytoidy – najważniejsi wrogowie naturalni tej mszycy to biedronki, drapieżne bzygowate, drapieżne pryszczarki, drapieżne pluskwiaki, złotooki, skorki, pająki.

Zwalczanie chemiczne; stosujemy przede wszystkim preparaty selektywne w stosunku do fauny pożytecznej, mszycę tę zwalcza się znacznie trudniej niż jabłoniową, jeżeli dopuścimy do silnego skędzierzawienia liści, to całkowite wyniszczenie tego szkodnika jest prawie niemożliwe.

W okresie wczesnej wiosny konieczne są częste lustracje i w przypadkach koniecznych zwalczanie na początku występowania mszyc tego gatunku. Wskazane jest dodanie zwilżacza do cieczy roboczej.

IMAGINES BAWEŁNICOWATYCH MAJĄ UWSTECZNIONE NARZĄDY GĘBOWE, JELITA A CZĘSTO TAKŻE SYFONY

CIAŁO ICH POKRYTE JEST CZĘSTO BIAŁĄ, WOSKOWĄ WYDZIELINĄ

ROZMNAŻANIE DZIEWORODNE

W NASZYM KLIMACIE RZADKO PRZEMIANA POKOLEŃ PŁCIOWYCH I DZIEWORODNYCH

ŻYWIA SIĘ SOKIEM WYSYSANYM Z LIŚCI I PĘDÓW ROŚLIN

BAWEŁNICA KORÓWKA WYSTĘPUJE NA OBSZARZE CAŁEGO KRAJU

CIAŁO CZERWONO BRUNATNE, POKRYTE DŁUGIMI, BIAŁYMI, WOSKOWATYMI NIĆMI

KOLONIE WYGLĄDAJĄ JAK POKRYTE KŁACZKAMI WATY

W SEZONIE WEGETACYJNYM MOŻE WYSTĄPIĆ DO 10 POKOLEŃ

DWA OKRESY WZMORZONEGO WYSTĘPOWANIA: OD DRUGIEJ POŁOWY MAJA DO POCZĄTKU CZERWCA ORAZ POD KONIEC WRZEŚNIA LUB NA POCZĄTKU PAŹDZIERNIKA

ZIMUJĄ SAMICE; LARWY I IMAGO, W ZAKAMARKACH KORY NA PNIACH I KONARACH, NIEKTÓRE NA SZYJCE KORZENIOWEJ I NA KORZENIACH TUŻ POD POWIERZCHNIĄ

W SEZONIE WEGETACJI ZASIEDLAJĄ NAJCHĘTNIEJ ODROSTY KORZENIOWE, MŁODE GAŁĘZIE, OGONKI LIŚCIOWE, ŚWIŻE RANY PO CIĘCIU LUB INNE MIEJSCA USZKODZONE MECHANICZNIE

ZASIEDLAJĄ ZARÓWNO DRZEWA MŁODE JAK I DRZEWA KILKUNASTO CZY KILKUDZIESIĘCIOLETNIE

ŻEROWANIE BAWEŁNICY ZAKŁUCA PRAWIDŁOWY ROZWÓJ DRZEW, POWODUJE TWORZENIE SIĘ GALASOWATYCH NAROŚLI, GUZÓW I ZRAKOWACEŃ ORAZ PODŁUŻNYCH SPĘKAŃ KORY

BAWEŁNICA KORÓWKA - Szkodliwość; zasiedlone drzewa mają mniejsze przyrosty, dają

niższy plon oraz znacznie łatwiej przemarzają, uszkodzenia powstające w wyniku żerowania ułatwiają dostęp patogenom kory i drewna, które dodatkowo osłabiają kondycję drzew.

Czynniki ograniczające; do najważniejszych wrogów naturalnych bawełnicy należy maleńki pasożyt o nazwie osiec korówkowy, bardzo ważnymi „tępicielami” są również skorki, udział tych owadów w wyniszczaniu bawełnicy korówki decyduje często o powodzeniu w jej zwalczaniu.

Zwalczanie chemiczne; jest kilka preparatów zarejestrowanych do zwalczania bawełnicy, powinno się stosować przede wszystkim selektywne w stosunku do fauny pożytecznej. Należy pamiętać, że w przypadku zwalczania bawełnicy trzeba dokładnie opryskiwać całe drzewa.

Rodzina: Namiotnikowate – Hyponomeutidae

Namiotnik jabłoniowy – Hyponomeuta malinellus

Rodzina: Zwójkowate – Tortricidae

Owocówka jabłkóweczka – Carpocapsa pomonella

rodzina motyli licząca ok. 1000 gat.

małe i bardzo małe

skrzydła białe lub kolorowe

gąsienice żerują na drzewach liściastych i iglastych, pod osłoną wspólnie budowanych oprzędów, które jak namiot chronią je m.in. przed wiatrem i deszczem

wielkość do 8 mm, skrzydła rozpiętości ok. 20 mm białe, czarno nakrapiane

tylny brzeg obu par skrzydeł ze strzępiną

jaja owalne w złożach o średnicy kilku mm, okryte wydzieliną w złożu ok. 50 – 80 jaj

gąsienice kremowe lub szarożółte, z czarną głową i tarczką odwłokową, dwa rzędy czarnych plamek na grzbiecie

gąsienice zimują pod tarczkami

poczwarka jasnożółta w białym kokonie

w końcu kwietnia wychodzą oprzędzają paki i żerują na nich, minując rozwijające się liście - ok. 3 tygodni

po opuszczeniu min budują luźne namioty, obejmujące liście i gałązki - żerują w nich gromadnie przez 6 tygodni, po objedzeniu liści budują kolejny namiot

przepoczwarzają się w kokonie, poczwarki ułożone są w pakiety

szkodnik sygnalizowany

lustracja sadów wczesną wiosną

próg zagrożenia to dwie tarczki na 2 metry gałęzi

wiosną to 4 –5 % porażonych pąków

wylatują w końcu czerwca latają do września

aktywne o zmierzchu i w nocy

uszkadzają jabłonie od fazy różowego pąka do września

przy licznych pojawach całe korony mogą być oprzędzane

gąsienice niszczą też zawiązki owoców

masowy pojaw co kilkanaście lat

wczesnowiosenny zabieg może zniszczyć większą część gąsienic zimujących pod tarczkami, najbardziej skuteczne jest jednak opryskiwanie drzew tuż przed kwitnieniem

motyle drobne o rozpiętości skrzydeł

do ok. 25 mm.

aktywne o zmierzchu i w nocy

gąsienice wielu gatunków

(choć nie wszystkie)

zwijają za pomocą przędzy liście roślin, na których żerują

druga co do liczebności rodzina motyli

w Polsce - do tej pory wykazano występowanie prawie 450 gatunków

motyl ma ciało długości 8 – 9 mm

samica ma rozpiętość skrzydeł 20 mm, samiec 16 mm

na skrzydłach samców jest czarny pasek którego brak u samic

gąsienica jasnożółta , potem różowa, starsze maja szare brodawki z włoskami

poczwarka długości 10 mm , początkowo żółta potem czekoladowa

zimują gąsienice w kokonach w korze

kokon jest brązowy

lot motyli rozpoczyna się koło 20 maja , trwa do połowy lipca

jaja składane są w czerwcu i lipcu, gąsienice pojawiają się miesiąc później

jaja drugiego pokolenia składane są w drugiej połowie lipca i sierpniu

gąsienice z nich wylęgłe schodzą na zimowanie po czterokrotnym linieniu

jeśli długość dnia przekracza 15 godzin, przepoczwarzają się w tym samym roku, jeśli dni są krótsze to w następnym

Zniszczenia:

wylęgła larwa najpierw tworzy wyżerkę , po czym wgryza się do komory nasiennej owocu

gąsienica żeruje w owocu 3 – 6 tygodni

dorosła wygryza drugi kanalik, po nitce oprzędu opuszcza się na konary lub pień, gdzie zapoczwarcza się

oprócz jabłoni atakowane są grusze i głogi

robaczywe owoce szybciej opadają , nie nadają się do przechowywania

straty powodowane przez nią sięgają 10 –30 %

próg szkodliwości stanowią 2 – 3 jaja na 100 owocostanów

jeśli w danym roku suma temperatur do końca drugiej dekady lipca nie osiągnie 500 stopni, drugie pokolenie nie rozwinie się

zwalczanie; na działkach powinno wystarczyć zrywanie i niszczenie owoców

z gąsienicami oraz wyłapywanie gąsienic na opaski z papieru falistego, które zakładamy na pniach pod koniec czerwca,

zwalczanie chemiczne prowadzimy w okresie intensywnego lotu i składania jaja (około połowy czerwca),

w celu określenia terminu i intensywności lotu motyli stosujemy pułapki feromonowe,

II zabieg na początku okresu wylęgania się gąsienic,

Rodzina: Ryjkowcowate – Curculionidae

Kwieciak jabłkowiec – Anthonomus pomorum

Kwieciak gruszowiec – Anthonomus pyri

chrząszcz długości do 4 mm, barwy brunatno-szarej

na pokrywach jasnoszara poprzeczna przepaska

larwa beznoga pokryta brodawkami i bruzdami, długości do 6 mm

zimują chrząszcze w szczelinach kory, mchu

wiosną gromadzą się w spękaniach kory i wędrują na konary

podczas żeru (około 3 tyg.) chrząszcze dojrzewają płciowo

wygryzają otwory w pąkach i wyżerają ich wnętrze

samice składają jaja pojedynczo do pąków

wylęgłe larwy żerują wewnątrz pąków

rozwój larw trwa około 3 tygodni

zapoczwarczenie następuje w miejscu żerowania i po 8 dniach wylęgają się młode chrząszcze

szkody powodowane są zarówno przez chrząszcze żerujące wiosną, jak i przez larwy rozwijające się w pąkach

o stopniu porażenia decyduje czas miedzy okresem składania jaj przez kwieciaka a czasem zakwitania jabłoni

niewielka liczba kwieciaka w sadach pozwala traktować go jako naturalnego regulatora owocowania drzew

Chrząszcz wielkości 0,5cm, brązowo-czerwony z jasną poprzeczną poprzeczką na pokrywach.

Zimują jaja wewnątrz pąków kwiatostanowych, rzadziej w liściowych.

Dorosłe chrząszcze mogą zimować w spękaniach kory.

Larwy wylęgają się pod koniec zimy i cały rozwój odbywają wewnątrz pąka , niszcząc cały pąk kwiatostanowy, mogą również uszkodzić wierzchołek krótkopędu.

Dorosłe chrząszcze wylatują na przełomie maja i czerwca i żerują na liściach i młodych pędach.

W okresie lata zapadają w diapauzę letnią kryjąc się w szczelinach kory.

Diapauzę kończą w drugiej połowie sierpnia – intensywnie żerują podgryzając pączki liściowe i niekiedy kwiatostanowe ( głównie przed ostrą zimą).

Od września do pierwszych mrozów samice składają jaja w ilości ok. 60 szt po jednym jaju w pąk.

W okresie rozwijania pąków grusz obserwuje się zamknięte pąki kwiatostanowe w których po rozerwaniu widać brudnobiałą larwę lub jasnożółtą poczwarkę.

Pączki które się nie rozwijają są wygryzione u podstawy przez żerujące w okresie jesiennym chrząszcze – paczki takie zasychają i opadają.

Liczne występowania kwieciaka przez kilka lat może doprowadzić do usychania krótkopędów.

Rodzina: Pilarzowate – Tenthredinidae

Owocnica jabłkowa – Hoplocampa testudinea

należą tu m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate

błonkoskrzydłe uważane są za rząd owadów o największym znaczeniu dla gospodarki człowieka: wiele z nich odgrywa dużą rolę w zapylaniu roślin, inne to pasożyty owadów szkodliwych, będące naturalnym regulatorem ich liczebności

nieliczne są monofagami, większość to oligofagi i polifagi

owady dojrzałe są z reguły żywią się nektarem, pyłkiem kwiatów, spadzią, czasem owocami, rzadziej odżywiają się pokarmem białkowym, nieliczne nie pobierają pokarmu

larwy w większości żywią się pokarmem zwierzęcym (np. wiele owadziarek, żądłówek), w mniejszej części są roślinożerne (np. rośliniarki, pszczoły)

niektóre prowadzą społeczny tryb życia: mrówki, niektóre pszczoły

wiele (większość żądłówek) prowadzących samotny tryb życia ma silnie rozwinięty instynkt opieki nad potomstwem

Gatunki owadów należących do rzędu błonkoskrzydłych są bardzo zróżnicowane, ogólnie charakteryzują je:

dwie pary błoniastych skrzydeł, żeńskie osobniki niektórych os i robotnice mrówek są bezskrzydłe

tylna para skrzydeł jest nieco mniejsza niż przednia; skrzydła z obu par połączone są ze sobą małymi haczykami, co pozwala utworzyć im jednolitą powierzchnię nośną podczas lotu

najliczniejsza rodzina owadów błonkoskrzydłych w podrzędzie rośliniarek

charakterystyczną cechą owadów należących do tej rodziny jest budowa pokładełka, przypominającego miniaturowy pilnik

samica przepiłowuje nim tkanki roślin, głównie blaszki lub ogonka liściowego, przygotowując miejsce do złożenia jaj

larwy pilarzowatych ogryzają liście wielu roślin lub żyją wewnątrz ich tkanek, prowadząc do powstawania min albo galasów

Błonkówka długości 6−7 mm, występuje powszechnie w całym kraju, może powodować znaczne straty gospodarcze w plonie jabłek.

Jedna larwa uszkadza w trakcie swego rozwoju średnio ok. 5 zawiązków, liczne wystąpienie szkodnika może spowodować uszkodzenie kilkudziesięciu procent zawiązków.

Miejsce żerowania; wylatujące w końcowym okresie zielonego pąka kwiatowego samice składają jaja w działki kielicha lub tuż pod nimi, wylęgające się z jaj larwy wgryzają się do zawiązków i wyżerają ich wnętrze lub żerują powierzchniowo na skórce owocu, powodując powstawanie silnie wydłużonych skorkowaciałych blizn opasujących niekiedy cały owoc, głębokie wgryzienia biegnące aż do gniazda nasiennego, które może być całkowicie wyjedzone i wypełnione wilgotnymi odchodami, można również zauważyć na zawiązkach i wyrośniętych już owocach powierzchniowe objawy żerowania w postaci długich wąskich skorkowaciałych blizn.

Czynniki ograniczające; głównie pasożyty, które mogą wyniszczać do 40% populacji larw, w glebie część poczwarek niszczona jest przez grzyby owadobójcze.

Zwalczanie chemiczne; przed wylęgiem lub na samym początku wylęgania się larw, czyli pod koniec opadania płatków kwiatowych, jeżeli zostanie przekroczony próg zagrożenia.

Uwaga; przypadku mechanicznego zwalczania chwastów glebogryzarką może nastąpić opóźnienie wylotu owocnicy, w takim przypadku warto zostawić pułapki lepowe na drzewach dłużej (10−14 dni po końcu kwitnienia) i obserwować odłowy także w późniejszym okresie.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 5
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 3
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 1
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 2
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 8, Ogrodnictwo, Ogrodnictwo UP Wro, ROK II, semestr IV, Ochrona roślin (z Fi
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 9
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 5, Ogrodnictwo, Ogrodnictwo UP Wro, ROK II, semestr IV, Ochrona roślin (z Fi
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 7, Ogrodnictwo, Ogrodnictwo UP Wro, ROK II, semestr IV, Ochrona roślin (z Fi
OGRODNICTWO CWICZENIE 6 (1), ogrodnictwo, entomologia
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 9
PODSTAWY PRODUKCJI ROŚLIN OGRODNICZYCH cwiczenia (1)
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 4, Ogrodnictwo, Ogrodnictwo UP Wro, ROK II, semestr IV, Ochrona roślin (z Fi
OGRODNICTWO CWICZENIE 6
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 8
OGRODNICTWO ĆWICZENIE 6

więcej podobnych podstron