SZKOŁA W GLASGOW

Założona w 1845 roku nosiła miano Glasgow Government School of Design, jednak od 1853 r. przemianowano ją na Glasgow School of Art. Projektem GSA w 1896 zajął się zwycięzca konkursu- Charles Rennie Mackintosh. Powstały budynek idealnie reprezentuje „Glasgow Style” czy też art nouveau. Cechą charakterystyczną tego stylu są nienaturalnie wysokie elementy zdobień łagodzone podłużnymi liniami i kropkami. Prócz architektury i mebli styl ten znalazł odbicie w unikatowym liternictwie. Z kolei styl Glasgow to wymyślne połączenie architektury klasycyzmu z XX-wieczną nowoczesnością.

Budynek wykonany został z piaskowca i sprawia wrażenie wyrastającego z ziemi. Główne wejście jest oszczędnie i niezwykle konsekwentnie w każdym szczególe ozdobione, włącznie ze szyldami ze specjalnie zaprojektowanym przez Mackintosha liternictwem. Kaligrafia "Mackintosh" jest w Glasgow bardzo modna.

Dziś budynek funkcjonuje zarówno jako szkoła sztuk pięknych, jak i  muzeum. Każdy szczegół architektoniczny stworzony jest z części wychodzących z kwadratu, będącego podstawą dekoracji, charakterystyczną także dla wielu innych projektów Mackintosha. Wszystkie elementy wnętrza, oprócz kilku nowych, dyskretnie uplasowanych krzeseł, są oryginalne, zaprojektowane przez Mackintosha. Gabinet dyrektora, możliwy do obejrzenia jedynie przez okno w drzwiach, jest dokładnie w tym samym stanie co 97 lat temu.

W 1808 otworzono pierwsz publiczne muzeum w Glasgow- Hunteran Museum The University. Wystawiano tam dzieła Rembrandta, Konick’a, Chardin’a, Stubbs’a o Ransay’a. W kolejnych latac wystawy były powiększane prze kolekcjonerów i kupców.
W latach 60 na terenie Galsgow działały dwie rozwijające się szkoły malarskie- Fine Art. Institute (późniejszy Royal Glasgow Institute of Fine Arts) i Glasgow Art. Club z 1867 roku.
Jednak Wystawy przedstawiane w Fine Art Institute z powodu zaniedbania budynku przeniesione zostały do McLellan Galleries. Fine Arts stało się ruiną, a odbudowane zostało dopiero przez J-J Bnurnet’a, z pomocą rzeźbiarza John’a Mossman’a, który nauczał później Pittendrigh’a Macgillvray’a, kojarzonego z grupą z Glasgow jako jedynego rzeźbiarza.

Działalność ze strony kolekcjonerów i handlarzy na terenie Galsgow coraz bardziej zachęcała mołodych lokalnych malarzy do działalności twórczej, na którą też zwiększało się zapotrzebowanie. Aktywnośc ta osiągnęła w XX wieku najwyższy poziom, poprzez transakcje kolekcjonera Alexandra Reida i formacji Sir William Burre.

Firma Reida w Glasgow (La Societe des Beaux-Arts) zaczęła działać w 1889 roku. Popierał on młodych artystów z lat 80 do 1892, kiedy to Rejd organizował wystawy Francuskiego Impresjonizmu wykonywanego w Glasgow. Skoncentrował się na Barbizońskich artystach i szkole w adze. Rejd znał Van Gogh’a, który to oddał mu w Paryżu roku 1886 w depozyt jego portret, znajdujący się później w Glasgow Art. Gallery. Reid prawdopodobnie znał również Gaugin’a, acz do 1900 nie nabył jego prac.

Wcześniej w 1874 roku kupiec Craibe Angus otworzył nową galerię w Glasgow, wystawiając w niej malarstwo Carot’a, Diaz’a, Rosseau, Bosboor n, braci Maris, Israels, i Anton’a Mauve.

Jednym z pierwszych klientów odwiedzających Glasgow był James Donald, zięć Angusa i niemiecki kupiec Van Wisseling, który to handlował Courbertem i wraz z rodziną fascynował się Francuskim malarstwem Glasgow.z czasem takich kupców było coraz więcej, co pozwalało lokalnym artystą rozwijać się coraz bardziej z możliwością dorobku, a galerią- możliwość nabywania nowych dzieł, co w konsekwencji przyczyniło się do skolekcjonowania sporej liczby dzieł Courberta czy Carota.

Pełen życia okres wprowadziła do szkoły w Galsgow grupa znajomych: James Guthrie, W.Y. Macgregor i John Lavely. Przez 18 miesięcy wydawali oni nakład Scottisch Art. Review (1888- 1889) i zakończyli zaraz po powrocie E.A.Hornel, jak również zajeli się nauczaniem Georga Henry (po powrocie z japoni) również w czasie jego wizyty w Glasgow.

Ostatecznie walczyli oni z formami odrzuconymi przez akademickie wykańczanie, z sentymentalnym, narracyjnym stylem, który sprzedawany był wtedy przez większość współczesnych im malarzy. Razem całowicie zaakceptowali realizm w tematyce i stylu.

Szkołę w Glasgow zrekonstruowali na nowo przyjaciela: W.Y. Macgregor „ojciec szkoły w Glasgow” i James Paterson, którzy razem malowali st Andrew. W 1878roku dołączyli do nic James Guthric i K.A.Walton. Jednak to wciąż Macgregor i Paterson byli prekursorami wczesnego realizmu szkoły w Glasgow.Macgregor zazwyczaj malował wieś, jednak w 1881 porócił on do swojej pracowni. Zaczął stosować zimowy styl, co odegrało dużą rolę na terenie Glasgow, bowiem już w 1885 styl ten zaczęli również stosować James Petterson, T. Corsan Morton, Aleksander Roche, John Lovelery, E.A. Hornel i Tomas Mille Dow.

Czasem uczęszczał tam nawet Henry, Walton i Crawhall, którzy uprzednio malowali czas letni z Guthricem, który to nigdy nie odwiedził pracowni Macgregora, przy czym ostatnio odkryte zostało miejsce, w którym tworzył artysta, zwane Cockburnspath w Berwickshire. Wizyta Gutrica w Cockburaspath w 1884 roku nadała jego dziełą forny impresjonizmu. W 1882 roku powstało jego dzieło inspirujące późniejszych artystów Highland Funreal.
Wymieniona grupa artystów inspirowała kolejnych twórców efektami swoich postępów, w czym też kilkunastoma obrazami datowanymi na pierwszą fazę Szkoły w Glasgow, czyli koło 1885 roku. Ukazali oni tym samym swoje umiejętności i oryginalność.

Realizm był problematyczny i czasem źle interpretowany przez owych malarzy. Problematyczne były pejzaże z ludźmi między innymi w czasie pracy, dlatego też każdy w tych malarzy starał się wykształcić własną specjalizację, i tak Guthrie malował portrety, Walton pejzaże. Omijali oni problematyczne dla siebie zagadnienia, kontynuując prace w danym temacie. Guthrie stworzył również w latach 1889-1892 serię pastelowych obiektów nawiązujących do Szkocji, kończąc dziełem „Causerie”.

W 1894 zaś W. Y. Macgregor namalował kilka martwych natur, między innymi „The Vegetable”. Obraz ten był tak niesamowicie realistyczny, że odwiedzający Glasgow Oskar Kokoschka rzekł „myślę, że obraz ten namalowany został przed moimi narodzinami, i nigdy bym nie odróżnił..” Wykonana została w typie realizmu Plein-Art.

Kolejnym Artystą był James Paterson (lata 1854- 1932), Który przyjaźnił się z Macgregorem od szkolnych dni. Pozostał jego wspólnikiem, korespondując z nim nawet , gdy tamten wyjechał.

W 1880 szkoła w Glasgow podzieliła się na 2 grupy: zimową Magregora, i letnią- Guthrie. W tym samym czasie trzecia grupa zajmowała się studiowała sztukę w Paryżu. Do tej ostatniej należeli John Lavery, Alexander Roche, Wiliam Kennedy, i Tomas Mille Dow. Malowali w plenerze Gres-sur-loing, gdzie przyłączeni byli do grupy William’a Scott’a w Oldham i krytyka R. A. M. Stavensona.

Kolejnym wybitnym artystą szkoły w Glasgow był Lavery, malujący w stylu francuskim. Lavery sięgał po Lepage w jego „szarym impresjonizmie”. Udało mu się także zwiedzić wystawę Maneta w Paryżu w 1884 roku. Póżniej też prace Laverego odnosiły wiele sukcesów podczas wystaw francuskiego impresjonizmu. Gdy Lavely ponownie wrócił do Paryża, zaprzyjaźnił się z Williamem Kennedym, Alexandrem Rochem i Tomasem Mille Dow.

Tomas Mille Dow- bliski przyjaciel Williama Scotta z Oldham. Malował kwiaty w tradycji szkoły w Glasgow jak również alegoryczne figury.

Artur Melville malował akwarelami, i obca mu była technika farb olejnych. Osiągnął dzięki temu swój własny, indywidualny styl akwarelowy

Hornel i Georges Henry- przyjaciele, malowali i podróżowali razem. Jedną z ważniejszych podruży odbyli do Japoni w 1893 roku.