73.Omów zasady poizometrycznej relaksacji mięśni oraz główne wskazania i

Technika rozciągania mięśni, w której wykorzystuje się możliwość pokonania fizjologicznego obronnego odruchu przed nadmiernym rozciąganiem, po wcześniejszym skurczu mięśnia.

Normalnie w czasie rozciągania włącza się odruch obronny, który zabezpiecza mięsień przed rozciągnięciem. 
Poprzedzający rozkurczanie skurcz mięśnia, powoduje, że zjawisko "obrony mięśniowej" zanika i mięsień może być rozciągnięty.

Jest to bardzo skuteczny sposób na rozciągnięcie przykurczonych mięśni i poprawę ruchomości stawu.

Technika poizometrycznej relaksacji składa się z trzech faz (cały cykl):

FAZA 1. Należy „wybrać” (rozciągnąć) daną grupę mięśniową do pierwszego uczucia dyskomfortu – napięcia (ale nie bólu!) i zatrzymać w tej pozycji.
FAZA 2. Przez ok. 10 sekund należy z minimalną siłą naciskać przeciw oporowi, tak aby wywołać jedynie skurcz izometryczny (o sile ok. 20-30% wartości siły maksymalnej), bez ruchu w stawie.
FAZA 3. Ta faza to przejście do rozluźnienia rozciąganej grupy mięśniowej wraz z wydechem. Nie odczuwa się już ciągnięcia z pierwszej fazy. Rozciągnięcie mięśnia odbywa się aż do kolejnego odczucia dyskomfortu z pierwszej fazy.

Kolejne cykle powtarza się, ale nowy cykl rozpoczyna się już od nowego powiększonego zakresu ruchu. W ten sposób bardzo drobnymi "krokami" następuje bezbolesne, ale zauważalne rozciągnięcie mięśni.

UWAGA: W trakcie ćwiczenia rozluźnienie nie może powodować ruchu w stawie, szczególnie w kierunku odwrotnym niż kierunek rozciągania, aby nie doprowadzić do uszkodzenia chrząstki stawowej.
 

Wskazania:

• wzmożone napięcie mięśniowe ograniczające zakres ruchu w stawie

• wzmożone napięcie mięśniowe wywołujące ból przy dotyku oraz ruchu

• zwiększenie elastyczności oraz poprawa kurczliwości tkanki mięśniowej

• usprawnienie przepływu krwi w naczyniach włosowatych mięśni

• normalizacja pobudzenia receptorów skóry oraz czucia głębokiego, dzięki czemu z mięśnia do mózgu dostarczane są prawidłowe informacje

• zaburzenia czynnościowe mięśni (urazowe, przeciążeniowe),

• naciągnięcia mięśni związane ze zmożonym wysiłkiem fizycznym

• skrócenia długości mięśni jako powikłanie długotrwałego unieruchomieniem

 

Przeciwwskazania:

• PIR stosujemy tylko tam, gdzie są do tego odpowiednie wskazania poprzedzone właściwą diagnozą

• PIR-u nie stosujemy przy braku współpracy pacjenta z terapeutą

• Urazy mechaniczne związane z uszkodzeniem tkanek oraz struktur sąsiadujących np. złamania, zwichnięcia, zerwania mięśni, przerwanie ciągłości tkanek itp.

57. Omów zasady PIRu mm oraz wskazania i przeciwwskazania do tej metody.

- Poizometryczną relaksację mięśni stosujemy tam, gdzie zaobserwujemy ograniczenie

ruchomości (bez przeciwwskazań). Jej cel to przywracanie normalnego zakresu ruchu we wszystkich stawach. Po jego osiągnięciu zaprzestajemy stosowania relaksacji mięśni.

- PIR obejmują stosowanie wewnętrznej siły mięśni, aby osiągnąć rozmaite efekty, z udziałem izometrycznego bądź izotonicznego skurczu.

- PIR jest bardzo użyteczną formą pracy z pacjentami bólowymi w stanie przewlekłym jak i ostrym.

- Techniki te są najskuteczniejszym sposobem przezwyciężania przykurczów mięśniowych i

działają przeciwbólowo. Często po zabiegu ból ustępuje tak znacznie, że nawet sam chory nie

potrafi już znaleźć miejsca poprzednio bolesnego przykurczu ( jeśli zablokowania już nie ma)

CELE:

1) Działanie długofalowe:

- przywracanie normalnego zakresu ruchu we wszystkich stawach

- rozciąganie mięśni; przezwyciężanie przykurczów

2) Działanie doraźne:

- działanie przeciwbólowe

- zwalczanie podrażnienia mięśni oraz tkanki łącznej

Parę zasad które należy stosować podczas rozciągania:

- Zmiany napięcia mięśnia jak i rozluźnienie musi zachodzić łagodnie.

- Opór stawiany przez terapeutę powinien być równy sile nacisku chorego.

- Przed pierwszą serią musicie mieć mięsień w krańcowym zakresie ruchu czyli tyle ile się da bez forsowania.

- Po pierwszej serii nie wracamy do pozycji kończyny z przed rozciągnięcia tylko zaczynamy od juz rozciągniętej pozycji-przez to w kolejnych seriach zakres rozciągnięcia będzie coraz większy.

- Siła napięcia izometrycznego nie musi być duża aby nie zmęczyć mięśnia -raczej umiarkowane napięcie

- Wykonujemy 5-6 serii na każdy mięsień nie mniej niż 3.

- Mięsień rozciągany powinien mięć ustabilizowany koniec bliższy np. terapeuta utrzymuje jeden przyczep mięśnia aby zapobiegać kompensacji przez inne części ciała.

- Skuteczność zabiegu można spotęgować poprzez skojarzenie z czynnościami aktywizującymi czynność układu mięśniowego np. ruch gałek ocznych, wdech lub wydech.

- PIR można wykorzystać jako metodę autoterapii – wykorzystując siłę grawitacji – faza skurczu i rozluźnienia powinna trwać nie krócej niż 20 sek.

PIR działa na dwa sposoby: po pierwsze rozluźnia mięsień rozciągany jeszcze przed jego rozciągnięciem; rozluźnia też mięsień antagonistyczny w stosunku do niego-jest to tzw. zjawisko antagonistycznego hamowania