GRUPA TRZYMAJĄCA

WIEDZĘ MA ZASZCZYT

ZAPROSIĆ PAŃSTWA NA

PODRÓŻ PO ŚWIECIE

ĆWICZEŃ

REDRESYJNYCH



REDRESJE

&

POIZOMETRYCZNA

RELAKSACJA

MIĘŚNI

REDRESJE =

ROZCIĄGANIE

Cel:
• uzyskanie pełnej biernej

ruchomości w ćwiczonym stawie

• odzyskanie utraconych możliwości

funkcjonalnych stawu

• przygotowanie stawu do

rekonstrukcyjnego zabiegu
chirurgicznego

Wskazania:
• ograniczenie

ruchomości stawu na
skutek przykurczu
tkanek miękkich

Przeciwwskazania

•

ostry stan zapalny stawu,

tkanek okołostawowych,

mięśni

•

ostry okres chorób układu

krążenia i oddechowego

•

niewydolność krążeniowa

i oddechowa

•

daleko posunięte

zbliznowacenie tkanek

miękkich

•

znaczne odwapnienie

kości

•

morfologiczne zmiany w

kościach

•

stany gorączkowe

•

ogólny ciężki stan

chorego

•

inne

• Redresja stawu

barkowego- ruch
odwodzenia

AUTOREDRESJE

AUTOREDRESJA Z OBCIĄŻENIEM

PIR stosujemy zawsze tam, gdzie

zaobserwujemy ograniczenia ruchomości w

stawach

CELE:
• Działanie długofalowe:
• przywracanie normalnego zakresu ruchu we

wszystkich stawach

• rozciąganie mięśni; przezwyciężanie

przykurczów

• Działanie doraźne:
• działanie przeciwbólowe
• zwalczanie podrażnienia mięśni oraz tkanki

łącznej

PRZECIWSKAZANIA:

• osoby nieprzytomne
• osoby bez czucia powierzchownego

SPOSÓB WYKONYWANIA

• Cykl I
• 1.    Rozciąganie mięśni

do uczucia lekkiego bólu.

• 2.    Lekkie napięcie

mięśni chorego przy

próbie ruchu w kierunku

przeciwnym do działania

siły oporującej terapeuty

przez ok. 10sek

• 3.    Całkowite

rozluźnienie wszystkich

mięśni z powolnych

wydechem

• Uwaga!! Podczas cyklu

położenie poszczególnych

części ciała nie ulega

zmianie.

Cykl II

• Po całkowitym rozluźnieniu

dochodzi do powolnego
przesunięcia danej części ciała
w kierunku rozciągającym
mięśnie.

Badanie bolesności więzadła biodrowo-lędzwiowego

prawego

PIR dla więzadła biodrowo-lędzwiowego

prawego

CYKL 1

Faza I

Faza II

Faza III

CYKL 2

PIR mięśnia dwugłowego ramienia

• Zmiany napięcia mięśnia jak i

rozluźnienie musi zachodzić
łagodnie.

• Opór stawiany przez terapeutę

powinien być równy sile nacisku
chorego.

• Trening siłowy w celu

wzmocnienia osłabionych mięśni.

Bibliografia:

• „Kinezyterapia” Zembaty, wyd. Kasper 2003
• „Techniak wykonywania ćwiczeń

leczniczych” Rosławski, Skolimowski , wyd.
PZWL W-wa

• „Medycyna fizykalna” Strabuczyński, PZWL

W-wa 1997

• „Kręgosłup w stresie” Rakowski, wyd.

Psycholog 1997

• „Rehabilitacje” Kucho, PZWL W-wa 1989

DZIĘKUJEMY ZA UWAGE!

PRZYPOMINAMY IŻ POKAZANE TU

INFORMACJE MAJA CHARAKTER

CZYSTO EDUKACYJNY – NIE PRÓBUJ

ICH WYKONYWAĆ NA WŁASNĄ

RĘKĘ 

PREZENTERÓW UBRAŁĄ FIMRA ADI

ADI

ALL RIGHT RESERVED ®

ZAPRASZAMY DO SALI !